مدیریت
اطلاعات و گردش اطلاعات 13ابان-96
تهران- ایرنا- در نظام‌های دموکراتیک،
مطبوعات به‌عنوان یکی از کارآمدترین نهادهای مدنی در کنار احزاب، اتحادیه‌ها و
سازمان‌های مردم‌نهاد غیردولتی بر رفتار مقامات و نهادهای حکومت و بنگاه‌های
اقتصادی نظارت می‌کنند و معمولا از مهم‌ترین ارکان جوامع دموکراتیک محسوب می‌شوند.
در ادامه این یادداشت که به قلم فاطمه
قاسمی فعال سیاسی اصلاح‌طلب نگاشته شده است، می خوانیم: به‌قول بزرگی مطبوعات رکن
رکین، حبل متین و حرز مانع نظام‌های دموکراتیک است و در سایه همین مطبوعات آزاد
است که فساد سیاسی و مالی، قانون‌گریزی و نقض حقوق عمومی جامعه به حداقل ممکن می‌رسد
و در مقام مقایسه، نظام‌های غیردموکراتیک که معمولا نظام‌های استبدادی دارند از
این امتیاز محرومند.
در نظام‌های استبدادی معمولا مطبوعات با سانسور فراوان و اصحاب قلم با محدودیت‌های زیادی مواجهند. در این نوع نظام‌ها نقد و نظارت بر همه وجوه را برنمی‌تابند و مطبوعات تنها می‌توانند به مسائل سطحی و بی‌اهمیت بپردازند که صرفا جنبه سرگرمی داشته و برای جلوگیری از انباشت مطالبات مردمی فعالیت می‌کنند و هر حوز‌ه‌ای را که سیاستمداران صلاح بدانند و در هر سطحی که به مطبوعات دیکته شود، مختارند که پوشش داده و اطلاع‌رسانی کنند، زیرا مطبوعات آزاد و توانمند و مستقل همواره خطری جدی برای چنان نظام‌های استبدادی قلمداد می‌شوند و حاکمان جوامع استبدادی با هر روشی که بتوانند و به بهانه جلوگیری از برهم‌زدن نظم عمومی جامعه مطبوعات را در فشار گذاشته و جلو آزادی آنها را می‌گیرند و نهایتا در این نظام‌ها برخی از مطبوعات هم به‌عنوان حامیان حکومت در مقابل مردم قرار می‌گیرند و با دریافت سوبسید و کمک‌های مالی و رانتی به‌ظاهر رسالت مطبوعاتی خود را انجام می‌دهند و از نظر آماری کمیت خوب و قابل‌ملاحظه‌ای را به رخ می‌کشند.
در نظام‌های غیردموکراتیک دولت‌ها مبادله افکار و اطلاعات بین شهروندان را عمیقا کنترل و تحریف می‌کنند و همواره مدیریت اطلاعات و گردش اطلاعات را در دست دارند و عملا مانع از چرخش درست و منطقی اطلاعات در جامعه می‌شوند. در نظام‌هایی که آزادی مطبوعات وجود ندارد، مداخله دولت‌ها در امور مربوط به مطبوعات و رسانه به حد اعلای خود می‌رسد، ولی در جوامعی که مطبوعات آزاد و مستقل دارد، رشد افکار عمومی در این خصوص اثرات سیاسی بنیادینی در تحولات اجتماعی ایجاد می‌کند و در واقع دولت‌ها در چنین جوامعی به دادگاه افکار عمومی فراخوانده می‌شوند و مطبوعات در حمایت از منافع عمومی جامعه قانون‌گریزان و مفسدان اقتصادی و سیاسی را مورد شماتت و بازخواست قرار می‌دهند.
