گزارش خبري تحليلي اوین نامه كيهان:
دخالت «دست هاي خيالي» بهانه مدعيان اصلاحات براي توجيه ناكارآمدي 11 شهریور – 97
چرا با پاک کردن صورت مسأله آدرس غلط داده شده است ؟ برای
اینکه نه مدعیان اصلاح طلب در قدرت اند ونه روحانی و دولت دارای قدرت است . برای
اینکه قدرت اصلی و اختیار تام دست جریان
غالب است که به جای پاسخگویی طلبکارانه ژست
انتقادی علیه دولت و روحانی گرفته
و متهم شان می کند که مقصر شرایط بحران اقتصادی- ارزی و تورم وگرانی و بیکاری و
فقر کنونی است.
مدعيان اصلاحات و روزنامه هاي زنجيره اي در حالي منت «سخن
نگفتن» و يا «سکوت» روحاني در جلسه پرسش نمايندگان از رئيس جمهور را بر سر مردم و
کشور مي گذارند و بر طبل مصلحت انديشي روحاني مي کوبند که اگر سخني در پاسخ به
سوالات و دغدغه هاي معيشتي مردم وجود داشت خود آنان پيش از حضور روحاني در صحن
علني آن را در جرايد خود منتشر مي ساختند، واقعيات صحنه نشان دهنده اين حقيقت است
که جريان اصلاحات دستان خالي خود را با اين فرار به جلو پنهان مي سازد.
سرويس سياسي - جنجالي نشدن جلسه سوال از رئيس جمهور و طرح سوالات و پاسخ هاي رئيس جمهور و قانع نشدن نمايندگان از چهار پاسخ روحاني فارغ از اينکه سخنان و استدلال هاي کدامين طرف درست بوده و يا نادرست نشان دهنده عمق مردم سالاري ديني در جمهوري اسلامي است، ظرفيت عظيمي که در بسياري از کشورهاي منطقه وجود نداشته و مردم اين کشورها از نعمت سخن گفتن و انتقاد از مديرانشان محرومند.
از اين نعمت عظيم که انقلاب اسلامي به اين کشور ارزاني داشته است که بگذريم نکته عجيب و تاسف بار آن است که عده اي از مسئولين همواره در مقابل سوالات متعددي که در رابطه با مسئوليت و عملکرد آنان وجود دارد همواره بر دو نکته تاکيد داشته اند يک آنکه نمي گذارند و دوم اينکه نمي توانيم بگوئيم چرا سياست هايمان شکست خورده است!
روي سخن اينجا است که اين مسئولين محترم در کجا زندگي مي کنند؟! آيا آنان در ايران حضور نداشته و ندارند؟! طبيعي است که رئيس جمهور محترم در سال 1392 و زمان ثبت نام در انتخابات اطلاع کاملي از مناسبات قدرت داشته و به دليل حضور مداوم نزديک به چهل ساله خود در مجلس شوراي اسلامي، شوراي عالي امنيت ملي و...مي دانسته است که مجلس چه وظايفي دارد و رئيس جمهور چه اختياراتي و بنا به اين اختيارات گسترده بود که روحاني در همان روزهاي تبليغات انتخاباتي قسم غليظ و شديدي ياد کرد که از همه چيز اطلاع داشته و مي داند که راه حل مشکلات چيست و اگر راه حلي وجود نداشت اساسا وارد گود نمي شد.
به اين زودي فراموش کرديد؟!
به اين جملات توجه کنيد: «اين سوال در ذهن خيلي ها مطرح مي شود که به وعده هايي که داده ام چگونه مي خواهم عمل کنم، والله العظيم اگر مشکلات اين کشور راه حلي نداشت، من کانديدا نمي شدم.»
حجت الاسلام حسن روحاني 9 خرداد 1392 و در جريان تبليغات انتخاباتي رياست جمهوري با بيان جملات فوق ادامه داد: «مشکلات موجود قابل حل است و در دولت تدبير و اميد به حول و قوت الهي در ماه هاي اوليه موانع توليد را از پيش رو برخواهد داشت، بدانيد اگر موانع توليد برداشته شود، کار به حرکت درمي آيد و اين شدني است؛ ما در يک مسير دو راهي قرار داريم که يا بايد مسير اعتدال و عقلانيت را برگزينيم و يا مسير اسراف، تندروي و شعار. براي اين قفل ها کليد وجود دارد.»
