اوین
نامه ی کیهان 3 شنبه 21 آذر ماه سال 1396
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "نفوذ در نقشه راه اقتصاد"
مگر دررژیم وارونه ولایت فقیه که آشکارا
اعتراف شده مردم نامحرم اند ودانستن حق شان نیست . برای اینکه یک رهبر انتصابی همه
کاره است که به جای همگان تصمیم گیری می کند .چون هدف حاکمان ابزاری کردن دین
درراستای عوامفریبی وقبضه قدرت وانحصاری کردنش می باشد .
برای همین 4 دهه است که سیاست سرکوب
همزاد سیاست سانسور شده است تا بدون اعتراض شهروان تلقی و تدوین شود گفته های رهبر انتصابی ولی
فقیه فصل الخطاب است .
از سوی دیگر موازی وعده دادن های دروغ
ووارونه رهبران ودولتمردان آمارهای ارائه شده هم همگی غیر واقعی می باشند . بنابراین معلوم نیست برای چه همکار وهم لهجه
وهم قلم یادداشت نویس اوین نامه ی سربازجو شریعت نداری برای چه انتقاد به روحانی
کرده است که ادعای شفافیت وی محور بودجه 97 ضد ونقیض است.... ؟
بهرحال عملکرد 4 دهه تز اقتصاد خری و اقتصاد جهادی و مقاومتی آنچنان شفاف
بوده است که جای هیچگونه
سئوالی در ذهن باقی نمی گذارد . برای
اینکه شرایط بحرانی کنونی اقتصاد وکسری بودجه
گواه این شفافیت عملکرد 4 دهه است .
حکيم
قاآني مي گويد «تا نشان سمّ اسبت گم کنند- ترکمانا نعل را وارونه زن». شعار
شفافيت، بودجه عملياتي، رونق توليد و اشتغال، و حمايت از بخش خصوصي و اقتصاد ملي،
با تناقضات عجيب همراه شده و برخي کارشناسان حامي دولت را نيز به هشدار واداشته
است. بيم آن مي رود که آميزه اي از سوءمديريت، فقدان کارنامه، بي برنامگي و
نفوذزدگي درباره نقشه راه اقتصادي، به خسارت هاي بزرگ منتهي شود. توقع آن است که
مجلس، مجمع تشخيص مصلحت نظام، شوراي نگهبان، قوه قضائيه، رسانه هاي مستقل و محافل
دانشگاهي و حوزوي به مسئوليت هاي نظارتي برزمين مانده اهتمام کنند.
1- شعار شفافيت با نقيض هاي فراوان در دولت محرمانه ها همراه است. هنوز رئيس دولت توضيح نداده که چرا با فشار برادرش، مدير متخلف بانک ملي با وجود پرونده سنگين تخلفات، به مديريت بانک رفاه کارگران گماشته شد و حقوق و پاداش 734 ميليون توماني مي گرفت؟ يا آن يکي مدير برکنار شده بانک ملت با حقوق 30 ميليوني که تصادفا همشهري حضرات بود؟ يا قصه فساد 11 هزار ميلياردي موتلفان دولت در صندوق ذخيره فرهنگيان از کجا آب خورد؟ همين روزها سخن از سخت گيري بر مردم در لايحه بودجه 97، حذف يارانه 30 ميليون نفر و نيمي از يارانه نان و افزايش نرخ حامل هاي انرژي مي رود اما همچنان نورچشمي هاي دولت با دست و دل بازي روبه رو هستند. رئيس ديوان محاسبات آبان ماه گفت «محرمانه اعلام کردن بدهي هاي دولت از گرفتاري هاي ماست. هيچ جاي دنيا بدهي هاي دولت محرمانه نيست». او پريروز گفت «87 درصد بودجه امسال هزينه اي و فقط 13درصد آن عمراني است. بودجه شرکت ها۱۶۰ درصد افزايش يافته و اين به معناي بي انضباطي اقتصادي است».
