کباب گوزن
بر آتش تاغ و گز9آبان-97
تهران- ایرنا- انتشار تصویری از منوی یک
رستوران شامل کباب آهو و گوزن بحث و نظرهای بسیاری را در این باره به راه انداخت.
از دید بسیاری استفاده از گوشت این گونه های جانوری حتی در صورت تکثیر و پرورش
صنعتی قابل پذیرش نیست. برخی مسوولان محیط زیست استدلال هایی متفاوت با این دیدگاه
را مطرح ساخته اند.
به گزارش گروه تحلیل و تفسیر و پژوهش
های خبری، انتشار منویی شامل چلوکباب کوبیده با گوشت آهو و گوزن در رستورانی در
یزد، واکنش های متعددی را به همراه داشت. طرفداران محیط زیست، می گویند ارایه
غذاهایی اینچنین مصداق هجمه به محیط زیست است و شکار حیواناتی چون آهو و گوزن برای
پخت و پز باید با برخوردی جدی مواجه شود. از این منظر پرورش این گونه های جانوری
برای ذبح و استفاده از گوشت آن ها هم به هیچ وجه قابل پذیرش نیست.
برخی البته به گوشت آهو و گوزن به چشم خوراکی لذیذ که دست یک یک بار باید چشید می نگرند. با جستجو در اینترنت درباره گوشت گوزن و آهو به خاصیت هایی برمی خوریم که برای آن برشمرده اند و گویی تشویقی است برای امتحان کردن کباب این جانوران. در مواردی نیز آدرس و معرفی مراکزی را می بینیم که گوشت آهو و گوزن عرضه می کنند. به لحاظ شرعی نیز خوردن گوشت این حیوانات منعی ندارد.
سال های گذشته برای مبارزه با شکار گوزن، آهو، قوچ و میش، سازمان حفاظت محیط زیست قیمت گوشت آن ها را پایین اعلام کرد تا انگیزه شکارچیان برای شکار کاهش یابد و از طرف دیگر با رویه تجاری سازی و صنعتی کردن تکثیر و پرورش این پستانداران، مانع شکار شود و از این طریق جمعیت طبیعی این جانوران در محیط زیست کمتر آسیب ببیند.
در همین خصوص «علی تیموری» مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست به رسانه ها گفته است: زمانی که ما به یک مرکز تکثیر و پرورش، مجوز پرورش 100 رأس کل، قوچ، میش، آهو و گوزن می دهیم براساس زاد و ولد و طرح تکثیر تعداد جمعیت افزایش پیدا می کند. درصورتی که تعداد وحوش به بیش از مجوز صادر شده برسد مرکز تکثیر و پرورش می تواند برای تعدیل و استفاده از گونه‌های پیر و ناتوان برای ادامه زیست در مجموعه آن ها را تعدیل کند.
از یک منظر، مراکز مجاز تکثیر و پرورش پستانداران کمیاب، برای تامین این نوع گوشت می تواند ولع مشتریان خاص و متمولی که سفارش گوشت شکار این جانداران را می دهد، کاهش دهد. همچنین وجود این مراکز منجر به توسعه کسب و کارهای محلی و کارآفرینی می شود و با امکان اشتغال شکارچیان غیرمجاز، اقداماتی موثر برای حفظ محیط زیست و حیات وحش ایران صورت می گیرد.
در ارتباط با ایجاد واحدهای تکثیر و پرورش، «حسن رکنی» معاون امور دام وزیر جهاد کشاورزی سال گذشته اعلام کرده بود: پرورش گوزن در کشور به صورت تجاری در برخی استان‌‌ها آغاز شده اما این ماده غذایی هنوز به شکل جدی در سبد غذایی مردم وارد نشده است. محدودیتی برای اعطای مجوز پرورش گوزن در کشور وجود ندارد و متقاضیان برای تولید این محصول در تمام نقاط کشور، می‌توانند اقدام کنند.
این اظهارنظرها معطوف به آن است که طرفداران حیات وحش درباره ارائه گوشت حیواناتی مانند آهو و گوزن که در مراکز مجاز پرورش یافته اند می توانند نگرانی کمتری داشته باشند ولی ذائقه ایرانیان برای تهیه و مصرف گوشت گوزن و آهو موضوعی جداگانه است.
انتخاب غذا و اجزای سبد غذایی تحت تاثیر شرایط اجتماعی و همچنین دیدگاه های فردی صورت می گیرد. امروزه تغذیه تنها برای رفع نیازهای اولیه گرسنگی و تشنگی نیست بلکه گاه سویه ای نمادین می یابد.
مصرف گوشت گوزن، آهو، قوچ ومیش در میان ایرانیان شهرنشین چندان رایج نیست اما عده ای با انگیزه هایی چون تجربه گرایی، لذت جویی یا تفسیری خص از طبیعت گرایی به سوی مصرف این خوراک گرایش می یابند. همچنین، برای برخی قیمت بالای این نوع گوشت می تواند نشانه ای از تمکن مالی و نمایش آن باشد.
