خبر ويژه
به جاي جنجال و بستن دهان منتقدان پاسخگوي وعده ها باشيد5 شهریور -94
به جاي جنجال و بستن دهان منتقدان پاسخگوي وعده ها باشيد5 شهریور -94
چرا ورق پاره ی رسالت که ارگان تبلیغاتی باند مافیایی غارتگر مؤتلفه
است که تازگیا ئتلاف تاکتیکی باجبهه ی
پایداری حامی مصباح یزدی کرده است . نمی گوید که چرا درمدت 8 ساله ی دولت مدعی
عدالت محور پاک ترین در تاریخ نمی گفت به جای برپاکردن جنحال سردادن شعار انرژی هسته ای حق
مسلم ماست و جای وعده بردن نان برتوی سفره های خالی محرومان که نان شان ر هم ربوده
شد نگفت به جای بستن دهان منتقدان پاسخگوی وعده ها باشید؟
برخي
مقامات دولت به جاي پاسخگويي به مسئوليت هاي اقتصادي و اجتماعي و تعهدات بزرگ در
برجام، اصرار بر حاشيه سازي دارند.
روزنامه رسالت در اين باره نوشت: رئيس جمهور در نشست مشترک دولت و استانداران گفته است، شوراي نگهبان ناظر انتخابات است نه مجري! اينکه چه کسي گفته است شوراي نگهبان مجري انتخابات است معلوم نيست. خاتمي در طول دو دوره در دام افراطيون دوم خردادي افتاد و مرتب از اين مطالب مي گفت و شکاف بين قوا را در فرماني که از واشنگتن براي دوقطبي سازي رسيده بود نمايندگي مي کرد. گردانندگان دوقطبي سازي در دولت اصلاحات تا مرز تحصن در مجلس و خروج از حاکميت و سپس خروج بر حاکميت پيش رفتند.
تکرار حرف هاي آن زمان از زبان رئيس جمهور شگفت آور است. رئيس جمهور و دولت اکنون در برابر پرسش هاي بي شماري در خصوص مهار گراني و تورم، گشايش اقتصادي و عمل به وعده هاي اقتصادي قرار دارند. رئيس جمهور در برابر پرسش هاي منتقدين برجام و آثار وجودي توافقهاي 10 ساله، 15 ساله، 20 ساله و... و دادن تعهد فراتر از دو دوره رياست جمهور بر امنيت و اقتدار ملي ايرانيان قرار دارد. اما براي روشنگري و پاسخگويي در اين عرصه غايب است. دولت در حوزه فرهنگ، سياست و مسائل اجتماعي در برابر پرسش هاي بي پاسخي قرار دارد که تاکنون از پاسخگويي به آن طفره رفته است. اينکه وسط اين معرکه يقه شوراي نگهبان را رئيس جمهور بگيرد و سخن از خلط بين اجرا و نظارت بزند چه معني دارد؟
دولت از آغاز و پيش از شروع کار مي گويد کليد در دست براي حل مشکلات حاضر است.اما کليد دولت قفل مشکلات مردم را باز نکرده است. در نظر سنجي هايي که از منابع گوناگون انجام مي شود هنوز گراني، بيکاري و پاسخ گويي به مطالبات معيشتي مردم بيشترين ميزان انتظارات مردم از دولت را نشان مي دهد. اينکه دولت کليد را در قفل مسائل و مباحث جناحي بچرخاند براي مردم خوشايند نيست.
