بازگشت زندگی به بخش خشکیده تالاب میانکاله

بازگشت زندگی به بخش خشکیده تالاب میانکاله   11آذر-98

ساری-ایرنا- تداوم رشد بارش باران در مازندران در سال زراعی 99-98 که در دومین ماه از سال زراعی جاری اکثر نقاط این خطه شمال کشور را در ترسالی قرار داده، تالاب بین‌المللی میانکاله به عنوان یکی از ذخیرگاههای مهم زیست کره جهان در ایران را به طور طبیعی به زندگی عادی برگرداند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، براساس گزارش محیط زیست مازندران بیش از 90 درصد از حدود 10 تا 12 هزار هکتار مساحت خشک تالاب بین المللی میانکاله که روزگاری نه چندان دور ( 96-95) به دلیل خشکسالی متوالی به شوره زار مبدل  و احتمال شیوع ریزگرد از این مناطق به سطح استان به خصوص شرق این خطه شمال کشور وجود داشت، این روزها  حدود 25 تا 30 سانتی متر زیر آب رفت.
براساس این گزارش با به زیرآب رفتن بخش زیادی از این اراضی خشک تالاب بین المللی میانکاله در استان مازندران، دست تالاب خواران نیز از تصاحب این اراضی نسبت به گذشته کوتاه شد.
براساس گزارش محیط زیست مازندران حدود 2 تا 2 هزارو 500 هکتار از اراضی تالاب میانکاله که براثر خشکسالی ، خشک شده بود از سوی تالاب خواران در اختیار گرفته شد که پیش بینی می شود با افزایش میزان بارش ها حدود 90 درصد از این اراضی به خصوص در ضلع غربی زیر آب رود.
احیاء طبیعی میانکاله
مدیرکل محیط زیست مازندران می گوید : تالاب بین المللی میانکاله که در دو تا سه سال گذشته حدود 15 تا 20 درصد از مساحت  ان بر اثر خشکسالی تقریبا به بیابان مبدل شده بود ، با افزایش میزان بارش باران در سال زراعی گذشته و تداوم آن در سال زراعی جاری به طور طبیعی احیاء شد.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت : در حال حاضر برآورد ما نشان می هد که بیش از 7 هزار هکتار از حدود 10 هزار هکتار مساحت خشک شده تالاب بین المللی میانکاله به طور طبیعی احیاء شده و میانگین آب در این مساحت به بیش از 30 سانتی متر رسیده است.
وی اضافه کرد: پرآب شدن تالاب بین المللی میانکاله به خصوص اراضی که حداقل حدود یک دهه قبل به دلیل خشکسالی مداوم خشک شده بود، علاوه بر این که با کوچ پرندگان بار دیگر زندگی را به این منطقه برگرداند و دست تالاب خواران را نیز از تملک غیر قانونی این اراضی کوتاه کرد.
ادامه طرح های لایروبی
مدیرکل محیط زیست مازندران می گوید : کاهش اثرات خشکسالی در تالاب میانکاله نباید ما را از اجرای طرح های احیاء که شامل لایروبی انهار، رودخانه ها و کانال های آبرسان به این تالاب بوده غافل کند و این طرح ها باید همانند گذشته پیگیری شود که با همکاری تشکل های زیست محیطی استان برنامه های احیاء پیگیری می شود.
ابراهیمی خاطرنشان کرد: علاوه بر آن باید سهم آب تالاب میانکاله از منابع آبی بالادست چون آببندان ، سد و رودخانه ها همانند گذشته و طبق مصوبه کارگروه احیاء از سوی وزارت نیرو رعایت شود و با ورود این سهم آبی به تالاب می تواند امیدوار بود که در صورت حتی کاهش بارش ها نیز روند احیاء ادامه یابد.
وی افزود : محیط زیست استان با تمام توان به دنبال از بین بردن رد خشکسالی در تمام مناطق خشک این تالاب به خصوص مساحت باقی مانده است و برای این برنامه نیز نیازمند همکاری مردم منطقه، تشکل های زیست محیطی به خصوص دستگاههای مرتبط در تامین سهم آبی این تالاب دارد.
میزان بارش باران در مازندران در سال آبی ۹۸-۹۷ بر اساس گزارش مرکز ملی پایش خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، از لحاظ بررسی پهنه‌بندی حدود  ۶۵ درصدی را نسبت به سال آبی گذشته (۹۷-۹۶) و ۳۱ درصدی را نسبت به دوره آماری افزایش داشت.
براساس این گزارش میزان بارش باران مازندران در سال زراعی ۹۸-۹۷ حدود ۸۵۴ میلی متر و ۳۳۷ میلی متر بیشتر از سال آبی ۹۶-۹۷ بود.

