سرمقاله روزی نامه جمهوری "مرثیه‌ای برای اخلاق"

روزی نامه  حکومتی جمهوری اسلامی 4 شنبه 9 آبان ماه سال 1397

سرمقاله  روزی نامه  جمهوری  "مرثیه‌ای برای اخلاق"

طی 4 دهه تأکید شده است رژیم قرون وسطایی ولایت فقیه ارتجاعی و اصلاح ناپذیراست چون تعلق به این دوران ندارد  .بنابراین ادعای اصلاح طلبی داشتن در چنین رژیم غیرمتعارفی هدف اپوزیسیون سازی درداخل کشور  برای انحراف اذهان عمومی بوده است .

گویا نیاز به زمان بود تا برخی خوشباوران مدافع مدعی اصلاج طلب به خودآیند  تا متوجه  شوند دامنه قدرت وخود رأیی خامنه ای مستبد وجنگ قدرت و ثروت باندی و جناحی  دررژیم ارتجاعی ولی فقیه به جایی رسیده است که نه کروبی وموسوی رادرخانه محصور  کرده است ورفسنجانی راحذف فیزیکی  نمود که دیدار یک مرجع تقلید با محمد خاتمی که  زیر چتر اصلاح طلبی 8 سال بربقای رژیم نامشروع وعوامفریب افزود که اکنون  پس  از اتهام  فتنه گر  بودن خاتمی  ترکش این دیدار وی با مرجع تقلید سبیری زنجانی اصابت کرده است تا موجب شود بیش ازگذشته فاش  گردد رژیم ولایت فقیه هرگز اصلاح شدنی نیست.