رسالت همچنين درباره سخنان روحاني مبني بر اينکه «نبايد فکر کنيم پس از حصول توافق مي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم»، مي نويسد: منتقدان اگر بخواهند حرف بزنند از کسي براي حراست از نواميس کشور، استقلال و آزادي مملکت اجازه نمي گيرند. رئيس جمهور نمي تواند سد راه آزادي بيان و قلم آنان باشد.توافق نه به دار است نه به بار و در پايتخت هاي ايران و آمريکا در دست انداز مسيرهاي قانوني است. اين قدر محکم حرف زدن از توافق آن هم با سابقه بدعهدي آمريکايي ها معقول نيست.اگر هم دولت مخاطب رئيس جمهور باشد، بايد رئيس جمهور اين سوال را پاسخ دهد که مگر حرف زدن از اسلام و انقلاب و استقلال و آزادي مملکت و پاسداشت اقتدار و امنيت ملي کشور پس از توافق و قبل از توافق تفاوت دارد؟
در توافق چه ديکته اي وجود دارد يا چه تعهداتي وجود دارد که رئيس جمهور در يک نشست پراهميت با حضور استانداران کشور مي گويد: «نبايد فکر کنيم پس از حصول توافق مي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم» اين «نوع» و «طور» را چه کسي تعيين مي کند. ربط اين «محدوديت» با انتخابات مجلس چيست؟ يعني اگر در انتخابات کسي بگويد جناب رئيس جمهور شما با سرمايه فني، علمي و... دولت گذشته رفتيد توافقي کرديد که ده ها ايراد امنيتي، فني و علمي دارد بايد زبان در کام کشد و مهر سکوت بر لب بزند. يعني اگر کسي بگويد شما با همين سرمايه دولت قبلي رفتيد همين توافق را کرديد اما به دولت قبل فحش و ناسزا مي گوييد، خلاف مروت و جوانمردي است، بايد سکوت پيشه کند و لب به گلايه نگشايد. اين چه توافقي است که حرف زدن آن را به هم مي ريزد.
اگر آمريکايي ها همچنان که بعد از توافق ژنو و توافق لوزان دبه کردند اين بار هم دبه کنند، دولت مي خواهد «دبه کردن آمريکايي ها» را به گردن منتقدين بيندازد و در برابر آن سکوت کند؟
اگر حزب اللهي ها بخواهند اين کلام امام(ره) را در برابر آمريکا تکرار کنند که فرمود «بارها اين واقعيت را در سياست خارجي و بين المللي اسلامي مان اعلام نموده ايم که درصدد گسترش نفوذ اسلام و قرآن و کم کردن سلطه جهانخواران بوده و هستيم حال اگر نوکران آمريکا نام اين سياست را توسعه طلبي و تفکر تشکيل امپراتوري بزرگ مي گذارند، از آن باکي نداريم و استقبال مي کنيم.» يا اينکه حزب اللهي ها اين کلام قدرتمند امام(ره) را بخواهندتکرار کنند، «ما درصدد خشکانيدن ريشه هاي فاسد صهيونيسم، سرمايه داري و کمونيسم درجهان هستيم، به لطف و عنايت خداوند بزرگ نظام هايي را که بر اين سه پايه استوار کرده اند، نابود کنيم و نظام رسول الله(ص) را در جهان استکبار ترويج کنيم» و يا از آن بالاتر حزب اللهي ها بگويند، آن هم از زبان امام؛ «ما با تمام وجود از گسترش باج خواهي و مصونيت کارگزاران آمريکا حتي اگر با مبارزه قهر آميز هم شده باشد، جلوگيري مي کنيم.» آيا آقاي رئيس جمهور جلوي اعلام مواضع آن ها را مي گيرد و خواهد گفت: «نمي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم.»؟!
روزنامه رسالت در اين باره نوشت: رئيس جمهور در نشست مشترک دولت و استانداران گفته است، شوراي نگهبان ناظر انتخابات است نه مجري! اينکه چه کسي گفته است شوراي نگهبان مجري انتخابات است معلوم نيست. خاتمي در طول دو دوره در دام افراطيون دوم خردادي افتاد و مرتب از اين مطالب مي گفت و شکاف بين قوا را در فرماني که از واشنگتن براي دوقطبي سازي رسيده بود نمايندگي مي کرد. گردانندگان دوقطبي سازي در دولت اصلاحات تا مرز تحصن در مجلس و خروج از حاکميت و سپس خروج بر حاکميت پيش رفتند.
تکرار حرف هاي آن زمان از زبان رئيس جمهور شگفت آور است. رئيس جمهور و دولت اکنون در برابر پرسش هاي بي شماري در خصوص مهار گراني و تورم، گشايش اقتصادي و عمل به وعده هاي اقتصادي قرار دارند. رئيس جمهور در برابر پرسش هاي منتقدين برجام و آثار وجودي توافقهاي 10 ساله، 15 ساله، 20 ساله و... و دادن تعهد فراتر از دو دوره رياست جمهور بر امنيت و اقتدار ملي ايرانيان قرار دارد. اما براي روشنگري و پاسخگويي در اين عرصه غايب است. دولت در حوزه فرهنگ، سياست و مسائل اجتماعي در برابر پرسش هاي بي پاسخي قرار دارد که تاکنون از پاسخگويي به آن طفره رفته است. اينکه وسط اين معرکه يقه شوراي نگهبان را رئيس جمهور بگيرد و سخن از خلط بين اجرا و نظارت بزند چه معني دارد؟
دولت از آغاز و پيش از شروع کار مي گويد کليد در دست براي حل مشکلات حاضر است.اما کليد دولت قفل مشکلات مردم را باز نکرده است. در نظر سنجي هايي که از منابع گوناگون انجام مي شود هنوز گراني، بيکاري و پاسخ گويي به مطالبات معيشتي مردم بيشترين ميزان انتظارات مردم از دولت را نشان مي دهد. اينکه دولت کليد را در قفل مسائل و مباحث جناحي بچرخاند براي مردم خوشايند نيست.
