فقدانِ امنیت شغلی قابل تحمل نیست

در قطعنامه روز جهانی کارگر مطرح شد؛

فقدانِ امنیت شغلی قابل تحمل نیست/متغیرهای اقتصادی را کنترل کنید تا قدرت خرید کارگران حفظ شود  12اردیبهشت-97

 بطور قطع تازمانی که رژیم ولایت فقیه  سرکار باشد هیچگونه گشایشی نه برای رفع محررومیت و تضمین امنیت شغلی برای کارگراان محروم و زحمتکش وجود ندارد  و بهبود شرایط کاری در کار نییست که شرایط روز به روز بدتر می شود.

در قطعنامه‌ی پایانی راهپیمانی روز جهانی کارگر بر مطالبات اصلی کارگران از جمله تامین امنیت شغلی و کاهش نرخ بیکاری تاکید شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، در پایان تجمع روز جهانی کارگر، قطعنامه‌ای صادر شد که در آن بر مطالبات اصلی کارگران تاکید شده است.

متن کامل قطعنامه به شرح زیر است:

امروز در حالی روز جهانی کارگر را گرامی می‌داریم که تقارن یافته است با میلاد بزرگ پرچمدار حمایت از مظلومان حضرت مهدی موعود (عج) و اعیاد شعبانیه؛ تقارن خوش‌یمنی که می‌تواند سرآغازی برای توجه مسئولین کشور به خواسته‌های به حقِ کارگران باشد.

روز کارگر همان صدای رسایی است که مظلومان عالم سر دادند و امروز تقارن آن با میلاد بزرگ پرچمدار مبارزه با ظلم و حامی حقوق مظلومان فرصتی است تا ما در قالب این قطعنامه خواسته های خود را مطرح کنیم.

روز کارگر 11 اردیبهشت در تقویم ایرانیان مصادف با اول ماه مه یادآور روزی است که کارگران شیکاگو برای بدست آوردن ساعات کار منصفانه و حداقل معیشت برای گذران امور زندگی خود، دست به مبارزه با سرمایه‌داری خشن زدند و در این راه تعداد زیادی از کارگران کشته و زخمی شدند. این واقعه تاریخی نشان داد که کارگران برای بدست آوردن حقوق اولیه خود صرفاً نباید مذاکره و مکاتبه کنند چراکه راه مقابله با سرمایه‌داری همیشه استفاده از این روش‌ها نیست و باید شکل مبارزه را تغییر داد. نزدیک به 132 سال از آن تاریخ می‌گذرد اگرچه امروز شاهدیم که در قالب سازمان بین‌المللی کار، دولت‌ها موظف به رعایت بسیاری از مقاوله‌نامه‌ها در حوزه روابط کار برای جلوگیری از استثمار و برده‌کشی از کارگران، زنان و کودکان شده‌اند ولی اشکال جدید استثمار جای خود را در این عرصه باز کرده و بهره‌کشی از نیروی کار اشکال جدیدتری به خود گرفته است. بهره‌کشی از کشورهای توسعه یافته به کشورهای درحال توسعه و جهان سومی منتقل شده است از ارزانی نیروی کار در این کشورها سوءاستفاده شده و سرمایه‌داری فراملیتی از مشوق‌های دولت‌ها برای استثمار بیشتر کارگران بهره می‌برند. نبود پیمانها و قراردادهای بین المللی در عرصه جهانی بین اتحادیه‌های کارگری و کارفرمائی سبب می‌شود که شدت این اتفاق بیشتر و بیشتر شود. خصوصی‌سازی و جهانی‌سازی در اقتصاد و نفوذ جریان لیبرالیسم اقتصادی سبب شده که کارگران این کشورها در معرض بدترین اشکال استثمار و فقر قرار گیرند. چنین نگاهی امروز در اقتصاد ایران به خوبی نمایان است حاصل خصوصی‌سازی و اجرای غلط اصل 44 قانون اساسی صدمات بسیار سنگینی به کارگران تحمیل کرده است. تعدیل‌های گسترده ـ تعطیل شدن بسیاری از کارخانجات ـ گسسته شدن زنجیره تولید و تعطیلی بسیاری از کارگاه‌های کوچک و متوسط و کارگران آنها حاصل این سیاست شکست خورده می‌باشد. ایجاد جو یأس و نا امیدی در بین سایر مالکان سرمایه و غیرقابل تحمل شدن هزینه تقویم سرمایه در ایران به سبب هزینه‌های سنگین مبادله به دامنه این مشکل اضافه کرده است.

