روزی نامه ی حکومتی جمهوریاسلامی یکشنبه
10 آبان - 94
سرمقاله : روزی نامه جمهوری "حامیان
تروریسم در سوریه بازگشت به نقطه صفر"
به
قلمزن روزی نامه ی جمهوری اسلامی بابد گفت
:بزک نمیر بهار میاد ، کمبیزه با خیار میاد
سرانجام بعد از 8 ساعت
گفتگو در اجلاس وین که روز جمعه برگزار شد، حامیان تروریسم و تقویت کنندگان
مخالفان دولت سوریه پذیرفتند که با جنگ و آتش‌افروزی نمی‌توانند اهداف خود را
تامین کنند و چاره‌ای ندارند جز اینکه راه‌حل سیاسی را برای پایان دادن به بحرانی
که خود پدید آورنده آن بودند بپذیرند. این، یعنی بازگشت حامیان تروریسم در سوریه
به نقطه صفر، نقطه‌ای که حدود 5 سال قبل از آنجا آتش افروزی را آغاز کردند و تا
امروز هیچ دستاوردی نداشته‌اند.
وزرای خارجه کشورهای چین، مصر، اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان، ایران، عراق، ایتالیا، امارات عربی متحده، انگلیس، سازمان ملل متحد و آمریکا ضمن مذاکراتی صریح درباره بحران سوریه با اینکه اختلافات اساسی داشتند، با انتشار بیانیه‌ای در 9 ماده، این موارد را اعلام کردند:
1) وحدت، استقلال، تمامیت ارضی و ماهیت سوریه مسائلی اساسی هستند.
2) موسسات دولتی بدون تغییر باقی خواهند ماند
3) حقوق همه سوری‌ها، صرف نظر از قومیت و مذهب آنها باید محفوظ بماند
4) ضرورت دارد همه تلاش‌های دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ سوریه تسریع شود
5) دسترسی‌های بشردوستانه در سراسر خاک سوریه تامین خواهد شد و شرکت کنندگان نشست وین بر حمایت‌های خود از آوارگان سوری داخل خاک این کشور، پناهجویان و کشورهای میزبان آنها خواهند افزود
6) داعش و دیگر گروههای تروریستی طبق نظر شورای امنیت سازمان ملل متحد و توافق شرکت کنندگان نشست وین باید منکوب شوند.
7) شرکت کنندگان نشست وین مطابق با اعلامیه 2012 ژنو و قطعنامه شماره 2118 شورای امنیت سازمان ملل متحد از سازمان ملل متحد دعوت کردند نمایندگان دولت سوریه و مخالفان آن را به منظور تشکیل روندی سیاسی منتهی به تشکیل دولتی غیر فرقه‌ای، فراگیر و معتبر و متعاقب آن تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات گردهم جمع کند. این انتخابات باید تحت نظارت سازمان ملل متحد و منطبق با بالاترین استانداردهای شفافیت و مسئولیت پذیری و آزادانه و بیطرفانه باشد و همه سوری‌ها از جمله آوارگان سوری مقیم خارج واجد شرایط در آن شرکت کنند.
8) این روند سیاسی تحت هدایت مردم سوریه و متعلق به آنها خواهد بود و مردم سوریه درباره آینده کشورشان تصمیم خواهند گرفت.
9) شرکت کنندگان نشست وین به اتفاق سازمان ملل متحد مودالیته‌هایی برای برقراری آتش بسی سراسری در سوریه در تاریخی معین و همسو با این روند سیاسی خواهند یافت.
هر چند براساس اخبار منتشره از اجلاس وین، قرار است وزرای امور خارجه کشورهای شرکت کننده در این اجلاس، ظرف دو هفته آینده برای پیگیری مذاکرات بار دیگر جلسه تشکیل دهند، لکن آنچه به عنوان خروجی اجلاس جمعه در قالب بیانیه 9 ماده‌ای منتشر شده، راهکار اصلی این مذاکرات را مشخص کرده و این واقعیت را به اثبات رسانده است که آتش افروزان و عاملان اصلی بحران سوریه، از این آتش افروزی و بحران آفرینی نه تنها طرفی نبسته‌اند بلکه متحمل زیان‌های بزرگی نیز شده‌اند. بنابر این، با توجه به اینکه همین بیانیه 9 ماده‌ای چارچوب تصمیم‌گیری‌های آینده خواهد بود، روشن است که آنچه در دور‌های بعدی مذاکرات مطرح شود و مورد توافق قرار گیرد، دقیقاً همان است که جمهوری اسلامی ایران از آغاز بحران سوریه اعلام کرد و تا امروز نیز بر همان موضع شفاف پافشاری کرده و تا پایان بحران سوریه نیز بر همان موضع خواهد بود یعنی سرنوشت سوریه را مردم سوریه باید رقم بزنند.
