کویت ریاست
شورای امنیت را به هلند واگذار کرد 11 اسفند -96
نیویورک- ایرنا- دوره ریاست کویت بر
شورای امنیت سازمان ملل با پایان فوریه به سر آمد و هلند عهده دار این کرسی در ماه
مارس شد.
به گزارش روز پنج شنبه خبرنگار ایرنا،
با آغاز سال 2018 میلادی ترکیب اعضای غیر دائم شورای امنیت تغییر یافت و کویت،
هلند، پرو، لهستان، ساحل عاج و گینه استوایی به آن راه یافتند.
قزاقستان، سوئد، اتیوپی و بولیوی هم از سال 2017 در آن حضور داشتند که با پایان یافتن دوره دو ساله آن ها در شورای امنیت، این چهار کشور با آغاز 2019 جای خود را به اعضای جدید خواهند داد.
شورای امنیت، سال 2018 را با ریاست قزاقستان آغاز کرد و یک کشور حاشیه خلیج فارس هم ریاست این شورا را در دومین ماه سال بر عهده گرفت.
اگر چه ریاست شورا جنبه اجرایی دارد و مدیریت جلسه و هماهنگی برای برگزاری نشست را دنبال می کند اما در آغاز این مسئولیت می تواند در تعریف دستور کار ماهانه، موضوعی که برای کشورش اهمیت دارد را با تصویب سایر اعضا و در نشستی که به صورت غیرعلنی برگزار می شود، در این دوره قرار دهد.
کویت هم با توجه به مشکلاتی که در سرزمین های اشغالی به ویژه پس از تصمیم دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا برای انتقال سفارتش در سرزمین های اشغالی به قدس پیش آمده بود، پیشنهاد برگزاری نشستی در سطح وزیران و با حضور محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین شده بود.
این نشست در 20 فوریه برگزار شد و در آن عباس مشکلاتی که رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی به وجود آورده بود و هم چنین نقش مخرب امریکا در صلح را مطرح کرد.
در طول ریاست کویت بر شورای امنیت موضوع خاورمیانه به خصوص سوریه 6 بار در دستور کار قرار گرفت که مهم ترین آن تصویب قطعنامه آتش بس 30 روزه در سوریه بود.
این قطعنامه به پیشنهاد کویت و سوئد مطرح شده بود اما بی توجهی آن به مبارزه با تروریسم و ضمانت های اجرایی آن، باعث شد تا روسیه در برابر مفاد آن مقاومت کند و پس از سه روز نشست غیر علنی و اصلاح مفاد آن، سرانجام به اتفاق آرا در نشست فوق العاده روز شنبه 24 فوریه به تصویب رسید.
از دیگر موضوعات مطرح شده در این دوره، مساله یمن و گزارش کارگروه کارشناسی آن بود. این نشست در 26 فوریه برگزار شد. از آنجا که در گزارش این کارگروه که فقط با جمع آوری مدارک نادرست از عربستان سعودی نتیجه گیری کرده بود که منشا موشک های شلیک شده از یمن به ریاض، ایران بوده و پس از قطعنامه 2216 مربوط به تحریم تسلیحاتی یمن ارسال شده و ایران ممانعتی برای انتقال آن به عمل نیاورده است، کشورهای غربی به خصوص انگلیس و آمریکا در صدد آن برآمدند تا قطعنامه ای علیه ایران به تصویب برسانند.
با آغاز زمزمه های این اقدام، واسیلی نبنزیا نماینده دائم فدراسیون روسیه در سازمان ملل در یک گفت و گوی مطبوعاتی نسبت به آن هشدار داد و از گنجانده شدن موارد غیر فنی در این قطعنامه مخالفت کرد.
تصویب این قطعنامه به دلیل آن که باید درباره ادامه ماموریت این کارگروه و تمدید رژیم تحریم های یمن تصمیم گیری می شد، اهمیت داشت.
انگلیس سعی کرد تا مفاد این قطعنامه را اصلاح کند و از محکوم کردن ایران، به ابراز نگرانی از این اقدام رضایت داد اما روسیه همچنان مخالف آن بود.
این اختلاف نظر باعث شد تا دستور کار نشست شورای امنیت تغییر یابد و با چند بار اعلام ساعت برگزاری این نشست، سرانجام به جای ساعت 10 صبح، در ساعت 15.30 بدون رسیدن به یک توافق در پیش نویس قطعنامه ها اعضای شورای امنیت گرد هم آمدند.
بر اساس دستور کار، ابتدا قطعنامه پیشنهادی انگلیس که حمایت آمریکا، کویت و تعداد دیگری از اعضای شورا را با خود داشت، مطرح شد.
روسیه آن را وتو کرد و بولیوی رای مخالف داد. چین هم به آن رای ممتنع نشان داد.
با این اتفاق، پیش نویس قطعنامه روسیه مطرح شد و اعضای شورای امنیت با 15 رای مثبت ( به اتفاق آرا) آن را به تصویب رساندند.
