فريب پمپئو در طرح مذاكره بدون پيش شرط فقط ديوانگان را ذوق زده مي كند 13 خرداد -98
گزارش خبري تحليلي اوین نامه كيهان
گزارش خبري تحليلي اوین نامه كيهان
مذاكره از نگاه دولت هاي آمريكا- هم دموكرات و هم جمهوري خواه- وسيله اي براي چيدن محصول فشارها است و نشستن پشت ميز مذاكره با آمريكايي ها يعني نقد كردن همان مواردي كه با فشار زمينه تحقق آن را فراهم كرده اند.
سرويس سياسي: روحاني، شنبه شب در ديدار با ورزشكاران و قهرمانان ملي گفت:«ما اهل منطق و مذاكره با كسي هستيم كه با احترام سر ميز بنشيند، نه اينكه فرمان مذاكره صادر كند».
به فاصله كوتاهي پس از اين اظهارنظر، مايك پمپئو، وزير خارجه آمريكا در كنفرانس خبري مشترك با ايگنازيو كاسيس، همتاي سوئيسي خود گفت: واشنگتن براي مذاكره بدون پيش شرط با ايران آمادگي دارد.
پمپئو در حالي از آمادگي واشنگتن براي مذاكره بدون پيش شرط با ايران صحبت كرد كه در ادامه همچنان بر تلاش هاي آمريكا درخصوص آنچه كه تغيير رفتار ايران خواند، تاكيد كرد.
وي تصريح كرد كه واشنگتن همچنان به تلاش هاي خود براي تغيير اساسي فعاليت هاي بدخواهانه ايران و سپاه پاسداران ادامه خواهد داد.
نكته قابل توجه اينجاست كه رسانه هاي ضدانقلاب از جمله بي بي سي فارسي با ذوق زدگي پيشنهاد وزير خارجه آمريكا درخصوص مذاكره بدون پيش شرط را در صدر اخبار خود قرار دادند.
عقب نشيني فريبكارانه
در هفته هاي اخير مقامات آمريكايي در ابتدا به لاف زني و گزافه گويي درباره حمله نظامي به ايران پرداختند.
رسانه ها و مقامات آمريكايي در قالب عمليات رواني تقلا كردند تا به خيال خام خود با لاف زني درخصوص حركت ناو آمريكايي آبراهام لينكلن به سمت خليج فارس و پرواز هواپيماي «بي 52» و نصب سامانه ضدموشكي پيشرفته در منطقه و... با هراس افكني، ايران را وادار به پذيرش خواسته هاي خود كنند.
پس از آنكه اين ترفند نخ نما با واكنش قاطع مقامات نظامي و سياسي كشور مواجه شد، دولت آمريكا از لاف زني خود عقب نشيني كرده و پيشنهاد مكالمه تلفني را مطرح كرد. در همين راستا ترامپ اعلام كرد كه يك شماره تلفن را براي تماس مقامات ايراني با وي در اختيار سفارت سوئيس قرار داده است. در روزهاي بعد چندين بار پيشنهاد مذاكره از سوي ترامپ مطرح شد. پس از آن نيز پمپئو موضوع مذاكره بدون پيش شرط را مطرح كرد.
تغيير موضع واشنگتن از يكسو نشان داد كه لاف زني درباره حمله نظامي صرفا ابزاري براي عمليات رواني عليه مردم و مقامات ايراني بود و خود آمريكايي ها نيز به خوبي مي دانند كه گزينه نظامي در واشنگتن به هيچ عنوان روي ميز نيست. اين تغيير موضع همچنين نشانه اي از يك عقب نشيني تاكتيكي بود. ترفندي كه با عمليات رواني بزك كنندگان توافق- در ايران و خارج از ايران- اينگونه تلقين كند كه آمريكا با تمام وجود خواهان رفع اختلافات با ايران است.
به عبارت ديگر، آمريكا به مرگ (جنگ) گرفت تا ما را به تب (مذاكره مجدد) راضي كند.
كلاه گشاد «تظاهر به احترام»
آقاي روحاني گفته كه «ما اهل منطق و مذاكره با كسي هستيم كه با احترام سر ميز بنشيند»؛ اين اظهارنظر در حالي است كه احترام به طرف مقابل، شرط لازم براي مذاكره هست، اما شرط كافي نيست. بدون احترام، مذاكره و تعامل معنا ندارد، اما فايده مندي مذاكره، فقط به احترام نيست.
