جاده یکطرفه تلویزیون علیه دولت 9-دی-99
رئیس صدا وسیمای میلی و ضد ملی از سوی چه کسی منصوب می شود؟ رابطه این مقام انتصاب کننده با رئیس جمهورو دولت چگونه است؟ بنابراین موضع صدا وسیمای میلی ضد ملی تابع رهبرش مقابل دولت است؟
تهران- ایرنا- سیمای جمهوری اسلامی در ادوار مختلف به ویژه در ایام اخیر با تولید برنامه‌های مختلف در بسیاری موارد به طور مداوم خود را رویاروی دولت قرار داده و به نظر نمی‌رسد که قصدی برای پایان این رویارویی‌ها داشته باشد.
سازمان صدا و سیما، اگر چه سازمانی ملی است و به صورت رسمی بودجه خود را از دولت دریافت می‌کند، اما به نظر می‌رسد در ادوار اخیر در بسیاری موارد مسیر تقابل با دولت رامی‌پیماید و به رغم تمامی تذکرات و اخطارها، همچنان قصد دارد همچنان در این جاده یکطرفه پیش برود. این تقابل در حالی است که دولت ضمن اختصاص بودجه‌های چشمگیر به این سازمان، همواره در تلاش بوده است تا از تمامی امکانات خود برای حمایت از صدا و سیما بهره گیرد. با این حال صدا و سیما عمدتا در برنامه هایش دولت را هدف قرار می دهد.
طی چند سال گذشته، علاوه بر «حسن روحانی» رئیس‌جمهوری، «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس‌جمهوری، «حسام الدین آشنا» مشاور رئیس‌جمهوری، «سعید نمکی» وزیر بهداشت و «علی ربیعی» سخنگوی دولت، ضمن انتقاد از صدا و سیما و برنامه‌های تولیدی این رسانه، از رویکرد برنامه‌های رسانه‌ای که باید ملی باشد، انتقاد کردند. با این حال رویه فعلی صدا و سیما همچنان ادامه دارد و درب تلویزیون بر همان پاشنه می‌چرخد.
در تازه‌ترین رویداد، شبکه «خبر» صدا و سیما در نظرسنجی‌های خود به صورت تلویحی به تخریب دولت و شخص رئیس‌جمهوری پرداخته است. این نظرسنجی روزانه تحت عنوان «سوال روز» تبدیل به نوعی حمله روزانه به دولت و رئیس‌جمهوری شده است و به صورتی عیان در تمامی گزینه‌ها، به دولت و رئیس‌جمهوری کنایه زده می‌شود. این در حالی است که به نظر می‌رسد صدا و سیما در قبال سایر دستگاه‌ها و قوا، رویکردی متفاوت در پیش گرفته است و به تمجید و تعریف از عملکرد سایر دستگاه‌ها می‌پردازد. اغلب کارشناسان معتقدند که چنین رویکردی، بیش از هر چیز معطوف به انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ است و صدا و سیما از هم اکنون برنامه‌های وسیعی برای حمله به دولت تدارک دیده است تا اهداف مد نظر مدیران خود را محقق کند.
پخش مسابقه «رخداد» و نظرسنجی‌های شبکه خبر، آخرین اقدامات صدا و سیما علیه دولت به شمار می‌آیند.
پخش مسابقه «رخداد» از شبکه «افق» و با عنوان «نخستین مسابقه سیاسی تلویزیون» در ماه‌های گذشته نیز نشان داد که تلویزیون جاده یکطرفه ای علیه دولت را در پیش گرفته و به دولت اتهامات متفاوتی زده می‌شود و همچنین چهره برخی مسئولان فعلی یا سابق دولتی در این برنامه ها تخریب می شود. این رویکرد اگرچه بارها با انتقاد دولت مواجه شده است، اما به نظر نمی‌رسد که صدا و سیما تصمیمی برای تغییر آن داشته باشند. در کنار این مسئله اما در سال های گذشته مخاطبان صدا و سیما شاهد تداوم ریزش مخاطبان این رسانه نیز بوده‌اند. این گونه اقدامات این شائبه را ایجاد می کند که رسانه ملی از مسیر انصاف و عدالت خارج شده است.
صدا و سیما طی سال‌ها گذشته، تمام امکانات مورد نیاز یک رسانه را در اختیار داشته است. بودجه صدا و سیما بطور مدام در حال افزایش است، منابع مختلفی خارج از بودجه مصوبه به دست این رسانه می‌رسد، مدیران این سازمان اختیارات گسترده‌ای برای دریافت انواع تبلیغات بازرگانی و تجاری دارند و حتی بسیاری از ساعات پر مخاطب این رسانه که باید ملی باشد، در اختیار بنگاه‌های تجاری قرار می‌گیرد، صدا و سیما مالک روزنامه و شبکه‌های اجتماعی است و با شرکت‌های متعددی همکاری دارد. تمامی این موارد در حالی است که به نظر می‌رسد هر رسانه کوچک و بزرگی به سرعت می‌تواند تبدیل به رقیب صدا و سیما شود. نمونه آن پخش مسابقه فینال جام باشگاه‌های آسیا در حساب کاربری فدراسیون فوتبال آسیا در شبکه اجتماعی اینستاگرام بود که توانست ده‌ها هزار مخاطب صدا و سیما را به خود جذب کند و نشان دهد که مسیر مدیران این سازمان در حذف مجریان و هنرمندان محبوب تا چه اندازه هزینه داشته است.
پخش این گونه برنامه ها از سوی تلویزیون این شائبه را مطرح کرده که این اقدامات، اهدافی سیاسی و جناحی را دنبال می کند. پیش از این نیز شاهد بودیم که بسیاری از مجریان، کارشناسان و مهمانانی که در برنامه‌های صدا و سیما در قامت مخالفان دولت ظاهر می‌شدند، در انتخابات مجلس شورای اسلامی سال ۱۳۹۸ در قامت نامزد جناح رقیب دولت ظاهر شدند و در کوران انتخابات شرکت کردند.اما آنچه که اهمیت دارد این است که صدا و سیما در حالی بر طبل تخریب دولت می‌کوبد که همه مسئولان نظام، متفق القول بر این نکته تاکید دارند که در شرایط سخت امروز، «همدلی» تنها راه‌حل موجود برای مشکلات فعلی کشور است و با تداوم مسیر فعلی در مقصر جلوه دادن صرف دولت، نمی‌توان بر مشکلات متعدد پیش‌روی کشور فائق آمد.
