بحران
زباله؛دریاها در تسخیر زباله ها11اردیبهشت-96
کوالالامپور- ایرنا-
تولید میلیون ها تن زباله در اندونزی به ویژه زباله های پلاستیکی نه تنها بحرانی
برای آب های دریاها و بلکه برای دولتمردان این کشور به وجود آورده اسن که حل آن در
گرو برنامه های کارآمد حاصل از افزایش آگاهی در بین عموم مردم است.
به گزارش ایرنا،
براساس آمار مختلف، اندونزیایی ها با تولید حدود 250 میلیون کیلوگرم زباله های
پلاستیکی در سال که وارد آبهای این کشور می کنند، باعث شدند این کشور پس از چین در
مقام دوم جهان از این لحاظ قرار گیرد.
تنها در جزیره بالی که میزبان میلیون ها گردشگر از سراسر جهان است روزانه بیش از پنج هزار تن انواع زباله تولید می شود که بسیاری از آن وارد آب دریا شده و هیچ نوع ابزاری برای فیلتر کردن این زباله ها وجود دارد.
اندونزی به بانک جهانی تعهد داده است به طور چشمگیری میزان پلاستیک و دیگر مواد زائد آلوده در آب ها را کاهش دهد و این تعهد را وزیر هماهنگی امور دریایی اندونزی در اجلاس جهانی اقیانوس ها سال 2017 در بالی ارائه کرد.
اندونزی تعهد داده است یک کاهش 70 درصدی زباله های دریایی را در هشت سال آینده محقق کند و پیشنهاد توسعه صنایع جدید با استفاده از موادی مانند جلبک های دریایی را داده است که محیط زیست را تخریب نمی کنند.
اقدام دیگر می تواند شامل مالیات بر کیسه های پلاستیکی و همچنین کمپین آموزش عمومی باشد.
بانک جهانی تخمین می زند هر یک از 250 میلیون نفر جمعیت اندونزی بین 800 گرم تا یک کیلوگرم درسال زباله های پلاستیکی تولید می کنند.
آلودگی های پلاستیکی فقط یکی از تهدیدات محیط زیست است، اما یکی از جدی ترین تهدیدات به شمار می رود.
اما هدف اندونزی برای کاهش 70 درصدی زباله های دریایی و پلاستیک تا سال 2025 برنامه ای بلند پروازانه است، چون در سراسر 17 هزار جزیره این کشور درک عمومی ضعیفی نسبت به مشکلات ایجاد شده توسط زباله های پلاستیکی وجود دارد.
برخی آمارها نشان می دهد سرانه روزانه تولید زباله در اندونزی 700 گرم است که با محاسبه جمعیت 250 میلیون نفری، روزانه بیش از 175 میلیون تن زباله در این کشور تولید می شود که میزان آن در پایان سال به حدود 64 میلیاد تن می رسد.
از کل مجموعه زباله های تولیدشده در این کشور 69 درصد در زمین دفن می شود که این رویه علاوه بر آلودگی محیط زیست و هوا، نقش مهمی در آلوده شدن آبهای زیرزمینی اندونزی دارد.
رشد طبقه متوسط اندونزی که در تولید بیشتر زباله نقش مهمی داشته است، در کنار نبود کامیون های کافی برای حمل زباله و همچنین نبود فضای کافی برای دفن این زباله ها باعث شده است دولت اندونزی با بحران جدی در این زمینه مواجه شود.
یکی از معضلات زباله در اندونزی کیسه های پلاستیکی است که سطح برخی آب های منطقه را پوشانده و به محیط زیست آسیب جدی وارد می کند.
اندونزی به منظور رسیدگی به بحران زباله کیسه های پلاستیکی طرحی را برنامه ریزی کرده است تا در 23 شهر اصلی این کشور به صورت آزمایشی اجرا و پس از موفقیت در سراسر اندونزی اجرایی شود.
بر اساس این طرح، فروشندگان مطرح در اندونزی و یا فروشگاه های زنجیره ای باید به ازای ارائه هر کیسه پلاستیکی مبلغی از مشتریان دریافت کنند.
این مبلغ در جاکارتا حدود دو دهم سنت است و در سایر شهرهای این کشور، مقامات محلی می توانند نسبت به قیمت گذاری آن تصمیم گیری کنند.
برخی از حامیان محیط زیست در اندونزی با این عنوان که قیمت دریافتی به ازای هر کیسه پلاستیک بسیار پایین است و از طرفی نیز این طرح تنها شامل یک نوع از اقلام مختلف زباله می شود، نسبت به این طرح انتقاد می کنند.
