قهر
«آزادی» با احمدی‌نژاد.26
اردیبهشت-92
ادامه تضاد و اختلافات باندی و دامنه
ی بکش بکش ولج بازی ها که همچنان ادامه
دارد مصداق نه خود زنی که برروی شاخه نشستن واز بن بریدن و زدن زیرآب همه ادهاهای پس از سوم تیر و 22 خرداد 88 زده شده است که ادعا شد بیش از 24 میلیون رأی برای احمدی نژاد از
توی جعبه های مار گیری بیرون آورده شد . گرچه ماه قبل شنیده شد که احمدی نژاد نوار مستندی دارد که
نشان گر اعتراف به تقلبات 8 میلیون آرای تقلباتی به نفع وی بوده است. یا اینکه
فراموش نشده که ادعا می شد احمدی نژاد تنها رئیس جمهور مردمی جهان است که در سفر
های استانی بین مردم عادی می رود و به مقامات آمریکایی غرب گران فروشی می شد که
رؤسای شما همچون احمدی نژاد رئیس جمهور نمی باشد . البته سفرهای استانی احمدی نژاد
که همراه هیأت دولت بود بدلیل دفاع وتبلیغ از پروژه ی انرژی هسته ای حق مسلم ماست بود واستقبال کنندگان از
سوی سازمان بسیج زائده پاسداران از روستاهای اطراف شهرهای استان ها جمع آوری و اعزام به مرکز استان بعنوان استقبال کنند گان
احمدی نژاد جازده می شدند . ولی اکنون چون رئیس جمهور ودولت ساده زیست وعدالت محور
اصول گرا به پایان خط رسیده ودیگر مصرف ندارند به خصوص که اختلافات وتضاد ورقابت
های همراه با تهدید مزید بر علت شده است . بنابراین موجب شده است تا گزارش شود گویی مجموعه ورزشی آزادی به دولتی‌ها نمی‌آید چال چه ورزشگاه صدهزار نفری باشد یا اینکه سالن 12هزار نفری باشد . برای اینکه دیروز برنامه بزرگداشت «روز فردوسی» در سالن
12هزار نفری برگزار شد و با وجود اعلام رسمی و انجام همه هماهنگی‌ها برای حضور
محمود احمدی‌نژاد در این مراسم، رییس دولت به این برنامه نیامد. در ادامه گزارش
افزوده شده سکوهای سالن با وجود تلاش‌های
متولیان بزرگداشت آنقدر خالی بود که رییس دولت قید حضور در مراسم را زد تا
میهمانان اندک سالن 12هزار نفری آزادی تنها با برنامه‌های موزیک و رقص نور و نقالی
سرگرم شوند. خالی‌ماندن سکوهای ورزشگاه آنقدر بود که رییس سازمان میراث فرهنگی هم
در سخنرانی خود به آن واکنش نشان داد.سازمان میراث فرهنگی و وزارت فرهنگ و ارشاد
اسلامی در دعوت نامه‌هایی که برای مدعوین ارسال کرده بودند عنوان برنامه را
«بزرگداشت روز فردوسی، پاسداشت ثبت جهانی ردیف موسیقی ایرانی و تجلیل از بزرگان
موسیقی سنتی ایران» نوشته بودند؛ در دعوتنامه‌ها هم اعلام شده بود این برنامه با
حضور «رییس محترم جمهور و جمعی از مقامات کشوری» برگزار خواهد شد.. برای اینکه تیر
خلاص زده شده باشد در پایان این گزارش چنین دو قبضه ورشکستگی نمایش تبلیغاتی دولتی مرتبط به تبلیغات
ریاست جمهوری احمدی نژاد به نفع مشایی به نمایش گذاشته شده است. در گوشه‌ای دیگر
اتوبوس‌هایی که حاضران را از گوشه‌وکنار تهران و برخی شهرهای دیگر به مجموعه
فرهنگی ورزشی آزادی آورده بود، ردیف ایستاده بود ند با این همه اما سالن خالی بود
در دنباله با رندی از ریش بریدن و پیوند سبیل کردن افزوده شده درست به همان اندازه که 29 فروردین ورزشگاه خالی
