جهادگران بسیجی
کپرنشین‌های "شاپک" خاش را از "غربت ۳۹ساله" خارج
می‌کنند 25 دی – 96
چراا
ین جهاد گران که همراه پاسداران و بسیج ونیروی انتظامی 39 سال دراستان محروم
بلوچستان مستقر بوده و شبانه روز مشغول آزار وتهدید و کشتن و ترور مخالفان و معترضان ناراضی بلوچ بوده اند .مهمتر
اینکه کاروان های حمل موادمخدر از افغانستان به بلوچستان و ترانزیت به سراسر کشور و برون مرز بوده اند
در این مدت اقدام جهادگری بسیجی نکردند و کپرنشینان بلوچ را از شرایط اسفبار نجات
ندادند؟
اهالی روستای کپرنشین شاپک قهر ۳۹ساله دولت‌مردان را
جفای بزرگی در حق خودشان می‌دانند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از خاش، تنها کافی است
150کیلومتر از شهرستان خاش در سیستان و بلوچستان دورتر شوید تا شاهد عجیب‌ترین و
شاید تأسف‌بارترین موضوع باشید. پس از طی حدود 50 کیلومتر جاده خاکی ماشین‌رو،
حدود 20 کیلومتر دیگر باید طی کرد تا با کسانی آشنا شوید که تاکنون و پس از گذشت
39سال هنوز یک مسئول ارشد دولتی را به خود ندیده‌اند تا لحظاتی کوتاه با آنها به
گفت‌وگو بنشینند و از درددل‌شان باخبر شود.
روستای "شاپک" جزو بخش ایرندگان شهرستان خاش در استان سیستان‌وبلوچستان
محسوب می‌شود که در گذشته ساکنان زیادی در آنجا سکونت داشتند اما بی‌توجهی مسئولان
نسبت به اهالی این روستا، راهی جز مهاجرت و فرار از خانه و کاشانه آبا و اجدادی‌شان
باقی نگذاشت و تنها عده‌ای معدود که توان مالی مناسبی ندارند در این روستا باقی
مانده‌اند.
یکی از اهالی روستا در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار
داشت: در زمان‌های گذشته در این روستا آب‌چاه و چشمه وجود داشت و ساکنان روستا از
محل همین آب به کشاورزی و دامپروری مشغول بودند. پوشش گیاهی روستا نیز مساعد بود و
می‌توانستیم خوراک و علوفه دام‌های خود را فراهم کنیم اما سال‌هاست که دیگر چشمه‌ها
خشک شده و ما با خشکسالی جدی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم.
وی افزود: خشک شدن چشمه‌ها موجب شد تا بیشتر اهالی روستا از کشاورزی و
دامپروری بازبمانند و چون معیشت برایشان سخت و حتی تهیه کردن غذای روزانه غیرممکن
شده بود مجبور به ترک خانه و کاشانه شدند و مهاجرت را بهترین گزینه برای زنده
ماندن دانسته به جاهای دیگر نقل مکان کردند.
وی خاطرنشان کرد: این روستا محل سکونت پدران و مادران ما است اما بی‌توجهی
دولت‌ها به این روستا و نبود امکانات، همه را فراری داد. آنها که از توان مالی
خوبی برخوردار بودند رفتند و متأسفانه امروز تنها 6 خانواده که بودجه لازم و محل
مناسب دیگری ندارند در این روستا باقی مانده‌اند و با شرایط سخت طبیعت و قهر دولتی‌ها
دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
زندگی برای بقا
یکی دیگر از اهالی نیز می‌گوید: این روستا نه آب دارد و نه برق و حتی
ابتدایی‌ترین امکانات زندگی نیز در این روستا فراهم نشده و شرایط به‌گونه‌ای پیش
می‌رود که فرزندان ما می‌گویند "مگر ما شهروند ایرانی نیستیم پس چرا هیچ
مسئولی برای رسیدگی به حال ما حاضر نمی‌شود قدری سختی به خود بدهد و نزد ما
بیاید؟!".
وی تأکید کرد: خدا را شکر می‌کنیم که شناسنامه داریم و این تنها سند هویت
ایرانی بودن ما است و جای تأسف دارد که ماحصل ایرانی بودن ما تنها یارانه 45هزار و
500 تومانی است که برایمان واریز می‌شود.
