حال جامعه را خوب کنیم 8اسفند-98
در چنین شرایطی چه باید کرد تا «حال» و هوای جامعه و مردمان خوب شود؟
به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: «این روزها با انتشار اخبار ناخوشایندی که در مورد کرونا در سطح جامعه می‌شنویم، با جامعه‌ای ملتهب و نگران مواجهیم. این مساله در کنار رخدادهای تلخ دیگری که طی چند ماه گذشته بر مردم ما رفته است، باعث شده تا حال شهروندان ما تا حدودی خوب نباشد. اما در چنین شرایطی چه باید کرد تا «حال» و هوای جامعه و مردمان خوب شود؟
به اعتقاد ما برای تحقق این امر می‌توان از دو راهکار بهره گرفت؛ یکی راهکارهای علت‌زدایانه و دیگری راهکارهای نشانه‌زدایانه. در این بین گرچه همواره راهکارهای علت‌زدایانه موثرتر و کارآمدتر است اما در این شرایط و در کوتاه‌مدت بهتر است به راهکارهای نشانه‌زدایانه پرداخته شود. از سویی مهم‌ترین نیاز روانی انسان «امنیت» است. بر اساس اصول علمی «امنیت» در ۷ بخش جانی، روانی، خانوادگی، شغلی، مالی، سیاسی و اجتماعی خلاصه می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد در کشورهایی که شهروندان آن طول عمر بالایی دارند، احساس امنیت در آنها بیشتر است در مقابل کشورهایی که طول عمر شهروندان آن کوتاه‌تر است، احساس امنیت در بین آحاد جامعه آنها کمتر است. واقع‌بینانه آن است که بگوییم ما نیز با نقایص و کاستی‌هایی مواجهیم که باعث می‌شود در مواقعی احساس امنیت (در بخش‌های مختلف) چندان که باید و شاید تبلور پیدا نکند. برای همین معتقدم که برای تغییر حال و هوای کنونی باید ابتدا دولتمردان و کل حاکمیت به فکر تقویت حس «امنیت» در بین شهروندان باشند. به عنوان مثال در مورد کرونا اطلاع‌رسانی به‌موقع، شفاف و درست به شهروندان و اطمینان دادن به این که تجهیزات و تیم‌های پزشکی خوب و قابلی برای مواجهه با این بیماری در کشور وجود دارد، یا توزیع واقعا رایگان ماسک و سایر اقلام پزشکی مورد نیاز، یا حتی پذیرش رایگان بیماران در بیمارستان‌ها می‌تواند حس آرامش و امنیت را در مورد کرونا به شهروندان برگرداند. در غیر این صورت چطور می‌توانیم از جامعه‌ای که خود را در خطر می‌بیند، انتظار شاد بودن داشته باشیم؟ و از یاد نبریم که اگر چاره‌ای برای افزایش این احساس نیندیشیم با افرادی از جامعه روبه‌رو می‌شویم که گرفتار افسردگی و انواع آسیب‌های اجتماعی خواهند شد و بیشتر از آن که به منابع رسمی اعتماد داشته باشند، ترجیح می‌دهند اخبار و اطلاعات مورد نیازشان را از طریق فضای مجازی دریافت کنند که نتیجه‌ای ندارد جز آشفته شدن افکار عمومی و ایجاد التهاب در جامعه. پس یادمان باشد که شاد بودن دلیل می‌خواهد و «امنیت» مهم‌ترین علت آن است و این امر منوط به تغییرات ذهنی بنیادین در بین مسئولان جامعه است.
البته مردم در این جور مواقع خود راه‌حل‌هایی دارند که سعی می‌کنند حال خود و اطرافیان خود را خوب کنند. این توانایی ارزشمند است اما از این طرف این مسئولانند که باید فکری عاجل برای خوب شدن حال شهروندان و جامعه بکنند.»
