نشریه لیبرتودی گزارش داد؛
بحران حقوق کارگران کار اجباری در کره شمالی/ اغلب شهروندان برده‌داری مدرن را تجربه کرده‌اند۱۲-دی-۱۴۰۰
بر اساس گزارش‌های دیده‌بان حقوق بشر، اکثر مردم کره‌شمالی در بخشی از زندگی خود مجبور شده‌اند، کارگری بدون مزد انجام دهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل لیبرتودی، بسیاری از شهروندان کره شمالی در اردوگاهای کار اجباری این کشور مشغول به کار هستند. بررسی‌های به عمل آمده نشان می‌دهد، کارگرانی که در اردوگاه‌های کار اجباری اشتغال دارند، محصولاتی مثل کلاه‌گیس و مژه مصنوعی تولید می‌کنند. عمده محصولاتی که در اردوگاه‌های کار اجباری تولید می‌شوند، سفارش کارفرمایان چینی است.
در این میان؛ برخی قوانین داخلی اردوگاه‌های کار اجباری با یکدیگر تفاوت دارد اما به طور کلی شرایط حاکم در تمامی کارگاه‌ها یکسان است. کارگران مجبور هستند علاوه بر تحمل گرسنگی، در هر شرایط ممکنی اشتغال داشته باشند و هرگونه اعتراض یا مخالفتی پاسخی جز شکنجه نخواهد داشت. بنابراین کار سخت و طاقت‌فرسا ویژگی مشترک تمامی کارگاه‌های کار اجباری است.
علاوه بر تولید سفارشات کارفرمایان چینی، محصولات دیگری مثل کالاهای بافتنی و مبلمان نیز در این اردوگاه‌ها تولید می‌شود. همچنین بخشی از کارگران ملزم به اشتغال در صنعت ساختمان یا صنایع کشاورزی هستند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد، وضعیت کار اجباری در کره شمالی رو به گسترش است. تعداد اردوگاه‌های کار اجباری این کشور در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۰ بیشتر شده و روند ساخت این اردوگاه‌ها سیری صعودی دارد. این موضوع حاکی از آن است، دولت این کشور تصمیم دارد تا تعداد کارگرانی که به کار اجباری وادار می‌شوند، افزایش دهد.
این کشور آسیایی، کارگران اردوگاه‌های کار اجباری را به دو دسته تقسیم کرده است. گروهی از کارگران در اردوگاه‌های داخلی این کشور مشغول به کار هستند و بخشی دیگر نیز به خارج از کره شمالی فرستاده می‌شوند. اگرچه جنس کار کارگران در داخل و خارج از کشور متفاوت است اما تمامی آن‌ها موظف هستند تا تن به کار فشرده و اجباری دهند. برآوردها نشان می‌دهد، نیروی کاری که در اردوگاه‌های داخل این کشور مشغول به کار هستند در مقایسه با شاغلان در دیگر کشورها بسیار بیشتر است.
کرونا، مانع از کار اجباری نشد
پاندمی ویروس مرگباری به نام کرونا سبب شد تا بسیاری از کارگران جهان خانه‌نشین شوند اما وضعیت نیروی کار اجباری کره شمالی متفاوت است. پس از شیوع این بیماری، میزان کار اجباری در اردوگاه‌ها کم نشد اما نوع کاری که به کارگران واگذار می‌شد، تغییر کرد.
روند ساخت و ساز متوقف شد اما کارگران مجبور شدند تا کالاهایی را تولید کنند که قابلیت صادرات را داشته باشد. تیم‌های ۳۰ تا ۷۰ نفره کارگران روزانه حدود ۱۲ ساعت کار می‌کنند تا محصولات قابل فروشی را تولید کنند. موضوعی که همواره از سوی مقامات این کشور رد شده است.
کره شمالی پس از شیوع کرونا واردات و صادرات خود را به حالت تعلیق درآورد. به نظر می‌رسید، درهای اردوگاه‌های کار اجباری بازخواهد شد و نیروهای کار می‌توانند به خانه‌های خود بازگردند. در چنین شرایط تنها یک احتمال باقی ماند؛ با توجه به ممنوعیت صادرات محصول به کشورهای مختلف و متوقف نشدن کار در اردوگاه‌های کار اجباری، انبارهای نگهداری از کالا در کره‌شمالی باید مملو از اجناس مختلف باشد.
گزارش‌های دیده‌بان حقوق بشر
بر اساس گزارش‌های دیده‌بان حقوق بشر، اکثر مردم کره‌شمالی در بخشی از زندگی خود مجبور شده‌اند، کارگری بدون مزد انجام دهند. برخی معتقدند، تمامی گروه‌های سنی چنین شرایطی را تجربه می‌کنند. به طور مثال، دانش‌آموزان به اجبار دو بار در سال و هر بار به مدت یک ماه برای کار رایگان به مزارع فرستاده می‌شوند.
این کشور همچنین سالانه صدها هزار نفر را برای کار به خارج از کشور می‌فرستد تا با دستمزد کم، کارگری کنند. به عبارت دیگر، اغلب شهروندان این کشور برده‌داری مدرن را تجربه کرده‌اند. همچنین کودکان یتیم کمتر از سن قانونی به کار اجباری در مزارع وادار می‌شوند؛ موضوعی که همیشه از سوی مقامات این کشور رد شده است.
نهادهای مدافع حقوق بشر در سال‌های گذشته درباره وضعیت نیروی کار اجباری در این کشور اعلام کرده بودند: کره شمالی، صدها نفر از شهروندان خود را برای کار اجباری با شرایط خاص به کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌فرستد. این نهادهای ادعا کرده بودند، این اقدام دولت کره‌شمالی برای دورزدن تحریم‌های بین‌المللی علیه فعالیت هسته‌ای و تامین منابع مالی است.
کارگران شاغل در کره‌شمالی روزانه حدود ۱۰ تا ۱۲ ساعت و شش روز از هفته را کار می‌کنند اما ۹۰ درصد از مزد دریافتی آن‌ها به دولت این کشور پرداخت می‌شود. در گزارش نهادهای مدافع حقوق بشر آمده بود، اغلب کارگران کره‌شمالی در لهستان مشغول به کار هستند و در صنایع کشتی‌سازی، ساختمان‌سازی و مزارع به کار گرفته می‌شوند. کشورهایی مثل آلمان، ایتالیا، اتریش و هلند نیز از دیگر مقصدهای این کارگران هستند.
محروم بودن کارگران کره‌ای از دستمزد و مزایا بارها از سوی مقامات این کشور رد شده است. آن‌ها ادعاهای مطرح شده را پوچ و بیهوده می‌دانند؛ در واقع کار اجباری از سوی آن‌ها رد می‌شود. به گفته مقامات کره شمالی، کارگران به صورت اختیاری به اشتغال روی می‌آورند و در قبال کارشان، مزد دریافت می‌کنند.