رسالت همچنين درباره سخنان روحاني مبني بر اينکه «نبايد فکر کنيم پس از حصول توافق مي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم»، مي نويسد: منتقدان اگر بخواهند حرف بزنند از کسي براي حراست از نواميس کشور، استقلال و آزادي مملکت اجازه نمي گيرند. رئيس جمهور نمي تواند سد راه آزادي بيان و قلم آنان باشد.توافق نه به دار است نه به بار و در پايتخت هاي ايران و آمريکا در دست انداز مسيرهاي قانوني است. اين قدر محکم حرف زدن از توافق آن هم با سابقه بدعهدي آمريکايي ها معقول نيست.اگر هم دولت مخاطب رئيس جمهور باشد، بايد رئيس جمهور اين سوال را پاسخ دهد که مگر حرف زدن از اسلام و انقلاب و استقلال و آزادي مملکت و پاسداشت اقتدار و امنيت ملي کشور پس از توافق و قبل از توافق تفاوت دارد؟
در توافق چه ديکته اي وجود دارد يا چه تعهداتي وجود دارد که رئيس جمهور در يک نشست پراهميت با حضور استانداران کشور مي گويد: «نبايد فکر کنيم پس از حصول توافق مي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم» اين «نوع» و «طور» را چه کسي تعيين مي کند. ربط اين «محدوديت» با انتخابات مجلس چيست؟ يعني اگر در انتخابات کسي بگويد جناب رئيس جمهور شما با سرمايه فني، علمي و... دولت گذشته رفتيد توافقي کرديد که ده ها ايراد امنيتي، فني و علمي دارد بايد زبان در کام کشد و مهر سکوت بر لب بزند. يعني اگر کسي بگويد شما با همين سرمايه دولت قبلي رفتيد همين توافق را کرديد اما به دولت قبل فحش و ناسزا مي گوييد، خلاف مروت و جوانمردي است، بايد سکوت پيشه کند و لب به گلايه نگشايد. اين چه توافقي است که حرف زدن آن را به هم مي ريزد.
اگر آمريکايي ها همچنان که بعد از توافق ژنو و توافق لوزان دبه کردند اين بار هم دبه کنند، دولت مي خواهد «دبه کردن آمريکايي ها» را به گردن منتقدين بيندازد و در برابر آن سکوت کند؟
اگر حزب اللهي ها بخواهند اين کلام امام(ره) را در برابر آمريکا تکرار کنند که فرمود «بارها اين واقعيت را در سياست خارجي و بين المللي اسلامي مان اعلام نموده ايم که درصدد گسترش نفوذ اسلام و قرآن و کم کردن سلطه جهانخواران بوده و هستيم حال اگر نوکران آمريکا نام اين سياست را توسعه طلبي و تفکر تشکيل امپراتوري بزرگ مي گذارند، از آن باکي نداريم و استقبال مي کنيم.» يا اينکه حزب اللهي ها اين کلام قدرتمند امام(ره) را بخواهندتکرار کنند، «ما درصدد خشکانيدن ريشه هاي فاسد صهيونيسم، سرمايه داري و کمونيسم درجهان هستيم، به لطف و عنايت خداوند بزرگ نظام هايي را که بر اين سه پايه استوار کرده اند، نابود کنيم و نظام رسول الله(ص) را در جهان استکبار ترويج کنيم» و يا از آن بالاتر حزب اللهي ها بگويند، آن هم از زبان امام؛ «ما با تمام وجود از گسترش باج خواهي و مصونيت کارگزاران آمريکا حتي اگر با مبارزه قهر آميز هم شده باشد، جلوگيري مي کنيم.» آيا آقاي رئيس جمهور جلوي اعلام مواضع آن ها را مي گيرد و خواهد گفت: «نمي توانيم هر طور که بخواهيم حرف بزنيم.»؟!
