اوین
نامه ی کیهان 9 اردیبهشت ماه سال 1396
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "مردم از يك سوراخ دوبار گزيده نمي شوند"
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "مردم از يك سوراخ دوبار گزيده نمي شوند"
ترک عادت موجب مرض است .چون اعتیاد مزمن
به شیوه جانبدارانه وبازجویانه وتحریف گری و سناریو سازی قلم زنی کردن که سابقه
طولانی دارد ترک پذیرو اصلاح شدنی نیست .به خصوص که قلمزن هم وامدار می باشد که
ضریب اعتیادش را مضاعف می کند . برای همین گفته نمی شود که درمدت 38 سال که ازعمرننگین
رژیم قرون وسطایی ولایت فقیه می گذرد عملکردش چه بوده که منجر به شرایط کنونی شده
است. ولی بطور عمد 4 سال آخر از38 سال جراحی وتفکیک شده است تا محصول عملکرد گذشته
بطور دربست به 4 ساله دولت روحانی نسبت داده
شود.
زیرا هم لهجه و هم قلم وهمکاری سربازجو شریعت
نداری بانادیده گرفتن عملکرد 8 ساله احمدی نژاد
خالی بند ومردم فریب که مورد تأیید وپشتیبانی خامنه ای و پاسداران بود اما
درمورد دوره 4 ساله روحانی گفته است:
تبعات روي
کار آمدن با وعده هاي پوپوليستي و عوامفريبانه علاوه بر مردم در نهايت، دامن وعده
دهنده را هم خواهد گرفت. «دستاوردسازي» هم دقيقا در چنين فضايي است که رونق مي
گيرد آن هم روي کاغذ و فضاي مجازي. امروز روي کاغذ تحريم ها لغو شده، رکود از بين
رفته، ميليون ها شغل ايجاد شده، تورم از کشور رخت بربسته، کارخانه ها رونق گرفته،
اموال بلوکه شده کشورمان آزاد شده و ...
کارنامه که خالي شد، وعده هايي که قبلا خود آن را «غير عقلاني» خوانده ايم را تکرار خواهيم کرد، حمله به وعده هاي عملي شده و نشده رقبا را در دستور کار قرار خواهيم داد، همه غير از خود را پوپوليست معرفي خواهيم کرد، با پروژه هايي که ديگران ساخته اند، عکس يادگاري خواهيم گرفت و از همه مهم تر، با دستاوردسازي در شبکه هاي مجازي آن هم با پول بيت المال، سعي در استفاده از روش هاي پوپوليستي و عوام فريبي خواهيم داشت، غافل از اين که مردم عاقلند و عاقل هم از يک سوراخ دو بار گزيده نمي شود
کارنامه که خالي شد، وعده هايي که قبلا خود آن را «غير عقلاني» خوانده ايم را تکرار خواهيم کرد، حمله به وعده هاي عملي شده و نشده رقبا را در دستور کار قرار خواهيم داد، همه غير از خود را پوپوليست معرفي خواهيم کرد، با پروژه هايي که ديگران ساخته اند، عکس يادگاري خواهيم گرفت و از همه مهم تر، با دستاوردسازي در شبکه هاي مجازي آن هم با پول بيت المال، سعي در استفاده از روش هاي پوپوليستي و عوام فريبي خواهيم داشت، غافل از اين که مردم عاقلند و عاقل هم از يک سوراخ دو بار گزيده نمي شود
البته این
تحلیل جدید نیست چون 4 سال است که 6 روز از7 روز هفته دراین اوین نامه کپی
وبازتولید شده است.