طبيعي است که روحاني مي دانسته است که رئيس جمهور توان گسترده اجرايي دارد و مشکلات قابل حل است، او به هر آنچه که در دستان رئيس جمهور و دولت وجود داشته و دارد واقف بوده و به اتکاي اين قدرت اجرايي وارد صحنه شده بود و امروز اين سخن که نمي گذارند و دست هاي پشت پرده و ... طنزي است که بيشتر به مسخره کردن مردم شباهت دارد تا استدلال هاي قانع کننده!
دليل نتوانستن خود را بگوئيد همه بدانند!
نکته ديگر اينکه مطالبه سخن گفتن يک مطالبه معقول از مسئولان است، آنان اگر توان اجرايي کردن وظايف خود را ندارند بايد به صراحت از آن سخن گفته و دلايل اين ناتواني را نيز با مردم که محرم هستند مطرح سازند، طبيعي است که محدوديت هاي قانوني چون حدود اختيارات قوا نمي تواند استدلال قانع کننده اي باشد.
رئيس جمهور نمي تواند مطالبه قدرت قانون گذاري کند و اين محدوديتي نيست که او را از انجام وظايف قانوني خود بازدارد، پس چه چيزي باعث اين وضعيت اقتصادي شده است؟!
وضعيتي که سوالات بي شماري را در ذهن مردم ايجاد کرده و آنان مي پرسند چرا اقتصاد و معيشت مردم چنين دچار نابساماني و رکود گشته است؟! پاسخ دولت محترم، روزنامه هاي زنجيره اي و مدعيان اصلاحات به اين سوالات بي شمار يکي انکار است و دومي فرار به جلو که نمي گذارند، اگر مشکلي نيست پس کسي مانعي ايجاد نکرده و همه چيز سر جاي خودش بوده و نه خاني آمده و نه خاني رفته و اگر نمي گذارند دليل اين همه سر و دست و پا شکستن ها براي رسيدن به رياست قوه مجريه در دو دوره گذشته چه بوده است؟!
انتظار اينکه دولت به درستي سخن بگويد انتظار به جايي است و کسي نيز نگران اين سخن گفتن ها نيست و طبيعي است که اگر دولت پاسخي در چنته داشت پيش از اين نه خود که از طريق رسانه هاي متعدد زنجيره اي آن را فرياد زده بود که اي ملت چه نشسته ايد که دست هاي پنهان اجازه کار و فعاليت به دولت منتخب شما نمي دهد!
نگذاشتند کار کند!
روزنامه هاي زنجيره اي همچون شماره چهارشنبه گذشته خود ديروز نيز بر طبل نمي گذارند کوبيده و نوشتند روحاني در مجلس سخن نگفت و انتظارات مردم را برآورده نکرد!
روزنامه شرق در سرمقاله شماره ديروز خود با قلم سردبير و با عنوان «كيفر و پاداش روحاني» نوشت : «حضور رئيس جمهوري در مجلس دهم براي پاسخ گويي به برخي نمايندگان، نشان داد او به حدي از شناخت رسيده كه بازيچه دست سياست بازان نشود. در اين بزنگاه بود كه حسن روحاني دل را يكدله کرد و به شناخت از آنچه خود است، تاکيد کرد كه دلبسته و وابسته نظام است. اين شناخت از خود، هم كيفر دارد هم پاداش، هم در فرايند هم در نتيجه اش.»
سردبير شرق مي افزايد: «كيفر روحاني انتقادات تند و تيز رسانه هاي خارجي و منتقدان داخلي از او است كه در پي آن هستند تا جايگاه رياست جمهوري را خدشه دار كنند. شناخت از خود دردناك است و دردناك تر از آن يک تنهايي خودخواسته است؛ اگرچه روحاني هنوز از حمايت اصلاح طلبان برخوردار است؛ اما در سياست، دوستي و دشمني دائمي وجود ندارد و جالب آن است كه دوستان كمتر دائمي اند. در اين سال هاي باقي مانده، اصلاح طلبان در مواجهه با روحاني تاكتيك خيلي دور، خيلي نزديك را پيش خواهند گرفت؛ زيرا در دادن پاداش به او هم داستان نيستند. پاداش روحاني نزديكي نهادهاي رسمي به او است.
انتظار مي رود از اين پس نهادهاي رسمي با دولت برخورد همدلا نه اي داشته باشند؛ چيزي كه روحاني بيش از حمايت اصلاح طلبان و مردم روي آن حساب باز كرده است. اگر اين خواسته محقق نشود، او سياست مداري دوسر باخت خواهد بود.»
