انتقادات کم‌سابقه عضو شورای شهر از مدیریت تهران

انتقادات کم‌سابقه عضو شورای شهر از مدیریت تهران    30فروردین-96

چه کسی گوشش بدهکاراین انتقادات است .برای اینکه آن مدیری که مورد انتقاد واقع شده که شهردارتهران  است نامزد ریاست جمهوری شده است وطلبکارانه رئیس جمهوررقیبش حسن روحانی  را مورد انتقادشدید قرار داده است .برای اینکه پیشینه پاسداری دارد واز نزدیکان نزدیک همسرخامنه ای ر هبرانتصابی ولی فقیه است. مهمتراینکه اعتراف کرده فقط 4% ازشرایط موجود رضایت دارند که ارگان های سرکوبگر وشرکای دزد وغارتگرشان هستند و96%  جمعیت کشورناراضی می باشند.

تهران در حال حاضر یک سیاه‌چاله است که نمی‌تواند پشتوانه لازم برای حیات معنوی شهروندان را فراهم کند؛ سیاه‌چاله‌ای است که نمی‌تواند پشتوانه لازم برای بهره‌مندی اقتصادی مردم خودش را فراهم کند؛ سیاه‌چاله‌ای است که نمی‌تواند ظرفیت‌های لازم برای محیط ‌زیست مناسب برای زندگی مردم فراهم کند و حتی در تعارض با این ظرفیت‌ها پیش می‌رود. تهران امروز کانون ثروتی است که مسیر آن تولید ثروت برای ثروتمندان است؛ ثروتمندان نوکیسه‌ای که دارند شهر را مدیریت می‌کنند.

به گزارش ایسنا، «رحمت‌الله حافظی»، رئیس کمیسیون محیط ‌زیست شورای شهر تهران که در سال‌های گذشته راه خود را از هم‌طیفان سیاسی‌اش در شورا جدا کرده و انتقادات کم‌سابقه‌ای را نسبت به مدیریت شهری و شهردار تهران داشته، در گفت‌وگو با «شهروند» از «دلایل ضعف عملکرد شهرداری تهران»، «مدیریت ثروتمندان نوکسیه بر تهران» و همچنین پیشنهادش به مردم درباره انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو سخن می‌گوید. او معتقد است که اگر شهردار کنونی تهران به‌ عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب شود، شیوه مدیریتی ۱۲ ساله‌اش در شهرداری را به سطح کلان کشور تعمیم خواهد داد و در ادامه بر لزوم هوشیار بودن مردم تأکید می‌کند.

چکیده پاسخ‌های حافظی به خبرنگار شهروند در ادامه آورده شده است.

- مدیریت شهری خدماتی که ارایه می‌دهد، باید به‌ گونه‌ای باشد که شائبه‌ای به همراه نداشته باشد. اگر شائبه ایجاد شود این کار مثل توزیع سیب‌زمینی و مثال‌های این‌ چنینی می‌شود. اگر آقایان برای خدا کار کرده‌اند که قطعا اجر خود را خواهند گرفت، نباید توقع کاری داشته باشند و پاداش خود را از خدا بخواهند.

- قطعا فردی که مدیریت یک کلانشهر را داشته است، اگر کارنامه‌ مثبتی دارد، اگر مردم آن شهر از محیطی که برای زندگی‌شان ساخته شده، رضایت دارند، حتما خودشان رأی خواهند داد و این نیاز به تبلیغات ندارد، حتما خودشان انتخاب خواهند کرد. اما اگر مردم از آن چه در مدیریت شهری برایشان فراهم شده است، ناراضی باشند، قطعا اجازه نخواهند داد که فردی با چنین ظرفیت و استعدادی به سطوح بالاتر که سطوح ملی است، راه پیدا کند. قطعا آنها تصمیم درست را خواهند گرفت و مردم بسیار باهوش هستند. ما نگران انتخاب مردم نیستیم. اگر مشارکت حداکثری صورت بگیرد، آن چیزی که به صلاح ملی است، رقم خواهد خورد.

- تیمی که پایتخت را با این نگرش اداره کردند، قطعا با همین نگرش کشور را اداره خواهند کرد. اگر مردم از این روش، فضای موجود زندگی خود و حرکتی که این تیم در ۱۲‌سال گذشته داشته، راضی‌اند قطعا می‌توانند همین الگو را ببرند و به سطح کشور تعمیم دهند.

- من یادداشتی در فضای مجازی از دوستی دیدم که بسیار زیبا و جالب‌ توجه بود که آقایان این‌ جا دارند شهر می‌فروشند و این همه تخلف عملکردی دارند، اگر کشور را در دست بگیرند احتمالا جزایر ما را خواهند فروخت. این نگاه بسیار دقیق و جالب است.

- این سیستم اشکالات زیادی داشت، یکی از آنها نبود شفافیت است. اگر عملکردها توسط جایگاه نظارت که وظیفه شورای اسلامی شهر تهران است، از همان روزهای اول به مردم منعکس می‌شد، خود همین رفتار بازدارنده بود و جلوی تخلفات و انحرافات را می‌گرفت، چون عملکردها در افکار عمومی منعکس نشد و چون خطاها به مراجع قضایی صالح ارجاع نشد، این موارد انباشته شد و این انحرافات و خطاها به وجود آمد.

- در اصل شهرداری، نحوه مدیریت آن و تیم مدیریت شهری دست‌پرورده سیاست‌های غلط شوراهای ۱۲‌سال گذشته است. اگر شورا و ریاست آن به‌ درستی مدیریت می‌کرد، قطعا ما با این چالش‌هایی که اکنون مواجه هستیم، روبه‌رو نمی‌شدیم.

- مصیبت‌هایی که الان با آنها روبه‌رو هستیم، ناشی از این است که در مجموعه شورای شهر کارشناس خبره‌ای وجود ندارد. در مجموع اگر بخواهم مقصر اصلی را معرفی کنم، شورای شهر است. این شوراست که از آن ریل تخصصی و نظارتی خارج و به دنبال آن شهرداری دچار انحراف و خطا شده است.

- تهران در حال حاضر یک سیاه‌چاله است که نمی‌تواند پشتوانه لازم برای حیات معنوی شهروندان را فراهم کند؛ سیاه‌چاله‌ای است که نمی‌تواند پشتوانه لازم برای بهره‌مندی اقتصادی مردم خودش را فراهم کند؛ سیاه‌چاله‌ای است که نمی‌تواند ظرفیت‌های لازم برای محیط ‌زیست مناسب برای زندگی مردم فراهم کند و حتی در تعارض با این ظرفیت‌ها پیش می‌رود. تهران امروز کانون ثروتی است که مسیر آن تولید ثروت برای ثروتمندان است؛ ثروتمندان نوکیسه‌ای که دارند شهر را مدیریت می‌کنند.