روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی 2شنبه 2 آذرماه سال 1394
سرمقاله: روزی نامه ی جمهوری "نقش جمهوری اسلامی
ایران در قلمرو امنیت انرژی جهان "
براساس
تجربه ی 37 ساله که دسترس ا ست وانکارشدنی نیست . می توان گفت که نقش رژیم جنگ
افروز قرون وسطایی در قلمرو امنیت انرژی
وابسته وورشکسته ووارداتی و دلالی و غیرتولیدی کردن اقتصاد کشور همراه با
چوب حراج زدن برمنابع وذخایر کشور ومرگ خاموش ناشی از لوله های پوسیده گاز می باشد
.البته بایدخاطرنشان کرد کهنقش منحصر به فرد در پدرخواندگی داعش وترویست پروری
جهانی وناقض محکومیت مستمر حقوق بشر واعدام نوجوانان و رشد پدیده های شوم اجتماعی
همچون اعتیاد و کارتون خوابی و کودکان کار خیابانی وکلیه فروشی ..... هم دارد که
جزودستآورد سیاست غارتگری و جنگ افروزی و هسته ای
و صدورتروریسم و بحران زیر چتر دین
می باشد .
اجلاس
سران کشورهای صادر کننده گاز قرار است امروز با حضور سران 9 کشور ومقامات ارشد
سایر کشورهای عضو در تهران تشکیل شود. نشستهای مقدماتی وزیران طی 2 روز گذشته در تهران،
دستور کار و متن پیشنهادی قطعنامه پایانی اجلاس سران را بررسی و تصویب کرده است تا
پس از تایید نهائی سران منتشر میشود.
تشکیل این اجلاس در سطح سران کشورهای عضو مجمع کشورهای صادر کننده گاز از جهات مختلف دارای اهمیت است و پیامدهای روشنی را مدنظر دارد. نخست آنکه گاز به عنوان پاکترین سوخت حاضر در جهان از اهمیت و جایگاه خاصی در قلمرو مصرف انرژی به خود اختصاص داده ولی نوسانات شدید قیمت باعث بیثباتی نسبی در سیاست گذاریها نزد کشورهای تولید کننده و مصرف کننده شده و همین امر باعث اختلال در چشم انداز ترسیمی برای آینده تولید و مصرف گاز در جهان گردیده است. عوامل سیاسی در بسیاری از موارد، موثرتر و برندهتر از عوامل اقتصادی، امنیتی و فنی، بر سیاستها و برنامههای کشورها اعم از تولید کننده و مصرف کننده و حتی طرفهای سرمایهگذار، عمل نموده و تصمیم آنها را دچار تغییرات بنیادی کرده است. این پدیده را در سرنوشت و مسیر اجرای خط لوله باکو – جیهان، نوبوکو و خطوط لوله انتقال گاز آسیا به اروپا به خوبی شاهدیم که هنوز هم در تصمیم سازیها اثرگذار است.
گاز علاوه بر اینکه پاکترین سوخت حاضر جهان است، به خاطر فراوانی آن که میتواند برای حدود یک قرن آینده چشم انداز روشنی از تولید و مصرف را برای تمامی ذینفعان تضمین کند، یک منبع قابل اعتماد انرژی برای کشورها به ویژه برای مصارف صنعتی – تجاری محسوب میشود.
موضوع مهم دیگر آنکه گاز به لحاظ ماهیت فیزیکی – شیمیایی آن یک «منبع انرژی سازگار با محیط زیست» ارزیابی میشود که با تغییر الگوی مصرف از سایر انواع حاملهای انرژی به گاز، میتوان کاهش تولید گازهای گلخانهای را مدنظر قرار داد و یک مشکل عظیم جهانی را در مسیر قابل کنترل و مهار، هدایت نمود. از این دیدگاه قرار است تصمیمات و مصوبات اجلاس سران در تهران به نشست جهانی تغییرات آب و هوائی (کاپ 21) در فرانسه مطرح و به عنوان یک دستاورد بزرگ و استراتژیک، به مثابه یک هدیه ماندگار به جامعه جهانی معرفی شود، چرا که با تغییر الگوی مصرف از سایر حاملهای انرژی به گاز، با کاهش گازهای گلخانهای، در واقع در کاهش تغییرات آب و هوائی موثر خواهد بود، که معضل امروز جهان محسوب میشود.
