روز بدمجلس ارتجاعی – کودتایی – نامشروع در گیر جنگ قدرت ثروت جناحی و باند
مهم نیست چون 41 سال است که شبانه روز های
بد ادامه علیه مردم ایران وجود داشته است.
تهران- ایرناپلاس- واکنشها به
رفتار و شیوه برخورد شماری از نمایندگان مجلس با وزیر امور خارجه آنهم با زبان
توهین و تهمت، صدای انتقاد بسیاری از نمایندگان را درآورده و آن را موجب وهن قوه
مقننه دانسته و گفتند: وزیر امور خارجه ویترین نظام جمهوری اسلامی است و باید
انتقادها با ادب و احترام مطرح شود.
محمدعلی
محسنی بندپی، دیگر نماینده مجلس یازدهم و نماینده مردم نوشهر و چالوس نیز در همین
باره به ایرناپلاس میگوید: نمایندگان باید اجازه میدادند آقای ظریف به طور کامل
سخنرانی خود را انجاممیداد و بعد از آن انتقادهایشان را در بازه
زمانی مشخص و براساس آداب انتقاد بیان کنند.
غلامعلی
جعفرزاده ایمنآبادی رئیس فراکسیون مستقلین مجلس دهم در مطلبی که در روزنامه آرمان
ملی منتشر شده، به تلاش در مجلس برای طرح سوال از رئیس جمهوری اشاره کرده و آورده
است: شجاعتی وجود ندارد که همه زیربار مسئولیت مشترک بروند. اداره کشور
مسئولیتی مشترک است. میگویند قوه مجریه؛ یعنی رئیسجمهوری کسی است که
اجراکننده است. اجراکننده اوامر و دستورات اسناد بالادستی، سیاستهای ابلاغی،
قانون اساسی و اموری که مجلس به او مجوز میدهد یا تکلیف میکند. اکنون به جای این
کارهایی که شائبه تسویهحساب سیاسی یا آدرس غلط دارد در بهوجودآمدن فضای اقتصادی
موجود همه به اشکال و دلایل مختلف مقصرند.
جایی
سکوت کردیم، جایی حرف نزدیم، جایی گذشتیم و جایی جرات انجام کاری را نداشتیم. در
جایی باید در مقابل سیاستهایی میایستادیم اما نایستادیم و نتیجه این شد.
اینکه
برخی میگویند چرا شرایط کشور اینگونه است باید گفت چرا خود این مجلس هیچ برنامهای
ندارد و طرحی که به درد جامعه بخورد را تصویب نکرده است؟
مجلس
را ایجاد نکردهاند که فقط سوال بپرسند. نمیگویم سوال نکنند اما در این شرایط که
کرونا، شرایط بغرنج اقتصادی، تحریم و... که ترامپ تمام پیچها را بسته واقعا جای
سوال از رئیسجمهوری است؟
اکنون
خود آمریکاییها نیز عاجزانه ماندهاند که ایران چگونه در این شرایط خود را حفظ
کرده است. مدام میگویند اقتصاد ایران فرومیپاشد اما شاهدند که مسالهای برای
کشورمان پیش نمیآید. هر کشوری، همین کشورهای عربی همسایه اگر جای ما بودند تاکنون
هزار تکه شده بودند. اکنون باید وحدت انسجام، وفاق در جامعه و میان دستگاهها حاکم
باشد، نه هر کسی بخواهد مچ دیگری را بگیرد. این کاملا استراتژی اشتباهی است.
اصحاب
رسانه ورود کنند که چرا مجلس فقط میخواهد زمان را بکشد. بعدا نیز بگوید که ما فقط
سوال کردیم. خب سهم و تقصیر خودتان در این سوالات چقدر است؟ چرا فرافکنی و فرار به
جلو میکنید. در این مجلس بجز فرار به جلو، هجمهکردن، داد و بیداد کردن، اتهام
زدن و فراکسیون عدس و سیر تشکیل دادن کاری دیگری برای انجام دادن ندارند؟
بگویید
در این مدتی که آمدید کدام برنامه را پیش بردید؟ مگر نمایندگان مجلس در دوره دهم
که از رئیسجمهوری سوال کردند چه گلی به سر این کشور زده شد که حال مجلس یازدهمیها
به این امر مبادرت ورزند؟ با این اقدامات که کار انجام نمیشود. این تضعیف است.
تضعیف هر کدام از ارکان و قوا به ضرر کشور.
