گزیده ها قسمت سوم 27 آبان - 96
روزنامه "حریت" از بازداشت سخنگوی نیروهای سوریه دموکراتیک توسط سازمان اطلاعات ترکیه خبر داد.
به گزارش ایسنا، روزنامه حریت در خبری نوشت، سازمان اطلاعات ترکیه طلال سلو، سخنگوی نیروهای سوریه دموکراتیک تحت حمایت آمریکا را بازداشت کرده است.
این روزنامه نوشت که سلو تسلیم شورشیان سوری تحت حمایت ترکیه شده و پس از آن به استان غازی آنتپ در جنوب شرقی ترکیه منتقل شده است.
سلو چند روز قبل در شرایطی نامشخص ربوده شد و اخبار ضد و نقیضی درباره سرنوشت وی منتشر شد و برخی ادعا کردند وی خود را به ترکیه تسلیم کرده و برخی دیگر مدعی شدند که او در بازداشت است.
در بیانیه‌ای که روز پنجشنبه منتشر شد نیروهای سوریه دموکراتیک اعلام کردند ناپدید شدن سلو به خاطر عملیات ویژه سازمان اطلاعات ترکیه با همدستی افرادی از خانواده وی است.
در این بیانیه آمده بود که سلو تحت فشار زیادی از طرف ترکیه قرار داشته و تهدیداتی را علیه فرزندانش که در ترکیه زندگی می‌کنند دریافت کرده است.
از سوی دیگر دیده‌بان حقوق بشر سوریه پنجشنبه اعلام کرد که سلو در دست سازمان اطلاعات ترکیه است و به نظر می‌رسد با فریب به ترکیه رفته است.
واشنگتن از نیروهای سوریه دموکراتیک حمایت می‌کند در حالی که ترکیه این نیروها را تروریست می‌داند.
روزنامه حریت نوشت سلو درباره پایگاه‌های دفاعی یگان‌های مدافع خلق کرد در منطقه "عفرین" در شمال سوریه و روابط و تسلیحات این گروه تحت بازجویی و سوال و جواب قرار گرفته است.
به گزارش ایسنا، روزنامه حریت در خبری نوشت، سازمان اطلاعات ترکیه طلال سلو، سخنگوی نیروهای سوریه دموکراتیک تحت حمایت آمریکا را بازداشت کرده است.
این روزنامه نوشت که سلو تسلیم شورشیان سوری تحت حمایت ترکیه شده و پس از آن به استان غازی آنتپ در جنوب شرقی ترکیه منتقل شده است.
سلو چند روز قبل در شرایطی نامشخص ربوده شد و اخبار ضد و نقیضی درباره سرنوشت وی منتشر شد و برخی ادعا کردند وی خود را به ترکیه تسلیم کرده و برخی دیگر مدعی شدند که او در بازداشت است.
در بیانیه‌ای که روز پنجشنبه منتشر شد نیروهای سوریه دموکراتیک اعلام کردند ناپدید شدن سلو به خاطر عملیات ویژه سازمان اطلاعات ترکیه با همدستی افرادی از خانواده وی است.
در این بیانیه آمده بود که سلو تحت فشار زیادی از طرف ترکیه قرار داشته و تهدیداتی را علیه فرزندانش که در ترکیه زندگی می‌کنند دریافت کرده است.
از سوی دیگر دیده‌بان حقوق بشر سوریه پنجشنبه اعلام کرد که سلو در دست سازمان اطلاعات ترکیه است و به نظر می‌رسد با فریب به ترکیه رفته است.
واشنگتن از نیروهای سوریه دموکراتیک حمایت می‌کند در حالی که ترکیه این نیروها را تروریست می‌داند.
روزنامه حریت نوشت سلو درباره پایگاه‌های دفاعی یگان‌های مدافع خلق کرد در منطقه "عفرین" در شمال سوریه و روابط و تسلیحات این گروه تحت بازجویی و سوال و جواب قرار گرفته است.
شرکت هواپیماسازی ایرباس بزرگترین قرارداد تاریخ خود را با شرکت هواپیمایی ایندیگو هند امضا کرد.
