تصویر شرم و
سر در گریبانی پدر خانواده مقابل همسر
وفرزندانش بدلیل سفره ی خالی. 26 اسفند 90
من
نمی دانم که واکنش بقیه ی افراد نسبت به این تصویر چیست که شرم پدر خانواده
پیرامون سفره ی خالی و همسر و فرزندان گرسنه
یحلقه زده گرد سفره ی خالی را ترسیم نموده است
وبا دیدن تصویر این سفره خالی و
بچه های گرسنه ومرد غم زده وشرمگین سر در گربیان فرو برده از درد ناداری چه به ذهن بقیه خطور می کند؟ به ویژه در کشوری
که سر شار از منابع وذخایر غنی طبیعی و سایر سرمایه های ملی می باشد . عجیب اینکه
از خاطره ها محو نشده است که چگونه رهبر بنیانگذارش با عوامفریبی ودین فروشی و
شیادگری قول حاکم شدن حکومت مستضعفان وپا برهنگان همچون این مرد خجالت زده را داد.
همچنین رییس جمهور مکتبی اصول گرای مرید
جانشین رهبر پس از رئیس جمهور شدن مدعی تشکیل کابینه ی 70 میلیونی امام زمانی شد. سپس فاششد که موقع گشودن سفره ی غذا در خانه یک بشقاب باقاشق وجنگال هم کنار سفره می گذارد زیرا که وی باور دارد میزبان آقا امام زمان می باشد . در
ادامه قول مبارزه با مفسدان اقتصادی داد و مکمل آن وعده ی تبدیل کردن پول نفت به نان وبردن آن بر توی سفره های خالی محرومان داد تا که رنگین شود. ولی سفره های محرومان نه دارای نان و رنگین نشد ، بلکه
آنگونه خالی شد که در تصویر مشاهده می شود. به ویژه اینکه حالت مرد خانواده به
وضوح گو یا وروشن گر است که اوضاع چگونه می
باشد؟ البته این حالت منحصر به فرد نیست . برای اینکه پدیده ی
شوم فقر ومحرومیت رو به رشد و فراگستر شده است .حال اگر چنانچه این شرایط با بیش
از 500 میلیارد دلار در آمد نفت در چند سال اخیر و داستان متهمان 3 هزار میلیارد
تومان اختلاس بانکی مقایسه شود
ومکمل پرونده ی اسامی 44 دانه درشت
مفسدان اقتصادی گردد که چند سال پیش از سوی عباس پالیز دار در دانشگاه
بوعلی سینا همدان فاش شد. ولی به جای پیگیری مفسدان ومحاکمه ومجازات کردن شان،
افشاگر بازداشت شد وبا اتهامات کلیشه ای همسویی با دشمن بیگانه متهم ومحاکمه
ومحکوم به زندان شد .بالاخره اینکه سئوال است که عامل و ریشه ی فقر وتبعیض و بی
عدالتی در جامعه چیست؟ چه فرقی بین این مرد و همسر و کودکان وسفره ی خالی شان با
شرایط زندگی تشریفاتی وتجملی آخوندهای حکومتی وشرکای دزد وغارتگر وآقازاده های شان
باسفرهای بسیار رنگین شان وجود دارد؟ چرا مسئولان حکومتی بطور تاکتیکی وتبلیغاتی دلسوزی از
موضع دایه مهربانتر از مادر برای ملت فلسطین وعراق وسوریه وافغانستان و... می کنند
حتی محموله چند تنی دارو به سوریه فرستاده اند اماو امثال این خانواده
های محروم ایرانی که کم هم نیستند بطور کلی اینان را فراموش نموده اند؟ مهمتر اینکه در فضای تعطیلی کارخانه ها وبیکار
شدن کارگران چگونه بایک ششم دستمزد زیر خط فقر کار گران زحمت کش می
شود جوابگوی رشد سیستماتیک تورم وگرانی
باشد و سفره های خالی کار گران محروم
وزحمت کش همچون این سفره باز هم خالی تر نشود؟
