اوین نامه ی کیهان13بهمن-93
در جریان مصاحبه
دیروز اوباما با سی.ان.ان
سربازجو شریعت نداری برای اینکه وامدار
یا مدیون روحانی نباشد ودین خود را به و ی ادا کرده باشد . یعنی جواب سخنرانی
انتقادی وی در دفاع از ظریف وقدم زدنش در پیاده روی ژنو سوئیس را داده باشد چونکه
روحانی گفت چرا زیر چتر انتقاد خوبست گیر به راه رفتن و کت وعینک زدن ظریف می دهید و همسو بادشمن کف می زنید؟ اکنون
سربلزجو شریعت نداری باز بهانه گیر آورده است تا مکمل تنظیم یادداشت روز و خبر ویژه ی روز گذشته ی اوین نامه ی کیهان خود علیه ی
روحانی کند . برای همین تیترد رشت خبری " آمریکا بارد یگر برای
توافق ژنو کف زد" گزارش دادهرئیس
جمهور آمریکا در جدیدترین اظهار نظر خود درباره مذاکرات هسته‌ای با ایران، بار
دیگر از توافق موقت ژنو به دلیل برآورده کردن انتظارات و اخذ امتیازات مورد نظر
واشنگتن حمایت کرده و بر ادامه این روند تاکید کرد.
سرویس سیاسی-باراک
اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در گفت‌وگو با «فرید زکریا»، تحلیل‌گر شبکه «سی‌ان‌ان»،
ضمن حمایت از رویکرد خود در قبال ایران و مخالفت با تحریم‌های جدید علیه ایران در
شرایط فعلی تصریح کرد: استدلال من این است که ما تحریم‌های بسیار کارآمدی علیه ایران
تصویب کردیم که این تحریم‌ها توانست ایران را به میز مذاکرات بیاورد تا بتوانیم
این موضوع را بررسی کنیم که آیا می‌توانیم موضوع هسته ای ایران را از طریق
دیپلماتیک رفع کنیم.
اوباما سپس در ارتباط با پایبندی ایران به توافق موقت ژنو تحت عنوان برنامه اقدام مشترک ادامه داد: با تمامی محاسبات صورت گرفته از جمله محاسبات سازمان های اطلاعاتی اسرائیل، ایران به مفاد توافق موقت ژنو (برنامه اقدام مشترک) پایبند بوده است. برنامه هسته‌ای خود را گسترش نداده‌اند. آنها ذخایر اورانیوم با درصد غنای پایین خود را به عقب بازگردانده‌اند. ما در این دوران از مذاکرات هسته‌ای هیچ‌چیزی را از دست نداده‌ایم. ولی در مقابل،برنامه هسته‌ای ایران پیشرفت نکرده است.
چرا توافق ژنو یکطرفه است؟
ذوق زدگی رئیس جمهور آمریکا و کف زدن برای پایبندی ایران به توافق ژنو به این خاطر است که آمریکا در توافق ژنو، در برخی حوزه ها مانند غنی سازی 20 درصد،دولت ایران را به عقب رانده و در دیگر موضوعات برنامه هسته ای ایران را فریز کرده است. این بدین معناست که گذر زمان و به طول انجامیدن مذاکرات باعث پیشرفت ایران در زمینه هسته ای نمی شود و بر فرض ادامه یافتن مذاکرات برای چند سال دیگر، مسئله پیشرفت هسته ای ایران منتفی است و این همه در حالی است که واشنگتن نه تنها هزینه ای برای این دستاوردها نپرداخته بلکه حتی به وعده‌های خود در این توافق نیز پایبند نبوده است. شاید تنها هزینه آمریکایی‌ها در این جریان، پرداخت مبلغ اندکی از پول های بلوکه شده خود ایران باشد!
آمریکایی ها معتقدند علی رغم آنکه برنامه ایران را به عقب رانده و یا فریز کرده اند، موفق شدند که رژیم تحریم‌ها علیه ایران را همچنان حفظ کنند. به گمان آمریکایی ها، فشار تحریم ها ایران را مجاب به پذیرش توافقی می کند که در آن خواسته های حداکثری واشنگتن تماما محقق شود.طرف آمریکایی به این محاسبه رسیده است که با توجه به راهبرد دولت ایران در زمینه گشایش اقتصادی از طریق مذاکرات ، تیم ایرانی به دنبال دستیابی به هر توافقی به منظور کاستن فشارهای اقتصادی و امتیازگیری سیاسی در داخل است ، از این روی و با توجه به نیاز طرف ایرانی، آمریکا به دنبال آن است توافق را به گران ترین قیمت بفروشد یا به عبارت دقیق تر تحمیل کند.