معناي صريح يادداشت شرق آن است که رئيس جمهور دليل ناکامي هاي خود را مي داند و اين دليل چيزي جز افرادي که نمي گذارند نيستند ولي او تصميم خود را گرفته است که در مقابل اين زورمداران سنگ انداز مقاومت نکرده و به آنان يعني نظام نزديک و از حاميان خود دور شود، روحاني سخن نگفت تا مِهر و محبت نظام را کسب کند!
اين استدلال به اندازه اي ناشيانه و دور از خرد به نظر مي رسد که پاسخ دادن به آن نيز شايد غيرعاقلانه باشد، چرا که نه مشکلات اقتصادي قابل انکار هستند و نه وظايف و مسئوليت هاي دولت سلب شده و در نتيجه دوري و نزديکي نهادهاي رسمي و غير رسمي به دولت نه مي تواند مشکلي را حل کند نه بيفزايد و تشديد سازد.
نگذاشتند حرف بزند!
هميشه کساني هستند که نگذارند يا رئيس جمهور کار کند يا حرف بزند، روزنامه زنجيره اي آرمان نيز ديروز استدلال خنده دار اجازه ندادند حرف بزند را تکرار کرده و با اشاره به سخنان روحاني در مجلس مبني بر اينکه اميدوارم بتوانم نکات و توصيه هايي را که مقام معظم رهبري نسبت به همين جلسه به من فرمودند، دقيقا مراعات کنم» نوشت : «در ادبيات فارسي و عربي، صنعتي به کار مي رود که نام «اشاره» به خود گرفته است و معنيش آن است که، گوينده، يا نويسنده، در الفاظ يا کلماتي اندک، معاني بلند يا مطالب زيادي را براي شنونده بيان يا القاء مي کند!...«اَلعاقِلُ يَکفيهِ الاِشاره»
بي بي سي فارسي نيز در روزهاي گذشته بارها اين استدلال را تکرار کرده است که توصيه هاي رهبر انقلاب به رئيس جمهور باعث شده است که او در صحن علني سخني نگويد و...!
اين رسانه ها تلاش کرده اند تا سخن نگفتن روحاني را به توصيه هاي رهبري که در نطق رئيس جمهور در مجلس نيز به آن اشاره شد مرتبط سازند ولي اين تحليل احمقانه و ناشيانه به نظر مي رسد چرا که رهبر معظم انقلاب همواره مسئولين را به دوري از حاشيه سازي و جنجال آفريني هاي بي مورد توصيه کرده اند و اين مسئله اي پنهان نبوده و نيست که رئيس جمهور به استناد آن اگر گفتني داشت و مي توانست از خود دفاع کند از اين گفته ها بگذرد، محدوديت هر مسئولي در جمهوري اسلامي حرکت در مدار قانون و منافع ملي کشور است و اين توصيه هميشگي رهبر معظم انقلاب بوده، هست و خواهد بود و انتظاري جز اين هم از يک مسئول در جمهوري اسلامي نبوده و نيست، مگر اينکه عده اي چون مدعيان اصلاحات و ارگان هاي خبري بيگانه انتظار داشتند اين جلسه به محلي براي آشوب آفريني ها و جنجال سازي تبديل شود!
عالم و آدم مي دانند که تيم اقتصادي دولت مشکل دارد
در سوي ديگر برخي نمايندگان منتقد همچنان بر سوال هاي خود و ضرورت تلاش دولت براي حل مشکلات تاکيد دارند.
مجتبي ذوالنور نماينده قم در گفت و گو با ايلنا با بيان اينکه «با توبيخي که روحاني از مجلس گرفت، کارهايي انجام خواهد شد» اظهار داشت: عالم و آدم مي دانند که تيم اقتصادي دولت مشکل دارد استيضاح وزرا از سر لج و لجبازي نيست.
غلامرضا کاتب نماينده گرمسار و رئيس کميسيون تدوين آيين نامه داخلي مجلس نيز با بيان اينکه هيئت رئيسه مجلس هم مي تواند آيين نامه را تفسير کند، گفت: در هيچ کدام از سوالات از رئيس جمهور بحث نقض قانون با استنکاف از قانون مطرح نشده است.