از نگاهی دیگر غذاهایی با چنین گوشت هایی می تواند یکی از جذابیت های گردشگری و شکم گردی تلقی شود و توریست ها در صف مشتریان این نوع خوراک قرار گیرند تا برای یک بار گوشت حیات وحش ما را بر آتش تاغ و گز بیازمایند.
پژوهش**ر.ش**9279
برخی البته به گوشت آهو و گوزن به چشم خوراکی لذیذ که دست یک یک بار باید چشید می نگرند. با جستجو در اینترنت درباره گوشت گوزن و آهو به خاصیت هایی برمی خوریم که برای آن برشمرده اند و گویی تشویقی است برای امتحان کردن کباب این جانوران. در مواردی نیز آدرس و معرفی مراکزی را می بینیم که گوشت آهو و گوزن عرضه می کنند. به لحاظ شرعی نیز خوردن گوشت این حیوانات منعی ندارد.
سال های گذشته برای مبارزه با شکار گوزن، آهو، قوچ و میش، سازمان حفاظت محیط زیست قیمت گوشت آن ها را پایین اعلام کرد تا انگیزه شکارچیان برای شکار کاهش یابد و از طرف دیگر با رویه تجاری سازی و صنعتی کردن تکثیر و پرورش این پستانداران، مانع شکار شود و از این طریق جمعیت طبیعی این جانوران در محیط زیست کمتر آسیب ببیند.
در همین خصوص «علی تیموری» مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست به رسانه ها گفته است: زمانی که ما به یک مرکز تکثیر و پرورش، مجوز پرورش 100 رأس کل، قوچ، میش، آهو و گوزن می دهیم براساس زاد و ولد و طرح تکثیر تعداد جمعیت افزایش پیدا می کند. درصورتی که تعداد وحوش به بیش از مجوز صادر شده برسد مرکز تکثیر و پرورش می تواند برای تعدیل و استفاده از گونه‌های پیر و ناتوان برای ادامه زیست در مجموعه آن ها را تعدیل کند.
از یک منظر، مراکز مجاز تکثیر و پرورش پستانداران کمیاب، برای تامین این نوع گوشت می تواند ولع مشتریان خاص و متمولی که سفارش گوشت شکار این جانداران را می دهد، کاهش دهد. همچنین وجود این مراکز منجر به توسعه کسب و کارهای محلی و کارآفرینی می شود و با امکان اشتغال شکارچیان غیرمجاز، اقداماتی موثر برای حفظ محیط زیست و حیات وحش ایران صورت می گیرد.
در ارتباط با ایجاد واحدهای تکثیر و پرورش، «حسن رکنی» معاون امور دام وزیر جهاد کشاورزی سال گذشته اعلام کرده بود: پرورش گوزن در کشور به صورت تجاری در برخی استان‌‌ها آغاز شده اما این ماده غذایی هنوز به شکل جدی در سبد غذایی مردم وارد نشده است. محدودیتی برای اعطای مجوز پرورش گوزن در کشور وجود ندارد و متقاضیان برای تولید این محصول در تمام نقاط کشور، می‌توانند اقدام کنند.
این اظهارنظرها معطوف به آن است که طرفداران حیات وحش درباره ارائه گوشت حیواناتی مانند آهو و گوزن که در مراکز مجاز پرورش یافته اند می توانند نگرانی کمتری داشته باشند ولی ذائقه ایرانیان برای تهیه و مصرف گوشت گوزن و آهو موضوعی جداگانه است.
انتخاب غذا و اجزای سبد غذایی تحت تاثیر شرایط اجتماعی و همچنین دیدگاه های فردی صورت می گیرد. امروزه تغذیه تنها برای رفع نیازهای اولیه گرسنگی و تشنگی نیست بلکه گاه سویه ای نمادین می یابد.
مصرف گوشت گوزن، آهو، قوچ ومیش در میان ایرانیان شهرنشین چندان رایج نیست اما عده ای با انگیزه هایی چون تجربه گرایی، لذت جویی یا تفسیری خص از طبیعت گرایی به سوی مصرف این خوراک گرایش می یابند. همچنین، برای برخی قیمت بالای این نوع گوشت می تواند نشانه ای از تمکن مالی و نمایش آن باشد.
از نگاهی دیگر غذاهایی با چنین گوشت هایی می تواند یکی از جذابیت های گردشگری و شکم گردی تلقی شود و توریست ها در صف مشتریان این نوع خوراک قرار گیرند تا برای یک بار گوشت حیات وحش ما را بر آتش تاغ و گز بیازمایند.
پژوهش**ر.ش**9279