دادن وعده
هاي «آنچناني» و «نشدني» براي جمع آوري آراء، همواره يکي از روش هاي«آفت زاي»
مبارزات انتخاباتي، چه در کشور ما و چه در انتخابات ساير کشورها بوده است. «شايد»
اين روش، با سوءاستفاده از شرايط خاص حاکم بر آن کشور در کنار تاکتيک هاي خاص
رسانه اي و کلامي، «جواب» داده و آراء عده اي را هم به سبد فرد ريخته باشد اما، به
دليل غيرمنطقي و غيرعقلاني بودن بسياري از اينگونه وعده ها که به اصطلاح وعده
«سرخرمن» ناميده مي شود در نهايت، آتش آن دامن وعده دهنده و مردم را، با هم خواهد
گرفت. چنين وعده هايي نيز معمولا اقشار خاصي از جامعه را هدف مي گيرند که بعضا
فريب چنين حرکت هاي عوام فريبانه و پوپوليستي را به راحتي مي خورند. وعده معروف 100 روزه، فقط يک نمونه از اين وعده هاي آنچناني است
که دود آن سرانجام، به چشم صاحبان آن رفت طوري که در ماه هاي آخر رياست جمهوري
مجبور شدند، دادن چنين وعده اي را مانند بسياري از وعده هاي ديگر از اساس تکذيب
کنند! اما اين وعده شايد، به دليل همان«جواب دادن»، شايد هم به دليل خالي بودن
کارنامه وعده دهنده، مجددا و براي دور بعدي انتخابات تکرار شده است!
اما در همين چند روزي که فضا رسما انتخاباتي شده و مناظره ها تنور انتخابات را گرم تر کرده اند، برخي نامزدها به همراه جريان هاي نزديک به آنها به طور مرتب، دم از پوپوليستي بودن وعده هاي رقبا زده و عملي شدن آنها را غير ممکن اعلام مي کنند.
تا اينجاي کار مشکلي وجود ندارد؛ اما نکته اينجاست که، چنين برچسب هايي دقيقا از سوي همان کساني به رقبا زده مي شود که با وعده هاي پوپوليستي و خلاف واقع، عوام را فريفتند، به قدرت رسيدند، به داشته هاي ارزشمندي مثل هسته اي و مسکن مهر و... چوب حراج زدند و در نهايت چوب آن را هم خود خوردند و هم مردم. اين عده حتي پس از برگزاري انتخابات نيز دست از دادن چنين وعده هايي برنداشته اند و مثلا در مقطعي که مجلس در حال بررسي برجام بود ادعا کردند: «روزي 100 تا 150 ميليون دلار هزينه تاخير در اجراي برجام خواهد بود.»(!) تا بدين ترتيب افکار عمومي را با اين وعده که در صورت اجراي برجام روزانه 150 ميليون دلار به جيب ملت خواهد رفت، بفريبند. با اين حساب امروز با گذشت حدود يک سال و 4 ماه از اجرايي شدن برجام مي بايست چيزي نزديک 73 ميليارد دلار از اجراي برجام به جيب ملت واريز شده باشد!
از اين حرف ها و شعارهاي پوپوليستي در 4 سال گذشته بسيار زياد مطرح شده و هنوز هم مطرح مي شوند. در اينجا فقط به گوشه کوچکي از آنها اشاره مي شود:
- دولت تدبير و اميد نخواهد گذاشت اين همه جوان بيکار در مقابل خانواده و فرزندان شرمنده باشند.
- در ماه هاي ابتداي آغاز به کار دولت «تدبير و اميد» موانع از سر راه توليد برداشته مي شود.
- در کنار هدايت نقدينگي به سمت توليد بايد با فساد و رانت خواري مبارزه کنيم چرا که بدون آن توليد رونق نخواهد يافت.
- شعار من «نجات اقتصاد ايران» است. برنامه اقتصادي من حل معضل اشتغال به خصوص براي تحصيل کرده هاست.
- روي آوردن به مسير واردات بزرگ ترين بي عدالتي است. يعني عدالت اين است که در شرايط فشار دشمن ما بتوانيم در داخل به توليد کمک کنيم، فضا را بهبود ببخشيم، توليد داخل را افزايش دهيم و از مقدار واردات بکاهيم.