2- بودجه سال آينده عملياتي (بر مبناي کارکرد دستگاه ها و صرفه جويي) است يا تکرار برنامه به بن بست رسيده تعديل اقتصادي؟ روزنامه هفت صبح از نشريات حامي دولت ديروز تيتر زد «پيام هاي پنهان در لايحه بودجه 97 و تاثيرش بر زندگي ما؛ طبقه متوسط کمربندها را محکم ببندد». آنچه از اين تيتر حذف شده، تکليف طبقات ضعيف است. دولت درباره وعده ها پشت هم اندازي مي کند و مدام به آينده حوالت مي دهد. هزينه هاي جاري (نه عمراني) دولت ظرف 4 سال، بيش از 3برابر شده و رشد 340درصدي داشته است. با وجود کاهش شديد خدمات عمراني، بدهي هاي دولت از 200 هزار ميليارد به 700 هزار ميليارد تومان رسيده است. دولت به اندازه پنج دولت قبل از خود هزينه جاري داشت اما دريغ از کوچک ترين گشايش براي مردم و فعالان اقتصادي.
3- برخي اظهارنظرها قابل تامل است، از جمله؛ «محسن جلال پور رئيس پيشين اتاق بازرگاني و حامي برجام در گفت وگو با خبرگزاري صدا وسيما: برخلاف وعده ها، بخش خصوصي پس از برجام ضعيف تر شده است. عطاي برجام را به لقايش بخشيديم؛ برگرديم به همان قبل از برجام تا لااقل بخش خصوصي امکان نفس کشيدن داشته باشد./ آل اسحاق وزير اسبق بازرگاني و حامي برجام: طي2 سال گذشته رتبه کسب وکار کشور 6 پله سقوط کرده است./ سلاح ورزي معاون اتاق بازرگاني: دولت اعتقادي به بخش خصوصي ندارد. بعد از4 سال نتوانسته ايم با رئيس جمهور ديدار کنيم./ وزير صنعت: صادرات از سوي برخي وزرا جدي گرفته نمي شود. اگر عزم ملي براي صادرات وجود داشت، افرادي که براي مراسم روز ملي صادرات دعوت شده بودند، حضور مي يافتند./ روزنامه دولتي شهروند: ادعاي رونق واقعيت ندارد؛ بازار مسکن در رکود عميق به سر مي برد./ روزنامه اعتماد: دولت 4 سال به بخش مسکن بي توجهي کرد./ روزنامه بهار: 4 سال فرصت دولت از دست رفت؛ حمله به دولت قبل که نشد کار»!
4- برخي مديران مي خواهند اين خلا کارنامه را با ترتيب دادن سفرهاي نمايشي و بعضا خسارت آميز مقامات غربي پر کنند؛ از عزت و اقتدار و امنيت ملي به حريف يارانه مي دهند و هزينه مي کنند تا در ظاهر چنين به نظر بيايد که کار مي گردد. 4 سال است مردم کنجکاوانه مي نگرند تا ببينند بالاخره از سفر توام با گستاخي وزيرخارجه فرانسه يا انگليس، سودي عايد کشور مي شود يا فقط قرار است از عزت ملي هزينه کنيم؟! آقاي اسحاق جهانگيري قبل از عقد قرارداد با توتال گفت «بايد 200 ميليارد دلار در بخش نفت و گاز سرمايه گذاري شود و هنوز کل قرارداد توتال 5 ميليارد دلار است.» پس از وي وزير نفت گفت: «خيلي ها مي گويند با سرمايه گذاري خارجي موافقيم و لکن... اين صحبت هاي اينها ما را کشته. اگر مخالفيد صريحا بگوييد مخالفيم و حق نداري قرارداد ببندي». آيا واقعا مسئله اين است؟ کساني مدام کره جنوبي و ژاپن را به رخ مي کشند که وقتي ما پيکان داشتيم آنها اول راه توسعه بودند اما با غرب بستند و به تجارت جهاني پيوستند و رشد کردند.
5- آلمان و ژاپن و کره و هند براي بازسازي اقتصاد خود تا مدت ها درِ واردات را به ويژه آنجا که مشابه داخلي داشت تجملاتي بود و ارز و سرمايه و فرصت اشتغال را نابود مي کرد، بستند. بلکه بسياري از کشورها همچنان پنجره واردات را با سخت گيري و به شکل کاملا محدود باز مي کنند. دو سه سال پيش بود که خبرنگار نشريه اسپانيايي پس از سفر به تهران با تعجب نوشت «چه کسي مي گويد ايران تحريم است؟ من اثري از تحريم نديدم. مگر مي شود کشوري تحريم و دچار محدوديت منابع باشد اما جزو رکوردداران واردات لوکس مثل پورشه و لوازم آرايشي و انواع گوشي ها و ساعت هاي گران قيمت در منطقه خاورميانه قرار گيرد؟!».
