ازگيل، ميوه درختي است كه در اواخر پاييز و اوايل زمستان ميرسد.گلهاي
درخت ازگيل، سفيد و ميوهآن شبيه زالزالك است، با اين تفاوت كه ميوه ازگيل درشتتر
و قهوهاي رنگ و طعمش شيرين و كمي گس است. هسته آن را ميكارند و درخت ازگيل را به
درخت گلابي نيز پيوند ميزنند. قسمتهاي مورد استفاده درخت ازگيل، برگ و ميوه
آن است. اسم فارسي ازگيل
"اردف" و "گيل"بوده است.
خواص ازگيل:
خواص ازگيل:
*ازگيل سرشار از ويتامينهاي "ب" و "ث" و قند،
تانن و سلولز و اسيد سيتريك است.
*ازگيل داراي مقدار زيادي هيدرات كربن است كه مولي انرژي است.
*ازگيل داراي مادهاي به نام تانن است كه بهترين دارو براي درمان
عفونتهاي روده بزرگ است.
*ازگيل در تقويت خون بدن مؤثراست.
*ويتامين "ب" ازگيل، اعصاب را تقويت ميكند و از نظر تغذيه
اهميت دارد.
ازگيل را به صورت خام به عنوان ميوه لذيذ، مطبوع و تقويت كننده مصرف
ميكنند و از آن شربت و كنسرو ازگيل تهيه ميكنند.
*مصرف ازگيل خام يا كنسرو ازگيل در معالجه اسهال ساده اثر قطعي دارد.
*خوردن ازگيل خام و خصوصاً نارس آن كه تانن بيشتري دارد، در معالجه
خونريزيهاي داخلي مانند:بواسير، خونريزي رحمي و غيره اثر شفا بخش دارد.
*ازگيل در معالجه ورم روده به كار ميرود، به اين منظور بايد 230 گرم
ازگيل رسيده را پس از جدا كردن پوست و دانه، در كمي شير حل نموده و مصرف نمود.
همچنين در معالجه زخم دهان و تورم مخاط گلو مؤثر است.
*ازگيل قبض كننده رودهها است. ازگيل كار رودهها را تنظيم ميكند.
ازگيل ادرار آوراست.
*ازگيل داراي اسيد ماليك، تانن، اسيد سيتريك و اسيد تاتاريك است و از
نظر غذايي شبيه "به"است.
*ازگيل ميوهاي بسيار مقوي است زيرا قدرت اُسمزي خون را بالا ميبرد.