روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی 2 شنبه 13 اردیبهشت
-95
سرمقاله » روز نامه ی جمهوری"وحدت،
گمشده اصلی مردم عراق"
بدون آنکه گفته
شود چرا با بااشغال نظامی عراق همکاری شد تا صدام حسین ساقط شود. همچنین قرارگاه های نظامی مجاهدین مخالف بمباران هوایی
وخلع سلاح شوند . سپس سپاه قدس موازی عوامل نفوذی رژیم وارونه ی ولایت فقیه شروع
به یکه تازی و ربودن و ترور مخالفین عراقی
کنند . همچنین ترور وکشتن نظامیان آمریکایی هم شروع وادامه یافت تا اوباما ناچارشد
نظامیان آمریکایی راازعراق خارج کند تا عراق حیاط خلوت رژیم وارونه ی ولایت فقیه شود ونوری مالکی مزدور دست
نشانده نخست وزیر عراق شود تا منجر به پیدایش داعش شود . درحالیکه اکنون سرمقاله نویس بدون آنکه به موارد فوق اشاره کند ونقش تخریبی رژیم وارونه ی ولایت فقیه
وپاسداران و عوامل نوری مالکی مزدور در پارلمان عراق رابرجسته کند اما مدعی شده
است :
زمانی مردم مظلوم عراق گرفتار بعثی‌ها
و صدام بودند. سپس دوران سیاه اشغال سرزمینشان توسط آمریکا و متحدانش را تجربه
کردند. جنگ داخلی و فاجعه جنایات داعش نیز اوضاع را به شدت نابسامان کرد. اکنون
دولت عراق در چند جبهه با طیف وسیعی از مصائب و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند.
طبعاً هر دولتی در مواجهه با چنین شرایطی، با محدودیت‌ها و ملاحظات فراوانی دست به
گریبان است. ناگفته پیداست که مردم عراق به ویژه طبقات محروم جامعه با تحمل سختی‌ها
و مشکلات فراوانی روزگار می‌گذرانند و اگر اقدامی اعتراضی صورت دهند، قطعاً قصد
ضربه زدن به کشور و نظام را ندارند ولی اوضاع کنونی عراق، شرایط مناسبی برای چنین
اقداماتی نیست که دشمن از آنها سوءاستفاده کند.
بحران عراق با اشغال
مجلس توسط هواداران مقتدی صدر وارد مرحله تازه‌ای شده است. آنان پس از مدتی، صحن
مجلس را ترک کردند ولی آنچه در این میان اهمیت دارد، ورود این افراد به منطقه
امنیتی بغداد و شکستن حلقه‌های محاصره امنیتی موسوم به «منطقه سبز» بغداد است که
نشانگر پیچیده‌تر شدن اوضاع و کمرنگ شدن حاکمیت دولت حتی درون حصار امنیتی بغداد
می‌باشد.
اگرچه مقتدی صدر و طیف هواداران وی می‌گویند خواستار اصلاحات هستند ولی آنچه همگان در میدان عمل شاهد هستند، بی‌نظمی و زیر پا گذاشتن حاکمیت دولت است که امکان هرگونه تعامل و توافق در سایه آشفتگی سیاسی را از میان می‌برد. اگرچه ستاد امنیت بغداد وضعیت فوق‌العاده اعلام کرده و می‌گوید اوضاع آرام و تحت کنترل است ولی آنچه رخ داد، به اندازه کافی برای اثبات انفعال دولت، سازمان‌های امنیتی و ساختار قدرت، کافی بود. در چنین شرایطی جدائی‌طلبان کرد اعلام کرده‌اند که برای برپائی همه‌پرسی در مورد سرنوشت کردستان عراق به زودی دست به کار خواهند شد. حزب اتحادیه میهنی کردستان سعی دارد از این آشفته بازار سیاسی که گریبان دولت بغداد را گرفته، برای جدا کردن حساب خود از بغداد به صورت رسمی وارد عمل شود.