به اعتقاد فعالان این پویش، در حالی که در برخی از کشورهای پیشرفته آگاهی رسانی در مورد مضرات پلاستیک برای محیط زیست در دهه های گذشته نتایج خوبی ایجاد کرده است، تاکید دارند این رویه در اندونزی مورد توجه قرار نگرفته است.
به باور فعالان این پویش همچنین مردم اندونزی توجه چندان به این مشکل ندارند و برخی پیامدهای واقعی آن را درک نمی کنند.
برخی از این فعالان محیط زیست معتقدند سیاست اخذ پول در مقابل پلاستیک هایی که فروشگاه ها به مردم ارائه می دهند، می تواند اقدامی تاثیرگذار باشد، اما برخی دیگر نیز این روش را غیرمنصفانه و میانبری می دانند که دولت آن را نسبت به فرهنگ سازی در این زمینه ترجیح می دهد.
برخی دیگر از انتقادها به این طرح به این دلیل است که که زباله های پلاستیکی در اندونزی تنها 14 درصد از کل مجموعه زباله های ایجاد شده را به خود اختصاص می دهد، و این برنامه تنها برای فروشگاه های معتبر و زنجیره ای اعمال می شود.
در واقع، دستفروش ها و خرده فروش ها در اندونزی مسئول توزیع بیش از 90 درصد از حدود 10 میلیون کیسه پلاستیکی هستند که روزانه در این کشور توزیع می شود.
به رغم این قبیل انتقادها، اندونزی براساس این برنامه و با تاکید بر 'کاهش، استفاده مجدد و بازیافت' قصد دارد تا سال 2020 به بخشی از هدف خود تحت عنوان 'اندونزی پاک' دست یابد.
در حالی که دولت اندونزی هر سال مبلغ بیشتری در خصوص مدیریت زباله ها هزینه می کند، اما نبود آگاهی در بین بخش قابل توجهی از جمعیت 250 میلیون نفری در کنار جامع نبودن سیاست های دفع زباله (که تنها به یک نوع خاص از زباله ها متمرکز است) باعث شده است برخی خواستار اتخاذ برنامه ای جامع تر در مسیر دستیابی به اهداف محیط زیست در این کشور شوند.
به اعتقاد این گروه، در صورتی که دولت اندونزی در مورد تمامی زباله ها برنامه ریزی نکند دستیابی به 'اندونزی پاک' تا سال 2020 چشم اندازی است که محقق شدن آن با موانع مهمی روبرو است.
آساق**241**1611**انتشاردهنده: رضاپیمان یغمایی
تنها در جزیره بالی که میزبان میلیون ها گردشگر از سراسر جهان است روزانه بیش از پنج هزار تن انواع زباله تولید می شود که بسیاری از آن وارد آب دریا شده و هیچ نوع ابزاری برای فیلتر کردن این زباله ها وجود دارد.
اندونزی به بانک جهانی تعهد داده است به طور چشمگیری میزان پلاستیک و دیگر مواد زائد آلوده در آب ها را کاهش دهد و این تعهد را وزیر هماهنگی امور دریایی اندونزی در اجلاس جهانی اقیانوس ها سال 2017 در بالی ارائه کرد.
اندونزی تعهد داده است یک کاهش 70 درصدی زباله های دریایی را در هشت سال آینده محقق کند و پیشنهاد توسعه صنایع جدید با استفاده از موادی مانند جلبک های دریایی را داده است که محیط زیست را تخریب نمی کنند.
اقدام دیگر می تواند شامل مالیات بر کیسه های پلاستیکی و همچنین کمپین آموزش عمومی باشد.
بانک جهانی تخمین می زند هر یک از 250 میلیون نفر جمعیت اندونزی بین 800 گرم تا یک کیلوگرم درسال زباله های پلاستیکی تولید می کنند.
آلودگی های پلاستیکی فقط یکی از تهدیدات محیط زیست است، اما یکی از جدی ترین تهدیدات به شمار می رود.
اما هدف اندونزی برای کاهش 70 درصدی زباله های دریایی و پلاستیک تا سال 2025 برنامه ای بلند پروازانه است، چون در سراسر 17 هزار جزیره این کشور درک عمومی ضعیفی نسبت به مشکلات ایجاد شده توسط زباله های پلاستیکی وجود دارد.
