مصادره خانه موزیسین ۷۵ ساله ترکمنی

مصادره خانه موزیسین ۷۵ ساله ترکمنی/مستمری ۱۵۰ هزار تومانی موزیسین‌های پیشکسوت به چه کار می‌آید؟  9آبان-96

 اگر  این موزیسین ترکمنی  و روضه خوان و مداح ومرثیه خوان بازهم خانه 45 متری اش مصادره می شد؟

عاشور گلدی برزین، خواننده و دوتارنواز برجسته موسیقی ترکمن، که برای ساخت خانه‌ 45 متری‌اش وام گرفته بود با مستمری 150 هزارتومانی وزارت ارشاد از عهده‌ی بازپرداخت این وام برنیامده و حالا با چالش پلمپ شدن خانه‌اش روبرو شده است.

عاشور گلدی برزین (خواننده و نوازنده دوتار ترکمن) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، ضمن بیان این مطلب که خانه‌ام را دارم از دست می‌دهم، گفت: متاسفانه تمام هم‌نسلان من که در زمینه نوازندگی و خوانندگی موسیقی نواحی مختلف ایران فعالیت می‌کردند و امروز از کار افتاده شده‌اند شرایط‌ مناسبی ندارند.

صندوق هنرمندان پیشکسوت وزارت ارشاد 150 هزار تومان مستمری می‌دهد

این خواننده ترکمن افزود: حقوق مستمری که از طرف صندوق هنرمندان پیشکسوت وزارت ارشاد به ما می‌دهند 150 هزار تومان است که در این سن و سال که از کار افتاده هستیم و انواع  و اقسام بیماری‌ها نیز در این سن وجود دارد، واقعا چنین حقوقی بسیار ناچیز محسوب می‌شود. نمی‌دانیم این مستمری به چه کار می‌آید.

این موزیسین پیشکسوت در ادامه افزود: تا 5 سال قبل من در یک خانه گلی زندگی می‌کردم که بسیار فرسوده بود و هر آن امکان تخریب شدنش وجود داشت. این بود که تصمیم گرفتم در زمینی که از قبل داشتیم یک خانه 45 متری بسازم. برای همین به بانک مسکن مراجعه کردم؛ با توجه به شرایطی که وجود داشت بانک مسکن مرا به کمیته امداد امام خمینی (ره) معرفی کرد و کمیته هم من را به بانک تجارت معرفی کرد تا یک وام دوازده و نیم میلیون تومانی بگیرم. من خانه را ساختم و با مادرم که 98 ساله است با هم در این خانه ساکن شدیم اما از آنجا که نه فرزندی دارم و درآمد دیگری دارم؛ نتوانستم وام بانک را برگردانم. بارها از طرف بانک برایم اخطاریه آمد تا اینکه اخیرا به دادگاه احضارم کردند و گفتند اگر وام بانک پس ندهم تا دو ماه دیگر خانه‌ام را پلمپ خواهند کرد.

وی همچنین عنوان کرد: در سال‌های قبل هر از چند گاهی اجرایی انجام می‌دادم و بالاخره امورات‌مان به هر صورت که بود می‌گذشت اما الان در سن 75 – 76 سالگی و با این قلبی که عمل شده؛ نمی‌توانم مثل گذشته کار زیادی انجام بدهم. حالا هم به تهران آمده‌ام تا هر جور شده کاری مانند نگهبانی یا هر چیز دیگر پیدا کنم و بتوانم مبلغ وام بانکی را تهیه کنم. البته یک اثر از مختوم قلی شاعر بزرگ ترکمن درباره حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) را به فارسی ترجمه کرده‌ام و بر روی آن  با موسیقی و به زبان ترکمنی خوانده‌ام که تاکنون نتوانسته‌ام تهیه‌کننده‌ای برای انتشار آن پیدا کنم. امیدوارم بتوانم در همین حوزه موسیقی حداقل کاری انجام بدهم و به واسطه آن برخی از این مشکلاتم را حل کنم.

