ضرب‌المثل فلفل نبین چه ریزه...، در مناسبات جهانی امروز حتا برای برخی
کشورهای بسیار کوچک هم مصداق دارد؛ کشورهایی که هرچند از نظر وسعت و جمعیت چندان
حرفی برای گفتن ندارند، اما با توجه به همین کم‌های خود که فرصت برنامه‌ریزی و
گریز از مشکلات رایج در کشورهای بزرگ را فراهم می‌آورد، نبض بسیاری از تعامل‌های
جهانی را در دست می‌گیرند و دیگران را مجبور می‌کنند آن‌ها را جدی بگیرند.
لوکزامبورگ یکی از این‌گونه کشورهاست.
این کشور کوچک آن‌قدر نقش‌آفرینی خود را به دیگر کشورهای هم‌قاره‌ای و سایر
قاره‌ها تحمیل کرده که یکی از مشارکت‌کنندگان و بانیان در تشکیل اتحادیه‌ی اروپا و
نیز پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) محسوب می‌شود. این کشور همچنین در پیمان شنگن
مشارکت داشت. اصلا نام این پیمان از روستای شنگن لوکزامبورگ گرفته شده است که محل
انعقاد اولیه‌ی آن بود. لوکزامبورگ با این حال تا سال 2002 به واحد پول مشترک یورو
نپیوسته بود. اهمیت لوکزامبورگ 500 هزار نفری که طبعا به‌نسبت جمعیت خود، ثروتمند
و دارای درآمد سرانه‌ی بالایی محسوب می‌شود، در امور خدماتی، بویژه مالی و
بانکداری است. قوانین این کشور به شکلی است که علاوه بر حضور 140 شعبه‌ی بانکی
مختلف، نه‌تنها اشخاص، بلکه کشورها هم بخشی از دارایی‌های خود را در بانک‌های
لوکزامبورگ نگهداری می‌کنند. دفتر دادگستری اروپا، دیوان حسابرسی اروپا و بانک
سرمایه‌گذاری اروپا نیز در شهر – کشور لوگزامبورگ واقع شده است.
در این میان، لوکزامبورگ نیز مانند دیگر کشور کوچک اروپایی، موناکو، که به
بهشت مالیاتی معروف است، با وضع قوانین مناسب کار، بیمه و مالیات، نه‌تنها از حضور
دفاتر شرکت‌های بین‌المللی پذیرایی می‌کند، بلکه روزانه ده‌ها هزار نفر از
شهروندان کشورهای همسایه، بلژیک، فرانسه و آلمان، صبح‌ها برای کار به شهر
لوکزامبورگ عزیمت می‌کنند و شب‌ها به کشور خود بازمی گردند.
شهر لوکزامبورگ محل تلاقی دو رود آلزت و پتروس است که درنتیجه، منطقه‌ای
بسیار سرسبز کوهستانی را پدید آورده است. کلا مسیر جاده‌ای دسترسی به این شهر –
شهرستان – کشور، سرپایینی و سربالایی بسیار دارد و خود شهر هم به‌نوعی دره‌ای،
دارای شیب و چندطبقه است. وجود درخت‌های بسیار و بلند، فصل‌های بهار، تابستان و
پاییز خوشرنگی را در این منطقه رقم می‌زند.
مردم لوکزامبورگ به زبان‌های لوکزامبورگی، فرانسوی و آلمانی صحبت می‌کنند و
علاوه بر دو زبان فرانسوی و آلمانی، انگلیسی هم در دوران مدرسه آموزش داده می‌شود.
ارتش لوکزامبورگ تنها 1200 نفر عضور دارد و کشور به‌صورت سلطنتی مشروطه اداره می‌شود.
گفته می‌شود لوکزامبورگ تنها کشور دارای حکومت دوکی است و دوک نیز تنها یک نگهبان
دارد که در زمان دیدارهای رسمی خارجی، چند نفر از اعضای ارتش به او اضافه می‌شوند.
مردم لوکزامبورگ با آن‌که بسیار تعامل‌گرا و پذیرا هستند، آلمانی‌ها را به‌خاطر
اتفاقی که در چند دهه پیش زخ داد، هنوز نبخشیده‌اند. حتا گفته می‌شود لوکزامبورگی‌های
قدیم به‌هیچ وجه به آلمان سفر نمی‌کنند. علت آن است که در زمان جنگ جهانی دوم،
حکومت نازی، لوکزامبورگی‌ها را مجبور کرد که در جنگ، به طرفداری از آلمان شرکت
کنند و کسانی که از این امر سر باز می‌زدند، با خانواده‌هایشان به اروگاه‌های کار
اجباری فرستاده می‌شدند.
لوکزامبورگ، یک مقصد خاص گردشگری با علاقه‌مندان خاص سفر است.
علیرضا بهرامی – ایسنا
انتهای پیام