اعتراف اوباما به نتایج محاسبات سازمان های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، برای چندمین بار بر این موضوع صحه گذاشت که دولت آمریکا در خصوص مسئله ایران، نه تنها با رژیم صهیونیستی و کنگره اختلافی ندارد، بلکه هدفی مشترک را نیز دنبال می‌کنند. بنابراین داستان اختلاف دولت و کنگره و همچنین سخنرانی نتانیاهو در کنگره، فقط یک جنگ زرگری جهت انحراف افکار عمومی و ایجاد اختلال در دستگاه محاسباتی ایران است.
رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص موضوع هسته ای ایران تأکید کرد: ما شانس ایجاد یک مکانیسمی را داریم که طبق آن بتوانیم تأیید کنیم که ایران تسلیحات هسته‌ای ندارد و ایران توانمندی این را دارد که در طی زمان مجدداً به عنوان یک بازیگر مسئول به جامعه ملل وارد شود. با اینحال نمی‌دانم که بتوانیم به چنین چیزی برسیم اما استدلال من برای کنگره آمریکا این است که در مقابل تصویب تحریم‌ها علیه ایران مقاومت کنند زیرا شرکای ما و حتی ایران می‌توانند این تحریم‌ها را نقض توافق موقت ژنو تفسیر کنند. از نظر ما، تضعیف دیپلماسی در این برهه مهم زمانی بدون آنکه دلیل خوبی داشته باشیم، یک اشتباه است.
اوباما سپس اینگونه راهکار ارائه داد: کاری که در حال حاضر ما باید انجام دهیم این است که باید این دور از مذاکرات را به اتمام برسانیم و به ایران فشار آوریم تا به خواسته جامعه بین‌الملل آری بگوید و مهم است که اتحاد بین گروه 1+5 حفظ شود و حتی اتحاد با روسیه علیرغم تنش‌هایی که با این کشور داریم، حفظ شود و همچنین اتحاد با چین که تشنه نفت ایران است، حفظ شود. ما هنوز می‌توانیم این اتحاد را حفظ کنیم و نشان دهیم که دیپلمات‌های ما تا چه اندازه موثر بوده‌اند.
طبق توافق ژنو، اصلا نباید تحریمی وضع شود که حالا بخواهد وتو هم بشود
به گزارش فارس، رئیس‌جمهور آمریکا تأکید کرد: بگذارید اگر به توافق هسته‌ای با ایران نرسیدم، ایران به دلیل آنکه به یک توافق منطقی آری نگفته است، مقصر باشد. اگر لایحه تحریم‌های ایران تصویب شود من آن را وتو می‌کنم اما این را هم به نمایندگان کنگره و اسرائیل گفته‌ام که روز بعد از اینکه ایران از توافق عقب بکشد، ساده‌ترین کار برای من در کنگره، تصویب تحریم‌های بیشتر علیه ایران خواهد بود. برای من تنها دو روز طول می‌کشد که لایحه تحریم‌های بیشتر علیه ایران را امضا کنم. ما توانایی تشدید تحریم‌ها علیه ایران را داریم اما چیزی که اهمیت دارد این است که نشان دهیم که تمامی راه های ممکن دیپلماتیک را اعمال کردیم.
گفتنی است در ماه های اخیر، اوباما چندین بار درخصوص وتو کردن تحریم‌های جدید کنگره علیه ایران صحبت کرده است. این اظهارات که از سوی رسانه های زنجیره ای و مدعی حمایت از دولت به عنوان یک امتیاز از سوی طرف مقابل تلقی می شود در حالی است که طبق توافق ژنو، آمریکا به هیچ عنوان اجازه تصویب تحریم جدید را ندارد و اصلا نباید تحریمی وضع شود که حالا بخواهد وتو هم بشود.
امتیازات نقد
وعده های نسیه
به گزارش خبرگزاری‌ها،رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص نوع توافق نهایی با ایران گفت: «مهم این است که یک توافق مناسب داشته باشیم و درباره آنکه چه توافقی داریم، استدلال های خود را ارائه کنیم. من قبلاً هم گفته‌ام که عدم توافق را به یک توافق بد ترجیح می‌دهم اما اگر بتوانم از طریق یک مکانیسم بی‌چون و چرا و قابل تأیید ثابت کنم که به توافقی با ایران رسیده‌ایم که طبق آن تهران نمی‌تواند قابلیت گریز هسته‌ای داشته باشد و اگر شماری از کارشناسان و دانشمندان به ما تضمین دهند که ایران در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت تسلیحاتی قرار ندارد، باید یک بحث عمومی راه بیاندازیم و از تمامی اعضای کنگره بپرسیم که به چه دلیل باید چنین توافقی را رد کنیم و از گزینه نظامی که کارایی کمی در محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران دارد حمایت کنیم و آن را دنبال کنیم؟ این رویکرد نظامی انشعابات زیادی را در شرایط کنونی که با درگیری‌های زیادی در خاورمیانه مواجه هستیم به همراه خواهد داشت.»
