یک نکته کوتاه اما بجا
از آقای
علیرضا یعقوبی
دوستان عزیز
شاهدیم
که در ادبیات سیاسی ما از واژه هایی نامأنوس و زشتی همچون «ام الفساد» «زنازاده»
»حرامزاده» و عباراتی دیگر از این دست مورد استفاده قرار می گیرد. اینکه این واژه
ها چگونه به ادبیات سیاسی ما راه یافته، سخن بسیار است اما بکارگیری اینگونه واژه
ها در خور و شایسته انسان آزاداندیش و انقلابی نیست. ما با این واژه ها در
زندانهای آریامهری و آخوندها روبرو بوده ایم. کلماتی همچون خبیِث، منافق و … در
کنار واژه های سابق الذکر را بارها از شکنجه گران شنیده ایم لذا بکارگیری اینگونه
کلمات سخیف نه تنها شایسته یک انسان وارسته نیست بلکه یادآور روزهای تلخ زندگی
انسانهایی است که به عشق خلق و انقلاب از شکنجه گاهها عبور کرده و خاطرات تلخ ان
دوران را تا ابد بهمراه خواهند داشت. انسان انقلابی آنقدر منطق و تئوری برای اثبات
حقانیت مواضع خود دارد که نیازی به بکارگیری و عاریه گرفتن ادبیات شکنجه گران و
جانیان ندارد.
بعنوان
یک کوچک تمامی عزیزان خواهش دارم به جد از بکارگیری این ادبیات سخیف پرهیز نمائید.
دافعه اجتماعی استفاده از این واژه ها امر دیگری است که برای هر صاحب بصیرتی کاملا
مشخص و معلوم است. آنقدر در رژیم جهل و جنایت از اینگونه واژه ها استفاده شده است
که جامعه دیگر تاب استفاده از آنها را از انسانهای صاحب خرد و متمدن ندارد.