به گزارش ایسنا، به نقل از وب سایت عرب تایمز آنلاین، فابریس برژی - مدیر ارشد اجرایی شرکت هواپیماسازی ایرباس - روز چهارشنبه در خلال نمایشگاه صنایع هوایی دوبی ۲۰۱۷ و در مصاحبه ای با AFPعنوان کرد که قرارداد بزرگ ایرباس با شرکت هواپیمایی ایندیگو هند به طور قطع از افتخارات و موفقیت های ایرباس در طول سال‌های فعالیت خود به شمار می رود.
شرکت ایندیگو یک شرکت هواپیمایی خصوصی و ارائه‌کننده پروازهای ارزان قیمت است. دفتر مرکزی این شرکت در شهر گورگان در استان هاریانا در کشور هند واقع شده است.
این قرارداد شرکت ایرباس که در نمایشگاه هوایی دبی ۲۰۱۷ به امضا رسیده است، ۴۳۰ فروند هواپیمای سایز متوسط از خانواده آ-۳۲۰ (A۳۲۰) به ارزش حدودی ۴۹.۵ میلیارد دلار آمریکا را شامل می شود. البته مبلغ و جزئیات دقیق این قرارداد از سوی مقامات رسمی دو طرف قرارداد تاکنون منتشر نشده است.
یکی از دلایلی که این نوع هواپیمای ایرباس از همه انواع آن محبوب تر و پر کاربرد تر است، مصرف بهینه سوخت هواپیماهای A۳۲۰ است.
اعلام بزرگترین قرارداد خرید و سفارش هواپیماهای ایرباس موجب شد ۳ درصد ارزش سهام این شرکت غول پیکر هواپیماسازی رشد و افزایش پیدا کند.
ایرباس یک شرکت هواپیماسازی چندملیتی است که دفتر مرکزی آن در فرانسه واقع شده است. از رقبای اصلی و غول پیکر شرکت هواپیماسازی ایرباس، شرکت بویینگ است. شرکت‌های هواپیماسازی بزرگی همچون ایرباس، بویینگ، بومباردیر و غیره در نمایشگاه صنایع هوایی دوبی که هر دو سال یکبار برگزار می‌شود، قراردادهای کلانی را با شرکت‌های هواپیمایی کشورهای مختلف منعقد کرده و به رقابت تنگاتنگی می پردازند.
نمایشگاه صنایع هوایی دوبی ۲۰۱۷ از ۱۲ نوامبر (یکشنبه هفته پیش) آغاز به کار کرد و تا ۱۶ نوامبر (پنج شنبه) ادامه داشت و این شهر، میزبان بزرگترین شرکت های هواپیماسازی و ایرلاین‌های جهان بود.
به گزارش ایسنا، به نقل از وب سایت عرب تایمز آنلاین، فابریس برژی - مدیر ارشد اجرایی شرکت هواپیماسازی ایرباس - روز چهارشنبه در خلال نمایشگاه صنایع هوایی دوبی ۲۰۱۷ و در مصاحبه ای با AFPعنوان کرد که قرارداد بزرگ ایرباس با شرکت هواپیمایی ایندیگو هند به طور قطع از افتخارات و موفقیت های ایرباس در طول سال‌های فعالیت خود به شمار می رود.
شرکت ایندیگو یک شرکت هواپیمایی خصوصی و ارائه‌کننده پروازهای ارزان قیمت است. دفتر مرکزی این شرکت در شهر گورگان در استان هاریانا در کشور هند واقع شده است.
این قرارداد شرکت ایرباس که در نمایشگاه هوایی دبی ۲۰۱۷ به امضا رسیده است، ۴۳۰ فروند هواپیمای سایز متوسط از خانواده آ-۳۲۰ (A۳۲۰) به ارزش حدودی ۴۹.۵ میلیارد دلار آمریکا را شامل می شود. البته مبلغ و جزئیات دقیق این قرارداد از سوی مقامات رسمی دو طرف قرارداد تاکنون منتشر نشده است.
یکی از دلایلی که این نوع هواپیمای ایرباس از همه انواع آن محبوب تر و پر کاربرد تر است، مصرف بهینه سوخت هواپیماهای A۳۲۰ است.
