مگر می
توان این صحنه ها را دید ومتأثر نشد و بیشمار لعنت به خمینی نگفت و مرگ نثار خامنه
ای جانشین خمینی نکرد که با سیاست 38 ساله
چوب حراج برمنابع وذخایر کشور زدن و غارتگری وچپاول های نجومی ادامه دار کردن موجب
شده است آنگونه جامعه ای باشکاف عمیق طبقاتی ایجاد شود که اقلیتی کاخ نشین صاحب همه چیز شده باآقازاده
هایی که سوارخودروهای خارجی چندمیلیارد تومانی می شوند وتوی خیابان ها ویراژ می
دهند یا دو دو می کنند. درحالی که اکثریت حمعیت کشور درمحرومیت و زیر خط فقر
اقتصادی به سر می برند. بدتراینکه هستند محرومان و تهی دستان نگون بختانی که از
روی ناچاری کلیه ونوازد فروشی و کارتن خوابی وگور خوابی می کنند . یااینکه
حاشیه وکپرنشینی می کنند. شبیه تصاویر
ضمیمه شده که مربوط به استان هرمزگان است.
زندگی درناکجا آباد، زندگی در جایی که
نیست. اگر از روی کنجکاوی و کنکاش نبود، شاید اصلاً به چشم نمی‌آمدند. خودشان نیز
بی‌رغبت و بی‌میل از خودشان می‌گویند، بودن خودشان را هم انکار می‌کنند.منطقه
سردشت هرمزگان، گمشده‌آبادی است که بعد از مدت‌ها، به خود رنگ متفاوتی دیده؛
کپرنشینان به برکت کمک و ممارست کمیته امداد امام خمینی(ره) «خانه»دار شده‌اند،
اما اما در طول هفته فقط دوساعت به آب دسترسی دارند واز «اتاقک«هایشان ناراضی‌اند.
این دورنشینان آرزوی زیادی ندارند، چون می‌دانند با ماهی صدهزارتومان چگونه گذران
زندگی کنند، به حداقلی که برای ما خنده‌آور است راضی‌اند؛ خانه‌ای می‌خواهند و آبی
و راهی!