این روزها واقعیت موجود در سوریه، توانسته خود را بر آمریکا، متحدان اروپائی آمریکا و شیوخ عربستان و قطر تحمیل کند. دست بالای ارتش سوریه در میدان نبرد و فروپاشی سازمان‌های تروریستی فعال در این کشور، واقعیتی است که سران کشورهای جنگ افروز و حامیان تروریسم اکنون آن را به خوبی لمس می‌کنند و تلاش‌های فراوان آنها برای تغییر این معادله نیز به جائی نرسیده است.
درست است که آنچه از اجلاس وین بیرون آمد، افلاس حامیان تروریسم و عاملان آتش‌افروزی در سوریه را نشان داد و این یک پیروزی برای دولت و ملت سوریه و جبهه مقاومت به حساب می‌آید، ولی در کنار این رویداد خوشایند باید سوگمندانه به این واقعیت تلخ نیز اعتراف کنیم که از رهگذر حدود 5 سال جنگ و درگیری در سوریه، صدها هزار نفر جان خود را از دست دادند، میلیون‌ها نفر آواره شدند، بسیاری از خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و مساجد ویران شدند و به زیرساخت‌های اقتصادی و عمرانی کشور لطمات زیادی وارد شد. این خسارت‌های بزرگ را آمریکا، هم پیمانان اروپائی آْمریکا، عربستان، ترکیه و قطر به کشور و ملت سوریه وارد کرده‌اند و باید پاسخگوی اینهمه جنایت و خیانت باشند. اتحادیه عرب که به دستور غرب و قارون‌های نفتی عرب، بدون هیچ دلیل قانونی، دولت سوریه را از عضویت در این اتحادیه محروم کرد، اکنون از این اقدام خود پشیمان شده و درصدد جبران آن برآمده است، اما این اتحادیه نمی‌تواند بی‌اعتباری خود را جبران نماید. سازمان ملل، که این روزها هفتاد سالگی خود را جشن می‌گیرد، نیز با ضعفی که در مهار کردن بحران سوریه از خود نشان داد، در این ماجرا بی‌اعتبارتر شد همانگونه که در جنگ یمن بی‌اعتباری و سفارشی عمل کردن خود را نشان داد.
اگر سازمان ملل، خود را یک سازمان حامی ملت‌ها می‌داند باید عاملان جنگ افروزی در سوریه و مشخصاً سران دولت‌های آمریکا، انگلیس، فرانسه، ترکیه، عربستان و قطر را مجرم بداند و آنها را به دادگاه بین‌المللی بکشاند و این دولت‌ها را وادار کند به ملت و دولت سوریه غرامت جنگی بپردازند. هر چند می‌دانیم سازمان ملل ضعیف‌تر از آنست که بتواند چنین اقدام شجاعانه‌ای کند، لکن بحران‌های سوریه و یمن هرگونه پایان یابند، لکه‌های سیاهی در کارنامه این سازمان و اتحادیه عرب محسوب خواهند شد.
وزرای خارجه کشورهای چین، مصر، اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان، ایران، عراق، ایتالیا، امارات عربی متحده، انگلیس، سازمان ملل متحد و آمریکا ضمن مذاکراتی صریح درباره بحران سوریه با اینکه اختلافات اساسی داشتند، با انتشار بیانیه‌ای در 9 ماده، این موارد را اعلام کردند:
1) وحدت، استقلال، تمامیت ارضی و ماهیت سوریه مسائلی اساسی هستند.
2) موسسات دولتی بدون تغییر باقی خواهند ماند
3) حقوق همه سوری‌ها، صرف نظر از قومیت و مذهب آنها باید محفوظ بماند
4) ضرورت دارد همه تلاش‌های دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ سوریه تسریع شود
5) دسترسی‌های بشردوستانه در سراسر خاک سوریه تامین خواهد شد و شرکت کنندگان نشست وین بر حمایت‌های خود از آوارگان سوری داخل خاک این کشور، پناهجویان و کشورهای میزبان آنها خواهند افزود
6) داعش و دیگر گروههای تروریستی طبق نظر شورای امنیت سازمان ملل متحد و توافق شرکت کنندگان نشست وین باید منکوب شوند.
7) شرکت کنندگان نشست وین مطابق با اعلامیه 2012 ژنو و قطعنامه شماره 2118 شورای امنیت سازمان ملل متحد از سازمان ملل متحد دعوت کردند نمایندگان دولت سوریه و مخالفان آن را به منظور تشکیل روندی سیاسی منتهی به تشکیل دولتی غیر فرقه‌ای، فراگیر و معتبر و متعاقب آن تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات گردهم جمع کند. این انتخابات باید تحت نظارت سازمان ملل متحد و منطبق با بالاترین استانداردهای شفافیت و مسئولیت پذیری و آزادانه و بیطرفانه باشد و همه سوری‌ها از جمله آوارگان سوری مقیم خارج واجد شرایط در آن شرکت کنند.
