واقعیت فضای
مجازی10 دی -97
تهران- ایرنا- فضای مجازی فارغ از آسیب
ها یا توانایی ها یا امکانات خوبش فرصت نیکو و بسیار مناسبی را در اختیار مردم
قرار داده تا بتوانند در لحظه و به سرعت نسبت به رخداد‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی
و اقتصادی داخلی و بین المللی عکس العمل نشان دهند و صدایشان را به گوش دیگر
مشترکان این فضا و از جمله به گوش مسئولین هر موضوع برسانند.
روزنامه روزان با درج یادداشتی به قلم
محمد صادق جوادی حصار فعال سیاسی آورده است: این فرصت فرصت بسیار مغتنمی است که در
گذشته خیلی خیلی نادر ممکن بود از طریق رسانه‌های دیگر با این سرعت اتفاق بیفتد.
مگر دسترسی های شخصی که کسی تلفن کسی را داشت و زنگ می‌زد و الا این‌جوری در فضای
عمومی و در لحظه در مورد موضوعات اظهار نظر کردن و اخبار را به اطلاع جهان رساندن
جزء پدیده‌های خارق العاده‌ای بوده که در این چند سال تقریبا از طریق فضای مجازی
در اختیار افکار عمومی و شهروندان قرار گرفته است.
وقتی این مسئله شکل می‌گیرد که آنها با یک سری از امکانات و پدیده ها در این فضا آشنا می‌شوند و آن اینکه می‌توان از فضای مجازی استفاده نامناسب هم کرد،کما اینکه از دیگر امکانات هم می‌شود استفاده نامناسب کرد در اینجا هم می‌شود، مثل فیلم، ضبط صدا و کارکتر سازی و مونتاژ عکس، قلب واقعیت کرد، می‌توان اینجا هم واقعیت ها را واژگونه جلوه داد اما یک امکان اینجا وجود دارد و آن این است که اگر واقعیتی واژگون جلوه داده شود امکان افشای آن واژگونی و نادرستی به سرعت وجود دارد و می‌توان اعتراض کرد که این واقعیت ندارد و می‌توانید تحقیق و جستجو کنید و از اهل فن و خبره اش بخواهید که بیایند بررسی کنند و کارشناسان ورود کنند و امکان آسیب رسانی را کم می‌کند.
یعنی اینکه ممکن است کسی دراین فضا دغل بازی کند، نیرنگ به‌کار برد و دروغ یا حقیقتی را انکار کند ،همه اینها وجود دارد اما اینکه اطفای این عمل هم میسر است، غیر قابل انکار است. یعنی ما می‌توانیم در این فضا به سرعت به سراغ تخطئه این موضوع رفته و اگر دروغ باشد بتوانیم اصلاح کنیم و به مخاطبین توضیح دهیم .در واقع در این فضا دست متهم برای دفاع از خود باز است. آن کسانی که نگرانی‌ها و دغدغه هایشان را ابراز می‌کنند که ممکن است در این موضوع خاص دروغ،نیرنگ یا عقده گشایی یا هر موضوع دیگری غیر از واقعیت وجود داشته باشد آنها فقط نگرانی‌شان را در موضوع بیان می‌کنند ولی باید حتما به روش های خنثی کردن این مسئله در فضای عمومی هم توجه داشته باشند که به‌راحتی می‌توان حقیقت را از غیر حقیقت تشخیص داد.
با افزایش دانش عمومی، اگرچه الان فضا فضای دیجیتال و کامپیوتر و علوم مرتبط با استفاده از ابزار‌ها و نرم افزارهای مرتبط با فضای مجازی است و رفتن به سمت این دانش هم منحصر به یک عده خاص نیست. الان نرم افزارهای متنوع و متکثری وجود دارد و می‌توانند عموم مردم با سطحی از دانش حرفه‌ای اشراف به این حوزه داشته باشند و به راحتی مجعولات را از واقعیت تشخیص دهند که مثلا این پول، واحد پول خودشان هست یا نه و اینکه مثلا کسی بگوید در بازار اسکناس جعلی هم وجود دارد ولی همه اسکناس‌ها که جعلی نیست.