6- رهبر انقلاب 18 آبان 1385 گفتند «ماهاتير محمد نخست وزير سابق مالزي- که بسيار هم آدم پرکار و دقيق و جدي و پايبندي بود- به تهران آمد، به ديدن من هم آمد؛ همان اوقات بود که تحولات گوناگوني در آسياي شرقي اتفاق افتاده بود؛ در مالزي، اندونزي و تايلند، و زلزله اقتصادي به وجود آمده بود. همين سرمايه دار صهيونيست[جورج سوروس] و بعد سرمايه دارهاي ديگر، با بازيهاي بانکي وپولي توانستند چند تا کشور را به ورشکستگي بکشانند. در آن وقت ماهاتير محمد به من گفت: من فقط همين قدر به شما بگويم که ما يک شبه گدا شديم! البته وقتي کشوري وابستگي اقتصادي پيدا کرد و خواست نسخه هاي اقتصادي بانک جهاني و صندوق بين المللي پول را عمل بکند، همين طور هم خواهد شد».
7- کشورهايي که از قعر فقر پيشرفت کرده اند، سياست حمايت از توليد ملي را با اهتمام دنبال کرده اند. در اينجا يک فريب بزرگ وجود دارد. به ما مي گويند به سرمايه داري و سياست جهاني ليبرال بپيونديد تا رستگار شويد! پروفسور «هاجون چَنگ» شهروند کره جنوبي که از سال 1990 در دانشکده اقتصاد دانشگاه کمبريج تدريس مي کند، برنده جايزه گونار ميردال در سال 2003 است. او درکتاب «نيکوکاران نابکار» درباره تجربه توسعه اقتصادي کره مي نويسد «صادرات کره جنوبي در دهه 1950 تنگستن و ماهي بود و شرکت سامسونگ ماهي و سبزيجات و ميوه صادر مي کرد... در دهه 1970 ، برنامه ايجاد صنايع سنگين در دستور کار قرار گرفت. در مدارس به ما مي آموختند که وظيفه ميهني ما حکم مي کند کساني را که سيگار خارجي مي کشند، گزارش کنيم. ضرورت داشت ارز صادرات براي واردات ماشين آلات به کار گرفته شود؛ ارز به راستي خون و عرق جبين سربازان صنعتي ما بود که در کارخانه ها دست اندرکار جنگ صنعتي بودند.»
8 - وي ادامه مي دهد «کساني که با خريدهاي بيهوده مانند سيگار قاچاق، ارز را هدر مي دادند، خائن به شمار مي رفتند. پدر دوستي که به خانه اش رفته بوديم و سيگار مي کشيد، به عنوان فرد غيرميهن پرست و بي اخلاق - اگر نه تبهکار- آماج حملات زهرآگين قرار مي گرفت. هزينه کردن ارز در موارد غيرضرور ممنوع بود و شديدا ممانعت مي شد، حتي خريد خودروهاي کوچک و نوشيدني و شيريني. اين کار از طريق اعمال ممنوعيت هاي وارداتي، تعرفه و عوارض سنگين گمرکي براي کالاهاي تجملي صورت مي گرفت. سفرهاي خارجي جز با مجوزدولت براي معامله تجاري يا تحصيل ممنوع شد... حالا کُره صادر کننده خودرو و گوشي هاي شيک در دنياست. برخي مي گويند اين ناشي از پيروي از فرامين اقتصاد نئوليبرال است. برنامه نئوليبرال غرب و مثلث نامقدس (صندوق پول، بانک جهاني و سازمان تجارت جهاني) نفوذ در کشورهاست. اين تشکيلات مي خواهد باور کنيم کره در اثر پيروي از سياست هاي آنها توسعه پيدا کرد. واقعيت، مغاير اين ادعاست.