8) این روند سیاسی تحت هدایت مردم سوریه و متعلق به آنها خواهد بود و مردم سوریه درباره آینده کشورشان تصمیم خواهند گرفت.
9) شرکت کنندگان نشست وین به اتفاق سازمان ملل متحد مودالیته‌هایی برای برقراری آتش بسی سراسری در سوریه در تاریخی معین و همسو با این روند سیاسی خواهند یافت.
هر چند براساس اخبار منتشره از اجلاس وین، قرار است وزرای امور خارجه کشورهای شرکت کننده در این اجلاس، ظرف دو هفته آینده برای پیگیری مذاکرات بار دیگر جلسه تشکیل دهند، لکن آنچه به عنوان خروجی اجلاس جمعه در قالب بیانیه 9 ماده‌ای منتشر شده، راهکار اصلی این مذاکرات را مشخص کرده و این واقعیت را به اثبات رسانده است که آتش افروزان و عاملان اصلی بحران سوریه، از این آتش افروزی و بحران آفرینی نه تنها طرفی نبسته‌اند بلکه متحمل زیان‌های بزرگی نیز شده‌اند. بنابر این، با توجه به اینکه همین بیانیه 9 ماده‌ای چارچوب تصمیم‌گیری‌های آینده خواهد بود، روشن است که آنچه در دور‌های بعدی مذاکرات مطرح شود و مورد توافق قرار گیرد، دقیقاً همان است که جمهوری اسلامی ایران از آغاز بحران سوریه اعلام کرد و تا امروز نیز بر همان موضع شفاف پافشاری کرده و تا پایان بحران سوریه نیز بر همان موضع خواهد بود یعنی سرنوشت سوریه را مردم سوریه باید رقم بزنند.
این روزها واقعیت موجود در سوریه، توانسته خود را بر آمریکا، متحدان اروپائی آمریکا و شیوخ عربستان و قطر تحمیل کند. دست بالای ارتش سوریه در میدان نبرد و فروپاشی سازمان‌های تروریستی فعال در این کشور، واقعیتی است که سران کشورهای جنگ افروز و حامیان تروریسم اکنون آن را به خوبی لمس می‌کنند و تلاش‌های فراوان آنها برای تغییر این معادله نیز به جائی نرسیده است.
درست است که آنچه از اجلاس وین بیرون آمد، افلاس حامیان تروریسم و عاملان آتش‌افروزی در سوریه را نشان داد و این یک پیروزی برای دولت و ملت سوریه و جبهه مقاومت به حساب می‌آید، ولی در کنار این رویداد خوشایند باید سوگمندانه به این واقعیت تلخ نیز اعتراف کنیم که از رهگذر حدود 5 سال جنگ و درگیری در سوریه، صدها هزار نفر جان خود را از دست دادند، میلیون‌ها نفر آواره شدند، بسیاری از خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و مساجد ویران شدند و به زیرساخت‌های اقتصادی و عمرانی کشور لطمات زیادی وارد شد. این خسارت‌های بزرگ را آمریکا، هم پیمانان اروپائی آْمریکا، عربستان، ترکیه و قطر به کشور و ملت سوریه وارد کرده‌اند و باید پاسخگوی اینهمه جنایت و خیانت باشند. اتحادیه عرب که به دستور غرب و قارون‌های نفتی عرب، بدون هیچ دلیل قانونی، دولت سوریه را از عضویت در این اتحادیه محروم کرد، اکنون از این اقدام خود پشیمان شده و درصدد جبران آن برآمده است، اما این اتحادیه نمی‌تواند بی‌اعتباری خود را جبران نماید. سازمان ملل، که این روزها هفتاد سالگی خود را جشن می‌گیرد، نیز با ضعفی که در مهار کردن بحران سوریه از خود نشان داد، در این ماجرا بی‌اعتبارتر شد همانگونه که در جنگ یمن بی‌اعتباری و سفارشی عمل کردن خود را نشان داد.
اگر سازمان ملل، خود را یک سازمان حامی ملت‌ها می‌داند باید عاملان جنگ افروزی در سوریه و مشخصاً سران دولت‌های آمریکا، انگلیس، فرانسه، ترکیه، عربستان و قطر را مجرم بداند و آنها را به دادگاه بین‌المللی بکشاند و این دولت‌ها را وادار کند به ملت و دولت سوریه غرامت جنگی بپردازند. هر چند می‌دانیم سازمان ملل ضعیف‌تر از آنست که بتواند چنین اقدام شجاعانه‌ای کند، لکن بحران‌های سوریه و یمن هرگونه پایان یابند، لکه‌های سیاهی در کارنامه این سازمان و اتحادیه عرب محسوب خواهند شد.