- کليد من، کليد تدبير است و هر قفلي را باز مي کند و تمام مشکلات قابل حل است و براي آنها برنامه دارم.
- در برنامه من علاوه بر برنامه هاي ميان مدت براي حل مشکلات اقتصادي، اجتماعي، سياست خارجي و امور فرهنگي، برنامه کوتاه مدت يک ماهه و 100 روزه وجود دارد. ما مي توانيم در يک زمان کوتاه تحول اقتصادي در کشور به وجود آوريم و در آن تحول اقتصادي با ايجاد يک دوره تنفس به کارخانه ها و مراکز توليدي که مشکل دارند اين معضلات را حل کنيم.
- چنان رونقي به اقتصاد بدهيم و آن چنان مردم را از درآمد سرشار کنيم که نيازي به 45 هزار تومان پول يارانه نداشته باشند.
- همه تحريم هاي مالي و بانکي و حتي نظامي و موشکي در روز اجراي توافق يکجا برداشته خواهد شد.
- اگر مي خواهيد ريال ايراني به جاي اول خود و گذرنامه ايراني به احترام خود برگردد، پاي صندوق آراء بشتابيد
-در سال 10 ميليون توريست مي آورم و 4 ميليون شغل ايجاد مي کنم.
زدن رقبا با چوب «پوپوليست» آن هم از سوي پوپوليست جماعت، مي تواند دلايل مهمي داشته باشد. اعتقاد و ايمان به شعار «ما نمي توانيم» يکي از اين دلايل است. اگر دليل بر زمين ماندن بخشي از اين همه وعده «پوپوليستي بودن» آنها بدانيم، قطعا بخش عمده اي از اين وعده ها به دليل داشتن همين باور«ما نمي توانيم» است. اين که چرا به وعده هاي رقبا حمله مي کنند و وعده هاي شدني حريف را هم، «ناشدني» جا مي زنند هم، ريشه در باور همين عوامفريباني دارد که در اين دور از انتخابات با ژست مبارزه با پوپوليست به ميدان آمده اند.
ماجرا اما به همين جا ختم نمي شود. اين عده در کنار وعده هاي داده شده رقبا، وعده هاي «عملي شده» آنها را نيز از حمله خود بي نصيب نگذاشته و برخي از آنها مثل مسکن مهر را «ويران» کرده اند، بدون اين که خود جايگزيني براي آن داشته باشند. مسکن مهر با تمام اشکالاتش، هزاران «مستاجر» را «صاحب خانه» کرد اما، اين عده با «مزخرف» خواندن آن، از هيچ تلاشي براي «شکست خورده» جا زدن اين طرح دريغ نکردند. «کلمه» مسکن اجتماعي را جايگزين «طرح عملياتي شده» مسکن مهر کردند، بدون آن که حتي يک ماکت از «مسکن اجتماعي» که وعده آن را داده بودند، ارائه کنند، ساخت و ساز آن پيشکش!
در اين بين اگر طرحي هم آنقدر بزرگ و موفق بود که نمي شد روي آن برچسب «مزخرف» زد، با گرفتن چند عکس يادگاري و افزودن کلمه «رسمي» به کلمه «افتتاح» سعي در مصادره آن کردند.
همانطور که اشاره شد، تبعات روي کار آمدن با وعده هاي پوپوليستي و عوامفريبانه علاوه بر مردم در نهايت، دامن وعده دهنده را هم خواهد گرفت. «دستاوردسازي» هم دقيقا در چنين فضايي است که رونق مي گيرد آن هم روي کاغذ و فضاي مجازي. امروز روي کاغذ تحريم ها لغو شده، رکود از بين رفته، ميليون ها شغل ايجاد شده، تورم از کشور رخت بربسته، کارخانه ها رونق گرفته، اموال بلوکه شده کشورمان آزاد شده و ...