...کره دهه ها برخلاف منطق تجارت آزاد جهاني، از حمايت هاي تعرفه اي ويارانه اي براي تقويت بخش خصوصي استفاده کرد تا صنايع بتوانند در برابر رقابت بين المللي دوام بياورند. دولت روي ارز کمياب کنترل مطلق اعمال کرد و تخلف ازآن مي توانست مجازات مرگ درپي داشته باشد... کشورهاي ثروتمند در اعمال تبعيض عليه سرمايه گذاري خارجي، از سياست هاي يارانه اي و حمايتي استفاده کرده اند اما امروز با سخت گيري، همان سياست ها را در کشورهاي درحال توسعه لعن ونفرين مي کنند. ژاپن زماني خودروي بنجل توليد مي کرد و با شکست روبرو شد. بسياري گفتند اين شرکت بايد به همان توليد ماشين هاي ساده نساجي و ابريشم برگردد و بعد 25 سال ناتواني، توليد خودرو را رها کند. اما ديگران گفتند هيچ کشوري بدون ايجاد صنايع مهم به جايي نرسيده است. حالا همان تويوتا نه تنها از ورشکستگي درآمده بلکه برند لکسوس در دنيا توليد مي کند... سرمايه گذاري خارجي به مثابه معامله با شيطان، بيش از آنکه مزايايي با خود بياورد، با خطرات همراه است و مي تواند توسعه را با مشکل مواجه کند. شعار جهان بي مرز، گزافه گويي است و شرکت هاي فرامليتي همچنان بنگاه هاي ملي مانده اند.»
9- آيا با واردات هويج از آمريکا و لوازم آرايش از فرانسه و کترينگ غذاي راه آهن از اتريش و تزئينات اتوبان تهران شمال از ايتاليا و... مي شود منابع ارزي را ساماندهي واز توليد و اشتغال حمايت کرد؟ شبکه تلويزيوني فرانس24 اخيرا در گزارشي اعلام کرد «به دنبال توافق هسته اي و سفر رئيس جمهور ايران به پاريس، شرکت هاي فرانسوي توليدکننده لوازم آرايشي براي صادرات به ايران خيز برداشته اند. شرکت گرين دوپستل يکي از اين شرکت هاست که بازار ايران را بسيار پر سود مي داند و مي گويد ايران هفتمين بازار بزرگ لوازم آرايشي محسوب مي شود»! روزنامه مانيلا استاندارد نيز آذر 95 از سخنان سفير ايران در فيليپين گزارش داد که گفته بود «ايران يک بازار بالقوه وسيع براي محصولات فيليپيني و يکي از اصلي ترين مقاصد لوازم آرايشي در حوزه خليج فارس است. لوازم آرايشي مي تواند شروع مناسبي براي صادرکنندگان فيليپيني براي ورود به بازار ايران باشد»! اين بازار رقمي بالغ بر2 ميليارد دلار را شامل مي شود.
10- آيا اينکه دختر فلان وزير يا برادر فلان مدير، درگير قاچاق يا واردات انبوه مصرفي شوند، جايي براي توليد ملي نمي گذارد؟ دلالي اجنبي و کارچاق کني چطور؟ پشت هر زدوبند يا قرارداد خيانت آميز در سده گذشته، رد پاي چند دلال رشوه بگير و نفوذي مانند ملکم خان و سپه سالار و تقي زاده و وثوق الدوله و حسين علا ديده مي شود. از همين قبيل، رشوه هاي هنگفت کرسنت و استات اويل و توتال به برخي مقامات نفتي و خسارت هاي هنگفت پديد آمده است. بايد قاطعانه با شبکه نفوذ و دلالي براي اقتصاد و سياست غرب در ايران برخورد کرد.