اسکناس جعلی را فرد خبره به سرعت تشخیص می‌دهد .یک مقدار هم ممکن است اسکناس جعلی را بگیرند ببرند جایی و سرشان کلاه رود ولی تمام داد و ستد‌ها در حوزه پول دیگر در سرفصل تقلب تعریف نمی‌شوند ،وقتی در این حوزه دانش عمومی افزایش پیدا کند به راحتی نمی‌توان کسی را فریب داد و به راحتی نمی‌توان دروغ نسبت داد. چون حداقل به سرعت می‌تواند بدلش در کنارش قرار بگیرد و فرد را در معرض یک قضاوت قرار دهد که این درست است یا آن.
به نظر من در فضای مجازی این‌کار به سرعت دارد انجام می‌شود. همان طور که وبا وقتی وارد یک کشوری می‌شود همه می‌فهمند که واقعیتی به‌نام وبا وجود دارد و واکسن می‌زنند، یا وقتی ویروسی وارد کشوری می‌شود آن ویروس را به‌عنوان یک واقعیت می‌پذیرند و واکسن می‌زنند، این وجه منفی آن است. وجه مثبت این است که برخی پدیده‌ها مثل تلویزیون و صدا و رسانه‌های دیگر مثل کتاب، اینها وارد یک جامعه که می‌شوند لزوما همه اش که شر نیست خیر هم درآن وجود دارد.
روزنامه‌ها را هم موقعی می‌گفتند روزنامه ضایع است، روزگاری برخی از این کتاب‌ها را می‌گفتند نباید بخوانید ،الان دیگر حساسیت‌های این‌چنینی خیلی کم پیدا می‌شوند که مثلا کسی این کتاب را بخواند یا نخواند و این فیلم را ببیند یا نبیند،چون دیگر امکان سانسور کردن در این حوزه وجود ندارد فقط باید دانش عمومی را افزایش دهیم که گزینشگری در مراحل ابتدایی توسط خود مردم صورت گیرد.
در حوزه های تخصصی هم نیاز به متخصص دارند و می‌روند به متخصص مراجعه می‌کنند. دولت‌ها باید مدیریت کنند، باید مدیریت کنند تا مردم با واقعیتی مثل فضای رسانه‌ای مجازی به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر و جزئی از زندگی امروزی روبه رو شوند و این را هضم کنند. در هاضمه ملت ایران باید این هضم شود که فضای مجازی یک واقعیت است و همه دارند با آن زندگی می‌کنند در این فضا نمی‌شود خیلی سخت بگیریم. بعد هم آموزش‌های پیش مواجهه را باید به مردم یاد بدهیم که پیش از مواجهه با فضای مجازی گزینشگری های لازم را بلد باشند و با فضای مجازی مرحله به مرحله آشنا شوند.
*منبع: روزنامه روزان،1397،10،10
وقتی این مسئله شکل می‌گیرد که آنها با یک سری از امکانات و پدیده ها در این فضا آشنا می‌شوند و آن اینکه می‌توان از فضای مجازی استفاده نامناسب هم کرد،کما اینکه از دیگر امکانات هم می‌شود استفاده نامناسب کرد در اینجا هم می‌شود، مثل فیلم، ضبط صدا و کارکتر سازی و مونتاژ عکس، قلب واقعیت کرد، می‌توان اینجا هم واقعیت ها را واژگونه جلوه داد اما یک امکان اینجا وجود دارد و آن این است که اگر واقعیتی واژگون جلوه داده شود امکان افشای آن واژگونی و نادرستی به سرعت وجود دارد و می‌توان اعتراض کرد که این واقعیت ندارد و می‌توانید تحقیق و جستجو کنید و از اهل فن و خبره اش بخواهید که بیایند بررسی کنند و کارشناسان ورود کنند و امکان آسیب رسانی را کم می‌کند.