در مقابل عبدالله سامري نماينده خرمشهر گفت: اگر آقايان آيين نامه مجلس را به هم نريزند و آن را بالا و پايين نکنند، موضوع عدم اقناع نمايندگان از پاسخ هاي رئيس جمهور بايد براي بررسي به قوه قضائيه ارسال شود.
عليرضا سليمي نماينده محلات و دليجان نيز با بيان اينکه مرجع تشخيص نقض قانون بودن يا استنکاف از قانون بودن موضوع سوال از رئيس جمهور، «قوه قضائيه» است نه «مجلس»، گفت: تفسير آيين نامه بر عهده مجلس است نه هيئت رئيسه و در صورت ضرورت طرح تفسير آيين نامه داخلي مجلس درباره سوال از رئيس جمهور را ارائه مي کنيم.
سرويس سياسي - جنجالي نشدن جلسه سوال از رئيس جمهور و طرح سوالات و پاسخ هاي رئيس جمهور و قانع نشدن نمايندگان از چهار پاسخ روحاني فارغ از اينکه سخنان و استدلال هاي کدامين طرف درست بوده و يا نادرست نشان دهنده عمق مردم سالاري ديني در جمهوري اسلامي است، ظرفيت عظيمي که در بسياري از کشورهاي منطقه وجود نداشته و مردم اين کشورها از نعمت سخن گفتن و انتقاد از مديرانشان محرومند.
از اين نعمت عظيم که انقلاب اسلامي به اين کشور ارزاني داشته است که بگذريم نکته عجيب و تاسف بار آن است که عده اي از مسئولين همواره در مقابل سوالات متعددي که در رابطه با مسئوليت و عملکرد آنان وجود دارد همواره بر دو نکته تاکيد داشته اند يک آنکه نمي گذارند و دوم اينکه نمي توانيم بگوئيم چرا سياست هايمان شکست خورده است!
روي سخن اينجا است که اين مسئولين محترم در کجا زندگي مي کنند؟! آيا آنان در ايران حضور نداشته و ندارند؟! طبيعي است که رئيس جمهور محترم در سال 1392 و زمان ثبت نام در انتخابات اطلاع کاملي از مناسبات قدرت داشته و به دليل حضور مداوم نزديک به چهل ساله خود در مجلس شوراي اسلامي، شوراي عالي امنيت ملي و...مي دانسته است که مجلس چه وظايفي دارد و رئيس جمهور چه اختياراتي و بنا به اين اختيارات گسترده بود که روحاني در همان روزهاي تبليغات انتخاباتي قسم غليظ و شديدي ياد کرد که از همه چيز اطلاع داشته و مي داند که راه حل مشکلات چيست و اگر راه حلي وجود نداشت اساسا وارد گود نمي شد.
به اين زودي فراموش کرديد؟!
به اين جملات توجه کنيد: «اين سوال در ذهن خيلي ها مطرح مي شود که به وعده هايي که داده ام چگونه مي خواهم عمل کنم، والله العظيم اگر مشکلات اين کشور راه حلي نداشت، من کانديدا نمي شدم.»
حجت الاسلام حسن روحاني 9 خرداد 1392 و در جريان تبليغات انتخاباتي رياست جمهوري با بيان جملات فوق ادامه داد: «مشکلات موجود قابل حل است و در دولت تدبير و اميد به حول و قوت الهي در ماه هاي اوليه موانع توليد را از پيش رو برخواهد داشت، بدانيد اگر موانع توليد برداشته شود، کار به حرکت درمي آيد و اين شدني است؛ ما در يک مسير دو راهي قرار داريم که يا بايد مسير اعتدال و عقلانيت را برگزينيم و يا مسير اسراف، تندروي و شعار. براي اين قفل ها کليد وجود دارد.»
طبيعي است که روحاني مي دانسته است که رئيس جمهور توان گسترده اجرايي دارد و مشکلات قابل حل است، او به هر آنچه که در دستان رئيس جمهور و دولت وجود داشته و دارد واقف بوده و به اتکاي اين قدرت اجرايي وارد صحنه شده بود و امروز اين سخن که نمي گذارند و دست هاي پشت پرده و ... طنزي است که بيشتر به مسخره کردن مردم شباهت دارد تا استدلال هاي قانع کننده!
دليل نتوانستن خود را بگوئيد همه بدانند!