11- آقاي حسين راغفر کارشناس اقتصادي حامي دولت اخيرا گفته است «به حدي از گزارش اقتصادي آقاي روحاني عصباني شدم که تلويزيون را خاموش کردم. شيوه بيان و گزارش او حکايت از اين دارد که هر روز با واقعيت هاي زندگي مردم فاصله بيشتري مي گيرد. بخش خصوصي در 4ساله دولت به شدت تضعيف شد. دولت دارد مردم را نااميد مي کند... درباره ايجاد اشتغال، کساني که مشغول به کار مي شوند بايد بيمه تامين اجتماعي شوند اما تعداد افرادي که سال گذشته براي بيمه ثبت نام کرده اند 5 درصد کاهش داشته است. چگونه مي توان ادعا کرد سالي 600 هزار شغل ايجاد شده؟ نه آمار اين مسائل را نشان مي دهد و نه زندگي مردم.»
12- آقاي فرشاد مومني ديگر کارشناس حامي دولت اسفند 95 به روزنامه اطلاعات گفت «آمار رشد اقتصادي اعلامي از سوي دولت، نه معتبر است و نه با کيفيت... آنچه مسئله آينده فروشي را در دولت خطرناک تر مي کند، اين است که گوشه چشمي هم به بدهي خارجي دارند. بدهي خارجي بسيار خطرناک و پرهزينه خواهد بود. کشور ما تجربه هاي خطرناک و تلخي در قرن 19 و20 داشته است. دولت در سال 96 مجوز ايجاد 50 ميليارد دلار بدهي را مطالبه کرده؛ ما در معرض چشم انداز بسيار نگران کننده اي هستيم». نويسنده: محمد ايماني
1- شعار شفافيت با نقيض هاي فراوان در دولت محرمانه ها همراه است. هنوز رئيس دولت توضيح نداده که چرا با فشار برادرش، مدير متخلف بانک ملي با وجود پرونده سنگين تخلفات، به مديريت بانک رفاه کارگران گماشته شد و حقوق و پاداش 734 ميليون توماني مي گرفت؟ يا آن يکي مدير برکنار شده بانک ملت با حقوق 30 ميليوني که تصادفا همشهري حضرات بود؟ يا قصه فساد 11 هزار ميلياردي موتلفان دولت در صندوق ذخيره فرهنگيان از کجا آب خورد؟ همين روزها سخن از سخت گيري بر مردم در لايحه بودجه 97، حذف يارانه 30 ميليون نفر و نيمي از يارانه نان و افزايش نرخ حامل هاي انرژي مي رود اما همچنان نورچشمي هاي دولت با دست و دل بازي روبه رو هستند. رئيس ديوان محاسبات آبان ماه گفت «محرمانه اعلام کردن بدهي هاي دولت از گرفتاري هاي ماست. هيچ جاي دنيا بدهي هاي دولت محرمانه نيست». او پريروز گفت «87 درصد بودجه امسال هزينه اي و فقط 13درصد آن عمراني است. بودجه شرکت ها۱۶۰ درصد افزايش يافته و اين به معناي بي انضباطي اقتصادي است».
2- بودجه سال آينده عملياتي (بر مبناي کارکرد دستگاه ها و صرفه جويي) است يا تکرار برنامه به بن بست رسيده تعديل اقتصادي؟ روزنامه هفت صبح از نشريات حامي دولت ديروز تيتر زد «پيام هاي پنهان در لايحه بودجه 97 و تاثيرش بر زندگي ما؛ طبقه متوسط کمربندها را محکم ببندد». آنچه از اين تيتر حذف شده، تکليف طبقات ضعيف است. دولت درباره وعده ها پشت هم اندازي مي کند و مدام به آينده حوالت مي دهد. هزينه هاي جاري (نه عمراني) دولت ظرف 4 سال، بيش از 3برابر شده و رشد 340درصدي داشته است. با وجود کاهش شديد خدمات عمراني، بدهي هاي دولت از 200 هزار ميليارد به 700 هزار ميليارد تومان رسيده است. دولت به اندازه پنج دولت قبل از خود هزينه جاري داشت اما دريغ از کوچک ترين گشايش براي مردم و فعالان اقتصادي.