یادداشت مدیر مسئول
حدود یک هفته قبل از انتشار نامه آیت‌الله حاج شیخ محمد یزدی به مرجع اخلاق محور حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی، خبری به رسانه‌ها از قول این مرجع تقلید راه یافت که از نگرانی ایشان درباره افول اخلاق در حوزه علمیه حکایت داشت. این مرجع تقلید در دیدار دبیر شورای عالی حوزه علمیه قم گفتند: «شرایط کنونی ایران و جهان، ویژه است و حوزه علمیه قم به تقویت اخلاق نیاز دارد. زمانی که مرحوم آقای خمینی درس اخلاق می‌گفتند تا چند روزی حوزه یک حال و هوای دیگر داشت. امروز جای این درس اخلاق در حوزه خالی است. وقتی گذشته را بررسی می‌کنیم می‌بینیم در مناطق مختلف کشور رویت علما برای هدایت مردم کافی بود، مردم از رفتار علما و روحانیون درس می‌گرفتند. باید برای طلبه‌ها مجلسی تشکیل شود و سخنرانان با استناد به روایت‌های نورانی و سیره ائمه معصومین علیهم السلام و بزرگان مباحث اخلاقی را شرح دهند. با توجه به اینکه درس‌های حوزه در روزهای آخر هفته تعطیل است، طلبه‌ها با مطالعه سیره علما، عوامل موفقیت آنان و روش برخوردشان با مردم و جامعه را بررسی کنند.»
ویژگی بارز حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی این است که خود به آنچه می‌گویند عمل می‌کنند. این ویژگی در سکوت این روزهای ایشان در برابر نامه آیت‌الله یزدی متجلی شده است و همانطور که در خبرها آمده دفتر ایشان اعلام کرد: حضرت آیت‌الله شبیری نظری درخصوص این نامه ندارند و فعلاً سکوت در پیش گرفته‌اند.»
مطالبی که در روزهای اخیر به دلیل انتشار نامه رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی در رسانه‌ها مشاهده می‌شود، که حجم بالا و کم سابقه‌ای از عکس‌العمل‌ها را نشان می‌دهد، تاکیدی است بر ضرورت توجه عمیق متولیان حوزه‌های علمیه و در راس آنها حوزه علمیه قم به اخلاق، در نامه‌ها، پیام‌ها و بیانیه‌هائی که به این مناسبت منتشر شده اند، انواع برخوردها را می‌توان دید. رعایت اخلاق، در بعضی از عکس العمل‌ها مشهود است کما اینکه بعضی از آنها در عین حال که درصدد تذکر اخلاقی به نویسنده نامه برآمده‌اند خودشان ادبیاتی را بکار گرفتند که اخلاق در آن رعایت نشده است. بگذریم از افرادی که اصولاً نگارش و انتشار این نامه را امری طبیعی و حتی لازم تلقی کرده و در صدد توجیه آن برآمده اند، اقدامی که با هیچ معیاری منطبق نیست. همچنین بگذریم از کسانی که از فرصت پیش آمده درصدد استفاده سیاسی به نفع خود و گروه و جناح خود برآمده‌اند که این نیز دور از اخلاق است.
آنچه بیش از همه مایه نگرانی است، گم شدن اخلاق در حوزه‌های علمیه است. متاسفانه عده‌ای در حوزه به بهانه انجام اقدامات انقلابی، معیارهای اخلاقی را زیر پا می‌گذارند و هر کاری که می‌خواهند انجام می‌دهند و هرچه می‌خواهند می‌گویند. ما که در جامعه و در میان مردم هستیم، به روشنی می‌بینیم و سوگمندانه می‌شنویم که عموم مردم از این قبیل رفتارها که به نام روحانیت و حوزه صورت می‌گیرد نگران و ناراضی هستند. مردم از انقلاب، اخلاق و آداب اسلامی و انسانی و حفظ حرمت‌ها را انتظار دارند به ویژه از روحانیت و حوزه علمیه قم.
بعضی افراد ابراز خوشحالی کردند که این نامه به ضرر نویسنده آن و به نفع طرف مقابل تمام شد و حتی یکی از آنها گفت دست آقای یزدی را می‌بوسم که این نامه را نوشت! این نگاه هم خارج از چارچوب اخلاق است و بر واقعیت نیز منطبق نیست. این واقعه به نفع هیچیک از طرفین نبود. همه زیان کردیم و بیش از همه حوزه و روحانیت و انقلاب و نظام دچار خسران شدند. از این ماجرا فقط دشمنان مشترک ما سود می‌برند. گویا همه از یاد برده‌ایم که دشمن داریم و عده‌ای در داخل و خارج برای هر کس که بر طبل دعوا و اختلاف و تفرقه بکوبد کف می‌زنند و پایکوبی و شادی می‌کنند.
وقتی لغزش از کسی مشاهده می‌شود، این لغزش برای دیگران یک امتحان است. باور کنیم که خدا در هر آن درحال امتحان کردن بندگان خود است. باید کاری بکنیم که از امتحان‌ها سربلند بیرون بیائیم به ویژه روحانیت که بیش از دیگران در معرض است.
اگر در ماجرای نامه نگاری اخیر و عکس العمل‌هائی که نشان داده شده، خیری وجود داشته باشد این است که همه بفهمیم دچار فقر اخلاقی شدیدی هستیم. همه باید این تصور غلط را کنار بگذاریم که انقلابی بودن یعنی پرخاش کردن به این و آن و حرمت‌ها را نادیده گرفتن. از خدا یاد بگیریم که خطاب به پیامبر اکرم می‌فرماید: «فَبِمَا رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الْاَمْرِ فَاِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ» (آل عمران 159). پیامبر خدا، انقلابی‌تر از تمام انقلابیون تاریخ بودند، با اینحال خدا به این انقلابی بزرگ می‌فرماید برای پیشبرد اهدافت به برخورد اخلاقی با مردم نیازمندی، مردی که باید مشمول گذشت، استفتار و طرف مشورت تو باشند.
ماجرای پرسروصدای نامه رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به یک مرجع را به یک فرصت برای تقویت اخلاق در حوزه‌های علمیه به ویژه حوزه علمیه قم تبدیل کنیم و مطمئن باشیم که با تکیه بر اخلاق است که می‌توانیم بنیان‌های انقلاب و نظام جمهوری اسلامی را تقویت کنیم و تمام مشکلات جامعه را برطرف نمائیم.