با اینحال مقامات ارشد عراق نسبت به عواقب فروپاشی دولت بغداد هشدار داده‌اند و معتقدند حتی یک دولت مستقر و بدون مشکل هم به راحتی نمی‌تواند اوضاع نابسامان عراق را به نحو مطلوبی اداره کند. از جمله بحران ناشی از جنایات تروریستی داعش، درگیری شیعیان و کردهای عراق در «طوز خورماتو»، اصرار کردهای عراق برای تصاحب و تصرف بخش‌های بیشتری از خاک عراق و تسلط بر آن برای دستیابی به اهداف آینده، آثار و تبعات ناشی از اشغال عراق توسط آمریکا و سایر نیروهای ائتلاف که این روزها با نقاب ضد تروریستی برای تامین اهداف خود جولان می‌دهند، هر یک به تنهائی برای خنثی کردن تدابیر و سیاست‌های حاکمیت کفایت می‌کند.
اشغال مجلس عراق که در مقیاس وسیعی انعکاس جهانی داشت، عمق بحران سیاسی – اجتماعی عراق را به وضوح آشکار ساخت و نشان داد که اوضاع عراق تا مرحله دستیابی به ثبات، امنیت و برقراری یک دولت مستقر که بتواند اراده سیاسی خود را اعمال کند، فاصله دارد. همین وضعیت به روشنی نشان می‌دهد جامعه عراق به اصلاحاتی نیاز دارد که اگر هرچه زودتر صورت نگیرد این کشور دچار بحران خواهد شد. انجام این اصلاحات به یک دولت کارآمد، مقتدر و دارای پشتوانه مردمی نیاز دارد و چنین دولتی فقط با وحدت اقشار مختلف مردم می‌تواند شکل بگیرد. به عبارت روشن‌تر، اکنون وحدت، گمشده اصلی مردم عراق است. روشن است که وحدت، در سایه آرامش و تدبیر به دست می‌آید.
زمانی مردم مظلوم عراق گرفتار بعثی‌ها و صدام بودند. سپس دوران سیاه اشغال سرزمینشان توسط آمریکا و متحدانش را تجربه کردند. جنگ داخلی و فاجعه جنایات داعش نیز اوضاع را به شدت نابسامان کرد. اکنون دولت عراق در چند جبهه با طیف وسیعی از مصائب و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند. طبعاً هر دولتی در مواجهه با چنین شرایطی، با محدودیت‌ها و ملاحظات فراوانی دست به گریبان است. ناگفته پیداست که مردم عراق به ویژه طبقات محروم جامعه با تحمل سختی‌ها و مشکلات فراوانی روزگار می‌گذرانند و اگر اقدامی اعتراضی صورت دهند، قطعاً قصد ضربه زدن به کشور و نظام را ندارند ولی اوضاع کنونی عراق، شرایط مناسبی برای چنین اقداماتی نیست که دشمن از آنها سوءاستفاده کند.
چاره کار اینست که همه آحاد مردم عراق اعم از شیعه و سنی و کرد با یکدیگر متحد شوند و ید واحده‌ای را تشکیل دهند و برای نجات کشور از ناامنی، فساد و بحران کنونی دست به دست یکدیگر دهند و راهکار عاقلانه، هوشمندانه، عملی و مبتنی بر منافع کلیت آحاد جامعه و مصالح کشور را در نظر بگیرند و برای تحقق چنان شرایطی از امکانات و ظرفیت‌های کشور و به ویژه دولت استفاده کنند تا ثبات، آرامش و رفاه برای همگان تامین گردد.
اگرچه مقتدی صدر و طیف هواداران وی می‌گویند خواستار اصلاحات هستند ولی آنچه همگان در میدان عمل شاهد هستند، بی‌نظمی و زیر پا گذاشتن حاکمیت دولت است که امکان هرگونه تعامل و توافق در سایه آشفتگی سیاسی را از میان می‌برد. اگرچه ستاد امنیت بغداد وضعیت فوق‌العاده اعلام کرده و می‌گوید اوضاع آرام و تحت کنترل است ولی آنچه رخ داد، به اندازه کافی برای اثبات انفعال دولت، سازمان‌های امنیتی و ساختار قدرت، کافی بود. در چنین شرایطی جدائی‌طلبان کرد اعلام کرده‌اند که برای برپائی همه‌پرسی در مورد سرنوشت کردستان عراق به زودی دست به کار خواهند شد. حزب اتحادیه میهنی کردستان سعی دارد از این آشفته بازار سیاسی که گریبان دولت بغداد را گرفته، برای جدا کردن حساب خود از بغداد به صورت رسمی وارد عمل شود.
