16 سال وزیر بودید «نگذاشتند» که توجیه نشد؟!11-بهمن-99
اگر زنگنه
16 سال وزیر بوده ولی هنوز توجیه نشده است
. در مقابل سیدعلی روضه خوان و رهبر
انتصابی ولی فقیه که بیش از دو ونیم برابر
زنگنه سابقه بر مسند قدرت ریاست جمهوری و
رهبری مادام العمری انتصابی بودن ولی فقیه
دارد که نه توجیه نشده است که یک رمال هفت خط پالان
ساییده دروغ گو ووارونه گویی است که گفته هایش فصل الخطاب است و برخلاف قدرت واختیارات نامحدودی دارد نه پاسخ گوی
مسئولیت و اشتباه کاری های خود نبوده است که آشکارا قانون شکنی می کند وهرکه به وی ا نتقاد کند معلوم است که
سرنوشت وی چه می شود ؟برای همین نماینده اش در اوین نامه کیهان سربازجوشریعت نداری
درست کپی شیوه رفتاری رهبر ام الفسادش را دنبال می کند .
آقای زنگنه در حالی می‌گوید
نگذاشتند او کار کند که 16 سال وزیر بوده اما پروژه‌های بزرگ ملی را معطل گذاشته
است.
روزنامه جوان با نقد سخنان اخیر زنگنه نوشت: وزیر نفت تا می‌تواند بهانه می‌آورد؛
برای آنکه خود را از سوءمدیریت‌ها و خساراتی که به کشور وارد شده تبرئه کند، مانند
همیشه پای منتقدان خود را به میان می‌آورد و می‌گوید «نگذاشتند!»
تفکر حاکم بر وزارت نفت، در چند عبارت خلاصه می‌شود: «کسی جز ما نمی‌فهمد،
هر انتقادی سیاسی‌کاری است و با‌تریبون‌هایی که در اختیار دارند، خیلی‌ها را از
هستی ساقط کردند». اظهارات گذشته او در کنگره نفت و نیرو، به خوبی نشان داد مقام
عالی وزارت نفت، همچنان منتقدان خود را افرادی سیاسی با سطح فکری نازل می‌داند؛
همان منتقدانی که طی هفت‌سال اخیر، روی نکاتی دست گذاشتند که وزیر نفت با تأخیر
فراوان، مجبور به پذیرش آنها شد؛ از احیای نظام سهمیه‌بندی بنزین گرفته تا استفاده
از منابع داخلی برای توسعه صنعت نفت و استفاده از شرکت‌های ایرانی، هرچند که این
توسعه تنها روی کاغذ باقی مانده است. اما در ماه‌های پایانی دولت که مسئولان باید
خود را برای حساب پس دادن آماده کنند، چنین مفر‌هایی دیگر کارایی ندارد، حتی اگر
با شانتاژ رسانه‌ای تکمیل شود. آش به حدی شور شده که رئیس‌جمهور هم با انتقاد از
برخی کم‌کاری‌ها، رسماً اعلام می‌کند در حوزه صادرات گاز عقب مانده‌ایم، اما خب،
از آنجا که وزیر نفت هیچ قصوری را نمی‌پذیرد، طبیعی است دست به فرافکنی بزند. نمی‌توان
فراموش کرد چهار سال نخست دولت تدبیر و امید، با حمله به دولت گذشته سپری شد. وقتی
نسل جدید قرارداد‌های نفتی راه به جایی نبرد و توتال، محبوب قلوب ژنرال‌ها با
انبوهی از اطلاعات محرمانه میدان مشترک پارس جنوبی برای همیشه به قطر رفت، تب
انتقادات از وزارت نفت تند‌تر شد. واکنش زنگنه، اما جالب بود؛ او مدام می‌گفت
«نگذاشتند!» این قرارداد‌ها به نتیجه برسد و پای منتقدان خود را به میان کشاند.
زنگنه معتقد است منتقدانش نمی‌خواهند تولید نفت ایران به بیشتر از ۴ میلیون بشکه برسد که در نوع خود عجیب است؛ وزیری که برای قرارداد‌های
IPC چراغ سبز همه نهاد‌ها را با ابزار‌های خاصش گرفته بود، گویا فراموش کرده که
۱۶سال وزیر نفت بوده و اگر تولید به بیش از
۴ میلیون بشکه افزایش پیدا نکرده، مقصر
بزرگ، خود اوست که در دوران مدیریت خود، عقب‌ماندگی بزرگی را به کشور تحمیل کرده
است. اینکه قرارداد‌های غرب کارون در این دولت میان زمین و هوا معلق ماند، اینکه
پروژه‌های ملی سال‌هاست با پیشرفت فیزیکی بالای ۴۰ درصد زیر آفتاب می‌سوزند، اینکه همه چیز قفل شود تا در یک صحنه‌سازی با
کلید شرکت‌های غربی باز شود، اینکه با قلدری بخش مهمی از قرارداد‌های بین‌المللی
فسخ شود و... آیا مقصری جز وزیر نفت دارد؟