برخی آمارها نشان می دهد سرانه روزانه تولید زباله در اندونزی 700 گرم است که با محاسبه جمعیت 250 میلیون نفری، روزانه بیش از 175 میلیون تن زباله در این کشور تولید می شود که میزان آن در پایان سال به حدود 64 میلیاد تن می رسد.
از کل مجموعه زباله های تولیدشده در این کشور 69 درصد در زمین دفن می شود که این رویه علاوه بر آلودگی محیط زیست و هوا، نقش مهمی در آلوده شدن آبهای زیرزمینی اندونزی دارد.
رشد طبقه متوسط اندونزی که در تولید بیشتر زباله نقش مهمی داشته است، در کنار نبود کامیون های کافی برای حمل زباله و همچنین نبود فضای کافی برای دفن این زباله ها باعث شده است دولت اندونزی با بحران جدی در این زمینه مواجه شود.
یکی از معضلات زباله در اندونزی کیسه های پلاستیکی است که سطح برخی آب های منطقه را پوشانده و به محیط زیست آسیب جدی وارد می کند.
اندونزی به منظور رسیدگی به بحران زباله کیسه های پلاستیکی طرحی را برنامه ریزی کرده است تا در 23 شهر اصلی این کشور به صورت آزمایشی اجرا و پس از موفقیت در سراسر اندونزی اجرایی شود.
بر اساس این طرح، فروشندگان مطرح در اندونزی و یا فروشگاه های زنجیره ای باید به ازای ارائه هر کیسه پلاستیکی مبلغی از مشتریان دریافت کنند.
این مبلغ در جاکارتا حدود دو دهم سنت است و در سایر شهرهای این کشور، مقامات محلی می توانند نسبت به قیمت گذاری آن تصمیم گیری کنند.
برخی از حامیان محیط زیست در اندونزی با این عنوان که قیمت دریافتی به ازای هر کیسه پلاستیک بسیار پایین است و از طرفی نیز این طرح تنها شامل یک نوع از اقلام مختلف زباله می شود، نسبت به این طرح انتقاد می کنند.
به اعتقاد فعالان این پویش، در حالی که در برخی از کشورهای پیشرفته آگاهی رسانی در مورد مضرات پلاستیک برای محیط زیست در دهه های گذشته نتایج خوبی ایجاد کرده است، تاکید دارند این رویه در اندونزی مورد توجه قرار نگرفته است.
به باور فعالان این پویش همچنین مردم اندونزی توجه چندان به این مشکل ندارند و برخی پیامدهای واقعی آن را درک نمی کنند.
برخی از این فعالان محیط زیست معتقدند سیاست اخذ پول در مقابل پلاستیک هایی که فروشگاه ها به مردم ارائه می دهند، می تواند اقدامی تاثیرگذار باشد، اما برخی دیگر نیز این روش را غیرمنصفانه و میانبری می دانند که دولت آن را نسبت به فرهنگ سازی در این زمینه ترجیح می دهد.
برخی دیگر از انتقادها به این طرح به این دلیل است که که زباله های پلاستیکی در اندونزی تنها 14 درصد از کل مجموعه زباله های ایجاد شده را به خود اختصاص می دهد، و این برنامه تنها برای فروشگاه های معتبر و زنجیره ای اعمال می شود.
در واقع، دستفروش ها و خرده فروش ها در اندونزی مسئول توزیع بیش از 90 درصد از حدود 10 میلیون کیسه پلاستیکی هستند که روزانه در این کشور توزیع می شود.
به رغم این قبیل انتقادها، اندونزی براساس این برنامه و با تاکید بر 'کاهش، استفاده مجدد و بازیافت' قصد دارد تا سال 2020 به بخشی از هدف خود تحت عنوان 'اندونزی پاک' دست یابد.
در حالی که دولت اندونزی هر سال مبلغ بیشتری در خصوص مدیریت زباله ها هزینه می کند، اما نبود آگاهی در بین بخش قابل توجهی از جمعیت 250 میلیون نفری در کنار جامع نبودن سیاست های دفع زباله (که تنها به یک نوع خاص از زباله ها متمرکز است) باعث شده است برخی خواستار اتخاذ برنامه ای جامع تر در مسیر دستیابی به اهداف محیط زیست در این کشور شوند.
به اعتقاد این گروه، در صورتی که دولت اندونزی در مورد تمامی زباله ها برنامه ریزی نکند دستیابی به 'اندونزی پاک' تا سال 2020 چشم اندازی است که محقق شدن آن با موانع مهمی روبرو است.
آساق**241**1611**انتشاردهنده: رضاپیمان یغمایی
