عده‌ای از خصوصی شدن دانشگاه‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند

مشکلات جشنواره نمایشنامه‌نویسی سخن ادامه دارد؛

عده‌ای از خصوصی شدن دانشگاه‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند/مدیران دانشگاه ما را به رانت و پول‌شویی متهم می‌کنند 9اسفند-95

 خوب این موضوع جدیدی نیست چون از زمانیکه دانشگاه آزاد شکل گرفت سیاست سرکیسه کردن دانشجویان و  پول های کلان به جیب زدن شروع شد و به مرور رشد کرد وبسیار گسترش یافت .

مرتضی دستمرد با انتقاد از فضای فرهنگی و اجتماعی دانشگاه‌ها به ویژه دانشگاه هنر، گفت: همه جشنواره‌هایی که در دانشگاه هنر برگزار می‌شوند با مشکل تامین منابع مالی و اجرایی و سوءمدیریت‌های دانشگاه مواجهند.

مرتضی دستمرد در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به مشکلاتی که نخستین جشنواره نمایشنامه‌نویسی سخن از زمان فراخوان آن در تیر ماه تاکنون با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم کرده است، گفت: ما در برگزاری جشنواره و اختتامیه آن با مشکلات اجرایی، مالی مواجه‌ایم، به طوری که تاکنون سه جابه‌جایی زمانی برای اختتامیه داشتیم و مجبور شدیم آن را درنهایت موکول کنیم به 10 اسفند که امیدوارم در این زمان برگزار شود.

دستمرد با بیان اینکه همه جشنواره‌هایی که در دانشگاه هنر برگزار می‌شوند این بلا به سرشان می‌آید و خواهد آمد، گفت: نمی‌توان این بلا و مصیبتی که گریبان‌گیر جشنواره‌هاست را انکار کرد.

 برای جشنواره 15 میلیون از جیبم خرج کردم

او با اشاره به روندی که جشنواره سخن طی کرده، گفت: برای این جشنواره تاکنون 15 میلیون از جیب خودم هزینه کرده‌ام و 3.5 میلیون از دانشگاه گرفته‌ام برای جشنواره‌ای که مبلغ جایزه نفر اول‌اش 5 میلیون تومان است.

دستمرد تشریح کرد: نخستین جشنواره نمایشنامه‌نویسی سراسری و دانشجویی سخن به‌طور مستقل به‌همت انجمن علمی ادبیات نمایشی دانشگاه هنر در دانشگاه‌های کشور بنیان‌گذاری شد و حتی بنای‌اش هم محکم و مستحکم گذاشته شد؛ چنین جشنواره‌هایی زیر لوای انجمن‌ها کار می‌کنند. طبق اساسنامه هر انجمنی می‌تواند یک جشنواره داشته باشد. یعنی انجمن‌هایی که بیشتر سویه فرهنگی و هنری دارند. مثلا رشته ادبیات نمایشی نیاز مبرم به این دارد که جشنواره نمایشنامه‌نویسی داشته باشد. شورای مرکزی انجمن علمی ادبیات نمایشی با همکاری اساتید رشته مربوطه سعی در این داشتند از همان اول که جشنواره‌ای مستقل داشته باشند که تا حدودی تامین‌کننده نیاز دانشجویان دانشگاه‌های هنری و حتی دانشگاه‌های غیرهنری باشد.

 مشکلات مالی، اختتامیه را به تعویق انداخت

دبیر نخستین جشنواره نمایشنامه‌نویسی سخن با اشاره به مشارکت ١٧ دانشگاه کشور در دوره اول آن گفت: 103 متن در بخش دانشجویی و ٢٥ اثر در بخش دانش‌آموختگان و مدرسان شرکت کردند. فراخوان اولیه اواخر تیر بود. مهلت ارسال تا 30 دی بود که جشنواره 25 روز تمدید شد تا 25 آبان. زمان اختتامیه در فراخوان 5 دی اعلام شده بود اما به دلیل اینکه در بخش دانشجویی خارج از تصور ما بود که این تعداد اثر بیاید در این بازه زمانی کم ما مجبور بودیم زمان داوری جشنواره در بخش دانشجویی را گسترش دهیم. مجبور شدیم اختتامیه را به سی دی ماه موکول کنیم که به دلیل شرایط مالی این اختتامیه در این زمان هم برگزار نشد.