با اینحال مقامات ارشد عراق نسبت به عواقب فروپاشی دولت بغداد هشدار داده‌اند و معتقدند حتی یک دولت مستقر و بدون مشکل هم به راحتی نمی‌تواند اوضاع نابسامان عراق را به نحو مطلوبی اداره کند. از جمله بحران ناشی از جنایات تروریستی داعش، درگیری شیعیان و کردهای عراق در «طوز خورماتو»، اصرار کردهای عراق برای تصاحب و تصرف بخش‌های بیشتری از خاک عراق و تسلط بر آن برای دستیابی به اهداف آینده، آثار و تبعات ناشی از اشغال عراق توسط آمریکا و سایر نیروهای ائتلاف که این روزها با نقاب ضد تروریستی برای تامین اهداف خود جولان می‌دهند، هر یک به تنهائی برای خنثی کردن تدابیر و سیاست‌های حاکمیت کفایت می‌کند.
اشغال مجلس عراق که در مقیاس وسیعی انعکاس جهانی داشت، عمق بحران سیاسی – اجتماعی عراق را به وضوح آشکار ساخت و نشان داد که اوضاع عراق تا مرحله دستیابی به ثبات، امنیت و برقراری یک دولت مستقر که بتواند اراده سیاسی خود را اعمال کند، فاصله دارد. همین وضعیت به روشنی نشان می‌دهد جامعه عراق به اصلاحاتی نیاز دارد که اگر هرچه زودتر صورت نگیرد این کشور دچار بحران خواهد شد. انجام این اصلاحات به یک دولت کارآمد، مقتدر و دارای پشتوانه مردمی نیاز دارد و چنین دولتی فقط با وحدت اقشار مختلف مردم می‌تواند شکل بگیرد. به عبارت روشن‌تر، اکنون وحدت، گمشده اصلی مردم عراق است. روشن است که وحدت، در سایه آرامش و تدبیر به دست می‌آید.
زمانی مردم مظلوم عراق گرفتار بعثی‌ها و صدام بودند. سپس دوران سیاه اشغال سرزمینشان توسط آمریکا و متحدانش را تجربه کردند. جنگ داخلی و فاجعه جنایات داعش نیز اوضاع را به شدت نابسامان کرد. اکنون دولت عراق در چند جبهه با طیف وسیعی از مصائب و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند. طبعاً هر دولتی در مواجهه با چنین شرایطی، با محدودیت‌ها و ملاحظات فراوانی دست به گریبان است. ناگفته پیداست که مردم عراق به ویژه طبقات محروم جامعه با تحمل سختی‌ها و مشکلات فراوانی روزگار می‌گذرانند و اگر اقدامی اعتراضی صورت دهند، قطعاً قصد ضربه زدن به کشور و نظام را ندارند ولی اوضاع کنونی عراق، شرایط مناسبی برای چنین اقداماتی نیست که دشمن از آنها سوءاستفاده کند.
چاره کار اینست که همه آحاد مردم عراق اعم از شیعه و سنی و کرد با یکدیگر متحد شوند و ید واحده‌ای را تشکیل دهند و برای نجات کشور از ناامنی، فساد و بحران کنونی دست به دست یکدیگر دهند و راهکار عاقلانه، هوشمندانه، عملی و مبتنی بر منافع کلیت آحاد جامعه و مصالح کشور را در نظر بگیرند و برای تحقق چنان شرایطی از امکانات و ظرفیت‌های کشور و به ویژه دولت استفاده کنند تا ثبات، آرامش و رفاه برای همگان تامین گردد.