شواهد حاکی از آن است که آمریکا راهبرد تمدید توافق ژنو و به درازا کشیدن مذاکرات را در دستور کار خود قرار داده است. هدف مقامات آمریکایی از فرسایشی کردن مذاکرات، دستیابی به امتیازات بیشتر در نتیجه توافق نهایی است.
اظهارات روز گذشته اوباما درخصوص توافقنامه ژنو، به دفعات در ماه های اخیر توسط مقامات آمریکایی تکرار شده است. در حقیقت، طرف آمریکا به دنبال آن است که از هر تهدیدی برای حفظ توافق ژنو استفاده کند. توافقی که در آن، طرف ایرانی، امتیازات نقد داد و وعده های نسیه دریافت کرد. وعده هایی که به اعتراف برخی از دولتمردان کشورمان، تقریبا هیچکدام از آنها عملی نشده است.
اوباما سپس در ارتباط با پایبندی ایران به توافق موقت ژنو تحت عنوان برنامه اقدام مشترک ادامه داد: با تمامی محاسبات صورت گرفته از جمله محاسبات سازمان های اطلاعاتی اسرائیل، ایران به مفاد توافق موقت ژنو (برنامه اقدام مشترک) پایبند بوده است. برنامه هسته‌ای خود را گسترش نداده‌اند. آنها ذخایر اورانیوم با درصد غنای پایین خود را به عقب بازگردانده‌اند. ما در این دوران از مذاکرات هسته‌ای هیچ‌چیزی را از دست نداده‌ایم. ولی در مقابل،برنامه هسته‌ای ایران پیشرفت نکرده است.
چرا توافق ژنو یکطرفه است؟
ذوق زدگی رئیس جمهور آمریکا و کف زدن برای پایبندی ایران به توافق ژنو به این خاطر است که آمریکا در توافق ژنو، در برخی حوزه ها مانند غنی سازی 20 درصد،دولت ایران را به عقب رانده و در دیگر موضوعات برنامه هسته ای ایران را فریز کرده است. این بدین معناست که گذر زمان و به طول انجامیدن مذاکرات باعث پیشرفت ایران در زمینه هسته ای نمی شود و بر فرض ادامه یافتن مذاکرات برای چند سال دیگر، مسئله پیشرفت هسته ای ایران منتفی است و این همه در حالی است که واشنگتن نه تنها هزینه ای برای این دستاوردها نپرداخته بلکه حتی به وعده‌های خود در این توافق نیز پایبند نبوده است. شاید تنها هزینه آمریکایی‌ها در این جریان، پرداخت مبلغ اندکی از پول های بلوکه شده خود ایران باشد!
آمریکایی ها معتقدند علی رغم آنکه برنامه ایران را به عقب رانده و یا فریز کرده اند، موفق شدند که رژیم تحریم‌ها علیه ایران را همچنان حفظ کنند. به گمان آمریکایی ها، فشار تحریم ها ایران را مجاب به پذیرش توافقی می کند که در آن خواسته های حداکثری واشنگتن تماما محقق شود.طرف آمریکایی به این محاسبه رسیده است که با توجه به راهبرد دولت ایران در زمینه گشایش اقتصادی از طریق مذاکرات ، تیم ایرانی به دنبال دستیابی به هر توافقی به منظور کاستن فشارهای اقتصادی و امتیازگیری سیاسی در داخل است ، از این روی و با توجه به نیاز طرف ایرانی، آمریکا به دنبال آن است توافق را به گران ترین قیمت بفروشد یا به عبارت دقیق تر تحمیل کند.
اعتراف اوباما به نتایج محاسبات سازمان های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، برای چندمین بار بر این موضوع صحه گذاشت که دولت آمریکا در خصوص مسئله ایران، نه تنها با رژیم صهیونیستی و کنگره اختلافی ندارد، بلکه هدفی مشترک را نیز دنبال می‌کنند. بنابراین داستان اختلاف دولت و کنگره و همچنین سخنرانی نتانیاهو در کنگره، فقط یک جنگ زرگری جهت انحراف افکار عمومی و ایجاد اختلال در دستگاه محاسباتی ایران است.
رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص موضوع هسته ای ایران تأکید کرد: ما شانس ایجاد یک مکانیسمی را داریم که طبق آن بتوانیم تأیید کنیم که ایران تسلیحات هسته‌ای ندارد و ایران توانمندی این را دارد که در طی زمان مجدداً به عنوان یک بازیگر مسئول به جامعه ملل وارد شود. با اینحال نمی‌دانم که بتوانیم به چنین چیزی برسیم اما استدلال من برای کنگره آمریکا این است که در مقابل تصویب تحریم‌ها علیه ایران مقاومت کنند زیرا شرکای ما و حتی ایران می‌توانند این تحریم‌ها را نقض توافق موقت ژنو تفسیر کنند. از نظر ما، تضعیف دیپلماسی در این برهه مهم زمانی بدون آنکه دلیل خوبی داشته باشیم، یک اشتباه است.