آزادی مطبوعات حافظ همه حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی جامعه است و در واقع مطبوعات آزاد مردم را به اندیشیدن وامی‌دارد. انتقاد از طریق مطبوعات آزاد به رهایی جامعه از ترس شدید و فروخورده‌ای که محصول استبداد است، کمک می‌کند. لذا آزادی مطبوعات یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری دموکراتیک‌بودن و یا استبدادی‌بودن نظام‌های سیاسی در جهان است و رواداری نظام‌های سیاسی با اصحاب رسانه و مطبوعات می‌تواند عامل مهمی برای همگرایی و ارتقای روحیه نقادی در جهت توسعه همه‌جانبه باشد.
*منبع:روزنامه آرمان،1396،8،11
**گروه اطلاع رسانی**2002**9131**انتشاردهنده:شهربانوجمعه
در نظام‌های استبدادی معمولا مطبوعات با سانسور فراوان و اصحاب قلم با محدودیت‌های زیادی مواجهند. در این نوع نظام‌ها نقد و نظارت بر همه وجوه را برنمی‌تابند و مطبوعات تنها می‌توانند به مسائل سطحی و بی‌اهمیت بپردازند که صرفا جنبه سرگرمی داشته و برای جلوگیری از انباشت مطالبات مردمی فعالیت می‌کنند و هر حوز‌ه‌ای را که سیاستمداران صلاح بدانند و در هر سطحی که به مطبوعات دیکته شود، مختارند که پوشش داده و اطلاع‌رسانی کنند، زیرا مطبوعات آزاد و توانمند و مستقل همواره خطری جدی برای چنان نظام‌های استبدادی قلمداد می‌شوند و حاکمان جوامع استبدادی با هر روشی که بتوانند و به بهانه جلوگیری از برهم‌زدن نظم عمومی جامعه مطبوعات را در فشار گذاشته و جلو آزادی آنها را می‌گیرند و نهایتا در این نظام‌ها برخی از مطبوعات هم به‌عنوان حامیان حکومت در مقابل مردم قرار می‌گیرند و با دریافت سوبسید و کمک‌های مالی و رانتی به‌ظاهر رسالت مطبوعاتی خود را انجام می‌دهند و از نظر آماری کمیت خوب و قابل‌ملاحظه‌ای را به رخ می‌کشند.
در نظام‌های غیردموکراتیک دولت‌ها مبادله افکار و اطلاعات بین شهروندان را عمیقا کنترل و تحریف می‌کنند و همواره مدیریت اطلاعات و گردش اطلاعات را در دست دارند و عملا مانع از چرخش درست و منطقی اطلاعات در جامعه می‌شوند. در نظام‌هایی که آزادی مطبوعات وجود ندارد، مداخله دولت‌ها در امور مربوط به مطبوعات و رسانه به حد اعلای خود می‌رسد، ولی در جوامعی که مطبوعات آزاد و مستقل دارد، رشد افکار عمومی در این خصوص اثرات سیاسی بنیادینی در تحولات اجتماعی ایجاد می‌کند و در واقع دولت‌ها در چنین جوامعی به دادگاه افکار عمومی فراخوانده می‌شوند و مطبوعات در حمایت از منافع عمومی جامعه قانون‌گریزان و مفسدان اقتصادی و سیاسی را مورد شماتت و بازخواست قرار می‌دهند.
آزادی مطبوعات حافظ همه حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی جامعه است و در واقع مطبوعات آزاد مردم را به اندیشیدن وامی‌دارد. انتقاد از طریق مطبوعات آزاد به رهایی جامعه از ترس شدید و فروخورده‌ای که محصول استبداد است، کمک می‌کند. لذا آزادی مطبوعات یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری دموکراتیک‌بودن و یا استبدادی‌بودن نظام‌های سیاسی در جهان است و رواداری نظام‌های سیاسی با اصحاب رسانه و مطبوعات می‌تواند عامل مهمی برای همگرایی و ارتقای روحیه نقادی در جهت توسعه همه‌جانبه باشد.
*منبع:روزنامه آرمان،1396،8،11
**گروه اطلاع رسانی**2002**9131**انتشاردهنده:شهربانوجمعه