عاشور گلدی برزین گفت: من دو ساز دوتار ترکمنی داشتم که حدود سه سال قبل برای هزینه‌های بیمارستان مادرم مجبور شدم یکی از آنها به قیمت یک و نیم میلیون تومان بفروشم. البته این را هم بگوییم حدود 4- 5 سال قبل که خودم عمل قلب داشتم آقای عظیمی (مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت) چهار و نیم میلیون تومان هزینه بیمارستانم را دستور داد پرداخت کردند. حدود 50 لوح تقدیر از جشنواره‌های مختلف موسیقی در کشورمان دریافت کرده‌ام و اجراهای بسیاری داشته‌ام اما در این دوران پیری تنها من مانده‌ام و همین تنها سازم.

این خواننده درباره نحوی ورودش به عرصه موسیقی نیز گفت: من در سال 1321 در گرکز (از توابع استان گلستان) به دنیا آمده‌ام منتهی به دلیل اشغال ایران توسط روس‌ها در آن سال‌ها، شناسنامه‌ام را دو سال بعد یعنی در سال 1323 صادر کردند. از 9 سالگی شروع به آوازخوانی کردم؛ در زمان‌هایی که کار می‌کردم و برای مادرم هیزم می‌آوردم مدام در حال آوازخوانی بودم. در روستای ما دو هنرمند بودند که من نزد آنها می‌رفتم و می‌خواندم. حدود دوازده ساله بودم که نوازنده‌ای به اسم "دینو گرکزی" برخورد کردم که بسیار خوب دوتار ترکمنی می‌زد و من شیفته کار او شدم و از همان زمان نزد او شروع به تمرین کردم.

وی در ادامه افزود: استادم یک روز به من گفت باید یک دوتار ترکمنی بخری. گاو شیر‌ده مادرم را دادم و یک دوتار ترکمنی خریدم. این گاو را مادرم از خانه پدرش آورده بود. پدرم هم یک اسب داشت و گفت از بین این اسب و آن گاو شیرده هرکدام را خواستی برای تهیه دوتار ترکمنی بردار و ببر؛ که من گاوه شیرده را انتخاب کردم. در آن منطقه دوتار زدن و خواندن بسیار ارزشمند بود و خانواده‌ام به اینکه من می‌خواستم این کار را شروع کنم افتخار می‌کردند. به قدری نوازندگی و خوانندگی در میان ترکمن‌ها ارزشمند بود که وقتی هنرمند شروع به ساز زدن و خواندن می‌کرد از هیچ زن و مردی صدا درنمی‌آمد و با اشتیاق بسیار زیادی گوش می‌دادند.

این نوازنده دوتار ترکمنی همچنین عنوان کرد: من آواز ‌می‌خواندم اما ساز را نمی‌توانستم کوک کنم؛ آقای دینو گرکزی من را نزد استاد نظرلی محجوبی برد. آقای محجوبی یکی از چهار خواننده بزرگ دنیای ترکمن‌ها محسوب می‌شود. من حدود هفت سال با ایشان تمرین کردم و بعد از آن بود که به من اجازه اجرا داد. روز اولی که برای اجرا به روستا رفتم به عنوان دستمزد به من یک بره سفید و مقداری پارچه و چند قران پول دادند. وقتی به خانه آمدم مادرم گفت به خاطر اینکه بالاخره اجرا کردن را شروع کردی این بره را قربانی می‌کنیم و نذری می‌دهیم. وقتی بره را سر بریدند این حیوان چنان ناله‌ای کرد که دل من به درد آمد و قطعه‌ای به عنوان "ناله بره سفید" ساختم.

عاشور گلدی برزین گفت: من دو کار دیگر بعد از آن ساختم که وقتی آقای نظرلی محجوبی برای اولین بار من را در سن هیجده سالگی به رادیو گرگان برد آنها را در آنجا اجرا کردم و پخش شد. در همان روزها به سربازی رفتم و پس از اتمام خدمتم کار خوانندگی و نوازندگی را ادامه دادم؛ اجرای موسیقی ترکمنی در تمام این سال‌ها همه زندگی من بود و برایم وسیله‌ای برای خدمت به مردمم محسوب می‌شد و به آن افتخار کرده‌ام. اما از یازده سال قبل به دلیل مشکل قلبی، دیگر مانند گذشته نمی‌توانم فعالیت زیادی داشته باشم.