ایران بدون
هاشمی 19
دی-96
خمینی شیاد گفته بود هرگز عقد اخوت با کسی نبسته
ام . برای همین از بنی صدر وقطب زاده و منتظری گرفته تا رفسنجانی حذف شدند . به
زودی نوبت خامنه ای و روحانی و خاتمی و... خواهد رسید تاحذف شوند. تااینکه روزی
فرارسد ایران آزاد وبدون آخوند وپاسدار
حکومتی شود.
تهران- ایرنا- در یک سال گذشته، در
مقاطع مختلفی از نبود آیت‌الله هاشمی و اثراتی که حضور ایشان می‌توانست بر حل‌وفصل
مسائل یا رویکردهای کلی توسعه‌ای کشور داشته باشد، سخن بسیار گفته شده است.
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم مرتضی
الویری، آورده است: به باور نگارنده، در چهار حوزه سیاست خارجی، سیاست داخلی،
اقتصاد و مسائل اجتماعی می‌توان مزیت‌های دیدگاه‌های رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت
نظام را بررسی کرد. در حوزه دیپلماسی، عمل‌گرایی ایشان یک وجه بارز بود که فقدان
آن این روزها تا حد زیادی در ارتباط با جهان و به‌ویژه در مسائل منطقه‌ای محسوس
است.
اگرچه هیئت حاکمه جدید عربستان، ویژگی‌هایی متفاوت از گذشتگان خود دارند اما حتما درصورتی‌که فرصت لازم برای آیت‌الله هاشمی فراهم می‌شد، می‌توانست در همین موقعیت فعلی، ارتباطات گسترده خود با علمای اهل سنت را به کار بگیرد و ضمن تأکید بر ملزومات وحدت دو کشور اثرگذار اسلامی، به سمت نوعی تلطیف فضا با سعودی‌ها حرکت کند و وضعیت نامناسب فعلی ایجاد نمی‌شد. در سیاست داخلی، مشی ایشان مدارا با مردم و تقویت هم‌باوری در میان جریانات سیاسی، نخبگان، گروه‌های مرجع و قشرهای مختلف جامعه بود.
آیت‌الله پلی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان به شمار می‌رود و ضمن پذیرش اصل وجود سلیقه‌های مختلف سیاسی، تلاش می‌کرد همه جریان‌های معتقد به جمهوری اسلامی زیر یک چتر واحد حفظ شوند. این خلأ امروز به شکل روشنی قابل‌لمس است. در زمینه مسائل اجتماعی، به جامعه‌ای با نگرش‌های مختلف معتقد بود و همواره از امکان بیان ایده‌های مختلف اجتماعی دفاع می‌کرد. افراد محدودی از این نوع نگاه دفاع می‌کنند.
یکی دیگر از وجوه بارز ایشان این بود که مسائل اقتصادی را به‌خوبی فهم می‌کرد و راهکارهای قابل‌اجرا ارائه می‌داد. رئیس‌جمهور دوران سازندگی، از دوران پیش از انقلاب با اقتصاد به شکل عملی درگیر بود و در سفرهای خارجی، اندوخته‌های ارزشمندی از توسعه اقتصادی با خود به ایران آورد. درک عمیق و گیرندگی بالایی از شاخص‌های اقتصادی داشت و آمار و ارقام اقتصادی را با جزئیات به حافظه می‌سپرد و تحلیل می‌کرد. این ویژگی‌ها از رئیس پیشین مجلس، یک شخصیت متبحر اقتصادی ساخته بود که دیدگاه‌ها و نظرات او در برنامه‌های اقتصادی و آینده‌نگری، برای اقتصاددانان جالب توجه بود.
عملکرد هشت‌ساله ایشان در دوران پس از جنگ در رأس قوه مجریه، یکی از درخشان‌ترین مقاطع بعد از انقلاب را رقم زد. دولت سازندگی با ١١٩ میلیارد دلار درآمد نفتی توانست اقتصاد کشور را ٧٠ درصد رشد دهد، در‌حالی‌که احمدی‌نژاد با ٧٠٠ میلیارد دلار درآمد نفتی فقط ٣٢ درصد بر حجم اقتصاد ایران افزود. همه این موارد نشان می‌دهد نبود آیت‌الله در سالی که گذشت و سال‌های آینده، چه لطمه‌ای برای ایران محسوب خواهد شد.
*منبع:روزنامه شرق،1396،10،19
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده: شهربانو جمعه
اگرچه هیئت حاکمه جدید عربستان، ویژگی‌هایی متفاوت از گذشتگان خود دارند اما حتما درصورتی‌که فرصت لازم برای آیت‌الله هاشمی فراهم می‌شد، می‌توانست در همین موقعیت فعلی، ارتباطات گسترده خود با علمای اهل سنت را به کار بگیرد و ضمن تأکید بر ملزومات وحدت دو کشور اثرگذار اسلامی، به سمت نوعی تلطیف فضا با سعودی‌ها حرکت کند و وضعیت نامناسب فعلی ایجاد نمی‌شد. در سیاست داخلی، مشی ایشان مدارا با مردم و تقویت هم‌باوری در میان جریانات سیاسی، نخبگان، گروه‌های مرجع و قشرهای مختلف جامعه بود.
آیت‌الله پلی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان به شمار می‌رود و ضمن پذیرش اصل وجود سلیقه‌های مختلف سیاسی، تلاش می‌کرد همه جریان‌های معتقد به جمهوری اسلامی زیر یک چتر واحد حفظ شوند. این خلأ امروز به شکل روشنی قابل‌لمس است. در زمینه مسائل اجتماعی، به جامعه‌ای با نگرش‌های مختلف معتقد بود و همواره از امکان بیان ایده‌های مختلف اجتماعی دفاع می‌کرد. افراد محدودی از این نوع نگاه دفاع می‌کنند.
یکی دیگر از وجوه بارز ایشان این بود که مسائل اقتصادی را به‌خوبی فهم می‌کرد و راهکارهای قابل‌اجرا ارائه می‌داد. رئیس‌جمهور دوران سازندگی، از دوران پیش از انقلاب با اقتصاد به شکل عملی درگیر بود و در سفرهای خارجی، اندوخته‌های ارزشمندی از توسعه اقتصادی با خود به ایران آورد. درک عمیق و گیرندگی بالایی از شاخص‌های اقتصادی داشت و آمار و ارقام اقتصادی را با جزئیات به حافظه می‌سپرد و تحلیل می‌کرد. این ویژگی‌ها از رئیس پیشین مجلس، یک شخصیت متبحر اقتصادی ساخته بود که دیدگاه‌ها و نظرات او در برنامه‌های اقتصادی و آینده‌نگری، برای اقتصاددانان جالب توجه بود.
عملکرد هشت‌ساله ایشان در دوران پس از جنگ در رأس قوه مجریه، یکی از درخشان‌ترین مقاطع بعد از انقلاب را رقم زد. دولت سازندگی با ١١٩ میلیارد دلار درآمد نفتی توانست اقتصاد کشور را ٧٠ درصد رشد دهد، در‌حالی‌که احمدی‌نژاد با ٧٠٠ میلیارد دلار درآمد نفتی فقط ٣٢ درصد بر حجم اقتصاد ایران افزود. همه این موارد نشان می‌دهد نبود آیت‌الله در سالی که گذشت و سال‌های آینده، چه لطمه‌ای برای ایران محسوب خواهد شد.
*منبع:روزنامه شرق،1396،10،19
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده: شهربانو جمعه