دستمرد با اشاره به آسیب‌ها و سازوکارهای جشنواره‌های دانشگاه گفت: چرا جشنواره سخن که شاید به گفته داورها سطح آثار رسیده در دوره اول آن حتی بالاتر از بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره دانشگاهی است باید با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم کند؟

عده‌ای از خصوصی شدن دانشگاه‌ها پول‌های کلانی به جیب می‌زنند

دستمرد با اشاره به اینکه جشنواره‌ها به خصوص در دانشگاه هنر تهران مبنا را بر این می‌گذارند که یک تیم دانشجویی پشت این جشنواره است، گفت: ما وارد فاز چهارم نظام دانشگاهی در ایران شدیم اما باید نام دانشگاه‌های خصوصی را «خصولتی» گذاشت. به این معنا که این دانشگاه به معنای تام و کمال هنوز خصوصی نشده چه آزاد چه غیرانتفاعی چه علمی کاربردی و چه پیام نور. هنوز دولت منابع مالی به این دانشگاه‌ها تزریق می‌کند و دانشگاه‌های دولتی هم متاسفانه معلق‌اند و خصوصی یا دولتی بودن‌شان مشخص نیست.

خصوصی شدن، فضای فرهنگی، فضای اجتماعی، فضای دانشگاه‌ها و نظام آموزشی را به اغما می‌برد

او با اشاره به بودجه و مسائل مالی جشنواره سخن گفت: جشنواره‌ای که صد میلیون برآورد بودجه دارد دانشگاه می‌گوید من 5 میلیون آن را می‌پردازم. می‌خواهند فضای نظام دانشگاهی را تبدیل به یک فضای خصوصی کنند. خصوصی شدنی که روز به روز فضای فرهنگی، فضای اجتماعی، فضای دانشگاه‌ها و نظام آموزشی را به اغما می‌برد و عده‌ای از این موضوع اقتصادی بودن دانشگاه‌ها سوءاستفاده می‌کنند و پول‌های کلانی به جیب می‌زنند؛ از دانشگاه هنر بگیرید تا دانشگاه تهران و...

یک معاون دانشگاهی هم‌زمان پنج شغل مدیریتی دارد

دستمرد با بیان اینکه این عده در بدنه دانشگاه هستند و بیرون از نظام دانشگاه هم می‌توانند باشند، گفت: وقتی می‌بینم یک معاون در دانشگاه هم‌زمان چهار الی پنج شغل مدیریتی دارد و حقوقش ماهانه 15 تا 1 میلیون است، بعد جشنواره‌ای که در یک فرآیند هشت الی ده ماهه اتفاق می‌افتد 5 میلیون بودجه دارد درحالیکه این 5 میلیون پول غذای شش ماهه تیم برگزاری هم نیست، پس دانشگاه مشکل دارد.

فضای دانشگاهی تبدیل به کاسبی و بنگاه اقتصادی شده است

دبیر جشنواره سخن با بیان اینکه فضای دانشگاهی تبدیل به کاسبی شده است، گفت: این فضا به بنگاه اقتصادی تبدیل شده است که عده‌ای از اعضای هیات علمی گرفته تا مدیران دانشگاهی تا روسا، از این فضا استفاده می‌کنند. روز به روز دانشجو در این فضا سرخورده می‌شود. این اتفاق کلی است اما در جشنواره‌ها بیشتر به چشم می‌آید.