اعلام بزرگترین قرارداد خرید و سفارش هواپیماهای ایرباس موجب شد ۳ درصد ارزش سهام این شرکت غول پیکر هواپیماسازی رشد و افزایش پیدا کند.
ایرباس یک شرکت هواپیماسازی چندملیتی است که دفتر مرکزی آن در فرانسه واقع شده است. از رقبای اصلی و غول پیکر شرکت هواپیماسازی ایرباس، شرکت بویینگ است. شرکت‌های هواپیماسازی بزرگی همچون ایرباس، بویینگ، بومباردیر و غیره در نمایشگاه صنایع هوایی دوبی که هر دو سال یکبار برگزار می‌شود، قراردادهای کلانی را با شرکت‌های هواپیمایی کشورهای مختلف منعقد کرده و به رقابت تنگاتنگی می پردازند.
نمایشگاه صنایع هوایی دوبی ۲۰۱۷ از ۱۲ نوامبر (یکشنبه هفته پیش) آغاز به کار کرد و تا ۱۶ نوامبر (پنج شنبه) ادامه داشت و این شهر، میزبان بزرگترین شرکت های هواپیماسازی و ایرلاین‌های جهان بود.
معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای با بیان این که میزان خسارت‌های وارد آمده به راه‌های استان کرمانشاه تا به امروز 17 میلیارد تومان براورد شده است، گفت: نصب گالری‌ها و ایمن سازی جاده ها در برابر ریزش کوه هزینه‌های ساخت را به شدت افزایش می دهد اما در مناطق حساس این هزینه‌ها رامی پردازیم.
به گزارش ایلنا، عبدالهاشم حسن نیا درباره میزان خسارت‌های وارد امده به راه‌های استان کرمانشاه پس از وقوع زلزله اظهار داشت: تا به امروز میزان خسارت برآورد شده چیزی حدود 17 میلیارد تومان بوده است.
وی با بیان اینکه خوشبختانه پل‌های موجود در راه‌ها آسیب حداقلی داشتند و اغلب سالم مانده‌اند، ادامه داد: از همان صبح روز پس از زلزله امکان تردد در همه جاده‌های استان کرمانشاه وجود داشت و عملیات ترمیم راه‌های آسیب دیده هم آغاز شده است.
معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای ادامه داد: بخشی از آسیب‌های وارد آمده به جاده‌ها ناشی از رانش زمین و ریزش کوه بوده است.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا امکان نصب گالری در حریم جاده‌ها برای جلوگیری از ریزش کوه بر روی جاده وجود ندارد که در این مواقع شاهد خسارت‌های کمتری باشیم؟ ، گفت: نصب هر کیلومتر گالری برای ایمن سازی جاده‌ها چیزی حدود 10 تا 15 میلیارد تومان هزینه در بر دارد که هزینه ساخت جاده را به طور چشم گیری افزایش می‌دهد.
حسن نیا ادامه داد: از سوی دیگر وقوع زلزله غیر قابل پیش بینی است و به همین دلیل نمی‌توان تمام جاده‌های کشور را به گالری تجهیز کرد اما در مناطقی که حساس‌تر هستند و احتمال ریزش کوه در آن مناطق بیشتر است، حریم جاده‌ها مجهز به گالری هستند.
به گزارش ایلنا، عبدالهاشم حسن نیا درباره میزان خسارت‌های وارد امده به راه‌های استان کرمانشاه پس از وقوع زلزله اظهار داشت: تا به امروز میزان خسارت برآورد شده چیزی حدود 17 میلیارد تومان بوده است.
وی با بیان اینکه خوشبختانه پل‌های موجود در راه‌ها آسیب حداقلی داشتند و اغلب سالم مانده‌اند، ادامه داد: از همان صبح روز پس از زلزله امکان تردد در همه جاده‌های استان کرمانشاه وجود داشت و عملیات ترمیم راه‌های آسیب دیده هم آغاز شده است.
معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای ادامه داد: بخشی از آسیب‌های وارد آمده به جاده‌ها ناشی از رانش زمین و ریزش کوه بوده است.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا امکان نصب گالری در حریم جاده‌ها برای جلوگیری از ریزش کوه بر روی جاده وجود ندارد که در این مواقع شاهد خسارت‌های کمتری باشیم؟ ، گفت: نصب هر کیلومتر گالری برای ایمن سازی جاده‌ها چیزی حدود 10 تا 15 میلیارد تومان هزینه در بر دارد که هزینه ساخت جاده را به طور چشم گیری افزایش می‌دهد.
حسن نیا ادامه داد: از سوی دیگر وقوع زلزله غیر قابل پیش بینی است و به همین دلیل نمی‌توان تمام جاده‌های کشور را به گالری تجهیز کرد اما در مناطقی که حساس‌تر هستند و احتمال ریزش کوه در آن مناطق بیشتر است، حریم جاده‌ها مجهز به گالری هستند.
واقعا ارتباط ما با این امام در چه ویژگی‌هایی است جز اینکه در یک پهنه جغرافیایی هستیم؟ جز اینکه راه مشهدش به روی ما باز است و بی‌ویزا و گذر نامه می‌توانیم برآن خاک بهشتی گذر کنیم؟
روزنامه جمهوری اسلامی در مقاله ای نوشت: ایران کشور امام رضا(ع) است، امام اخلاق و گفتگو، اما نسبت ما با این امام همام که خود را سفره نشین کرمش هم می‌دانیم چیست؟
واقعا ارتباط ما با این امام در چه ویژگی‌هایی است جز اینکه در یک پهنه جغرافیایی هستیم؟ جز اینکه راه مشهدش به روی ما باز است و بی‌ویزا و گذر نامه می‌توانیم برآن خاک بهشتی گذر کنیم؟
برای جواب دادن این پرسش هم باید زبان در کام کشیم و چنانکه قیامت، دیگر جوارح به پاسخ برمی خیزند، امروز هم با تامل در رفتار مان، جواب را دریابیم و دریابند بزرگان و صاحب نامانی که در کشور "امامِ گفتگو" تک گویی می‌کنند و بلندگو برمی دارند و آنچه خود می‌پسندند می‌گویند بدون اینکه برای طرفی که بمباران می‌کنند "حقِ پاسخگویی" قائل باشند.
بدتر از این کسانی هستند که در جلسات مشترک و در محافل و مجامع، کنار هم می‌نشینند و رخ به رخ، لبخند، بر لب می‌شکنند اما از هم جدا که می‌شوند "سنگِ کلام" برمی دارند و به سمت سر یکدیگر، پرت می‌کنند! معلوم نیست که حواس شان به فضای نکته سنج و مچ گیر رسانه و افکار عمومی هست یانه، که اگر باشد به تقصیر باید فلکشان کرد که چنین فضای جامعه را برهم می‌زنند و اگر حواس شان جمع نباشد هم باید به خاطر این قصور، به چوب بست شان. مگر نمی‌دانند ملت عزادار است و نیازمند همدلی که چنین تیغ برکف به میدان می‌آیند؟ مگر نمی‌دانند در کرمانشاه، هزار زخم ناسور و نیازمند مرهم همدلی و همراهی داریم که چنین " زخم افزا" می‌شوند؟ مگر نمی‌بینند که فضای گسترده رسانه‌های مجازی که تا جیب کت و البته فکر همه ما نفوذ کرده است، کاه را به کوه تبدیل می‌کند چه رسد به کوه‌هایی که از کینه و نخواستن و برنتافتن می‌سازند.