این کپرنشین اضافه کرد: مسئولان ارشد و حتی دسته‌چندم دولتی تا امروز شاید
نامی از این روستا نشنیده باشند و هیچ یک از اهالی روستا هم به‌خاطر نمی‌آورد که
یکی از آنها برای بررسی مشکلات‌شان به این روستا سر زده باشد. هیچ یک از
مسئولان استان سیستان و بلوچستان نمی‌دانند این 6 خانوار که شامل زن و مرد و پیر و
جوان و نوزاد است روزهای گرم تابستان و شب‌های سرد زمستان را چگونه سپری می‌کنند و
مایحتاج روزانه و سوخت مورد نیاز برای حیات خود را از چه‌راهی تأمین می‌کنند.
وی ادامه داد: ما اگر در همین روستا جان خود را از دست بدهیم بازهم هیچ‌کس
به‌سراغ ما نمی‌آید همان‌طور که تا امروز اسمی از این روستا به‌میان نیامده و برای
تهیه آب شرب و استحمام خود باید مسیر طولانی را طی کنیم تا بتوانیم قدری آب
بیاوریم که سختی راه رفت و برگشت نیز بر مشکلات ما افزوده است.
خانمی که سن‌وسال بالایی داشت نیز به خبرنگار تسنیم گفت: تنها امید ما در
این روستا به خداوند است. ما سال‌هاست که امیدمان را از مسئولان دولتی بریده‌ایم
چرا که اگر قصد یاری‌رسانی داشتند تا امروز و طی 39 سال لااقل یک نفر به‌سراغ ما
می‌آمد نه اینکه مانند شهروندان طردشده و تبعیدشده باید در گوشه‌ای خشک و بی‌آب‌وعلف
شب را به صبح برسانیم.
وی ادامه داد: در این روستا حدود 10 نوجوان زندگی می‌کنند که در سن تحصیل
هستند اما هیچ خبری از مدرسه و درس و معلم در این روستا نیست. حتی نزدیک‌ترین
روستا به شاپک هم روستای "سرخگزی" با 15 کیلومتر فاصله است که عملاً
تردد روزانه این مسیر برای هر فردی سخت است و به‌ناچار فرزندان ما باید بیسواد
بمانند و از جامعه نیز طرد شوند.
خطر در کمین کپرنشین‌های شاپکی
ساسان سالاری با تأیید گفته‌های اهالی روستا در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم
اظهار داشت: روستای شاپک در جریان سفر به شهرستان خاش و با هدف فعالیت اردوهای
جهادی شناسایی شد که قصد داریم تا حد توان و بضاعت برای این مردم خدمات رفاهی را
ایجاد کنیم.
مسئول سازندگی بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان افزود: صعب‌العبور بودن
مسیر روستا با توجه به اینکه حدود 50کیلومتر خاکی ماشین‌رو و 20 کیلومتر مسیر خاکی
دشوار است که باید با موتورسیکلت خود را به روستا رساند موجب شده تاکنون هیچ مقام
دولتی از این روستا سرکشی نکند و جای تأسف دارد که شهروندان ایرانی باید در غفلت
مسئولان بدین‌گونه در رنج و عذاب زندگی کنند.
وی خاطرنشان کرد: این 6 خانواده از خانه و سرپناه مناسبی برخوردار نیستند و
در کپر زندگی می‌کنند که با توجه به شرایط منطقه و وجود حیوانات وحشی و درنده، جان
آنها در خطر است و دولت باید سریع‌تر فکری به حال این مردم مظلوم و مستضعف بکند.
وی تأکید کرد: اهالی این روستا برای تهیه آب شرب بهداشتی باید چند کیلومتر
مسیر صعب‌العبور را به‌صورت رفت و برگشت طی کنند که به‌گفته اهالی، در این مسیر
حیوانات وحشی و درنده همچون گرگ و روباه و جانوران سمی مانند عقرب و مار جان آنها
را تهدید می‌کنند اما هیچ‌کس را یارای حمایت از آنها نیست.
سالاری تصریح کرد: بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان پس از شناسایی این
روستا آمادگی خود را برای خدمت‌رسانی به اهالی اعلام کرد و در اولین گام هزار
مترمربع زمین با رایزنی‌های صورت‌گرفته با اداره‌کل منابع طبیعی تهیه شد تا پس از
تأمین اعتبارات مالی لازم، زمینه ساخت منزل برای این 6 خانواده در روستای سرخگزی
فراهم شود و کپرنشینان شاپک خاش از غربت 39ساله خارج شوند.
مسئول سازندگی بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان اضافه کرد: گروه‌های جهادی
بسیج دانشجویی شهرستان خاش نیز آماده هستند تا در صورت نیاز و فراهم شدن شرایط،
کار احداث منزل برای این 6 خانوار را آغاز کنند که در این بین کمک خیّران و
مسئولان دولتی راه‌گشا است و منتظر هستیم تا یک مسئول دولتی به ندای این مردم رنج‌دیده
لبیک بگوید.
