نگرانی ترقی
عضو باند مافیایی و غارتگر مؤتلفه از طرح مسایل محرمانه و علت مخالفت با طرح
سوال از احمدینژاد. 28 آبان- 91"
عضو مهم باند غارتگر
مافیایی مؤتلفه که مشهدی و هم شهری رهبر می باشد . فاش ساخته است که مردم نا محرم
هستند و دانستن حق شان نمی باشد . از سوی دیگر مهر تأدییه بر کمدی و غیر مستقل
بودن بازار مکاره کرده است که بطور وارونه و کمدی ادعا می شود در رأس همه امور یا عصاره
ی ملت است . به ویژه پیرامون اختلاف و جنگ قدرت وثروت میان باندها ی مافیایی ونهادهای
حکومتی که منتهی به صف آرایی مقابل هم دیگر شده است گفته شده برخی مواقع طرح سوال از
رئیس جمهور به صورتی مطرح میشود که احمدینژاد
را وادار به عنوان کردن مسائل محرمانه
نظام میکند که اگر چنانچه اگر این اتفاق رخ دهد مردم آگاه می شوند که پشت پرده چه
خبر است که بنا بر فتوای رهبر این اقدام خیانت است .یا بنابر اذعان حمید رضا ترقی دشمن از مطرح شدن مسائل محرمانه سوءاستفاده میکند.
از سوی دیگر اگر احمدینژاد از پاسخ
به سوالهایی که مسائل محرمانه کشور را افشا میکند خودداری کند، ممکن است از نظر منتقدان رقیب
در بازار مکاره پاسخ قانعکننده نباشد و بازار مکاره نتیجهیی از طرح سوال به دست نیاورد. لذا توصیه
کرده به نظر میرسد که باید بازار مکاره درباره طرح
سوال از احمدینژاد در زمینههای متفاوتی اندیشه کند؛ مانند طرح سوال به
صورت علنی یا غیرعلنی یا درباره زمان طرح سوال و در نهایت درباره نتیجه و هدفی که
از طرح سوال دارد. در نهایت اگر شرایط کشور برای طرح سوال مناسب بود، آنگاه بازار
مکاره مجاز است به طرح سوال از احمدینژاد
بپردازد . مهمتر
اینکه افزوده حتی اگر رییسجمهوری در صحن مجلس حاضر شود و به تمام سوالات درست
و کامل جواب بدهد آیا مشکلات اقتصادی کشور حل خواهند شد؟ و فاش ساخته فراموش نکنیم که هر دقیقه از جلسه
مجلس، ۵۰میلیون ریال هزینه دربردارد و باید در نظر داشت که
صرف دو ساعت وقت مجلس برای طرح سوال از رییسجمهوری، چه نتیجهیی برای حل مسائل
جامعه و مردم کشور به همراه خواهد داشت؟البته برخی نمایندهها ممکن است به بهانه
طرح سوال قصد دامن زدن به مسائلی را داشته باشند که برای کشور مشکلات گوناگونی را
به همراه بیاورد.
روزنامه
اعتماد گفت وگویی با حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی و معاون بینالملل حزب موتلفه
اسلامی انجام داده است.بخش هایی از این مصاحبه : *طرح سوال از احمدینژاد قطعا جزو اختیارات
نمایندههای مجلس شورای اسلامی است. اما مانند اجرای هر کدام دیگر از وظایف یا
حقوق نمایندههای مجلس باید با توجه به مصالح کشور، مطرح شود. صرف «حق» بودن طرح
سوال از رییسجمهوری، نباید باعث شود که بدون در نظر گرفتن شرایط در هر موقعیتی از
رییس هیات دولت در صحن علنی مجلس سوال پرسیده شود.*برخی مواقع طرح سوال به صورتی مطرح
میشود که احمدینژاد را وادار میکند به عنوان کردن مسائل محرمانه نظام.
اگر این اتفاق رخ دهد، دشمن از مطرح شدن مسائل محرمانه سوءاستفاده میکند. اگر
احمدینژاد از پاسخ به سوالهایی که مسائل محرمانه کشور را افشا میکند
خودداری کند، ممکن است از نظر مجلس پاسخ قانعکننده نباشد و مجلس نتیجهیی از طرح
سوال به دست نیاورد. لذا به نظر میرسد که باید مجلس درباره طرح سوال از احمدینژاد
در زمینههای متفاوتی اندیشه کند؛ مانند طرح سوال به صورت علنی یا غیرعلنی یا
درباره زمان طرح سوال و در نهایت درباره نتیجه و هدفی که از طرح سوال دارد. در
نهایت اگر شرایط کشور برای طرح سوال مناسب بود، مجلس میتواند به طرح سوال از
احمدینژاد بپردازد.*ما بیشتر درباره نتیجه اجرای طرح
سوال از آقای احمدینژاد نگران هستیم. از سوی دیگر مجلس شورای اسلامی میتواند از
دیگر ابزارهای قانونیاش برای اعمال کنترل بر سیاستهای اقتصادی دولت استفاده
کند. همیشه آخرین راه یعنی طرح سوال که سهلترین راه است برای مجلس باز خواهد
ماند. اما نکته مهم این است که طرح سوال از رییسجمهوری کمنتیجهترین راه هم هست.
مجلس میتواند از ابزارهای قدرتمندتری مانند تصویب قانون برای اصلاح وضع بازار
استفاده کند. این ابزارها پیامدهای منفی کمتری دارد. اما طرح سوال، سوالهای
پرشمار دیگری را در اذهان ایجاد میکند. بر فرض نتیجه سوال از رییسجمهوری قانعکننده
نباشد، نمایندهها میخواهند چه رویهیی را در پیش بگیرند؟ حتی اگر رییسجمهوری در
صحن مجلس حاضر شود و به تمام سوالات درست و کامل جواب بدهد آیا مشکلات اقتصادی
کشور حل خواهند شد؟ فراموش نکنیم که هر دقیقه از جلسه مجلس، ۵۰میلیون ریال هزینه دربردارد و
باید در نظر داشت که صرف دو ساعت وقت مجلس برای طرح سوال از رییسجمهوری، چه نتیجهیی
برای حل مسائل جامعه و مردم کشور به همراه خواهد داشت؟البته برخی نمایندهها ممکن
است به بهانه طرح سوال قصد دامن زدن به مسائلی را داشته باشند که برای کشور مشکلات
گوناگونی را به همراه بیاورد.