کارنامه که خالي شد، وعده هايي که قبلا خود آن را «غير عقلاني» خوانده ايم را تکرار خواهيم کرد، حمله به وعده هاي عملي شده و نشده رقبا را در دستور کار قرار خواهيم داد، همه غير از خود را پوپوليست معرفي خواهيم کرد، با پروژه هايي که ديگران ساخته اند، عکس يادگاري خواهيم گرفت و از همه مهم تر، با دستاوردسازي در شبکه هاي مجازي آن هم با پول بيت المال، سعي در استفاده از روش هاي پوپوليستي و عوام فريبي خواهيم داشت، غافل از اين که مردم عاقلند و عاقل هم از يک سوراخ دو بار گزيده نمي شود. نويسنده: جعفر بلوري
اما در همين چند روزي که فضا رسما انتخاباتي شده و مناظره ها تنور انتخابات را گرم تر کرده اند، برخي نامزدها به همراه جريان هاي نزديک به آنها به طور مرتب، دم از پوپوليستي بودن وعده هاي رقبا زده و عملي شدن آنها را غير ممکن اعلام مي کنند.
تا اينجاي کار مشکلي وجود ندارد؛ اما نکته اينجاست که، چنين برچسب هايي دقيقا از سوي همان کساني به رقبا زده مي شود که با وعده هاي پوپوليستي و خلاف واقع، عوام را فريفتند، به قدرت رسيدند، به داشته هاي ارزشمندي مثل هسته اي و مسکن مهر و... چوب حراج زدند و در نهايت چوب آن را هم خود خوردند و هم مردم. اين عده حتي پس از برگزاري انتخابات نيز دست از دادن چنين وعده هايي برنداشته اند و مثلا در مقطعي که مجلس در حال بررسي برجام بود ادعا کردند: «روزي 100 تا 150 ميليون دلار هزينه تاخير در اجراي برجام خواهد بود.»(!) تا بدين ترتيب افکار عمومي را با اين وعده که در صورت اجراي برجام روزانه 150 ميليون دلار به جيب ملت خواهد رفت، بفريبند. با اين حساب امروز با گذشت حدود يک سال و 4 ماه از اجرايي شدن برجام مي بايست چيزي نزديک 73 ميليارد دلار از اجراي برجام به جيب ملت واريز شده باشد!
از اين حرف ها و شعارهاي پوپوليستي در 4 سال گذشته بسيار زياد مطرح شده و هنوز هم مطرح مي شوند. در اينجا فقط به گوشه کوچکي از آنها اشاره مي شود:
- دولت تدبير و اميد نخواهد گذاشت اين همه جوان بيکار در مقابل خانواده و فرزندان شرمنده باشند.
- در ماه هاي ابتداي آغاز به کار دولت «تدبير و اميد» موانع از سر راه توليد برداشته مي شود.
- در کنار هدايت نقدينگي به سمت توليد بايد با فساد و رانت خواري مبارزه کنيم چرا که بدون آن توليد رونق نخواهد يافت.
- شعار من «نجات اقتصاد ايران» است. برنامه اقتصادي من حل معضل اشتغال به خصوص براي تحصيل کرده هاست.
- روي آوردن به مسير واردات بزرگ ترين بي عدالتي است. يعني عدالت اين است که در شرايط فشار دشمن ما بتوانيم در داخل به توليد کمک کنيم، فضا را بهبود ببخشيم، توليد داخل را افزايش دهيم و از مقدار واردات بکاهيم.
- کليد من، کليد تدبير است و هر قفلي را باز مي کند و تمام مشکلات قابل حل است و براي آنها برنامه دارم.
- در برنامه من علاوه بر برنامه هاي ميان مدت براي حل مشکلات اقتصادي، اجتماعي، سياست خارجي و امور فرهنگي، برنامه کوتاه مدت يک ماهه و 100 روزه وجود دارد. ما مي توانيم در يک زمان کوتاه تحول اقتصادي در کشور به وجود آوريم و در آن تحول اقتصادي با ايجاد يک دوره تنفس به کارخانه ها و مراکز توليدي که مشکل دارند اين معضلات را حل کنيم.
