دو کشور
همسایه با دو سرنوشت؛ ثروت و فقر26ابان-96
تهران- ایرنا- زیمبابوه که اعلام شد
توسط ارتش در آن کودتا شده است، به شرحی که خبرهای آن را خواهید خواند، تاریخ و سرنوشت جالبی دارد.
«بهروز بهزادی» درستون نگاه روز در
روزنامه اعتماد، نوشته است: در دوران استعمار یعنی نیمه دوم سده ١٨٠٠ میلادی
حکومتی متمرکز نداشت و قبایل آفریقایی در بخش‌های مختلف این کشور حکومت می‌کردند.
در این دوره پای جویندگان طلا و معادن فلزات و سنگ‌های قیمتی به این کشور باز شد و
بیشتر انگلیسی‌ها رهسپار این سرزمین شدند؛ سرزمینی که همپا با آفریقای جنوبی بعدها
مستعمره رسمی انگلیس شد.
در سده ١٩٠٠ دو حکومت اقلیت سفیدپوست در آفریقای جنوبی و رودزیا حاکم شدند. در این دوران هر دو کشور ثروتمند بودند؛ ثروتی که توسط انگلیس غارت می‌شد و سهمی برای اکثریت سیاهپوست قائل نبودند.
در هر دو کشور مقاومت سیاهپوستان همزمان آغاز شد که در آفریقای جنوبی به شکلی عقلانی ادامه یافت و اینک این کشور بعد از جدا شدن از استعمار انگلیس، کشوری دموکرات، پیشرفته و دارای اقتصادی قوی است چراکه نلسون ماندلا با درایت سرنوشت این کشور را در دست گرفت. ولی در زیمبابوه دو جبهه علیه انگلیس به مبارزه مسلحانه پرداختند. این دید و عمل سیاسی تا جایی ادامه یافت که سفیدپوستان را از آن کشور راندند و پس از چندی رابرت موگابه به قدرت رسید. (سال ١٩٨٠).
موگابه برخلاف نلسون ماندلا سازوکاری دیکتاتورانه تدارک دید و برای سال‌های طولانی بر این کشور که بالقوه ثروتمند بود حکومت کرد و آن را بالفعل فقیر کرد.
سوال اساسی این است که چرا آفریقای جنوبی در جاده ترقی افتاد و زیمبابوه در مسیر فقر و فلاکت؟ شاید پاسخ مقدر این باشد که در آفریقای جنوبی نلسون ماندلا متکی بر مردم بود و نظامی مردمسالار به وجود آورد، ولی رابرت موگابه متکی بر خود و اطرافیانش بود و نظامی استبدادی پایه‌ریزی کرد.
*منبع:روزنامه اعتماد،1396،8،25
**گروه اطلاع رسانی**1893**2040**انتشاردهنده: سهراب انعامی علمداری
در سده ١٩٠٠ دو حکومت اقلیت سفیدپوست در آفریقای جنوبی و رودزیا حاکم شدند. در این دوران هر دو کشور ثروتمند بودند؛ ثروتی که توسط انگلیس غارت می‌شد و سهمی برای اکثریت سیاهپوست قائل نبودند.
در هر دو کشور مقاومت سیاهپوستان همزمان آغاز شد که در آفریقای جنوبی به شکلی عقلانی ادامه یافت و اینک این کشور بعد از جدا شدن از استعمار انگلیس، کشوری دموکرات، پیشرفته و دارای اقتصادی قوی است چراکه نلسون ماندلا با درایت سرنوشت این کشور را در دست گرفت. ولی در زیمبابوه دو جبهه علیه انگلیس به مبارزه مسلحانه پرداختند. این دید و عمل سیاسی تا جایی ادامه یافت که سفیدپوستان را از آن کشور راندند و پس از چندی رابرت موگابه به قدرت رسید. (سال ١٩٨٠).
موگابه برخلاف نلسون ماندلا سازوکاری دیکتاتورانه تدارک دید و برای سال‌های طولانی بر این کشور که بالقوه ثروتمند بود حکومت کرد و آن را بالفعل فقیر کرد.
سوال اساسی این است که چرا آفریقای جنوبی در جاده ترقی افتاد و زیمبابوه در مسیر فقر و فلاکت؟ شاید پاسخ مقدر این باشد که در آفریقای جنوبی نلسون ماندلا متکی بر مردم بود و نظامی مردمسالار به وجود آورد، ولی رابرت موگابه متکی بر خود و اطرافیانش بود و نظامی استبدادی پایه‌ریزی کرد.
*منبع:روزنامه اعتماد،1396،8،25
**گروه اطلاع رسانی**1893**2040**انتشاردهنده: سهراب انعامی علمداری