نکته ديگر اينکه مطالبه سخن گفتن يک مطالبه معقول از مسئولان است، آنان اگر توان اجرايي کردن وظايف خود را ندارند بايد به صراحت از آن سخن گفته و دلايل اين ناتواني را نيز با مردم که محرم هستند مطرح سازند، طبيعي است که محدوديت هاي قانوني چون حدود اختيارات قوا نمي تواند استدلال قانع کننده اي باشد.
رئيس جمهور نمي تواند مطالبه قدرت قانون گذاري کند و اين محدوديتي نيست که او را از انجام وظايف قانوني خود بازدارد، پس چه چيزي باعث اين وضعيت اقتصادي شده است؟!
وضعيتي که سوالات بي شماري را در ذهن مردم ايجاد کرده و آنان مي پرسند چرا اقتصاد و معيشت مردم چنين دچار نابساماني و رکود گشته است؟! پاسخ دولت محترم، روزنامه هاي زنجيره اي و مدعيان اصلاحات به اين سوالات بي شمار يکي انکار است و دومي فرار به جلو که نمي گذارند، اگر مشکلي نيست پس کسي مانعي ايجاد نکرده و همه چيز سر جاي خودش بوده و نه خاني آمده و نه خاني رفته و اگر نمي گذارند دليل اين همه سر و دست و پا شکستن ها براي رسيدن به رياست قوه مجريه در دو دوره گذشته چه بوده است؟!
انتظار اينکه دولت به درستي سخن بگويد انتظار به جايي است و کسي نيز نگران اين سخن گفتن ها نيست و طبيعي است که اگر دولت پاسخي در چنته داشت پيش از اين نه خود که از طريق رسانه هاي متعدد زنجيره اي آن را فرياد زده بود که اي ملت چه نشسته ايد که دست هاي پنهان اجازه کار و فعاليت به دولت منتخب شما نمي دهد!
نگذاشتند کار کند!
روزنامه هاي زنجيره اي همچون شماره چهارشنبه گذشته خود ديروز نيز بر طبل نمي گذارند کوبيده و نوشتند روحاني در مجلس سخن نگفت و انتظارات مردم را برآورده نکرد!
روزنامه شرق در سرمقاله شماره ديروز خود با قلم سردبير و با عنوان «كيفر و پاداش روحاني» نوشت : «حضور رئيس جمهوري در مجلس دهم براي پاسخ گويي به برخي نمايندگان، نشان داد او به حدي از شناخت رسيده كه بازيچه دست سياست بازان نشود. در اين بزنگاه بود كه حسن روحاني دل را يكدله کرد و به شناخت از آنچه خود است، تاکيد کرد كه دلبسته و وابسته نظام است. اين شناخت از خود، هم كيفر دارد هم پاداش، هم در فرايند هم در نتيجه اش.»
سردبير شرق مي افزايد: «كيفر روحاني انتقادات تند و تيز رسانه هاي خارجي و منتقدان داخلي از او است كه در پي آن هستند تا جايگاه رياست جمهوري را خدشه دار كنند. شناخت از خود دردناك است و دردناك تر از آن يک تنهايي خودخواسته است؛ اگرچه روحاني هنوز از حمايت اصلاح طلبان برخوردار است؛ اما در سياست، دوستي و دشمني دائمي وجود ندارد و جالب آن است كه دوستان كمتر دائمي اند. در اين سال هاي باقي مانده، اصلاح طلبان در مواجهه با روحاني تاكتيك خيلي دور، خيلي نزديك را پيش خواهند گرفت؛ زيرا در دادن پاداش به او هم داستان نيستند. پاداش روحاني نزديكي نهادهاي رسمي به او است.
انتظار مي رود از اين پس نهادهاي رسمي با دولت برخورد همدلا نه اي داشته باشند؛ چيزي كه روحاني بيش از حمايت اصلاح طلبان و مردم روي آن حساب باز كرده است. اگر اين خواسته محقق نشود، او سياست مداري دوسر باخت خواهد بود.»
معناي صريح يادداشت شرق آن است که رئيس جمهور دليل ناکامي هاي خود را مي داند و اين دليل چيزي جز افرادي که نمي گذارند نيستند ولي او تصميم خود را گرفته است که در مقابل اين زورمداران سنگ انداز مقاومت نکرده و به آنان يعني نظام نزديک و از حاميان خود دور شود، روحاني سخن نگفت تا مِهر و محبت نظام را کسب کند!