همین تصمیمات کلیدی و اثرگذار میتوانند نقش روزافزونی را برای گاز در سبد انرژی جهان تضمین کنند و به عنوان پشتوانهای مطمئن، سرمایهگذاریها در بخش گاز را توجیه نمایند و از دیدگاه اقتصادی، زیست محیطی و استراتژیک، آینده آن را ضمانت کنند. از همین دیدگاه به صرفه و صلاح جمهوری اسلامی ایران است که هم از طریق خطوط لوله و هم از طریق صدور ال ان جی، شرایطی را بوجود آورد که کشورهای بیشتری به گاز ایران و حتی گاز سایر کشورها متکی شوند و بخش قابل توجهی از نیازهای خود به انرژی مطمئن را از طریق ایران تامین نمایند.
امروزه «امنیت انرژی» برای کشورها و به ویژه قطبهای صنعتی جهان حتی از انرژی ارزان هم اهمیت بیشتری دارد و کشورها به این مقوله به عنوان یک نیاز حیاتی مینگرند و حاضرند برای تحقق آن هزینه کنند ولی از صدور گاز و دریافت آن در شرایط وجود بحران در محیط پیرامونی مطمئن باشند.
خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران از این دیدگاه در موقعیت و جایگاه مناسبی قرار دارد و میتواند سنگ بنای امنیت انرژی دیگران را با تصمیمات و اقدامات متین و منطقی خود مستحکم سازد. ایران میتواند حتی برای «سواپ گاز» دیگران، مسیر امنی برای انتقال گاز کشورهائی که خود قادر به انتقال گاز به مراکز مصرف نیستند، ایجاد کند و در این زمینه نقش آفرینی کند.
از این منظر، جمهوری اسلامی ایران میتواند «هاب گازی منطقهای» تلقی شود و کشور را از دیدگاه تامین و تضمین امنیت انرژی دیگران، در جایگاه رفیع و اطمینان بخشی قرار دهد که مورد اعتماد مصرف کنندگان انرژی در اروپا و آسیا باشد و حتی از طریق صدور ال ان جی در بازارهای دوردست و ماوراء بحاری نیز به تثبیت سهمی از تامین انرژی آنها بپردازد.
جای تاسف است که متاسفانه در یک دوره 8 ساله 4 طرح عظیم ال ان جی کشور عملاً در جا زد و حتی عقبگرد نمود و امروزه برای شروع بکار مجدد همان طرحهای عظیم با مشکلات فراوانی مواجهیم ولی به هر حال برای برداشت گاز از مخازن مشترک با همسایه جنوبی از پارس جنوبی، بزرگترین سفره گازی زیرزمینی، لازم است فرصتهای جدیدی به وجود آید و با توانی مضاعف در جهت جبران مافات عمل شود.
خوشبختانه در پرتو فضای پساتحریم، انتظار میرود فرصتهای مناسبی فراهم گردد که در زمان کمتری بتوان برای جبران گذشتههای تاسف بار 8 ساله وارد عمل شد و نتایج روشن و اطمینان بخشی را به دست آورد.
گاز با در نظرگرفتن ملاحظات زیست محیطی، یک حامل انرژی بیرقیب محسوب میشود که تحت هیچ شرایطی نه با ذغال سنگ، نه با سایر سوختهای فسیلی و نه سوختهای هستهای که ملاحظات ایمنی خاص خود را دارد، قابل مقایسه نیست. حتی انرژیهای بادی و خورشیدی هم در بهترین شرایط، فقط درصد بسیار محدودی از سبد انرژی را تشکیل میدهند که مشکلات انباشت و نگهداری خاص خود را دارد و هرگز قابل مقایسه با گاز نبوده و نیست.