3- برخي اظهارنظرها قابل تامل است، از جمله؛ «محسن جلال پور رئيس پيشين اتاق بازرگاني و حامي برجام در گفت وگو با خبرگزاري صدا وسيما: برخلاف وعده ها، بخش خصوصي پس از برجام ضعيف تر شده است. عطاي برجام را به لقايش بخشيديم؛ برگرديم به همان قبل از برجام تا لااقل بخش خصوصي امکان نفس کشيدن داشته باشد./ آل اسحاق وزير اسبق بازرگاني و حامي برجام: طي2 سال گذشته رتبه کسب وکار کشور 6 پله سقوط کرده است./ سلاح ورزي معاون اتاق بازرگاني: دولت اعتقادي به بخش خصوصي ندارد. بعد از4 سال نتوانسته ايم با رئيس جمهور ديدار کنيم./ وزير صنعت: صادرات از سوي برخي وزرا جدي گرفته نمي شود. اگر عزم ملي براي صادرات وجود داشت، افرادي که براي مراسم روز ملي صادرات دعوت شده بودند، حضور مي يافتند./ روزنامه دولتي شهروند: ادعاي رونق واقعيت ندارد؛ بازار مسکن در رکود عميق به سر مي برد./ روزنامه اعتماد: دولت 4 سال به بخش مسکن بي توجهي کرد./ روزنامه بهار: 4 سال فرصت دولت از دست رفت؛ حمله به دولت قبل که نشد کار»!
4- برخي مديران مي خواهند اين خلا کارنامه را با ترتيب دادن سفرهاي نمايشي و بعضا خسارت آميز مقامات غربي پر کنند؛ از عزت و اقتدار و امنيت ملي به حريف يارانه مي دهند و هزينه مي کنند تا در ظاهر چنين به نظر بيايد که کار مي گردد. 4 سال است مردم کنجکاوانه مي نگرند تا ببينند بالاخره از سفر توام با گستاخي وزيرخارجه فرانسه يا انگليس، سودي عايد کشور مي شود يا فقط قرار است از عزت ملي هزينه کنيم؟! آقاي اسحاق جهانگيري قبل از عقد قرارداد با توتال گفت «بايد 200 ميليارد دلار در بخش نفت و گاز سرمايه گذاري شود و هنوز کل قرارداد توتال 5 ميليارد دلار است.» پس از وي وزير نفت گفت: «خيلي ها مي گويند با سرمايه گذاري خارجي موافقيم و لکن... اين صحبت هاي اينها ما را کشته. اگر مخالفيد صريحا بگوييد مخالفيم و حق نداري قرارداد ببندي». آيا واقعا مسئله اين است؟ کساني مدام کره جنوبي و ژاپن را به رخ مي کشند که وقتي ما پيکان داشتيم آنها اول راه توسعه بودند اما با غرب بستند و به تجارت جهاني پيوستند و رشد کردند.
5- آلمان و ژاپن و کره و هند براي بازسازي اقتصاد خود تا مدت ها درِ واردات را به ويژه آنجا که مشابه داخلي داشت تجملاتي بود و ارز و سرمايه و فرصت اشتغال را نابود مي کرد، بستند. بلکه بسياري از کشورها همچنان پنجره واردات را با سخت گيري و به شکل کاملا محدود باز مي کنند. دو سه سال پيش بود که خبرنگار نشريه اسپانيايي پس از سفر به تهران با تعجب نوشت «چه کسي مي گويد ايران تحريم است؟ من اثري از تحريم نديدم. مگر مي شود کشوري تحريم و دچار محدوديت منابع باشد اما جزو رکوردداران واردات لوکس مثل پورشه و لوازم آرايشي و انواع گوشي ها و ساعت هاي گران قيمت در منطقه خاورميانه قرار گيرد؟!».
6- رهبر انقلاب 18 آبان 1385 گفتند «ماهاتير محمد نخست وزير سابق مالزي- که بسيار هم آدم پرکار و دقيق و جدي و پايبندي بود- به تهران آمد، به ديدن من هم آمد؛ همان اوقات بود که تحولات گوناگوني در آسياي شرقي اتفاق افتاده بود؛ در مالزي، اندونزي و تايلند، و زلزله اقتصادي به وجود آمده بود. همين سرمايه دار صهيونيست[جورج سوروس] و بعد سرمايه دارهاي ديگر، با بازيهاي بانکي وپولي توانستند چند تا کشور را به ورشکستگي بکشانند. در آن وقت ماهاتير محمد به من گفت: من فقط همين قدر به شما بگويم که ما يک شبه گدا شديم! البته وقتي کشوري وابستگي اقتصادي پيدا کرد و خواست نسخه هاي اقتصادي بانک جهاني و صندوق بين المللي پول را عمل بکند، همين طور هم خواهد شد».
