محمد مهاجری: برای ربیعی می‌ترسم

محمد مهاجری: برای ربیعی می‌ترسم4 خرداد-98

نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‎پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای ماله‎کشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر این که عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جواب‎های سربالا بدهد

«از یک نکته برای علی ربیعی می‎ترسم. نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‎پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای ماله‎کشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر این که عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جواب‎های سربالا بدهد. نه این که دلش بخواهد چنین باشد بلکه روزگار، مجبورش کند. از همان اولین مصاحبه‌اش با خبرنگاران فهمیده خواهد شد که علی ربیعی، چقدر شفاف و صریح است. منتظر اولین حضورش می‎مانم.»

محمد مهاجری، سردبیر خبرآنلاین، در واکنش به سمت تازه علی ربیعی در دولت در یادداشتی برای روزنامه ایران نوشت: «انتخاب سخنگوی دولت را ما رسانه‎ای‌ها قاعدتاً باید یک خبر خوب تلقی کنیم. آن هم بعد از مدت‎ها که نبودن سخنگو، اطلاع‎رسانی را با اختلال روبه‌رو کرده بود.

علی ربیعی از روز نخست پیروزی انقلاب، وسط گود بوده است. جایگاه‌های مهمی داشته و کارهای مختلفی را آزموده است. گاه بر صدر نشسته و گاه خانه‎نشین بوده است. اما تا آنجا که یادم است، روحیاتش کمتر تغییر کرده است. زود احساساتی می‎شود؛ عواطف جایگاه خاصی در زندگی‏‌اش دارد؛ عصبانی هم می‎شود... سیاست را از پایین‎ترین پله‎های نردبان شروع کرده و به گمانم پله‎های زیادی را بالا رفته؛ هوشمندی‎اش در سیاست تردیدناپذیر است؛ بیشتر چپ سنتی است (که با اصلاح‎طلبی مرزهای پررنگی دارد) و این خصلت سیاسی‌اش ریشه در دوران کارگری او دارد. مدیری دوراندیش است و وقتی جایی را اداره می‎کند، حواسش به همه جا هست. صراحت لهجه و شجاعت دارد. زیر و بالای همه چهره‎های سیاسی و غیر سیاسی کشور را می‎داند. ساختارهای نظام و کشور را می‎شناسد... حتی بخشی از این ویژگی‎ها می‌تواند دارنده‎اش را دارای صلاحیت سخنگویی دولت کند. اما به گمانم آن چه کار او را تسهیل می‎کند، حضور طولانی او در دنیای رسانه است. به همه اینها بیفزایم مردمداری و رفیق بودن و تواضعش را و نیز خوش‌قلم و خوش‌مجلس بودنش را.با این همه از یک نکته برای او می‎ترسم. نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‎پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای ماله‎کشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر این که عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جواب‎های سربالا بدهد. نه این که دلش بخواهد چنین باشد بلکه روزگار، مجبورش کند. از همان اولین مصاحبه‌اش با خبرنگاران فهمیده خواهد شد که علی ربیعی، چقدر شفاف و صریح است. منتظر اولین حضورش می‎مانم.»