این بدان معنی است که مراکز تصمیم گیرنده ضمن هماهنگی روزافزون با وزارت نفت و سایر ارگانها و نهادهای مرتبط با این مقولات، برای درک و پذیرش اوضاع، تخصیص بودجهها و با مصوبات تسهیل کننده عملکردها، زمینههای عملی شدن راهکارهای بهبود و ارتقاء جایگاه تولید گاز در کشور و عمدتاً با هدف «صادرات گاز» را فراهم نمایند تا «قدرت چانهزنی» و اعتبار جهانی کشور در قلمرو گاز و امنیت انرژی جهان مرتباً بیشتر و بیشتر شود.
تشکیل این اجلاس در سطح سران کشورهای عضو مجمع کشورهای صادر کننده گاز از جهات مختلف دارای اهمیت است و پیامدهای روشنی را مدنظر دارد. نخست آنکه گاز به عنوان پاکترین سوخت حاضر در جهان از اهمیت و جایگاه خاصی در قلمرو مصرف انرژی به خود اختصاص داده ولی نوسانات شدید قیمت باعث بیثباتی نسبی در سیاست گذاریها نزد کشورهای تولید کننده و مصرف کننده شده و همین امر باعث اختلال در چشم انداز ترسیمی برای آینده تولید و مصرف گاز در جهان گردیده است. عوامل سیاسی در بسیاری از موارد، موثرتر و برندهتر از عوامل اقتصادی، امنیتی و فنی، بر سیاستها و برنامههای کشورها اعم از تولید کننده و مصرف کننده و حتی طرفهای سرمایهگذار، عمل نموده و تصمیم آنها را دچار تغییرات بنیادی کرده است. این پدیده را در سرنوشت و مسیر اجرای خط لوله باکو – جیهان، نوبوکو و خطوط لوله انتقال گاز آسیا به اروپا به خوبی شاهدیم که هنوز هم در تصمیم سازیها اثرگذار است.
گاز علاوه بر اینکه پاکترین سوخت حاضر جهان است، به خاطر فراوانی آن که میتواند برای حدود یک قرن آینده چشم انداز روشنی از تولید و مصرف را برای تمامی ذینفعان تضمین کند، یک منبع قابل اعتماد انرژی برای کشورها به ویژه برای مصارف صنعتی – تجاری محسوب میشود.
موضوع مهم دیگر آنکه گاز به لحاظ ماهیت فیزیکی – شیمیایی آن یک «منبع انرژی سازگار با محیط زیست» ارزیابی میشود که با تغییر الگوی مصرف از سایر انواع حاملهای انرژی به گاز، میتوان کاهش تولید گازهای گلخانهای را مدنظر قرار داد و یک مشکل عظیم جهانی را در مسیر قابل کنترل و مهار، هدایت نمود. از این دیدگاه قرار است تصمیمات و مصوبات اجلاس سران در تهران به نشست جهانی تغییرات آب و هوائی (کاپ 21) در فرانسه مطرح و به عنوان یک دستاورد بزرگ و استراتژیک، به مثابه یک هدیه ماندگار به جامعه جهانی معرفی شود، چرا که با تغییر الگوی مصرف از سایر حاملهای انرژی به گاز، با کاهش گازهای گلخانهای، در واقع در کاهش تغییرات آب و هوائی موثر خواهد بود، که معضل امروز جهان محسوب میشود.
همین تصمیمات کلیدی و اثرگذار میتوانند نقش روزافزونی را برای گاز در سبد انرژی جهان تضمین کنند و به عنوان پشتوانهای مطمئن، سرمایهگذاریها در بخش گاز را توجیه نمایند و از دیدگاه اقتصادی، زیست محیطی و استراتژیک، آینده آن را ضمانت کنند. از همین دیدگاه به صرفه و صلاح جمهوری اسلامی ایران است که هم از طریق خطوط لوله و هم از طریق صدور ال ان جی، شرایطی را بوجود آورد که کشورهای بیشتری به گاز ایران و حتی گاز سایر کشورها متکی شوند و بخش قابل توجهی از نیازهای خود به انرژی مطمئن را از طریق ایران تامین نمایند.