دستمرد برای مثال به جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی اشاره کرد که دو سال است برگزار نمی شود و دلیل عمده آن هم مسائل مالی است، گفت: جشنواره‌ای مثل مونولگ که هفتمین دوره برگزاری خود را پشت سر می‌گذارد آذر امسال سه میلیون و 500 هزار تومان با بدبختی از وزراتخانه می‌گیرد که نیمی از از بودجه شش میلیون و 500 هزار تومانی آن بعد از 9 ماه است.

نظام آموزشی هر روز زخم می‌خورد و رو به اضمحلال می‌رود

او یادآور شد: جشنواره سخن که داوری‌اش تمام شده بعد از مدت‌ها توانست دو میلیون از این دانشگاه پول بگیرد. امیدوارم حرفم به گوش مدیران فرهنگی و دانشگاهی رسانده شود که جشنواره‌ها و فضای نظام آموزشی، دانشگاهی و اجتماعی روز به روز دارند از این وضعیت آسیب می‌بیینند و زخم می‌خورند و روز به روز به سمت اضمحلال پیش می‌روند.  

مدیران دانشگاه ما را به رانت و پول‌شویی متهم می‌کنند

دستمرد با بیان اینکه جشنواره می‌تواند از بیرون منابع مالی داشته باشد اما این منابع به واسطه رایزنی مدیران فرهنگی دانشگاه اتفاق می‌افتد، گفت: من از زبان مدیر فعلی تشکل‌ها و انجمن‌های دانشگاه هنر می‌گویم به من دانشجو و مشاورم اعلام کردند روی میز شما سی چهل میلیون جابه‌جا شد. نه تنها دخالتی در این موضوع نمی‌کنند بلکه به شکلی مدیران دانشگاه، ما را در یک سطحی متهم می‌کنند به رانت و پول‌شویی. وقتی این بودجه تصویب شد ما نمی‌توانستیم کاری کنیم. وقتی می‌گویند الباقی را تامین کنید می‌تواند به کمک معاون دانشگاه از نهادهای فرهنگی و نهادهای اقتصادی و سازمان‌های دولتی مرتبط با فضای فرهنگی و هنری دانشگاه تامین شود اما تا چقدر؟ این منابع چقدر تامین شد و چقدر مدیران و روسای دانشگاه تلاش کردند که به کمک تیم برگزاری جشنواره این منابع را تامین کنند؟

مدیران ما حتی امتناع دارند از اینکه در جلسه شورای سیاست‌گذاری جشنواره‌ها باشند درحالی‌که به واسطه همین احکام، ماهانه مبلغی به حقوق‌شان افزوده می‌شود

این دانشجوی دانشگاه هنر ادامه داد: مدیران ما حتی امتناع دارند از اینکه در جلسه شورای سیاست‌گذاری جشنواره‌ها باشند درحالیکه به واسطه همین احکام، ماهانه مبلغی به حقوق‌شان افزوده می‌شود. منِ دانشجو در فضای دانشگاه از کسی که متن می‌فرستد تا آنکه لوح را طراحی کند مسئولم تا امضا زدن پای احکام داورها. اما وقتی با این فضای رخوت‌آور و مضمحل کننده مواجه می‌شوم روز به روز متاسف می‌شوم برای خودم که دانشجوی نظام دانشگاهی هستم با این وضعیت.

تشتت و دعواهای جشنواره‌ها از عدم مدیریت دانشگاه است

دستمرد خاطرنشان کرد: این مشکل همه کسانی است که در فضای دانشگاه هنر زحمت می‌کشند؛ از دبیران جشنواره‌ها تا دبیران کانون‌ها و غیره. دلیل عمده آن هم سو مدیریت و پشتیبانی نکردن از دانشجو است. چه مدیران فعلی و چه مدیران پیشین.

او با بیان اینکه اینهمه تشتت و دعواهای لفظی و فیزیکی که در پروسه کار به وجود می‌آید همه ریشه در عدم مدیریت دارد، گفت: ریشه‌های این وضعیت بنیادی‌تر است.