محمد ملکی در نامه ای خطاب به سران شرکت کننده در
اجلاس غیرمتعهدها : شما پای به سرزمینی نهاده اید که
در شرایط دردناکی به سر می برد. 4 شهریور 91
اگر چنانچه گوش
شنوایی در سازمان ملل وجود می داشت تا که
به چنین نامه ی مسئولانه و بشر دوستانه و روشنگرانه ی دفاع از حقوق بشر آقای دکتر محمد ملکی پاسخگوی باشد .دیگر نیاز نبود تا که
ایشان زندانی سیاسی دو نظام شاه وجانشین آن شیخ باشد . برای اینکه از سوی سازمان ملل حقوق بشر ومدافع آن بودن همچون دین که برای حاکمان ایران ابزار تبلیغاتی
در راستای پیگیری اهداف خاص شده است برای سازمان ملل هم همین نقش مشابه ابزاری
دارد . از سوی دیگرر هبران یا مسئولان
کشورهای به حساب غیر متهعد ها هم که به دعوت حاکمان ایران لبیک گفته اندکه رکوردار محکومیت اول جهانی نقض حقوق بشر و
بانکدار تروریست جهانی می باشد و در اجلاس غیر متعدها در تهران شرکت می کنند .زیاد
فرقی با حاکمان ایران ندارند و اگر چنانچه در نقض مستمر حقوق بشر حاکمان ایران را حمایت نکنند ، علیه اش انتقاد هم نمی کنند . بنابراین قطع نقض حقوق بشردر ایران زمانی امکان پذیر می شود که تغییرات دمکراتیک در ایران انجام گیرد .
دکتر
محمد ملکی مبارز و آزادی خواه پر سابقه ، فعال ملی- مذهبی و نخستین رئیس
دانشگاه تهران پس از انقلاب که به اتهام های گوناگون حبس های مختلفی را پشت
سر گذاشته است ، طی نامه ای به سران شرکت کننده در اجلاس غیر متعهد ها در
تهران ضمن خوش آمد گویی به آن ها و اشاره به فرهنگ دیرپا و غنی سرزمین ایران از
جمله در رابطه با حقوق بشر ، نکاتی از وضعیت حقوق بشر در ایران پس از انقلاب را با
آن ها در میان گذاشته است. وی در قسمتی از این نامه گفته
است: حال که در وطن من هستید به نام یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این
حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که
به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و
با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این
زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که
از شما دعوت به حضور در ایران نموده با دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.به گزارش سایت ملی – مذهبی متن کامل این نامه به دو زبان فارسی
و انگلیسی چنین است:با نام خدا عالیجنابان؛سران محترم شرکت کننده در اجلاس
کشورهای غیرمتعهد در تهران. به شما که بعنوان میهمان پای به
کشور مصیبت زده ی ایران نهاده اید، کشوری که این روزها در اندوه از دست دادن تعداد
زیادی از هموطنانمان در زلزله شمال غرب کشور است، خوشامد میگویم. از فرصت حضورتان
بهره گرفته مطالبی را با شما در میان میگذارم. یقینا مستحضر هستید که کشور
باستانی ایران، فرهنگی غنی و باسابقه دارد و خدمات ارزنده ای به غنای فرهنگ بشری
نموده است. بسیاری از پژوهشگران ایران را پایه گذار حقوق بشر میدانند و خدمات کشور
ما را به پیشرفت تمدن جهانی باور دارند. عالیجنابان؛ شما اکنون پای به
سرزمینی نهاده اید که این روزها بعلت بی کفایتی زمامدارانش، مردم در شرایط بسیار
دردناکی بسر میبرند. از سویی گرفتار فقر و فساد هستند و از سوی دیگر سایه ی جنگی
ویرانگر بر سر آنها افتاده است. در مدت بیش از سی سال، حکومتگران دست به اعمال
ضدبشری زده اند، از جمله کشتار ده ها هزار مرد و زن دگراندیش که جز آزادی و عدالت
چیز دیگری را طلب نمیکردند. از نمونه های بارز آن کشتارچندین هزار زندانی سیاسی در
سال ۱۳۶۷که دوره ی محکومیت خود را در
زندانها میگذراندند به دستور آقای خمینی بوده است. این گونه کشتارها در مجامع حقوق
بین المللی به عنوان «جنایت علیه بشریت» شناخته میشود. نمونه دیگر کشتار مردم در
تظاهرات مسالمت آمیز دراعتراض به تقلب در انتخابات سال ۱۳۸۸می باشد. جهت اطلاع شما عالیجنابان اجازه
دهید که نویسنده این یادداشت خود را معرفی نماید. بنده محمد ملکی استاد بازنشسته
دانشگاه و اولین رییس دانشگاه تهران پس از پیروزی انقلاب هستم که مختصری از آنچه
در این نظام به سرش آمده را برای شما بازگو میکنم تا بهتر آگاه شوید حکومتی که به