اوباما سپس اینگونه راهکار ارائه داد: کاری که در حال حاضر ما باید انجام دهیم این است که باید این دور از مذاکرات را به اتمام برسانیم و به ایران فشار آوریم تا به خواسته جامعه بین‌الملل آری بگوید و مهم است که اتحاد بین گروه 1+5 حفظ شود و حتی اتحاد با روسیه علیرغم تنش‌هایی که با این کشور داریم، حفظ شود و همچنین اتحاد با چین که تشنه نفت ایران است، حفظ شود. ما هنوز می‌توانیم این اتحاد را حفظ کنیم و نشان دهیم که دیپلمات‌های ما تا چه اندازه موثر بوده‌اند.
طبق توافق ژنو، اصلا نباید تحریمی وضع شود که حالا بخواهد وتو هم بشود
به گزارش فارس، رئیس‌جمهور آمریکا تأکید کرد: بگذارید اگر به توافق هسته‌ای با ایران نرسیدم، ایران به دلیل آنکه به یک توافق منطقی آری نگفته است، مقصر باشد. اگر لایحه تحریم‌های ایران تصویب شود من آن را وتو می‌کنم اما این را هم به نمایندگان کنگره و اسرائیل گفته‌ام که روز بعد از اینکه ایران از توافق عقب بکشد، ساده‌ترین کار برای من در کنگره، تصویب تحریم‌های بیشتر علیه ایران خواهد بود. برای من تنها دو روز طول می‌کشد که لایحه تحریم‌های بیشتر علیه ایران را امضا کنم. ما توانایی تشدید تحریم‌ها علیه ایران را داریم اما چیزی که اهمیت دارد این است که نشان دهیم که تمامی راه های ممکن دیپلماتیک را اعمال کردیم.
گفتنی است در ماه های اخیر، اوباما چندین بار درخصوص وتو کردن تحریم‌های جدید کنگره علیه ایران صحبت کرده است. این اظهارات که از سوی رسانه های زنجیره ای و مدعی حمایت از دولت به عنوان یک امتیاز از سوی طرف مقابل تلقی می شود در حالی است که طبق توافق ژنو، آمریکا به هیچ عنوان اجازه تصویب تحریم جدید را ندارد و اصلا نباید تحریمی وضع شود که حالا بخواهد وتو هم بشود.
امتیازات نقد
وعده های نسیه
به گزارش خبرگزاری‌ها،رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص نوع توافق نهایی با ایران گفت: «مهم این است که یک توافق مناسب داشته باشیم و درباره آنکه چه توافقی داریم، استدلال های خود را ارائه کنیم. من قبلاً هم گفته‌ام که عدم توافق را به یک توافق بد ترجیح می‌دهم اما اگر بتوانم از طریق یک مکانیسم بی‌چون و چرا و قابل تأیید ثابت کنم که به توافقی با ایران رسیده‌ایم که طبق آن تهران نمی‌تواند قابلیت گریز هسته‌ای داشته باشد و اگر شماری از کارشناسان و دانشمندان به ما تضمین دهند که ایران در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت تسلیحاتی قرار ندارد، باید یک بحث عمومی راه بیاندازیم و از تمامی اعضای کنگره بپرسیم که به چه دلیل باید چنین توافقی را رد کنیم و از گزینه نظامی که کارایی کمی در محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران دارد حمایت کنیم و آن را دنبال کنیم؟ این رویکرد نظامی انشعابات زیادی را در شرایط کنونی که با درگیری‌های زیادی در خاورمیانه مواجه هستیم به همراه خواهد داشت.»
شواهد حاکی از آن است که آمریکا راهبرد تمدید توافق ژنو و به درازا کشیدن مذاکرات را در دستور کار خود قرار داده است. هدف مقامات آمریکایی از فرسایشی کردن مذاکرات، دستیابی به امتیازات بیشتر در نتیجه توافق نهایی است.
اظهارات روز گذشته اوباما درخصوص توافقنامه ژنو، به دفعات در ماه های اخیر توسط مقامات آمریکایی تکرار شده است. در حقیقت، طرف آمریکا به دنبال آن است که از هر تهدیدی برای حفظ توافق ژنو استفاده کند. توافقی که در آن، طرف ایرانی، امتیازات نقد داد و وعده های نسیه دریافت کرد. وعده هایی که به اعتراف برخی از دولتمردان کشورمان، تقریبا هیچکدام از آنها عملی نشده است.