اين استدلال به اندازه اي ناشيانه و دور از خرد به نظر مي رسد که پاسخ دادن به آن نيز شايد غيرعاقلانه باشد، چرا که نه مشکلات اقتصادي قابل انکار هستند و نه وظايف و مسئوليت هاي دولت سلب شده و در نتيجه دوري و نزديکي نهادهاي رسمي و غير رسمي به دولت نه مي تواند مشکلي را حل کند نه بيفزايد و تشديد سازد.
نگذاشتند حرف بزند!
هميشه کساني هستند که نگذارند يا رئيس جمهور کار کند يا حرف بزند، روزنامه زنجيره اي آرمان نيز ديروز استدلال خنده دار اجازه ندادند حرف بزند را تکرار کرده و با اشاره به سخنان روحاني در مجلس مبني بر اينکه اميدوارم بتوانم نکات و توصيه هايي را که مقام معظم رهبري نسبت به همين جلسه به من فرمودند، دقيقا مراعات کنم» نوشت : «در ادبيات فارسي و عربي، صنعتي به کار مي رود که نام «اشاره» به خود گرفته است و معنيش آن است که، گوينده، يا نويسنده، در الفاظ يا کلماتي اندک، معاني بلند يا مطالب زيادي را براي شنونده بيان يا القاء مي کند!...«اَلعاقِلُ يَکفيهِ الاِشاره»
بي بي سي فارسي نيز در روزهاي گذشته بارها اين استدلال را تکرار کرده است که توصيه هاي رهبر انقلاب به رئيس جمهور باعث شده است که او در صحن علني سخني نگويد و...!
اين رسانه ها تلاش کرده اند تا سخن نگفتن روحاني را به توصيه هاي رهبري که در نطق رئيس جمهور در مجلس نيز به آن اشاره شد مرتبط سازند ولي اين تحليل احمقانه و ناشيانه به نظر مي رسد چرا که رهبر معظم انقلاب همواره مسئولين را به دوري از حاشيه سازي و جنجال آفريني هاي بي مورد توصيه کرده اند و اين مسئله اي پنهان نبوده و نيست که رئيس جمهور به استناد آن اگر گفتني داشت و مي توانست از خود دفاع کند از اين گفته ها بگذرد، محدوديت هر مسئولي در جمهوري اسلامي حرکت در مدار قانون و منافع ملي کشور است و اين توصيه هميشگي رهبر معظم انقلاب بوده، هست و خواهد بود و انتظاري جز اين هم از يک مسئول در جمهوري اسلامي نبوده و نيست، مگر اينکه عده اي چون مدعيان اصلاحات و ارگان هاي خبري بيگانه انتظار داشتند اين جلسه به محلي براي آشوب آفريني ها و جنجال سازي تبديل شود!
عالم و آدم مي دانند که تيم اقتصادي دولت مشکل دارد
در سوي ديگر برخي نمايندگان منتقد همچنان بر سوال هاي خود و ضرورت تلاش دولت براي حل مشکلات تاکيد دارند.
مجتبي ذوالنور نماينده قم در گفت و گو با ايلنا با بيان اينکه «با توبيخي که روحاني از مجلس گرفت، کارهايي انجام خواهد شد» اظهار داشت: عالم و آدم مي دانند که تيم اقتصادي دولت مشکل دارد استيضاح وزرا از سر لج و لجبازي نيست.
غلامرضا کاتب نماينده گرمسار و رئيس کميسيون تدوين آيين نامه داخلي مجلس نيز با بيان اينکه هيئت رئيسه مجلس هم مي تواند آيين نامه را تفسير کند، گفت: در هيچ کدام از سوالات از رئيس جمهور بحث نقض قانون با استنکاف از قانون مطرح نشده است.
در مقابل عبدالله سامري نماينده خرمشهر گفت: اگر آقايان آيين نامه مجلس را به هم نريزند و آن را بالا و پايين نکنند، موضوع عدم اقناع نمايندگان از پاسخ هاي رئيس جمهور بايد براي بررسي به قوه قضائيه ارسال شود.
عليرضا سليمي نماينده محلات و دليجان نيز با بيان اينکه مرجع تشخيص نقض قانون بودن يا استنکاف از قانون بودن موضوع سوال از رئيس جمهور، «قوه قضائيه» است نه «مجلس»، گفت: تفسير آيين نامه بر عهده مجلس است نه هيئت رئيسه و در صورت ضرورت طرح تفسير آيين نامه داخلي مجلس درباره سوال از رئيس جمهور را ارائه مي کنيم.