ماند. این دومین برنامه عمومی دولتی‌ها در تهران است که با استقبال اندک مخاطبان
مواجه می‌شود. پیش از این در 29فروردین نیز سازمان میراث فرهنگی تلاش کرد برنامه‌ای
تحت عنوان«تقدیر از فعالان ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی» در استادیوم صدهزارنفری
آزادی برگزار کند که در آن روز سکوهای خالی از مخاطب ورزشگاه در هنگام سخنرانی
محمود احمدی‌نژاد بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌آمد. همین مساله باعث شد بسیاری
از فعالان سیاسی و رسانه‌ها این مساله را نشانی از افول بسیار مقبولیت احمدی‌نژاد
و دولتش در افکار عمومی اعلام کنند. همانگونه که اشاره شد هدف افول مقبولیت احمدی نژاد بوده است که چرا از
رحیم مشایی حمایت کرده است .در صورتیکه واقعیت فاش وعریان شدن طرح کودتای حماسه سازی تقلبات 22 خرداد 88 می باشد که
پیشاپیش سیاست نخ نما شده حماسه تقلبات 24 خرداد 92 بر زیر سئوال برده شده است که با عدم استقبال
وجو بالای نارضایتی چگونه قرار است سیاست حماسه تقلبات 24 خرداد 92 عملی شود؟
گویی مجموعه ورزشی آزادی به دولتی‌ها نمی‌آید، چه ورزشگاه
صدهزار نفری چه سالن 12هزار نفری. دیروز برنامه بزرگداشت «روز فردوسی» در سالن
12هزار نفری برگزار شد و با وجود اعلام رسمی و انجام همه هماهنگی‌ها برای حضور
محمود احمدی‌نژاد در این مراسم، رییس دولت به این برنامه نیامد. سکوهای سالن با وجود تلاش‌های متولیان بزرگداشت
آنقدر خالی بود که رییس دولت قید حضور در مراسم را زد تا میهمانان اندک سالن
12هزار نفری آزادی تنها با برنامه‌های موزیک و رقص نور و نقالی سرگرم شوند. خالی‌ماندن
سکوهای ورزشگاه آنقدر بود که رییس سازمان میراث فرهنگی هم در سخنرانی خود به آن
واکنش نشان داد.سازمان میراث فرهنگی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دعوتنامه‌هایی
که برای مدعوین ارسال کرده بودند عنوان برنامه را «بزرگداشت روز فردوسی، پاسداشت
ثبت جهانی ردیف موسیقی ایرانی و تجلیل از بزرگان موسیقی سنتی ایران» نوشته بودند؛
در دعوتنامه‌ها هم اعلام شده بود این برنامه با حضور «رییس محترم جمهور و جمعی از
مقامات کشوری» برگزار خواهد شد.با توجه به آنکه محمود احمدی‌نژاد در همه برنامه‌های
رسمی و عمومی خود در سه، چهار ماه اخیر چه در سفرهای استانی و دیگر برنامه‌ها و چه
در آخرین روز ثبت‌نام کاندیداهای ریاست‌جمهوری شانه‌به‌شانه اسفندیار رحیم‌مشایی
حاضر شده بود، پیش‌بینی می‌شد این برنامه‌ها به محفلی برای حضور این دو یار
جدانشدنی و سخنرانی آنها بدل شود. از همین‌رو خبرنگاران بسیاری از رسانه‌های داخلی و
خارجی خود را به این سالن رسانده بودند تا در صورت سخنرانی هرکدام از این دو، خبرش
را به مخاطبان خود مخابره کنند. قرار بود این برنامه از ساعت چهار تا هفت بعدازظهر
برگزار شود، تا ساعت شش و نیم هم همه منتظر حضور احمدی‌نژاد در سالن بودند، با این