دعوت آن به ایران آمده اید چگونه حکومتی است و با مردمی که نخواستند زیر بار ظلم و
بیداد این حکومت فاشیستی ـ مذهبی بروند چه رفتاری داشته و دارد.حدود یک سال پس از بسته شدن دانشگاهها به بهانه انقلابی فرهنگی
در سال ۱۳۵۹، نامه ای انتقادی در اعتراض به
این تصمیم نوشتم که این نامه بهانه ای شد تا تیر ماه ۱۳۶۰به خانه من هجوم آورده و مرا
دستگیر کنند. پنج سال در زندانهای مختلف و بدنام در ایران از جمله اوین و قزلحصار
زیر سخت ترین شکنجه ها قرار گرفتم که هنوز پس از سی سال آثار آن شکنجه بر روی بدنم
باقی است.در اسفند ۱۳۷۹مجددا باتفاق جمعی از فعالان ملی
ـ مذهبی از طرف سپاه پاسداران دستگیر و حدود ۶ماه در زندان مخوف عشرت آباد در
سلولی به درازای ۱۸۰سانتی متر و پهنای ۸۰سانتی متر زندانی و بعد در یک
دادگاه غیر قانونی محاکمه و به ۷سال زندان محکوم شدم. در سال ۱۳۸۸و پس از تظاهرات تاریخی مردم
تهران در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، که اکنون دعوت
کننده ی شماست، درحالیکه در بستر بیماری بودم مجددا دستگیر شده و ۱۹۱روز که ۹۰روز آن در سلول انفرادی بند ۲۰۹زندان اوین بود در شرایطی بسیار
ناگوار زندانی شدم. عالیجنابان؛ لازم به یادآوری است
بنده در آستانه ۸۰سالگی و مبتلا به بیماری های
گوناگون از جمله سرطان پروستات و نارسایی قلبی هستم و بعلت وخامت وضع سلامتی ام
بالاجبار من را به مرخصی فرستادند و در یک دادگاه فرمایشی و غیرقانونی محکوم به یک
سال زندان شدم. اینکه در این زندانها بر من بعنوان یکی از شاهدان زندانهای جمهوری
اسلامی چه گذشت و چگونه زیر انواع شکنجه ها قرار گرفتم داستانی است جداگانه که اگر
امکانی فراهم شود جزییات آنرا شرح خواهم داد. عالیجنابان؛حال که در وطن من هستید به نام
یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد
رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها
را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه
نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید
تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به حضور در ایران نموده با
دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.لیست زندانیان سیاسی ایران را
میتوانید از جناب آقای دکتر احمد شهید نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای
ایران که هرگز اجازه حضور در ایران را نیافته و یا دیگر سازمانهای حقوق بشر دریافت
کنید.من تعدادی از این زندانیان را
جهت اطلاع شما در اینجا نام میبرم:وکلای زندانی: نسرین ستوده،
عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده.روزنامه نگاران زندانی: احمد زیدآبادی، مسعود
باستانی، مهسا امرآبادی، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، عیسی سحرخیز، سیامک قادری.دانشجویان
زندانی: مجید توکلی، شبنم مددزاده، بهاره هدایت، عماد بهاور، فرزاد
مددزاده، مجید دری، ضیا نبوی، علی اکبر محمدزاده، حامد روحی نژاد، امید کوکبی،
مهدی خدایی، سما نورانی، آرش صادقی، سیاوش حاتم، بابک داشاب. فعالان سیاسی: مسعود
پدرام، علیرضا رجایی، سعید مدنی، عبدالله مومنی، حشمت الله طبرزدی، خسرو دلیرثانی،
محمد فرید طاهری، امیر خرم، فریبرز رییس دانا، حسن اسدی زیدآبادی، مصطفی تاجزاده،
بهزاد نبوی، ابوالفضل قدیانی، علی معزی، مهدی محمودیان، آرش سقر، فیض الله عرب
سرخی، محسن امین زاده، ابوالفضل عابدینی، محسن میردامادی، محمد امین هادوی، محمد
کاظمینی بروجردی، ارژنگ داوودی، محمد رضایی.فعالان سیاسی در حصر خانگی: مهدی
کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد.فعالان مدنی: محبوبه کرمی، محمد صدیق کبودوند،
رضا شهابی، افشین اسانلو، محمد داوری، مهدی خدایی و دهها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر. با احترام و آرزوی موفقیت. تهران ـ دکتر محمد ملکی ـ ۳شهریور ۱۳۹۱. رونوشت:ـ دبیر کل سازمان ملل متحد آقای بان
کی مون.ـ نمایندگی حقوق بشر سازمان ملل، دیده بان ویژه ایران جناب آقای دکتر احمد
شهید.ـ دبیرخانه اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد
