گزیده ها 10مرداد - 95

گزیده ها 10مرداد - 95
100درصد هزینه‌ درمان و دارو ی بیماران خاص و صعب العلاج و تمام هزینه در مان نازایی پرداخت می‌شود عمل جراحی فرهنگیان، بدون پرداخت هزینه‌ انجام می‌شود یک میلیون و 700 هزار نفر تحت پوشش بیمه فرهنگیان هستند
مدیرکل اداره تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش از پوشش بیمه تکمیلی یک میلیون و 700 هزار نفر از فرهنگیان کشور خبر داد و درباره سقف تعهدات به بیماران صعب العلاج و خاص گفت: صدرصد هزینه‌های دارو و درمان بیماران خاص و صعب العلاج توسط آموزش و پرورش پرداخت می‌شود و همچنین با عقد قرارداد با بیمارستان رویان تمامی هزینه نازایی افراد تحت پوشش پرداخت خواهد شد.فرشید سیاری درباره آغاز فعالیت بیمه تکمیلی درمان معلمان گفت: «بیمه تکمیلی معلمان برای نخستین بار از اردیبهشت ماه سال 89 براساس درخواست وزیرآموزش و پرورش دولت دهم آغاز شد. در آن زمان 12 هزار میلیارد تومان بودجه برای آن در نظر گرفته شد که نیمی از آن را معلمان می‌پرداختند و نیمی دیگر از محل اعتبارات رفاهی وزارت آموزش و پرورش در وجه معلمان پرداخت می‌شد. در ابتدا این قرارداد تعهداتی را شامل می‌شد که بیشترین نیاز فرهنگیان را برطرف می‌کرد و البته پرداخت آن هزینه‌ها هم در توان همکاران ما نبود؛ هزینه‌هایی مثل ویزیت دکتر، دندانپزشکی تا سقف 200 هزارتومان، عینک و هزینه‌های پاراکلینیکی با رعایت فرانشیز و تعرفه‌های مصوب پرداخت می‌شد که بخش قابل توجهی از نیازهای درمانی معلمان را پوشش می‌داد.» وی افزود: «از همان ابتدا هم نارضایتی و شکایت و  اعتراض به برخی خدمات ارائه شده از سوی شرکت بیمه ایران که با ما قرارداد داشت به گوش می‌رسید. شرکت بیمه ایران شرکت دولتی است که شعب و نمایندگی فراوانی در سطح کشور دارد. ما با این شرکت همکاری خوبی داشتیم و قرارداد را سال به سال تمدید کردیم تا تیرماه سال 91 با تشدید تحریم‌ها و کمبود اعتبار مواجه شدیمسیاری با اشاره به پرداخت حق بیمه معلمان تأکید کرد: «یک میلیون و 700 هزار نفرتحت پوشش بیمه فرهنگیان قرار دارند. در سال گذشته برای آنکه خدمات بیمه‌ای فرهنگیان ادامه داشته باشد و این خدمات برای فرهنگیان از بین نرود توافقی شفاهی بین دو مسئول وزارت آموزش و پرورش سابق و بیمه ایرانیان انجام گرفت که وزارت آموزش و پرورش بدهکار بیمه شود و خودمان مستقیم با بیمه در ارتباط باشیم. سال 93 که می‌خواستیم قرارداد جدید را با بیمه امضا کنیم آنها قرارداد جدید را امضا نکردند، بدنه بیمه ایران در سال 92 تغییر کرد و مدیران جدید هم بر این باور بودند که باید وزارت آموزش و پرورش بدهی خود را به بیمه بپردازد تا آنها بتوانند قرارداد جدید ببندند. آن سال به دلیل تحریم‌ها و کمبود بودجه نتوانستیم قرارداد جدید را با بیمه ایران منعقد کنیم و همچنین بدهی بسیار سنگینی هم  باید پرداخت می‌کردیم. علاوه بر آن دیگر کار را با ما ادامه ندادندوی اظهار داشت: «وزیر آموزش و پرورش  با وزیر رفاه دیداری داشت و در آنجا به این نتیجه رسیدند که با شرکت آتیه سازان حافظ قرارداد منعقد کنیم. 740 منطقه آموزش و پرورش در شهر، شهرستان و ناحیه وجود دارد همین موضوع موجب شد تا بیمه  آتیه سازان حافظ  کار را با مقداری افول نسبت به قبل انجام دهد گرچه باز هم همان مشکلات اعتباری با آتیه سازان حافظ وجود داشت که نتیجه آن هم بدهی به این بیمه بود. در نتیجه مجبور شدیم به خاطر اینکه محدودیت اعتبارات اجازه نمی‌داد و توقع در معلمان ایجاد شده بود که 50 درصد حق بیمه را پرداخت کنند و مابقی را هم ما پرداخت کنیم  کار را به شکل صندوقی ادامه دهیم، یعنی مدیریت مالی کار متعلق به ما باشد و حق بیمه و خسارت را هم خودمان پرداخت کنیمواریز روزانه بیش از یک میلیارد و 400 میلیون تومان خسارت به حساب بیمه شدگان
سیاری با اشاره به اینکه میانگین پرداخت حق بیمه معلمان در کل کشور 15 روز است، تأکید کرد: بعضی از استان‌ها زیر این میانگین پرداخت دارند. بحث نظارت آموزش و پرورش در رسیدگی و پرداخت به این شکل کامل محقق شده است و حالا ما توانسته‌ایم تعهدات خودمان را به معلمان افزایش دهیم. هم اکنون فرهنگیانی که درگیر بیماری‌های صعب العلاج هستند  یا داروهای گرانقیمت می‌خرند هم اضافه کرده‌ایم.
وی با اشاره به حذف خدمات دندانپزشکی گفت: همکاران ما معترض بودند که خدمات دندانپزشکی 200 هزار تومان است که به مدت 3 سال هم این مبلغ ثابت بود. همکاران می‌گفتند این 200 هزار تومان بسیار کم است و حق هم داشتند برای همین ما این حق بیمه را حذف کردیم و در عوض نسبت به توسعه مراکز دندانپزشکی درمانگاه‌های فرهنگیان و بخش‌های مجهز دندانپزشکی در سراسر کشور اقدام کردیم که حالا با تعرفه‌های مصوب این درمانگاه‌ها بین 20 تا 30 درصد همکاران فرهنگی تخفیف می‌دهند و تا حدود قابل توجهی خلأ دندانپزشکی را هم برطرف کرده‌اند.مدیرکل اداره تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش با تأکید بر اینکه بیش از 10 میلیون و 200 هزار پرونده پزشکی فرهنگیان، رسیدگی و پرداخت خسارت شد اظهار کرد: بر اساس مدارکی که داریم به طور متوسط روزانه بیش از یک میلیارد و 400 میلیون تومان خسارت به حساب بیمه شدگان واریز می‌شود. حدود 200 نفر از بیمه شدگان ما خسارتی بالای 50 میلیون تومان داشتند. در مجموع 436 میلیارد تومان جمع کل هزینه‌های واریزی به حساب بیمه شدگان و مراکز طرف قرارداد بوده است که 58 درصد آن هزینه‌های سرپایی و 42 درصد هزینه بستری بود.او با تأکید بر اینکه انتقادات نسبت به بیمه فرهنگیان کمتر از قبل شده است ،گفت: «در ماه های اخیر یک آرامش بسیار خوبی  در فضای بیمه‌ای درمان فرهنگیان کشور حکمفرما شده است و بر اساس نظرسنجی که ما کردیم و بخش‌های نظارتی آموزش و پرورش، شاهد کاهش چشمگیر اعتراض ها و شکایات در این زمینه بودیم.هزینه درمان نازایی پرداخت می‌شود
رئیس اداره بیمه و درمان اداره کل تعاون و پشتیبانی اداره کل آموزش و پرورش  نیز در این باره گفت: در هیچ ارگانی هزینه بیمار خاص و سرطانی صفر تا صد پرداخت نمی‌شود. افراد بیمار و خانواده بیماران خاص، ریالی برای هزینه درمان پرداخت نمی‌کنند. همکار فرهنگی داریم که بیش از 600 میلیون تومان هزینه درمانش بوده که ما آن را پرداخت کردیم. دنبال این هستیم تا هزینه دارو‌های خارجی را برای همکاران فرهنگی که بیماری خاصی دارند پرداخت کنیم. البته امسال همه هزینه‌های بیماران خاص پرداخت می‌شود. از طرف دیگر با بیمارستان‌های خاص و ویژه خوب در تهران و شهر‌های بزرگ قرارداد بستیم، همکاران ما بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای درمان خود را انجام می‌دهند.عبدالکریمی تأکید کرد:همکاران فرهنگی بدون آنکه هزینه‌ای پرداخت کنند عمل جراحی می‌شوند. با بیمارستان رویان هم قرارداد بستیم که همکاران ما اگر برنامه برای درمان نازایی داشته باشند این بیمارستان به طور رایگان اقدام های درمانی فرهنگیان را انجام دهد. در بیمارستان مصطفی خمینی و الزهرای اصفهان تمام کارها و معالجه‌ها رایگان است و ما هزینه‌های همکاران و خسارات همکاران را 15 روزه پرداخت می‌کنیمعلاوه بر آن پرداخت ما به همکارانی که با لیزر درمان می‌کنند 20 درصد بیشتر است.وی تأکید کرد: «اگر همکار فرهنگی باشد که درمانی انجام داده و خسارتش را دریافت نکرده به ما مراجعه کند تا  خسارت لازم  پرداخت شود. پیشنهاد ما به همکاران این است به مراکز طرف قرارداد فرهنگیان مراجعه کنند.بیش از 9 هزار مرکز درمانی در کشور داریم. همکاران ما در برخی مواقع به مراکزی مراجعه می‌کنند که طرف قرارداد ما نیستمنبعروزنامه ایران
هر یک از ما هر روز تقریبا 10 تا 12 ساعت از زندگی خود را به کار اختصاص می‌دهیم. زمان آن است که از خود بپرسیم «آیا این همان کاری است که می‌خواهم انجام دهم یا کاری است که باید انجام دهم؟» ما هر روز ساعت 6:30 صبح از خواب بیدار می‌شویم، همه روز کار می‌کنیمبه گزارش دنیای اقتصاد و به نقل از گرگ کین نیرد، به سر کار می‌رویم و برمی‌گردیم و این پروسه همچنان تکرار می‌شود. از خودمان یک سوال ساده بپرسیم «آیا من در کنترل زندگی هستم یا زندگی در کنترل من است؟» زمان آن است که از روزمرگی رها شوید و به خود قدرت دهید تا به آنچه می‌خواهید برسید. انجام فعالیت‌های زیر باعث بهتر شدن روز کاری شما می‌شود و در کار و زندگی‌تان پیشرفت حاصل خواهد شد تا بتوانید از طریق ایجاد تعادل، راندمان کاری بهتری نیز داشته باشید.هفت اصل مهم که به شما قدرت می‌دهند کنترل زندگی خود را دوباره در دست بگیرید عبارتند از:استعدادبه معنی استعدادی است که در شخصیت شما وجود دارد یا به عبارتی نیروی درونی که شما را به حرکت وا می‌دارد و سرعت زندگی. این اصل یک پرسش را مطرح می‌کند «چقدر فشار را بر خود تحمل می‌کنید؟» شاید به شما گفته باشند که از لحاظ رفتاری «نوع A» هستید. این یعنی احتمال دارد که زیر فشار دائمی باشید و کل زندگی را در رقابت ببینید و اینکه باید نسبت به خودتان و دیگران سختگیر باشید. اگر از «نوع A» هستید، می‌خواهید همه کارها را سریع و به شکل وظیفه‌گر اتمام کنید و در این حالت کار برای شما با سرعت و انرژی بالایی مدیریت می‌شود. در این صورت با توجه به وسواسی که برای انجام کارها وجود دارد شاید وقتی برای تفکر و تعمق و اینکه به کجا می‌خواهیم برسیم، وجود نداشته باشد.تناسب انداماین اصل به شرایط کلی سلامت بدنی شما می‌پردازد و اینکه رژیم غذایی‌تان چقدر به این سلامتی و تناسب‌اندام کمک می‌کند. همیشه در خدمت کار بودن ممکن است باعث شود از سلامتی خود غافل شوید. بالاخص اگر از ساعت 9 صبح تا 5 عصر پشت میز می‌نشینید. در این صورت کمتر احتمال دارد که زمانی را به ورزش کردن اختصاص دهید یا پیاده‌روی کنید. برای آنکه تعادل میان کار و زندگی وجود داشته باشد به این موضوع فکر کنید که چگونه می‌توانید گام‌های مستحکم‌تری در جهت سلامت و تناسب اندام خود بردارید و دست‌کم حداقل‌ها را انجام دهید تا قوی و سالم بمانید. رژیم‌های تناسب اندامی را انتخاب کنید که در آن ورزش هفتگی گنجانده شده باشد.تغذیه و رژیم غذاییچه می‌خورید و آنچه می‌خورید چقدر سالم است. آیا یک رژیم سالم و مغذی دارید؟ بیشتر افراد از نیازهای کلی و خاص خود درباره رژیم غذایی‌شان آگاه نیستند و فقط غذاهایی را می‌خورند که از آن لذت می‌برند، بدون توجه به تاثیر آن بر بدنشان. برای داشتن تعادل میان کار و زندگی باید در رژیم غذایی هم تعادل وجود داشته باشد. پس روی این مساله برنامه‌ریزی و سازماندهی داشته باشید. درباره آن مطالعه کنید و یک رژیم سالم را انتخاب کنید که بتوانید آن را ادامه دهید و به عادت غذایی شما تبدیل شود.سلامت فردیممکن است به‌عنوان فردی که زیاد کار می‌کند بدن خود را نادیده بگیرید و آن قدر به وضعیت خود بی‌توجه باشید تا تبدیل به یک مشکل جدی شود. ممکن است به وزن، رژیم غذایی و سلامت فیزیکی خود کم‌توجهی کنید و به اندازه کافی استراحت نکنید. برای ایجاد تعادل مناسب میان کار و زندگی باید به بدن خود اهمیت بدهید. برای این کار از کنار گذاشتن یک یا دو عادت نامناسب که به سلامتی‌تان ضرر می‌رساند شروع کنید مثلا ترک سیگار، کافئین یا الکل.تعادل احساسیاین به آن معناست که چقدر به سلامت ذهنی و احساسی خود اهمیت می‌دهید. پرسشی که در این اصل مطرح می‌شود این است که «آیا من اغلب اوقات از لحاظ احساسی، حس خوبی دارم؟» آیا تاکنون احساس کرده‌اید هر روزی که می‌گذرد «چالشی برای غلبه کردن» است؟ این مساله می‌تواند روی فراست و درون‌بینی شما اثر منفی بگذارد. برای داشتن تعادل میان کار و زندگی فکر کنید که چگونه مسائل را آسان‌تر بگیرید و از زندگی خود راضی باشید و زندگی را به منزله یک «تجربه جدید» ببینید. با نزدیک‌تر بودن به دیگران می‌توان احساس راحت‌تری داشت. سعی کنید با وقایع زمانی که رخ داده‌اند روبه‌رو شوید و به استقبال اتفاقات بد نروید. درک کنید که سخت است بتوان حس نگرانی را متوقف کرد. خودآگاهی بیشتری کسب کنید. خودآگاهی اغلب اولین قدم برای داشتن تفکر مثبت است.عادات احساسی و کنترل آنبه احساسات و اندیشه‌های درونی خود گوش دهید. سپس تا حدی که لازم است زندگی و محیط پیرامون خود را کنترل کنید تا به آن درجه از کنترل که مطلوب است برسید. نگران این نباشید که دیگران درباره شما چگونه فکر می‌کنند یا اینکه همیشه باید همه کارها را «درست» انجام دهید. اگر این اثر ادامه پیدا کند امکان دارد از لحاظ احساسی حالت فرار به خود بگیرید یعنی مثلا از نگرانی در سکوت به نشان دادن آشکار ناراحتی خود (یا حتی نشان دادن خشم) روی بیاورید. باید اتکا به نفس خود را بالا ببرید تا در زندگی روی خودتان کنترل داشته باشید. در این صورت هم در محیط کار راحت‌تر خواهید بود، هم عیب‌های خود را راحت‌تر می‌پذیرید و هم راحت‌تر می‌توانید از دیگران کمک بخواهید؛ بدون آنکه احساس خشم داشته باشید.تعادل میان کار و زندگی:‌ اصول فوق به این موضوع می‌پردازد که نسبت به کار خود چه احساسی دارید و درباره نحوه مدیریت و کنترل آن چگونه فکر می‌کنید نه اینکه کار شما را مدیریت و کنترل کند. بعضی از افراد کار را « اجباری» می‌دانند و معتقدند باید آن را «تحمل» کرد و تا جایی که بتوانند از آن فراری‌اند. نباید اجازه دهید مشکلات کاری روی زندگی خوبی که خارج از محیط کار دارید، اثر بگذارد. کار را به به‌عنوان یک بخش چالش‌برانگیز و جالب زندگی خود ببینید که می‌توانید هر آنچه می‌خواهید از آن به‌دست آورید؛ بدون آنکه اجازه دهید بر زندگی عادی‌تان چیره شود.  شما حق انتخاب دارید یا کاری که از آن لذت می‌برید پیدا کنید یا آن را طوری تغییر دهید که انجام آن با رضایت بیشتری برایتان به همراه باشد. هر جا امکان هرگونه تغییر برای دید مثبت‌تر شما وجود دارد آن را انجام دهید. اگر این هم امکان‌پذیر نبود، فکر کنید چه قدم‌هایی می‌توانید بردارید که همه چیز را با هم تغییر دهید.
آلبرت اینشتین بیشتر به دلیل نظریه نسبیت شهرت دارد. از زمانی که اینشتین نظریه‌ نسبیت را ارائه داد دیدگاه کلاسیک به عنوان یک نظریه‌ای پیش پا افتاده محسوب می‌گردید و به همین دلیل، اینشتین شهرت جهانی پیدا کرد. به علت ارتباط دادن حرکت اجسام در جهان هستی توسط نسبیت خاص، دانشمندان توانستند فرضیه‌های خود را در مباحث حساسی، مانند فضا و زمان را دوباره از نو مورد بررسی قرار دهند. این نظریه پرده از اسرار مهمی در مبحث ارتباط بین انرژی و ماده برداشتبه گزارش گجت نیوز و به نقل از گاردین، در سال 1905 مقاله‌ای به نام «الکترودینامیک در اجسام متحرک» توسط اینشتین منتشر شد که به نظریه‌ی نسبیت خاص پرداخته شده بود. او این نظریه را در پی تناقض‌هایی که بین معادله‌های قوانین حرکتی آیزاک نیوتن و الکترومغناطیس جیمز کلرک ماکسول وجود داشت، ارائه کرد. بنا به نظریه‌ی ماکسول، آنچه باعث ثابت بودن نور در خلاء می‌شود، ارتعاش نور در میدان الکترومغناطیس است. تقریبا بیش از 100 سال پیش نیز قوانین حرکتی توسط نیوتون ارائه شده بود.اگر این نظریه‌ها را در کنار عقایدی که گالیله داشت، قرار دهیم، متوجه می‌شویم که تفاوت برآورد سرعت تا چه اندازه می‌تواند متفاوت باشد. این تفاوت بستگی به شخصی که آن را اندازه می‌گیرد و حرکت آن فرد نسبت به جسم، دارد. توپی که در دست می‌گیرید، حتی در درون یک ماشین، ممکن است از نظر شما ثابت به نظر رسد، ولی همین توپ از دید یک شخصی که در پیاده‌ رو ایستاده، متحرک است.فرض کنید شخصی در یک قطار نشسته و توپی را به طرف دیوار روبروی خود و چند متر جلوتر از محلی که شما نشستید پرتاب می‌کند. شما سرعت حرکت توپ را که در سکوی ایستگاه نشسته‌اید، برابر با سرعتی که آن شخص در درون قطار محاسبه می‌کند، ارزیابی می‌کنید. وقتی‌که قطار شروع به حرکت می‌کند، شما این بار اندازه‌ی سرعت توپ را دقیق‌تر از قبل محاسبه می‌کنید؛ اما در این لحظه، آن شخص درون قطار، تفاوت سرعت را احساس نخواهد کرد. این دو سرعتی که شما از حرکت توپ به دست آوردید، هر دو از نظر شما صحیح می‌باشند.اگر صورت مسئله را از توپ به نور تغییر دهیم، نتایج این برآوردها متفاوت خواهد بود. اگر فرد درون قطار، نوری را روی دیوار روبه‌روی خود، بتاباند و سرعت ذرات نور (فوتون) را برآورد کند، شما و فرد درون قطار به هر حال سرعت نور را ثابت تصور خواهید کرد. تحت هرگونه شرایطی، سرعت حرکت فوتون‌ها کمتر از 300 هزار کیلومتر در ثانیه بوده است، معادله‌های ماکسول نیز همین نتایج را اثبات می‌کند.ثابت بودن سرعت نور
یکی از دو شرط نظریه نسبیت خاص اینشتین، همین ثابت بودن سرعت نور بود. شرط دوم هم این بود که قوانین فیزیک در هر شرایط یکسان عمل می‌کند، چه در هواپیما، چه در جاده و… اما برای اینکه بتوان سرعت نور را در هر زمان و از دید هر فردی ثابت نگه داشت، در نسبیت خاص، فضا و زمان متغیر خواهند بود. دیگر زمان ثابت و مطلق نخواهد بود. عقربه‌های ساعت هنگام حرکت، آهسته‌تر از عقربه‌های ساعت ثابت، حرکت خواهند کرد. زمان، در صورتی که حرکت با سرعت نور باشد، متوقف خواهد شد.فرمول نظریه نسبیت خاص اینشتین
توسط دو معادله‌ای که در تصویر بالا می‌بینید، میزان کندی سرعت اندازه‌گیری می‌شود. در سمت راست Δt، فاصله زمانی بین دو رخداد از نظر شخص تحت تاثیر (در مثالی که در بالا ذکر شد این فرد نقش همان شخص درون قطار را دارد) است؛ و در سمت چپ Δt، فاصله زمانی بین دو رخداد از نظر ناظر خارجی (شخصی که در سکوی ایستگاه نشسته) است. این دو زمان با عامل لورنتس (γ) به یکدیگر مرتبط هستند. در این مثال عامل لورنتس برابر است با سرعت (v) قطار نسبت به سکوی ایستگاه که در واقع ثابت است. ضریب c در این معادله ثابت و معادل سرعت نور در خلا است.از تقسیم طول موثر جسم بر عامل لورنتس، می‌توان میزان کاهش طول در اجسام متحرک، نسبت به اجسام ثابت را اندازه‌گیری کرد. طول اجسام متحرک در جهت آنها کوتاه‌تر می‌شود. در صورت حرکت جسمی با سرعت نور (به فرض مثال که عملا غیرممکن است) طول آن به عدد صفر خواهد رسید. اگر این توانایی را داشته باشید که از حد معمول خود سریع‌تر حرکت کنید، گذر زمان بر روی شما مثل مثال قبلی خواهد بود و باعث خواهد شد که قد شما دیگر کوتاه نشود.شخصی که از یک سکوی ثابت شما را می‌بیند، می‌تواند توسط عامل لورنتس، تغییرات را برآورد کند. عامل لورنتس برای اجسام و سرعت‌ها‌ی روزانه، تقریبا عدد یک است. آثار نسبیتی فقط در سرعت‌هایی که به سرعت نور نزدیک است، اهمیت پیدا می‌کند. یکی از مشخصات دیگر در نظریه‌ی نسبیت خاص این است که با افزایش سرعت یک جسم متحرک، جرم آن نیز افرایش می‌یابد. افرایش جرم باعث می‌شود که انرژی مصرف شده جهت افزایش سرعت جسم، کاملا صرف افزایش سرعت آن شود. جرم وانرژی هر دو یکی هستند.زمانی که سرعت جسم به‌صورت قابل توجهی، به سرعت نور (c) نزدیک باشد، میزان انرژی مصرفی در افزایش جرم جسم نیز، بیشتر می‌شود. در واقع، چیزی نیست که بتواند مساوی و یا نزدیک به سرعت نور حرکت کند. با وارد کردن هر چه بیشتر انرژی به جسم، فقط جرم آن افزایش خواهد یافت و نمی‌تواند سرعت جسم را افزایش دهد. این نتیجه بسیار مهم است ولی این خود داستانی دیگر است.
