چرا
بی‌اعصاب شده‌ایم27ابان-98
بیش از 40 سال اعمال سیاست مداوم سرکوب و اجرای
زنجیره ای طرح های سرکوبگرانه با بهانه های واهی همراه با سیاست ظلم وستم وتبعیض و
خودی
و غیرخودی وبی عدالتی و جنگ افروزی
و تروریسم و بحران اقتصادی و رشد مستمر تورم وفقر وگرانی و بیکاری مشخص است معلوم استکه اعصاب خردی شدید بهمراه داشته است.
تهران- ایرنا- در سال‌های‌اخیر که
فشارهای اقتصادی بر زندگی ایرانیان تاثیر مستقیم گذاشته‌اند و چشم‌اندازهای
اقتصادی را برای آینده دشوارتر کرده و تصمیمات بلندمدت در حیطه اقتصاد، درآمد و
معیشت مردم را با چالش‌هایی همراه کرده، خشم دامان بسیاری را گرفته و آستانه تحمل
را برای عده‌ای به خصوص کسانی که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند پایین آورده‌است.
روزنامه ابتکار در گزیده ای از
گزارشی آورده است: ۱۶ نوامبر
۲۰۱۹ مصادف با ۲۵ آبان، روز جهانی صبر و بردباری است و به بهانه آن به میزان صبر و
بردباری ایرانیان در این روزهای سخت پرداخته‌ایم؛ صبری که شاید این روزها به حداقل
آستانه خود رسیده و مشکلات اقتصادی سبب شده از آنها مردمانی خشن‌تر بسازد. براساس
آمار سازمان پزشکی قانونی کشور، آمار مصدومان ناشی از نزاع در نیمه نخست سال جاری
در مقایسه با مدت مشابه سال قبل دو و نیم درصد افزایش داشته است.
صبر یعنی مقاومت در برابر سختی‌ها و به دست گرفتن تاب و قرار خود. صبر، نیرویی است فعال که انسان را در برابر آنچه ناخوشایند او است، توانمند می‌سازد. هر مشکل و مصیبتی در زندگی، به تناسب ناخوشایندی‌اش، روان انسان را در تنگنا قرار می‌دهد و موجب بروز فشار روانی می‌شود. در برابر اینگونه پدیده‌ها، اگر فرد، توانمند و مقاوم نباشد، اختیار و تعادل خویش را از دست می‌دهد و به رفتارهایی دست می‌زند که شاید تبعاتش گریبان زندگی او را بگیرد. نزاع از جمله این رفتارها است. آخرین آمار منتشر شده از نزاع خیابانی در ایران مربوط به نیمه نخست سال جاری است که براساس آن در این بازه زمانی، ۳۳۱ هزار و ۱۵۲ مصدوم ناشی از نزاع به مراکز پزشکی مراجعه کرده‌اند که از این میزان ۱۰۷ هزار و ۴۸۳ نفر زن و ۲۲۳ هزار و ۶۶۹ نفر مرد بوده‌اند. این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل دو و نیم درصد بیشتر شده است. این رقم در مدت مشابه سال ۹۷، ۳۲۳ هزار و ۳۴ نفر بوده است. بیشترین آمار مراجعان نزاع در سال جاری با ۶۱ هزار و ۸۲۸ نفر در تیر و کمترین آن با ۴۴ هزار و ۸۵۸ نفر در فروردین ماه بوده است.
کدام استان‌ها بیشترین و کمترین آمار نزاع را داشته‌اند؟
براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور، استان تهران با ۵۴ هزار و ۹۸۱ مصدوم ناشی از نزاع در صدر استان‌های کشور قرار داشته است. این استان هرساله بیشترین پرونده نزاع در ایران را دارد. بعد از آن خراسان رضوی با ۲۸ هزار و ۱۳۳ مصدوم و استان اصفهان با ۲۴ هزار و ۳۶۱ مراجعه‌کننده به مراکز پزشکی بیشترین آمار نزاع را در میان سایر استان‌های کشور داشته‌اند. از سوی دیگر استان ایلام با ثبت یک هزار و ۵۱۳ نفر مصدوم بر اثر نزاع در صدر آرام‌ترین استان‌های کشور قرار داشته‌اند. بعد از آن بوشهر با ۲ هزار مصدوم بر اثر نزاع و خراسان جنوبی با ثبت ۲ هزار و ۱۱۷ مراجعه‌کننده به مراکز پزشکی بر اثر نزاع در میان آرام‌ترین استان‌ها قرار گرفته‌اند.