حال بخش بزرگی از سکوهای سالن تا آن ساعت خالی خالی بود و پرشدنشان بعید به نظر می‌رسید.در همان ساعت بلافاصله اعلام شد آمدن رییس‌جمهور به
مراسم منتفی شده و خبرنگارانی که از سوی نهاد ریاست‌جمهوری به برنامه آمده بودند،
سالن را ترک کردند. در همان حال که خبرنگاران سالن را ترک می‌کردند و سالن هم
همچنان خالی بود، در وسط سالن، برنامه‌های اجرای موسیقی و نقالی و شعرخوانی به راه
بود و اندک حاضران در سالن هم در واکنش به موسیقی که گاه کم و زیاد می‌شد، جیغ و
دست و هورا می‌کشیدند. در قسمت ویژه سالن هم محمد شریف‌ملک‌زاده، رییس سازمان میراث و محمد
حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه چند نفر از سفرا و کارداران سفارتخانه‌های
خارجی مشغول رصد برنامه بودند. این دو مقام دولتی که سازمان و وزارتخانه تحت
امرشان متولی برگزاری مراسم بود، در سخنانی کوتاه از فردوسی سخن گفتند و از حاضران
تشکر کردند. ملک‌زاده در بخشی از صحبت خود به این نکته هم اشاره کرد که برگزاری
چنین برنامه‌هایی وظیفه ذاتی ماست و ما به دنبال جمع‌آوری سیاهی‌لشکر نیستیم. محمود شهریاری که مجری برنامه بود، در بین سخنانش
حاضران در سالن را به اجرای کنسرت موسیقی توسط شهرام شکوهی در قسمت آخر برنامه
وعده می‌داد و از آنها می‌خواست در جای خود بنشینند. بخش زیادی از همان اندک‌حضار
شرکت‌کننده در برنامه بزرگداشت دولتی فردوسی را خانواده‌هایی تشکیل می‌داد که شامل
پدر، مادر و فرزندانی قدونیم‌قد بودند، بچه‌های کم‌سن‌وسال در میان صندلی‌ها سرگرم
بازی با هم و واکنش نشان دادن به موسیقی برنامه بودند و پدر و مادرها هم پرچم‌های
ایرانی که در دستشان بود را تکان می‌دادند. از یکی از کودکان در سالن پرسیدم با چه کسی به مراسم
آمده‌ای و پاسخ داد: «پدرم کارمند میراث است و ما همه با هم آمدیم.»بخش دیگری از
صندلی‌های سالن در زیر قسمت ویژه را هم مدیران استانی اداره کل‌های سازمان میراث
فرهنگی در گوشه‌وکنار کشور پر کرده بودند. در بیرون سالن و در پارکینگ محوطه
مجموعه، ماشین‌های با پلاک دولتی و با نمره‌های شهرهای مختلف کشور دیده می‌شد. در گوشه‌ای دیگر هم اتوبوس‌هایی که حاضران را از
گوشه‌وکنار تهران و برخی شهرهای دیگر به مجموعه فرهنگی ورزشی آزادی آورده بود،
ردیف ایستاده بود. با این همه اما سالن خالی بود؛ درست به همان اندازه که 29
فروردین ورزشگاه خالی ماند. در سال 92 این دومین برنامه عمومی دولتی‌ها در تهران
است که با استقبال اندک مخاطبان مواجه می‌شود. پیش از این در 29فروردین نیز سازمان
میراث فرهنگی تلاش کرد برنامه‌ای تحت عنوان«تقدیر از فعالان ستاد تسهیلات سفرهای
نوروزی» در استادیوم صدهزارنفری آزادی برگزار کند که در آن روز سکوهای خالی از
مخاطب ورزشگاه در هنگام سخنرانی محمود احمدی‌نژاد بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌آمد.
همین مساله باعث شد بسیاری از فعالان سیاسی و رسانه‌ها این مساله را نشانی از افول
بسیار مقبولیت احمدی‌نژاد و دولتش در افکار عمومی اعلام کنند.