در این میان کارگران هم در حوزه اشتغال و هم در حوزه بازنشستگی آسیب‌های فراوان دیده‌اند و از منظر معیشت، مستمری، درمان، امنیت شغلی و سلامت روحی و جسمی به سرعت شرایط‌شان به وخامت گذاشته است.

حجم بالای بیکاران متقاضی کار فرصت چانه‌زنی شاغلین را در مورد شرایط کار بشدت غیر متعادل و غیرمنصفانه کرده است.

در چنین شرایطی کارگران از دولت و مجلس و نظام اسلامی خواسته‌های خود را در این چند بند خواستار می‌باشند:

1- دولت هر چه سریعتر نسبت به تغییر شرایط حاکم بر اقتصاد کشور اقدام نماید تا ما شاهد رشد اشتغال و سرمایه‌گذاری و به تبع آن کاهش نرخ بیکاری باشیم.

2- وضعیت عدم امنیت شغلی کارگران که آثار آن را در شرایط اجتماعی علی الخصوص عدم تشکیل خانواده و جدایی‌ها و متلاشی شدن سازمان خانواده مشاهده می‌کنیم قابل تحمل نیست. ما از وزارت کار به عنوان متولی این حوزه جداً می‌خواهیم که هرچه سریعتر نسبت به تأمین امنیت شغلی کارگران اقدام مؤثری به عمل آورند.

3- گرچه موضوع حداقل مزد کارگران امسال از وضعیت نسبی بهتری برخوردار است ولی تغییرات اقتصادی بخصوص تغییرات نرخ ارز ارزش این فعالیت جمعی را کمرنگ کرده و پیش‌بینی می‌شود این افزایش در همین ماه‌های اول سال خنثی شود لذا برای جلوگیری از این وضعیت، ما خواستار کنترل متغیرهای اقتصادی در جهت کنترل نرخ تورم می‌باشیم.

4- بدون تردید نگرانی از وضعیت تأمین اجتماعی در خصوص منابع و مصارف برای پوشش جامعه 40 میلیونی تأمین اجتماعی از حد احساس نگرانی گذشته و نشان از وخامت اوضاع دارد، ما از دولت محترم آقای روحانی جداً می‌خواهیم که هر چه سریعتر نسبت به پرداخت دیون خود به تأمین اجتماعی اقدام نماید.

5- درمان یک نیاز با حساسیت بالا برای جامعه بیمه شده خصوصاً مستمری‌بگیران است هزینه‌های طرح تحول سلامت، سازمان‌های بیمه‌گر مثل تأمین اجتماعی را زمین‌گیر کرده است اگر کمک‌های دولتها نباشد بطور قطع باید منتظر پیامدهای غیرقابل جبرانی در درمان باشیم لذا برای جلوگیری از این حوادث یا باید دولت‌ها مستقیماً کمک کنند و یا اجرای طرح متوقف شود.

6- جامعه کارگری مخالفت جدی خود را به جهت دست‌اندازی دولت بر منابع تأمین اجتماعی اعلام کرده و همچنان آن را ادامه خواهیم داد، این یک اشتباه بزرگ تاریخی بود که به کمک وزیر بهداشت شکل گرفت. ما برای جلوگیری از مشکلات بعدی خواستار لغو مصوبه مجلس در خصوص بند «ز» تبصره 7 بودجه و احترام گذاشتن به یکپارچگی مدیریت منابع، مصارف و استقلال مالی ـ اداری سازمان تأمین اجتماعی می‌باشیم.

7- ما معتقدیم شعار امسال رهبر معظم انقلاب می‌تواند انقلابی در اقتصاد ملی کشور به پا کند ولی پیش‌شرط آن این است که همه توان و انرژی کشور در این راستا هزینه شود خصوصاً جلوگیری از واردات کالای قاچاق جدی گرفته شود و تولیدکنندگان در جهت بهبود تولید کالای ایرانی تلاش بیشتری نمایند.

8- کارگران ساختمانی ازجمله کارگرهای محروم می‌باشند که درقالب ماده واحده بیمه آنان امروز درجهت بیمه شدن قرار گرفته‌اند انتظار این حرکت به صورت جدی از سوی سازمان تأمین اجتماعی می‌رود و از طرفی تأکید بر مبارزه با اتباع بیگانه و نیروی کار خارجی در این حوزه کشور می‌باشیم.