تشییع جانباز و فرمانده پیشین تیپ ۵۵ هوابرد در شیراز

تشییع پیکر جانباز و فرمانده پیشین تیپ ۵۵ هوابرد در شیراز  16-تیر-99

پاسداران جنایتکار جنگ افروز بدون رعایت محدودیت های کرونا و شرایط  قرمز بودن شیراز  درراستای دفاع وتبلیغ سیاست جنگ افروزی خوداین چنین موجب تشدید شیوع کرونا می شوند؟

شیراز-ایرنا- آیین تشییع پیکر جانباز دوران دفاع مقدس و از فرمانده هان اسبق تیپ 55 هوابرد، سرهنگ عباس کیانیان با حضور جمعی از فرمانده‌هان سابق و کارکنان این تیپ، با تشریفات نظامی در شیراز برگزار شد.        

به گزارش روابط عمومی تیپ ۵۵ هوابرد، در این آیین تشییع که دوشنبه در میدان صبحگاه تیپ ۵۵ هوابرد شیراز برگزار شد، سرهنگ بابک زرین کلاه فرمانده این تیپ، ضمن عرض تسلیت به خانواده و همرزمان شادروان عباس کیانیان، اظهار داشت: سرهنگ کیانیان بازمانده، ۲ هزار و ۳۵۰ شهید، ۱۲ هزار و ۷۰۰ جانباز و یک هزار و ۱۶۲ آزاده سرافراز تیپ ۵۵ هوابرد شیراز بود که به لقاءالله پیوست. 

همچنین در این آیین، امیر سرتیپ کریم عبادت، جانشین اسبق نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران و از فرمانده‌هان سابق تیپ ۵۵ هوابرد شیراز، با بیان خاطراتی از رشادت‌های سرهنگ کیانیان در طول ماموریت‌های محوله و به ویژه در جبهه کردستان و عملیات‌های متعدد در جبهه‌های جنوب و غرب در طول ۸ سال دفاع مقدس، بیان کرد: نظم و انضباط سرهنگ کیانیان همواره در طول خدمت زبانزد بود به گونه‌ای که او پیوسته مورد تایید و تبدیل سلسله مراتب فرماندهی واقع می‌شد.

سرهنگ جانباز عباس کیانیان، در سال ۱۳۱۷ خورشیدی در شهر مشهد دیده به جهان گشود و پس از اتمام دوران تحصیل در سال ۱۳۳۷ به استخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران در آمد و در سال ۱۳۴۳ به تیپ ۵۵ هوابرد شیراز منتقل شد.

وی، تمام سلسله مراتب مشاغل فرماندهی را طی کرد و با شروع جنگ تحمیلی، دوشادوش دیگر همرزمانش به جبهه‌های حق علیه باطل رفت. زنده یاد کیانیان در طول ۸ سال دفاع مقدس، رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد و ضمن به اسارت گرفتن یکی از بالاترین مقامات ارتش عراق سرلشکر دخیل علی هلالی توسط گردان ۱۲۶ که وی در آن زمان فرماندهی این گردان را بر عهده داشت، موفق به کسب نشان فتح از دستان فرماندهی معظم کل قوا شد و در سال ۱۳۶۷ به افتخار بازنشستگی نائل آمد.

شادروان کیانیان در تیرماه ۱۳۶۴ در منطقه شرهانی بر اثر اصابت ترکش توپخانه دشمن از ناحیه پا، دست، سر و قفسه سینه مجروح شد و با وجوداینکه سال‌ها با درد و رنج ناشی از این مجروحیت دست و پنجه نرم می‌کرد اما خم به ابرو نیاورد و سرانجام در تیرماه سال ۹۹ به همرزمان شهیدش پیوست.