یعنی اینکه ممکن است کسی دراین فضا دغل بازی کند، نیرنگ به‌کار برد و دروغ یا حقیقتی را انکار کند ،همه اینها وجود دارد اما اینکه اطفای این عمل هم میسر است، غیر قابل انکار است. یعنی ما می‌توانیم در این فضا به سرعت به سراغ تخطئه این موضوع رفته و اگر دروغ باشد بتوانیم اصلاح کنیم و به مخاطبین توضیح دهیم .در واقع در این فضا دست متهم برای دفاع از خود باز است. آن کسانی که نگرانی‌ها و دغدغه هایشان را ابراز می‌کنند که ممکن است در این موضوع خاص دروغ،نیرنگ یا عقده گشایی یا هر موضوع دیگری غیر از واقعیت وجود داشته باشد آنها فقط نگرانی‌شان را در موضوع بیان می‌کنند ولی باید حتما به روش های خنثی کردن این مسئله در فضای عمومی هم توجه داشته باشند که به‌راحتی می‌توان حقیقت را از غیر حقیقت تشخیص داد.
با افزایش دانش عمومی، اگرچه الان فضا فضای دیجیتال و کامپیوتر و علوم مرتبط با استفاده از ابزار‌ها و نرم افزارهای مرتبط با فضای مجازی است و رفتن به سمت این دانش هم منحصر به یک عده خاص نیست. الان نرم افزارهای متنوع و متکثری وجود دارد و می‌توانند عموم مردم با سطحی از دانش حرفه‌ای اشراف به این حوزه داشته باشند و به راحتی مجعولات را از واقعیت تشخیص دهند که مثلا این پول، واحد پول خودشان هست یا نه و اینکه مثلا کسی بگوید در بازار اسکناس جعلی هم وجود دارد ولی همه اسکناس‌ها که جعلی نیست.
اسکناس جعلی را فرد خبره به سرعت تشخیص می‌دهد .یک مقدار هم ممکن است اسکناس جعلی را بگیرند ببرند جایی و سرشان کلاه رود ولی تمام داد و ستد‌ها در حوزه پول دیگر در سرفصل تقلب تعریف نمی‌شوند ،وقتی در این حوزه دانش عمومی افزایش پیدا کند به راحتی نمی‌توان کسی را فریب داد و به راحتی نمی‌توان دروغ نسبت داد. چون حداقل به سرعت می‌تواند بدلش در کنارش قرار بگیرد و فرد را در معرض یک قضاوت قرار دهد که این درست است یا آن.
به نظر من در فضای مجازی این‌کار به سرعت دارد انجام می‌شود. همان طور که وبا وقتی وارد یک کشوری می‌شود همه می‌فهمند که واقعیتی به‌نام وبا وجود دارد و واکسن می‌زنند، یا وقتی ویروسی وارد کشوری می‌شود آن ویروس را به‌عنوان یک واقعیت می‌پذیرند و واکسن می‌زنند، این وجه منفی آن است. وجه مثبت این است که برخی پدیده‌ها مثل تلویزیون و صدا و رسانه‌های دیگر مثل کتاب، اینها وارد یک جامعه که می‌شوند لزوما همه اش که شر نیست خیر هم درآن وجود دارد.
روزنامه‌ها را هم موقعی می‌گفتند روزنامه ضایع است، روزگاری برخی از این کتاب‌ها را می‌گفتند نباید بخوانید ،الان دیگر حساسیت‌های این‌چنینی خیلی کم پیدا می‌شوند که مثلا کسی این کتاب را بخواند یا نخواند و این فیلم را ببیند یا نبیند،چون دیگر امکان سانسور کردن در این حوزه وجود ندارد فقط باید دانش عمومی را افزایش دهیم که گزینشگری در مراحل ابتدایی توسط خود مردم صورت گیرد.
در حوزه های تخصصی هم نیاز به متخصص دارند و می‌روند به متخصص مراجعه می‌کنند. دولت‌ها باید مدیریت کنند، باید مدیریت کنند تا مردم با واقعیتی مثل فضای رسانه‌ای مجازی به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر و جزئی از زندگی امروزی روبه رو شوند و این را هضم کنند. در هاضمه ملت ایران باید این هضم شود که فضای مجازی یک واقعیت است و همه دارند با آن زندگی می‌کنند در این فضا نمی‌شود خیلی سخت بگیریم. بعد هم آموزش‌های پیش مواجهه را باید به مردم یاد بدهیم که پیش از مواجهه با فضای مجازی گزینشگری های لازم را بلد باشند و با فضای مجازی مرحله به مرحله آشنا شوند.
*منبع: روزنامه روزان،1397،10،10
