فریادهایی که در آب خفه می‌شوند!۱۰-خرداد-۱۴۰۰
ایسنا/کرمانشاه تابستان که از راه می رسد، تقریحات و گشت و گذار مردم در دل طبیعت هم بیشتر می شود تا ساعاتی از روز خصوصا روزهای تعطیل را دور از شلوغی شهر، در دل طبیعت و کنار رودخانه یا سرابی استراحت کنند و گاهی هم تنی به آب بزنند، اما گاهی همین تن به آب زدن ها رفتنی بی بازگشت را رقم می زد.
تعداد افرادی که هرساله به دلیل شنا کردن در دریا، رودخانه ها و سدها جانشان را از دست می دهند کم نیست و آنطور که آمارهای پزشکی قانونی ایران می گوید، تنها طی سال گذشته 1188 نفر در کشور در آب غرق شده اند و جانشان را از دست داده اند که 38 نفر از این تعداد مربوط به استان کرمانشاه است.
سعید نصراللهی رئیس اسبق هیات نجات غریق استان کرمانشاه در گفت و گویی که حدود دو سال پیش با ایسنا داشت، سراب نیلوفر، سراب هشیلان، سراب یاوری، سدهای گیلانغرب، قصرشیرین و سنقر را نقاط بحرانی در کرمانشاه خواند که بیشترین آمار غریق های استان مربوط به این اماکن آبی هستند.
راهکاری هم که آن زمان از سوی رئیس اسبق نجات غریق استان برای کاهش آمار غریق های استان مطرح شد، اجرای طرح شناسایی اماکن آبی پرخطر در استان و استقرار ناجیان در آن بود که البته باتوجه به اینکه این طرح نیاز به اختصاص بودجه از سوی ستاد بحران استان داشت، بی نتیجه باقی ماند.
بعدها که شادی قیاسی به عنوان رئیس هیات نجات غریق استان روی کار آمد، در گفت و گو با ایسنا، وجود 700 ناجی غریق را فرصتی برای کاهش آمار غرق شدگان در استان، بویژه در فصل تابستان دانست و روی این مسئله هم تاکید کرد که علاوه بر استقرار ناجیان غریق، باید روی فرهنگ سازی و آگاه سازی مردم هم کار کرد.
وی اضافه کرد: باید خطرات شنا کردن در آبهای آزاد و رودخانه‌ها را بصورت مستمر به مردم گوشزد و یادآوری کنیم تا فرهنگ سازی خوبی در این زمینه صورت گیرد و از طرف دیگر هم باید دسترسی مردم را به آب سدها و سراب های پرخطر را در این ایام محدود کرد.
و اما حالا که یک تابستان دیگر از راه رسیده، بهمن پرورش از غواصان و ناجیان غریق مطرح کرمانشاهی که طی 22 سال گذشته غریق های بسیاری را از آب بیرون آورده، معتقد است که یکی از اصلی ترین عواملی که باعث می شود افراد در رودخانه غرق شوند، آگاهی نداشتن از خطرات آب است که این مهم باید با کمک مسئولین و رسانه ها به مردم گوشزد شود.
بهمن پرورش در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه تنها شنا بلد بودن کافی نیست، عنوان کرد: شناگران ماهری داشته ایم که علیرغم توانایی های زیادی که داشته اند، اما در رودخانه ها غرق شده اند. از بین اجساد غرق شده که تاکنون از آب بیرون آورده ام حدود 200 نفر افرادی بوده اند که قهرمان رشته های ورزشی مختلف حتی در رشته شنا بوده اند، آمادگی جسمانی بالایی هم داشته اند، اما در مقابل رودخانه بی رحم مغلوب شده اند.
وی با بیان اینکه خطرات آب های آزاد بیش از سایر آبها است، گفت: آب های آزاد کمینگاه مرگ هستند، خصوصا آب رودخانه ها که بسیار خطرناکند.
این غواص کرمانشاهی تاکید کرد: هرچند تابستان امسال به واسطه کاهش بارندگی ها سطح آب رودخانه ها کم شده، اما در مجموع رودخانه ها هنوز هم خطرناکند. ضمن اینکه باید مراقب سدها هم باشیم.
وی افزود: اگر کسی قصد شنا کردن در سدها و رودخانه را دارد، حتما در کناره ها شنا کند و اگر هم می خواهد بیشتر به دل آب بزند، باید حتما ملبس به جلیقه نجات باشد.
پرورش به مرگ های خانوادگی که گاها در سدها و رودخانه ها هم اتفاق می افتد اشاره کرد و گفت: طی دو دهه ای که امداد رسانی داشته ام، تاکنون اجساد 52 غریق را بصورت جفتی از آب بیرون آورده ام. حتی سالها قبل در یک نمونه شش عضو یک خانواده باهم غرق شده بودند، تنها به این دلیل که وقتی یکی از اعضای خانواده غرق می شود، تک تک اعضا برای نجات عضو غرق شده خود را به آب می زنند و همگی غرق می شوند.
وی با بیان اینکه چنین مواردی طی سالهای اخیر زیاد بوده، اعلام کرد: اگر فردی را درحال غرق شدن دیدیم، باید بجای اینکه بدون اطلاع از خطرات به آب بزنیم، سعی کنیم با طناب یا چوبی او را از غرق شدن نجات دهیم.
این ناجی غریق کرمانشاهی رودخانه های سیمره، گاماسیاب و سیروان را از خطرناک ترین رودخانه های کرمانشاه خواند و گفت: اکثر غریق هایی که در رودخانه های استان داریم، در این رودخانه ها هستند.