7- کشورهايي که از قعر فقر پيشرفت کرده اند، سياست حمايت از توليد ملي را با اهتمام دنبال کرده اند. در اينجا يک فريب بزرگ وجود دارد. به ما مي گويند به سرمايه داري و سياست جهاني ليبرال بپيونديد تا رستگار شويد! پروفسور «هاجون چَنگ» شهروند کره جنوبي که از سال 1990 در دانشکده اقتصاد دانشگاه کمبريج تدريس مي کند، برنده جايزه گونار ميردال در سال 2003 است. او درکتاب «نيکوکاران نابکار» درباره تجربه توسعه اقتصادي کره مي نويسد «صادرات کره جنوبي در دهه 1950 تنگستن و ماهي بود و شرکت سامسونگ ماهي و سبزيجات و ميوه صادر مي کرد... در دهه 1970 ، برنامه ايجاد صنايع سنگين در دستور کار قرار گرفت. در مدارس به ما مي آموختند که وظيفه ميهني ما حکم مي کند کساني را که سيگار خارجي مي کشند، گزارش کنيم. ضرورت داشت ارز صادرات براي واردات ماشين آلات به کار گرفته شود؛ ارز به راستي خون و عرق جبين سربازان صنعتي ما بود که در کارخانه ها دست اندرکار جنگ صنعتي بودند.»
8 - وي ادامه مي دهد «کساني که با خريدهاي بيهوده مانند سيگار قاچاق، ارز را هدر مي دادند، خائن به شمار مي رفتند. پدر دوستي که به خانه اش رفته بوديم و سيگار مي کشيد، به عنوان فرد غيرميهن پرست و بي اخلاق - اگر نه تبهکار- آماج حملات زهرآگين قرار مي گرفت. هزينه کردن ارز در موارد غيرضرور ممنوع بود و شديدا ممانعت مي شد، حتي خريد خودروهاي کوچک و نوشيدني و شيريني. اين کار از طريق اعمال ممنوعيت هاي وارداتي، تعرفه و عوارض سنگين گمرکي براي کالاهاي تجملي صورت مي گرفت. سفرهاي خارجي جز با مجوزدولت براي معامله تجاري يا تحصيل ممنوع شد... حالا کُره صادر کننده خودرو و گوشي هاي شيک در دنياست. برخي مي گويند اين ناشي از پيروي از فرامين اقتصاد نئوليبرال است. برنامه نئوليبرال غرب و مثلث نامقدس (صندوق پول، بانک جهاني و سازمان تجارت جهاني) نفوذ در کشورهاست. اين تشکيلات مي خواهد باور کنيم کره در اثر پيروي از سياست هاي آنها توسعه پيدا کرد. واقعيت، مغاير اين ادعاست.
...کره دهه ها برخلاف منطق تجارت آزاد جهاني، از حمايت هاي تعرفه اي ويارانه اي براي تقويت بخش خصوصي استفاده کرد تا صنايع بتوانند در برابر رقابت بين المللي دوام بياورند. دولت روي ارز کمياب کنترل مطلق اعمال کرد و تخلف ازآن مي توانست مجازات مرگ درپي داشته باشد... کشورهاي ثروتمند در اعمال تبعيض عليه سرمايه گذاري خارجي، از سياست هاي يارانه اي و حمايتي استفاده کرده اند اما امروز با سخت گيري، همان سياست ها را در کشورهاي درحال توسعه لعن ونفرين مي کنند. ژاپن زماني خودروي بنجل توليد مي کرد و با شکست روبرو شد. بسياري گفتند اين شرکت بايد به همان توليد ماشين هاي ساده نساجي و ابريشم برگردد و بعد 25 سال ناتواني، توليد خودرو را رها کند. اما ديگران گفتند هيچ کشوري بدون ايجاد صنايع مهم به جايي نرسيده است. حالا همان تويوتا نه تنها از ورشکستگي درآمده بلکه برند لکسوس در دنيا توليد مي کند... سرمايه گذاري خارجي به مثابه معامله با شيطان، بيش از آنکه مزايايي با خود بياورد، با خطرات همراه است و مي تواند توسعه را با مشکل مواجه کند. شعار جهان بي مرز، گزافه گويي است و شرکت هاي فرامليتي همچنان بنگاه هاي ملي مانده اند.»