چرا خشمگین شده‌ایم؟
با این حال اما لازم نیست تا آمارها و بررسی‌ها این واقعیت را به بگوید که ما ایرانیان پرخاشگر، ناراحت و خشمگین‌تر از گذشته شده‌ایم. این جمله که «ما مردمان خشنی هستیم» این روزها زیاد از زبان‌مان شنیده می‌شود. جمله‌ای که اگر تا به حال نوعی قضاوت اخلاقی بود و در آن تردید می‌کردیم، حالا پژوهش‌ها و آمارها نشان می‌دهند که چندان هم بیراه نیست. خشونت روز به روز در حال افزایش است، ولی بروز و نمود آن فرق کرده است. ما از «خشن» های فعالی که زد و خورد می‌کردند و از سلاح‌های سرد برای درگیری استفاده می‌کردند، تا حدی تبدیل شده‌ایم به «خشن» های منفعلی که به شکل‌های مختلفی در اجتماع و در فضاهای مختلف از جمله فضای مجازی خشونت خود را نشان می‌دهیم. خشن بودن ما رابطه مستقیمی با شادی و رضایت از زندگی دارد؛ ملاکی که آمارهای آن نیز چنگی به دل نمی‌زند. براساس آماری که شبکه راهکارهای توسعه پایدار از رده‌بندی شادترین کشورهای جهان در سال ۲۰۱۹ طبق روال سال‌های گذشته به سفارش سازمان ملل منتشر کرده است، ایران در میان ۱۵۶ کشور دنیا در جایگاه ۱۱۷ قرار دارد.
از مهم‌ترین عواملی که بر میزان رضایتمندی و شادی افراد اثر دارد، می‌توان به دستمزد بالا و اختلاف طبقاتی اندک میان شهروندان یک جامعه اشاره کرد. سرانه تولید ناخالص داخلی یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری رضایتمندی افراد از وضعیت معیشتی آنها است. برای محاسبه این شاخص، تولید ناخالص داخلی کشور را که دربرگیرنده مجموع ارزش کالاها و خدماتی است که طی یک سال، در یک کشور تولید می‌شود، بر جمعیت تقسیم می‌کنند و عددی که به دست می‌آید سرانه تولید ناخالص داخلی آن محسوب می‌شود. مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که میزان شادی شهروندان یک کشور با این شاخص رابطه مستقیمی دارد. میزان درآمد بیشتر به افراد امکان می‌دهد تا از سطح آموزش و بهداشت مناسب‌تری برخوردار شوند، در تهیه مایحتاج اساسی زندگی به مشکل برنخورند و در وقت آزاد خود به تفریحات گوناگون بپردازند. برخورداری از امنیت شغلی و اجتماعی، تبعیض جنسیتی حداقلی، بهره‌مندی از آزادی‌های اجتماعی و حقوق مدنی سبب می‌شود تا مردم یک کشور احساس رضایت بیشتری از زندگی‌شان داشته باشند.
در مقابل، اقتصاد ضعیف، فساد سیاسی، عدم امنیت، درآمد پایین، کمبود امکانات بهداشتی و درمانی، عدم برخورداری از رفاه اجتماعی و اقتصادی، سیستم آموزشی ناکارآمد و... سبب عدم رضایت از زندگی و بروز غم در افراد می‌شود. این عوامل می‌تواند بر میزان امید به زندگی افراد نیز اثر بگذارد. امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان‌دهنده متوسط طول عمر افراد یک جامعه است. این شاخص یکی از ملاک‌های سنجش پیشرفت و عقب‌ماندگی کشورها است. به همین سبب کشورهای توسعه‌یافته که شهروندان‌شان اغلب جزو شادترین مردم دنیا هستند، امید به زندگی بالاتری نسبت به شهروندان کشورهای در حال توسعه دارند.مژگان بنگر یک روانشناس و مربی آموزش خانواده در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه بیماری‌های اعصاب و روان و از جمله مهم‌ترین آنها استرس و اضطراب، بعد از حوادث، به‌طور مشترک با بیماری‌های قلبی و عروقی رتبه دوم خدمات درمانی را به خود اختصاص داده‌اند، بیان کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که ۶.۲۳ تا ۲۸ درصد مردم ایران نیازمند روانگران سلامت هستند و به‌طور میانگین بین جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال در ایران، از هر ۴ نفر یک فرد به این مشکل مبتلا است.