- چنان رونقي به اقتصاد بدهيم و آن چنان مردم را از درآمد سرشار کنيم که نيازي به 45 هزار تومان پول يارانه نداشته باشند.
- همه تحريم هاي مالي و بانکي و حتي نظامي و موشکي در روز اجراي توافق يکجا برداشته خواهد شد.
- اگر مي خواهيد ريال ايراني به جاي اول خود و گذرنامه ايراني به احترام خود برگردد، پاي صندوق آراء بشتابيد
-در سال 10 ميليون توريست مي آورم و 4 ميليون شغل ايجاد مي کنم.
زدن رقبا با چوب «پوپوليست» آن هم از سوي پوپوليست جماعت، مي تواند دلايل مهمي داشته باشد. اعتقاد و ايمان به شعار «ما نمي توانيم» يکي از اين دلايل است. اگر دليل بر زمين ماندن بخشي از اين همه وعده «پوپوليستي بودن» آنها بدانيم، قطعا بخش عمده اي از اين وعده ها به دليل داشتن همين باور«ما نمي توانيم» است. اين که چرا به وعده هاي رقبا حمله مي کنند و وعده هاي شدني حريف را هم، «ناشدني» جا مي زنند هم، ريشه در باور همين عوامفريباني دارد که در اين دور از انتخابات با ژست مبارزه با پوپوليست به ميدان آمده اند.
ماجرا اما به همين جا ختم نمي شود. اين عده در کنار وعده هاي داده شده رقبا، وعده هاي «عملي شده» آنها را نيز از حمله خود بي نصيب نگذاشته و برخي از آنها مثل مسکن مهر را «ويران» کرده اند، بدون اين که خود جايگزيني براي آن داشته باشند. مسکن مهر با تمام اشکالاتش، هزاران «مستاجر» را «صاحب خانه» کرد اما، اين عده با «مزخرف» خواندن آن، از هيچ تلاشي براي «شکست خورده» جا زدن اين طرح دريغ نکردند. «کلمه» مسکن اجتماعي را جايگزين «طرح عملياتي شده» مسکن مهر کردند، بدون آن که حتي يک ماکت از «مسکن اجتماعي» که وعده آن را داده بودند، ارائه کنند، ساخت و ساز آن پيشکش!
در اين بين اگر طرحي هم آنقدر بزرگ و موفق بود که نمي شد روي آن برچسب «مزخرف» زد، با گرفتن چند عکس يادگاري و افزودن کلمه «رسمي» به کلمه «افتتاح» سعي در مصادره آن کردند.
همانطور که اشاره شد، تبعات روي کار آمدن با وعده هاي پوپوليستي و عوامفريبانه علاوه بر مردم در نهايت، دامن وعده دهنده را هم خواهد گرفت. «دستاوردسازي» هم دقيقا در چنين فضايي است که رونق مي گيرد آن هم روي کاغذ و فضاي مجازي. امروز روي کاغذ تحريم ها لغو شده، رکود از بين رفته، ميليون ها شغل ايجاد شده، تورم از کشور رخت بربسته، کارخانه ها رونق گرفته، اموال بلوکه شده کشورمان آزاد شده و ...
کارنامه که خالي شد، وعده هايي که قبلا خود آن را «غير عقلاني» خوانده ايم را تکرار خواهيم کرد، حمله به وعده هاي عملي شده و نشده رقبا را در دستور کار قرار خواهيم داد، همه غير از خود را پوپوليست معرفي خواهيم کرد، با پروژه هايي که ديگران ساخته اند، عکس يادگاري خواهيم گرفت و از همه مهم تر، با دستاوردسازي در شبکه هاي مجازي آن هم با پول بيت المال، سعي در استفاده از روش هاي پوپوليستي و عوام فريبي خواهيم داشت، غافل از اين که مردم عاقلند و عاقل هم از يک سوراخ دو بار گزيده نمي شود. نويسنده: جعفر بلوري