9- آيا با واردات هويج از آمريکا و لوازم آرايش از فرانسه و کترينگ غذاي راه آهن از اتريش و تزئينات اتوبان تهران شمال از ايتاليا و... مي شود منابع ارزي را ساماندهي واز توليد و اشتغال حمايت کرد؟ شبکه تلويزيوني فرانس24 اخيرا در گزارشي اعلام کرد «به دنبال توافق هسته اي و سفر رئيس جمهور ايران به پاريس، شرکت هاي فرانسوي توليدکننده لوازم آرايشي براي صادرات به ايران خيز برداشته اند. شرکت گرين دوپستل يکي از اين شرکت هاست که بازار ايران را بسيار پر سود مي داند و مي گويد ايران هفتمين بازار بزرگ لوازم آرايشي محسوب مي شود»! روزنامه مانيلا استاندارد نيز آذر 95 از سخنان سفير ايران در فيليپين گزارش داد که گفته بود «ايران يک بازار بالقوه وسيع براي محصولات فيليپيني و يکي از اصلي ترين مقاصد لوازم آرايشي در حوزه خليج فارس است. لوازم آرايشي مي تواند شروع مناسبي براي صادرکنندگان فيليپيني براي ورود به بازار ايران باشد»! اين بازار رقمي بالغ بر2 ميليارد دلار را شامل مي شود.
10- آيا اينکه دختر فلان وزير يا برادر فلان مدير، درگير قاچاق يا واردات انبوه مصرفي شوند، جايي براي توليد ملي نمي گذارد؟ دلالي اجنبي و کارچاق کني چطور؟ پشت هر زدوبند يا قرارداد خيانت آميز در سده گذشته، رد پاي چند دلال رشوه بگير و نفوذي مانند ملکم خان و سپه سالار و تقي زاده و وثوق الدوله و حسين علا ديده مي شود. از همين قبيل، رشوه هاي هنگفت کرسنت و استات اويل و توتال به برخي مقامات نفتي و خسارت هاي هنگفت پديد آمده است. بايد قاطعانه با شبکه نفوذ و دلالي براي اقتصاد و سياست غرب در ايران برخورد کرد.
11- آقاي حسين راغفر کارشناس اقتصادي حامي دولت اخيرا گفته است «به حدي از گزارش اقتصادي آقاي روحاني عصباني شدم که تلويزيون را خاموش کردم. شيوه بيان و گزارش او حکايت از اين دارد که هر روز با واقعيت هاي زندگي مردم فاصله بيشتري مي گيرد. بخش خصوصي در 4ساله دولت به شدت تضعيف شد. دولت دارد مردم را نااميد مي کند... درباره ايجاد اشتغال، کساني که مشغول به کار مي شوند بايد بيمه تامين اجتماعي شوند اما تعداد افرادي که سال گذشته براي بيمه ثبت نام کرده اند 5 درصد کاهش داشته است. چگونه مي توان ادعا کرد سالي 600 هزار شغل ايجاد شده؟ نه آمار اين مسائل را نشان مي دهد و نه زندگي مردم.»
12- آقاي فرشاد مومني ديگر کارشناس حامي دولت اسفند 95 به روزنامه اطلاعات گفت «آمار رشد اقتصادي اعلامي از سوي دولت، نه معتبر است و نه با کيفيت... آنچه مسئله آينده فروشي را در دولت خطرناک تر مي کند، اين است که گوشه چشمي هم به بدهي خارجي دارند. بدهي خارجي بسيار خطرناک و پرهزينه خواهد بود. کشور ما تجربه هاي خطرناک و تلخي در قرن 19 و20 داشته است. دولت در سال 96 مجوز ايجاد 50 ميليارد دلار بدهي را مطالبه کرده؛ ما در معرض چشم انداز بسيار نگران کننده اي هستيم». نويسنده: محمد ايماني