امروزه «امنیت انرژی» برای کشورها و به ویژه قطبهای صنعتی جهان حتی از انرژی ارزان هم اهمیت بیشتری دارد و کشورها به این مقوله به عنوان یک نیاز حیاتی مینگرند و حاضرند برای تحقق آن هزینه کنند ولی از صدور گاز و دریافت آن در شرایط وجود بحران در محیط پیرامونی مطمئن باشند.
خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران از این دیدگاه در موقعیت و جایگاه مناسبی قرار دارد و میتواند سنگ بنای امنیت انرژی دیگران را با تصمیمات و اقدامات متین و منطقی خود مستحکم سازد. ایران میتواند حتی برای «سواپ گاز» دیگران، مسیر امنی برای انتقال گاز کشورهائی که خود قادر به انتقال گاز به مراکز مصرف نیستند، ایجاد کند و در این زمینه نقش آفرینی کند.
از این منظر، جمهوری اسلامی ایران میتواند «هاب گازی منطقهای» تلقی شود و کشور را از دیدگاه تامین و تضمین امنیت انرژی دیگران، در جایگاه رفیع و اطمینان بخشی قرار دهد که مورد اعتماد مصرف کنندگان انرژی در اروپا و آسیا باشد و حتی از طریق صدور ال ان جی در بازارهای دوردست و ماوراء بحاری نیز به تثبیت سهمی از تامین انرژی آنها بپردازد.
جای تاسف است که متاسفانه در یک دوره 8 ساله 4 طرح عظیم ال ان جی کشور عملاً در جا زد و حتی عقبگرد نمود و امروزه برای شروع بکار مجدد همان طرحهای عظیم با مشکلات فراوانی مواجهیم ولی به هر حال برای برداشت گاز از مخازن مشترک با همسایه جنوبی از پارس جنوبی، بزرگترین سفره گازی زیرزمینی، لازم است فرصتهای جدیدی به وجود آید و با توانی مضاعف در جهت جبران مافات عمل شود.
خوشبختانه در پرتو فضای پساتحریم، انتظار میرود فرصتهای مناسبی فراهم گردد که در زمان کمتری بتوان برای جبران گذشتههای تاسف بار 8 ساله وارد عمل شد و نتایج روشن و اطمینان بخشی را به دست آورد.
گاز با در نظرگرفتن ملاحظات زیست محیطی، یک حامل انرژی بیرقیب محسوب میشود که تحت هیچ شرایطی نه با ذغال سنگ، نه با سایر سوختهای فسیلی و نه سوختهای هستهای که ملاحظات ایمنی خاص خود را دارد، قابل مقایسه نیست. حتی انرژیهای بادی و خورشیدی هم در بهترین شرایط، فقط درصد بسیار محدودی از سبد انرژی را تشکیل میدهند که مشکلات انباشت و نگهداری خاص خود را دارد و هرگز قابل مقایسه با گاز نبوده و نیست.
این بدان معنی است که مراکز تصمیم گیرنده ضمن هماهنگی روزافزون با وزارت نفت و سایر ارگانها و نهادهای مرتبط با این مقولات، برای درک و پذیرش اوضاع، تخصیص بودجهها و با مصوبات تسهیل کننده عملکردها، زمینههای عملی شدن راهکارهای بهبود و ارتقاء جایگاه تولید گاز در کشور و عمدتاً با هدف «صادرات گاز» را فراهم نمایند تا «قدرت چانهزنی» و اعتبار جهانی کشور در قلمرو گاز و امنیت انرژی جهان مرتباً بیشتر و بیشتر شود.