آیا حالا در این "مرگ هنگام" وقت این حرف هاست؟ آیا الان باید دست بر یقه همدیگر بگذارند؟ آیا به لحظه اکنون باید بسط بنشینند برخی‌ها و آن سخنان را بگوید کسی که باید تدبیری بیش از این داشته باشد؟ من نمی‌دانم در این اندوهکده بعد زلزله جای آن حرف‌ها بود؟
آیا نمی‌شد در همان مجمع تشخیص مصلحت که همه شان کنار هم می‌نشینند و به مصلحت می‌اندیشند، اندکی هم به مصلحت افکار عمومی و ذهن توفان زده جامعه می‌اندیشیدند و سنگ‌ها شان را همان پشت در بسته وامی کندند و به کنار حرم حضرت عبدالعظیم نمی‌آوردند؟ آیا به مصلحت بود آن گفته ها؟
واقعا ارتباط ما با این امام در چه ویژگی‌هایی است جز اینکه در یک پهنه جغرافیایی هستیم؟ جز اینکه راه مشهدش به روی ما باز است و بی‌ویزا و گذر نامه می‌توانیم برآن خاک بهشتی گذر کنیم؟
برای جواب دادن این پرسش هم باید زبان در کام کشیم و چنانکه قیامت، دیگر جوارح به پاسخ برمی خیزند، امروز هم با تامل در رفتار مان، جواب را دریابیم و دریابند بزرگان و صاحب نامانی که در کشور "امامِ گفتگو" تک گویی می‌کنند و بلندگو برمی دارند و آنچه خود می‌پسندند می‌گویند بدون اینکه برای طرفی که بمباران می‌کنند "حقِ پاسخگویی" قائل باشند.
بدتر از این کسانی هستند که در جلسات مشترک و در محافل و مجامع، کنار هم می‌نشینند و رخ به رخ، لبخند، بر لب می‌شکنند اما از هم جدا که می‌شوند "سنگِ کلام" برمی دارند و به سمت سر یکدیگر، پرت می‌کنند! معلوم نیست که حواس شان به فضای نکته سنج و مچ گیر رسانه و افکار عمومی هست یانه، که اگر باشد به تقصیر باید فلکشان کرد که چنین فضای جامعه را برهم می‌زنند و اگر حواس شان جمع نباشد هم باید به خاطر این قصور، به چوب بست شان. مگر نمی‌دانند ملت عزادار است و نیازمند همدلی که چنین تیغ برکف به میدان می‌آیند؟ مگر نمی‌دانند در کرمانشاه، هزار زخم ناسور و نیازمند مرهم همدلی و همراهی داریم که چنین " زخم افزا" می‌شوند؟ مگر نمی‌بینند که فضای گسترده رسانه‌های مجازی که تا جیب کت و البته فکر همه ما نفوذ کرده است، کاه را به کوه تبدیل می‌کند چه رسد به کوه‌هایی که از کینه و نخواستن و برنتافتن می‌سازند.
آیا حالا در این "مرگ هنگام" وقت این حرف هاست؟ آیا الان باید دست بر یقه همدیگر بگذارند؟ آیا به لحظه اکنون باید بسط بنشینند برخی‌ها و آن سخنان را بگوید کسی که باید تدبیری بیش از این داشته باشد؟ من نمی‌دانم در این اندوهکده بعد زلزله جای آن حرف‌ها بود؟
آیا نمی‌شد در همان مجمع تشخیص مصلحت که همه شان کنار هم می‌نشینند و به مصلحت می‌اندیشند، اندکی هم به مصلحت افکار عمومی و ذهن توفان زده جامعه می‌اندیشیدند و سنگ‌ها شان را همان پشت در بسته وامی کندند و به کنار حرم حضرت عبدالعظیم نمی‌آوردند؟ آیا به مصلحت بود آن گفته ها؟
ما را با این روش و مرام، معلوم نیست نسبتی با امام گفتگو و اخلاق باشد و یا اینکه نسبت "مامونی" به جای "مامومی" ننشسته باشد! خوب است کسانی که دنیا را به تحمل و بردباری می‌خواندند و داعیه مدیریت جهانی داشتند می‌توانستند خود را در هنگام عصبانیت مدیریت می‌کردند.
کاش صاحبان قدرت و تریبون، یاد می‌گرفتند از امام رضا که با کافران و پیروان دیگر ادیان فقط به سخن نیکو، مناظره می‌فرمود اما اینان در برابر چشم مردم از برادر ایمانی و ملی خود یقه می‌درند. تریبون برمی دارند و هرچه به ذهن شان می‌رسد می‌گویند و می‌بافند و.... حیف است جامعه‌ای که امامِ گفتگو و اخلاق را ولی نعمت خود می‌داند، گرفتار کسانی شود که به دعوا و چالش، نعمت‌ها را نابود و کرامت‌ها را منکوب می‌کنند. کاش به فقر گفتگو دچار نمی‌شدیم تا می‌توانستیم، از این ورطه‌های هولناک، عبور کنیم.