برخورد شتر با خودروهای عبوری در جاده‌های جنوب‌شرقی کشور حالا به روال عادی حوادث جاده‌ای در این مناطق تبدیل شده است. روزی نیست که خبری از تصادف شتر با خودرو دراین مناطق منتشر نشود. شترهایی بی‌ساربان که آنها را درحاشیه جاده‌ها رها می‌کنند و لحظات دلهره‌آوری را برای رانندگان و مسافران این جاده‌ها رقم می‌زنندشرق استان هرمزگان، قسمت‌های جنوبی و جنوب‌شرقی کرمان و جاده‌های غربی استان سیستان‌وبلوچستان مناطقی است که در آن بیش از سایر نقاط کشور این تصادفات رخ می‌دهد. تصادفات مرگباری که در بیشتر موارد منجر به کشته‌شدن رانندگان و سرنشینان خودروها می‌شود.٢٠ زخمی در تصادف با شتر
مسیر میناب به جاسک و سیریک یکی از همین جاده‌هاست. یکی از جاده‌هایی که یک لحظه غفلت ازسوی راننده کافی است تا جانش را از دست بدهد و اگر خیلی خوش‌شانس باشد، برای مدتی روی تخت بیمارستان بستری شود. چهارشنبه‌شب گذشته یک‌بار دیگر تراژدی غم‌انگیز تصادف با شتر در محور میناب به سیریک تکرار شد و برخورد یک خودرو تویوتا با شتر بیش از ٢٠ زخمی به دنبال داشت. محمد قلندری، رئیس اورژانس ١١٥ شهرستان سیریک درباره جزییات این حادثه گفت: «خوشبختانه این حادثه تلفات جانی نداشت ولی ٢٠ سرنشین این خودرو به علت شدت وارده مصدوم و راهی بیمارستان شدند.» او اضافه کرد: «در این حادثه بلافاصله مصدومان با ٤ دستگاه آمبولانس اورژانس ١١٥ و هلال‌احمر شهرستان به بیمارستان‌های امام سجاد(ع) شهر سیریک و بیمارستان حضرت ابوالفضل(ع) شهرستان میناب اعزام شدند.» به گفته قلندری رئیس اورژانس شهرستان سیریک از ابتدای‌ سال‌جاری تاکنون بیش از ١١ مورد برخورد شتر با وسایل نقلیه در این محور اتفاق افتاده است که در این حوادث ٤نفر جانشان را از دست دادند و بیش از ٢٦نفر جهت مداوا و درمان به مراکز بهداشت و درمان اعزام شدند.شترهای بدون پلاک و شبنما
این درحالی است که سایر جاده‌های جنوب‌شرقی کشور هم وضع مناسبی ندارند. وجود گله‌های بزرگ شتر درحاشیه جاده ایرانشهر به دلگان هم وضعی مشابه جاده‌های میناب، رقم زده است. به‌طوری که درطی سال‌های اخیر تعداد زیادی از رانندگان و مسافران دراین جاده در اثر برخورد با شتر جانشان را از دست داده‌اند. نبود نور کافی و بی‌توجهی شتران به چراغ و بوق خودروهای عبوری باعث شده تا در این جاده هم تصادفات زیادی رخ دهد، به‌ویژه شب‌ها که میدان دید رانندگان کاهش پیدا می‌کند. کمبود تابلوهای هشداردهنده و عرض کم جاده هم در بروز این تصادفات مرگبار نقش بسزایی دارد، به‌طوری که دادمحمد بامری، مدیر اداره راه و ترابری دلگان پیش از این درباره ایمنی پایین جاده دلگان به ایرانشهر گفته بود: «از گذشته دراین مسیر چند تابلو هشدار عبور و خطر تصادف با شتر نصب شده بود که تعداد آنها کم است و باید تابلوهای بیشتری در این مسیر نصب شود.» او به بی‌توجهی ساربان‌ها و صاحبان شترها هم اشاره کرده بود: «صاحبان شتر هیچ همکاری با اداره راه انجام نمی‌دهند و همان‌طور که مشاهده می‌شود، اکثر تصادفات در این مسیر با شترهایی است که در این مسیر رها و بدون ساربان هستند. حدود ۱۴‌هزار نفر شتر در شهرستان دلگان وجود دارد که همه آنها بدون پلاک و جلیقه شبنما هستند که این تجهیزات باید توسط صاحبان شتر خریداری شودناصر یکی از رانندگان خطی که هر روز در مسیر دلگان به ایرانشهر تردد می‌کند، درباره خطرات این جاده می‌گوید: «من شغلم رانندگی است و هر روز از دلگان به ایرانشهر و بالعکس مسافر جابه‌جا می‌کنم. وقتی به شب می‌خوریم، با توجه به وجود شترهای زیادی که در این مسیر هستند، می‌ترسم که با یکی از آنها تصادف کنم و سرنوشت ده‌ها راننده و سرنشینی دچار شوم که در این جاده و در اثر برخورد و تصادف با شتر جان خود را از دست داده‌اندبه گفته این راننده دلگانی بیشتر این تصادفات در یک محدوده خاصی از این جاده اتفاق می‌افتد که اگر آن محدوده را حفاظ، گاردریل یا تابلوهای هشداردهنده بیشتری نصب کنند تا حدودی می‌تواند از تصادفات جلوگیری کند.جاده بم به ایرانشهر هم یکی دیگر از این جاده‌های مرگبار است. ١٩ فروردین‌ماه ‌سال‌جاری بود که برخورد یک دستگاه پژو با شتر در جاده بم به ایرانشهر جان ٣نفر را گرفت و ٤نفر را هم راهی بیمارستان کرد. چند روز پس از این حادثه، یعنی در یکم اردیبهشت‌ماه ‌سال‌جاری در اثر برخورد پراید با شتر و تریلی ٧نفر جانشان را ازدست دادند. در این حادثه پراید پس از برخورد با شتر از مسیر منحرف و با تریلی برخورد کرد. در این حادثه راننده و همه سرنشینان پراید کشته شدند و راننده تریلی هم راهی بیمارستان شد.کمبود بودجه برای ایمن کردن جاده‌ها
درحالی آمارها از افزایش تلفات جاده‌ای در اثر برخورد خودروها با شتر در مناطق جنوب‌شرقی کشور حکایت دارد که سیدمصطفی ذوالقدر نماینده میناب در مجلس از کمبود اعتبارات و بودجه کافی برای ایجاد حفاظ مناسب در این جاده‌ها سخن می‌گوید. او دراین‌باره می‌گوید: «متأسفانه تعداد تصادفات و تلفات جاده‌ای در مناطق جنوب‌شرقی کشور به دلیل پرورش و وجود گله‌های شتر افزایش زیادی را نشان می‌دهد و تعداد زیادی از هموطنانمان را درگیر می‌کند.» او ادامه می‌دهد: «چند جاده در استان‌های سیستان‌وبلوچستان، هرمزگان و کرمان بیشترین میزان این تصادفات را دارند که به دلیل بعد مسافت و کمبود بودجه هیچ اقدام مناسبی دراین خصوص انجام نگرفته استنماینده مردم میناب در مجلس شورای اسلامی با اشاره به تجربه سایر کشورها در جلوگیری از برخورد شتر با وسایل نقلیه، می‌گوید: «کشور عربستان درحاشیه جاده فنس کشیده و گذرگاه‌های خاصی را برای عبور شتران درنظر گرفته، ولی ما این بودجه و توان مالی را نداریم.» او اضافه می‌کند: «البته راهکارهای ارزان‌تری همچون پلاک‌گذاری و نصب شبرنگ روی بدن شتران وجود دارد ولی ساربانان و صاحبان شتر درکشور با این طرح‌ها همکاری نمی‌کنندمنبعروزنامه شهروند