دولت اوباما با تظاهر به احترام پاي ميز مذاكره آمد. بر همين اساس بود كه آقاي روحاني در اظهارنظري تامل برانگيز گفت «اوباما را فردي مودب و باهوش يافتم»! همين «تظاهر به احترام» و تاكيد مقامات ارشد دولت مبني بر اينكه «امضاي وزير خارجه آمريكا تضمين است» موجب شد تا كلاه گشاد برجام بر سر دولت ايران برود.
اوباما با حيله گري مي كوشيد تا با استفاده از دروغ ها و مكرهاي متعارف خويش، چهره اي زيبا از هيولاي بدسيرت آمريكا به نمايش بگذارد، چهره اي كه مي توانست ساده دلان و خوش خيالان را خام كند و فريب دهد. اما پس از پايان مذاكرات و امضاي توافق و اجراي پيش دستانه تعهدات ايران توسط دولت، ماجرا وارد فاز تازه اي شد. البته منتقدان دولت پيش از آن با مستندات متعدد، درخصوص حيله گري دولت اوباما هشدار داده بودند اما از سوي دولتمردان به جهنم حواله داده شدند!
در دولت اوباما، از ورود نماينده ويژه دولت روحاني به سازمان ملل ممانعت به عمل آمد و كاخ سفيد نماينده دولت روحاني را تروريست! ناميد. تحريم آيسا تمديد شد. قانون وضعيت اضطراري عليه ايران تمديد شد و 2 ميليارد دلار از اموال مردم ايران نيز غارت شد. در دولت اوباما و با همكاري كنگره اين كشور حدود 80 طرح ضدايراني تصويب شد.
ديوانگي مذاكره
وزير خارجه آمريكا گفته است:«واشنگتن براي مذاكره بدون پيش شرط با ايران آمادگي دارد». حال دو طيف ماموريت دار و سهل انديش مي گويند كه آمريكا از 12 شرط خود عقب نشيني كرده است و اكنون بهترين زمان براي مذاكره است!
اين ادعاي مضحك در حالي است كه محاسبه تيم ترامپ اين بود كه مي تواند به موازات زدن زير ميز برجام، شرط هايي را پيش بكشد و سپس عقب نشيني از همين موهومات را به عنوان امتياز، براي ايران فاكتور كند.
دولت ترامپ توافق قبلي (برجام) را زير پا گذاشته و تقلا مي كند تا توافق جديدي با محتواي كامل تر (دائمي كردن برجام و تعميم برجام به حوزه هاي موشكي و منطقه اي) را ديكته كند. اين نامش مذاكره نيست، بلكه محاكمه ايران و تحميل خواسته هاي سلطه گرانه و به عبارتي همان اجراي 12 شرط است.
روحاني پيش از اين و با اشاره به عهدشكني هاي مكرر آمريكا گفته بود:«داستان مضحكي اتفاق افتاده؛ مي گويند تعهدي كه قبلا بستيم، فعلا قرص و محكم نباشد، درباره موضوع ديگري حرف بزنيم! آمريكا با زبان و عمل مي گويد كه اهل مذاكره و تعهد نيست اما به برخي كشورهاي شرق آسيا (كره شمالي) مي گويد بيا با ما مذاكره كن؛ مگر ديوانه اند كه با شما مذاكره كنند؟ شما به مذاكره اي كه به تاييد سازمان ملل رسيده، پايبند نيستيد».
همان طور كه روحاني به درستي اشاره كرده بود، مذاكره مجدد با آمريكا ديوانگي است. نبايد عقب نشيني تاكتيكي ترامپ ما را به اين ديوانگي بكشاند.
مذاكره از نگاه دولت هاي آمريكا- هم دموكرات و هم جمهوري خواه- وسيله اي براي چيدن محصول فشارها است و نشستن پشت ميز مذاكره با آمريكايي ها يعني نقد كردن همان مواردي كه با فشار زمينه تحقق آن را فراهم كرده اند.
دولت مي بايست در شرايط فعلي با اهتمام جدي به اقتصاد مقاومتي و تلاش براي رونق توليد، واشنگتن را در اجراي نقشه هاي شوم ضدايراني، بيش از پيش نااميد كند.