براساس بررسی مرکز ملی پایش خشکسالی میزان بارش باران در دو ماهه سال زراعی جاری نیز با رشد مواجه بوده به طوری که با افزایش میزان بارش ها اکثر نقاط این خطه شمال کشور در آبان ماه از لحاظ خشکسالی به ترسالی خفیف تا نرمال رسیدند و پیش بینی می شود که میزان بارش باران در نیمه نخست سال زراعی جاری در مازندران بیش از سال گذشته و یا حداقل به میزان سال قبل برسد.
پناهگاه حیات وحش و تالاب بین المللی میانکاله مشتمل بر شبه ‌جزیره میانکاله، خلیج گرگان و جزیره آشوراده در جنوب غربی دریای خزر است. این پناهگاه از سال ۱۳۴۸ به منطقه ای حفاظت شده تبدیل شد.
میانکاله دو محیط آبی با وسعت ۴۵ هزار هکتار شامل خلیج و تالاب میانکاله و خشکی با وسعت حدود ۲۴ هزار هکتار دارد و تقریبا حدود سه درصد از کل مساحت مازندران را تشکیل می دهد.بخش خشکی میانکاله با سیمای دشتی به صورت نوار باریکی از شمال به سواحل جنوب شرقی دریای خزر و از جنوب به آب‌های خلیج و تالاب میانکاله محدود می‌شود.

پناهگاه حیات وحش میانکاله در سال ۱۳۴۸ به عنوان منطقه حفاظت شده مصوب شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید سابق گردید و در سال ۱۳۵۳ به پناهگاه حیات وحش ارتقاء یافت. همچنین به جهت برخورداری از معیارهای کنوانسیون رامسر در سال ۱۳۵۴ نیز با تالاب‌های همجوار با وسعت یکصد هزار هکتار به عنوان یکی از سایت‌های کنوانسیون رامسر ثبت شد و متعاقب آن در سال ۱۳۵۵ به لحاظ وجود میراث‌های فرهنگی، آثار و ابنیه‌های تاریخی و زیباشناختی موجود به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست سپهر به کمیته برنامه انسان و کره مسکون یونسکو (MAB) معرفی و انتخاب گردید.

شبه جزیره و پناهگاه حیات وحش میانکاله زیستگاه زمستان‌گذرانی و جوجه‌آوری حدود یکصد گونه پرنده آبزی و کنار آبزی است. علاوه بر این عرصه خشکی میانکاله زیستگاه مهمی برای گونه‌های بومی قرقاول خزری و دراج محسوب می‌شود. بخش آبی میانکاله نیز از جهت این که محل تخم‌ریزی و تکثیر ماهیان بومی و تجاری دریای خزر همانند کپور، کفال، کلمه، سفید و غیره می‌باشد از اهمیت خاصی در حفظ و تداوم ذخایر ماهیان دریای خزر برخوردار است.

شبه جزیره و پناهگاه حیات وحش میانکاله مامن طیف وسیعی از پرندگان آبزی مهاجر و جوجه‌آور و حمایت شده از جمله فلامینگو، پلیکان سفید، پلیکان خاکستری، قوی کوچک، قوی گنگ، قوی فریاد کش، اردک سر سفید، غاز پیشانی سفید کوچک، مرگوس بزرگ، سنقر تالابی، عقاب دریایی دم سفید و پرندگان خشکی‌زی همانند قرقاول خزری، دراج و زنبورخوار محسوب می شود.