مگر جنایت علیه ی بشریت آریل شارون قصاب ملت فلسطین که 30 سال پیش در صبرا و شتیلا مرتکب شد که بدون شک سیاست خیانتکارانه ی خنجر از پشت زدن خمینی شیاد به جنبش آزادیبخش ملی فلسطین بی تأثیر در این جنایت نبود از سوی همتایان شارون در جماران ودمشق وبغداد در ایران و سوریه وعراق  تکرار نشده و هنوز تکرار نمی شود؟ پرتاب موشک شیمیایی بشار اسد جنایتکار که موجب مرگ صد ها کودک سوری شد چه نام دارد؟ مگر کمپ آوارگان فلسطین در اطراف دمشق را خمپاره باران نکرد؟ مگر در عراق پس از اشغال نظامی عراق و یکه تازی سپاه قدس هرروز سلسله انفجارات و اقدامات تروریستی و انفجاری با همکاری سپاه قدس و عوامل نفوذی شان درون دولت عراق انجام نمی گیرد وجان بیشماران کودک وزن ومرد و پیر جوان عراقی گرفته نمی شود؟ مگر در اول شهریور 92 در حمله ی مسلحانه ی جنایت علیه ی بشریت به کمپ اشرف 52 نفر از مجاهدین ساکن این کمپ قتل عام نشدند و7 تن ربوده نشد که هنوز از سرنوشت شان خبری نیست؟ مگر این جنایت های علیه ی بشریت ونسل کشی نوری مالکی مزدور دست نشانده بهای نخست وزیر غیر قانونی  شدن دور سوم وی نمی باشد؟ مگر این مزدور دست نشانده نوری مالکی از سوی حاکمان ایران حمایت نمی شود؟  بالاخره اینکه مگر  در برپایی 3 جنگ 33 روزه و22 روزه و 8 روزه سپاه قدس با حزب الشیطان لبنان و حماس وجهاد اسلامی فلسطین با اسراییل کم  از لبنانی و فلسطینی های بی دفاع و گناه کشت و آواره وبی سرپناه نمود  چون رژیم جنایتکار ولایت فقیه تلاش کرد از بحران هسته ای عبور کند که اکنون در بحران عمیق تر پرونده ی هسته ای فرو رفته است؟ تازه نسل کشی قتل عام زندانیان سیاسی 67 که یک سند جنایت علیه یبشریت  و نسل کشی است  جای خود دارد . بنابراین وقتی دستان حاکمان ایران و شرکا وهم پیمانانش در بغداد ودمشق خونین تر از دستان شارون قصاب صبرا و شتیلا ست برای چه رسانه های خبررسانی رژیم ولایت فقیه  با اشک تمساح ریختن برای جانباختگان صبرا و شتیلا فرصت طلبانه   چنین تصاویر سند جنایت علیه ی بشریت را بازتاب داده اند؟  ناگفته نماند سهم شریک جرم بودن اروپا و آمریکا در این جنایت وجنایات پس از آن  فراموش شدنی نیست . چون با جانبداری از اسراییل و پیش برد سیاست مماشات با حاکمان ایران که عامل اصلی تشنج وبی ثباتی ونا آرامی منطقه است تلاش نکردند صلح عادلانه میان فلسطین واسراییل شکل بگیرد.
فراروپس از گذشت بیش از 30 سال از نسل کشی صبرا و شتیلا منابع خبری اسرائیل اعلام کردند که زندگی آریل شارون عامل این کشتار که بر اثر سکته مغزی در سال ۲۰۰۶ به کما رفته بود پایان یافت.به گزارش سرویس تاریخ فرارو، آریل شارون که در سال ۲۰۰۱ میلادی به قدرت رسیده بود به دلیل نقش خود در کشتار اردوگاههای صبرا و شتیلا به عنوان " قصاب بیروت" یاد می‌شود.او در سال ۱۹۸۲ و در زمان وقوع کشتارهای صبرا و شتیلا در جریان جنگ داخلی در لبنان وزیر دفاع اسرائیل بود و این دو اردوگاه تحت کنترل نیروهای دفاعی آن کشور قرار داشت.در 16 تا 18 سپتامبر سال 1982 میلادی ارتش رژیم صهیونیستی با همراهی شبه نظامیان فالانژ لبنانی به انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی حمله کردند و نزدیک به 3500 فلسطینی را به خاک و خون کشید.دولت اسرائیل سعی کرد با محکوم کردن کشتار خود را از زیر فشار افکار عمومی جهان خارج کند و به همین دلیل دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی کاهان را در فوریهٔ ۱۹۸۲ میلادی صادر کرد. این کمیته نمایشی آریل شارون فرمانده محلی نیروهای دفاعی اسرائیل در منطقه را تنها به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای مارونی لبنان، مقصر اعلام کرد.همچنین در ۱۶ دسامبر ۱۹۸۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز با محکوم کردن این کشتار آن را نسل‌کشی نامید.گرچه دولت اسرائیل سعی در پوشاندن حقایق سپتامبر 1982 داشت اما عکس های دو عکاس نشریه تایم بخشی از حقایق این رخداد تکاندهنده را برملا کرد؛ عکس هایی که توانست معتبرترین جوایز عکاسی همان سال جهان را از آن خود کنند؛ "رابین مویر" که توانست جایزه سال "ورلد پرس فوتو" را به خود اختصاص دهد و "بیل فولی" که توانست جایزه پولیتزر را به خاطر ثبت جنایت نیروهای شارون کسب کند.به مناسبت مرگ "قصاب بیروت" نگاهی می اندازیم به عکس های رنگی رابین مویر و عکس های سیاه و سفید بیل فولی از جنایت علیه بشریت در صبرا و شتیلا.گفتنی است تعدادی از این عکس ها ممکن است بیش از اندازه برای مخاطبان آزاردهنده باشد.