نمایندگان
به جای سوال از رئیسجمهور به دولت کمک کنند. ببینند دولت چه مجوزی میخواهد آن را
برای تسریع در امور و حل مشکلات صادر کنند. مجلس و دولت باید در محیط تعاملی
بنشینند و به حل مشکلات بپردازند. الان اصلا وقت محاکمه یکدیگر نیست، بنابراین
فرار به جلو نکنید.
روز بدمجلس ارتجاعی – کودتایی – نامشروع در گیر جنگ قدرت ثروت جناحی و باند
مهم نیست چون 41 سال است که شبانه روز های
بد ادامه علیه مردم ایران وجود داشته است.
محمدعلی محسنی بندپی، دیگر نماینده مجلس یازدهم و نماینده مردم نوشهر و چالوس نیز در همین باره به ایرناپلاس میگوید: نمایندگان باید اجازه میدادند آقای ظریف به طور کامل سخنرانی خود را انجاممیداد و بعد از آن انتقادهایشان را در بازه زمانی مشخص و براساس آداب انتقاد بیان کنند.
غلامعلی جعفرزاده ایمنآبادی رئیس فراکسیون مستقلین مجلس دهم در مطلبی که در روزنامه آرمان ملی منتشر شده، به تلاش در مجلس برای طرح سوال از رئیس جمهوری اشاره کرده و آورده است: شجاعتی وجود ندارد که همه زیربار مسئولیت مشترک بروند. اداره کشور مسئولیتی مشترک است. میگویند قوه مجریه؛ یعنی رئیسجمهوری کسی است که اجراکننده است. اجراکننده اوامر و دستورات اسناد بالادستی، سیاستهای ابلاغی، قانون اساسی و اموری که مجلس به او مجوز میدهد یا تکلیف میکند. اکنون به جای این کارهایی که شائبه تسویهحساب سیاسی یا آدرس غلط دارد در بهوجودآمدن فضای اقتصادی موجود همه به اشکال و دلایل مختلف مقصرند.
جایی سکوت کردیم، جایی حرف نزدیم، جایی گذشتیم و جایی جرات انجام کاری را نداشتیم. در جایی باید در مقابل سیاستهایی میایستادیم اما نایستادیم و نتیجه این شد.
اینکه برخی میگویند چرا شرایط کشور اینگونه است باید گفت چرا خود این مجلس هیچ برنامهای ندارد و طرحی که به درد جامعه بخورد را تصویب نکرده است؟
مجلس را ایجاد نکردهاند که فقط سوال بپرسند. نمیگویم سوال نکنند اما در این شرایط که کرونا، شرایط بغرنج اقتصادی، تحریم و... که ترامپ تمام پیچها را بسته واقعا جای سوال از رئیسجمهوری است؟
اکنون خود آمریکاییها نیز عاجزانه ماندهاند که ایران چگونه در این شرایط خود را حفظ کرده است. مدام میگویند اقتصاد ایران فرومیپاشد اما شاهدند که مسالهای برای کشورمان پیش نمیآید. هر کشوری، همین کشورهای عربی همسایه اگر جای ما بودند تاکنون هزار تکه شده بودند. اکنون باید وحدت انسجام، وفاق در جامعه و میان دستگاهها حاکم باشد، نه هر کسی بخواهد مچ دیگری را بگیرد. این کاملا استراتژی اشتباهی است.
اصحاب رسانه ورود کنند که چرا مجلس فقط میخواهد زمان را بکشد. بعدا نیز بگوید که ما فقط سوال کردیم. خب سهم و تقصیر خودتان در این سوالات چقدر است؟ چرا فرافکنی و فرار به جلو میکنید. در این مجلس بجز فرار به جلو، هجمهکردن، داد و بیداد کردن، اتهام زدن و فراکسیون عدس و سیر تشکیل دادن کاری دیگری برای انجام دادن ندارند؟
بگویید در این مدتی که آمدید کدام برنامه را پیش بردید؟ مگر نمایندگان مجلس در دوره دهم که از رئیسجمهوری سوال کردند چه گلی به سر این کشور زده شد که حال مجلس یازدهمیها به این امر مبادرت ورزند؟ با این اقدامات که کار انجام نمیشود. این تضعیف است. تضعیف هر کدام از ارکان و قوا به ضرر کشور.
نمایندگان به جای سوال از رئیسجمهور به دولت کمک کنند. ببینند دولت چه مجوزی میخواهد آن را برای تسریع در امور و حل مشکلات صادر کنند. مجلس و دولت باید در محیط تعاملی بنشینند و به حل مشکلات بپردازند. الان اصلا وقت محاکمه یکدیگر نیست، بنابراین فرار به جلو نکنید.