در 27 ژانویه هم نشستی درباره یمن تشکیل شد و در آن اسماعیل ولد شیخ احمد نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در امور یمن که با پایان فوریه، ماموریت وی هم به دلیل استعفا به اتمام می رسد، گزارشی از شرایط این کشور بحران زده ارائه داد.
این نشست هم همچون نشست های دیگر شورای امنیت، فرصتی شد تا نمایندگان برخی کشورهای غربی و یمن به ویژه با اتفاقی که در وتوی قطعنامه انگلیس افتاده بود، عصبانیت خود از جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت را به نمایش بگذارند.
آخرین نشست خاورمیانه ای شورای امنیت نیز بر اساس قطعنامه های پیشین شورای امنیت درباره سوریه برگزار شد و در آن مارک لوکاک معاون دبیرکل سازمان ملل در امور انسان دوستانه و کمک های اضطراری و همچنین جفری فلتمن معاون سیاسی آنتونیو گوترش، گزارشی از وضعیت سوریه ارائه دادند.
این نشست که چند روز پس از تصویب قطعنامه آتش بس 30 روزه در سوریه برگزار شد، بیشتر صحبت ها به این موضوع اختصاص یافت و آمریکا سعی کرد تا همچون گذشته، روسیه و ایران را مورد هدف قرار دهد اما نماینده دائم فدراسیون روسیه که به عنوان آخرین سخنران، اظهار نظر کرد خواستار اعزام نمایندگان سازمان ملل برای بررسی عملکرد ائتلاف آمریکایی در سوریه به خصوص رقه شد.
قزاقستان، سوئد، اتیوپی و بولیوی هم از سال 2017 در آن حضور داشتند که با پایان یافتن دوره دو ساله آن ها در شورای امنیت، این چهار کشور با آغاز 2019 جای خود را به اعضای جدید خواهند داد.
شورای امنیت، سال 2018 را با ریاست قزاقستان آغاز کرد و یک کشور حاشیه خلیج فارس هم ریاست این شورا را در دومین ماه سال بر عهده گرفت.
اگر چه ریاست شورا جنبه اجرایی دارد و مدیریت جلسه و هماهنگی برای برگزاری نشست را دنبال می کند اما در آغاز این مسئولیت می تواند در تعریف دستور کار ماهانه، موضوعی که برای کشورش اهمیت دارد را با تصویب سایر اعضا و در نشستی که به صورت غیرعلنی برگزار می شود، در این دوره قرار دهد.
کویت هم با توجه به مشکلاتی که در سرزمین های اشغالی به ویژه پس از تصمیم دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا برای انتقال سفارتش در سرزمین های اشغالی به قدس پیش آمده بود، پیشنهاد برگزاری نشستی در سطح وزیران و با حضور محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین شده بود.
این نشست در 20 فوریه برگزار شد و در آن عباس مشکلاتی که رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی به وجود آورده بود و هم چنین نقش مخرب امریکا در صلح را مطرح کرد.
در طول ریاست کویت بر شورای امنیت موضوع خاورمیانه به خصوص سوریه 6 بار در دستور کار قرار گرفت که مهم ترین آن تصویب قطعنامه آتش بس 30 روزه در سوریه بود.
این قطعنامه به پیشنهاد کویت و سوئد مطرح شده بود اما بی توجهی آن به مبارزه با تروریسم و ضمانت های اجرایی آن، باعث شد تا روسیه در برابر مفاد آن مقاومت کند و پس از سه روز نشست غیر علنی و اصلاح مفاد آن، سرانجام به اتفاق آرا در نشست فوق العاده روز شنبه 24 فوریه به تصویب رسید.
از دیگر موضوعات مطرح شده در این دوره، مساله یمن و گزارش کارگروه کارشناسی آن بود. این نشست در 26 فوریه برگزار شد. از آنجا که در گزارش این کارگروه که فقط با جمع آوری مدارک نادرست از عربستان سعودی نتیجه گیری کرده بود که منشا موشک های شلیک شده از یمن به ریاض، ایران بوده و پس از قطعنامه 2216 مربوط به تحریم تسلیحاتی یمن ارسال شده و ایران ممانعتی برای انتقال آن به عمل نیاورده است، کشورهای غربی به خصوص انگلیس و آمریکا در صدد آن برآمدند تا قطعنامه ای علیه ایران به تصویب برسانند.
با آغاز زمزمه های این اقدام، واسیلی نبنزیا نماینده دائم فدراسیون روسیه در سازمان ملل در یک گفت و گوی مطبوعاتی نسبت به آن هشدار داد و از گنجانده شدن موارد غیر فنی در این قطعنامه مخالفت کرد.
تصویب این قطعنامه به دلیل آن که باید درباره ادامه ماموریت این کارگروه و تمدید رژیم تحریم های یمن تصمیم گیری می شد، اهمیت داشت.
انگلیس سعی کرد تا مفاد این قطعنامه را اصلاح کند و از محکوم کردن ایران، به ابراز نگرانی از این اقدام رضایت داد اما روسیه همچنان مخالف آن بود.
این اختلاف نظر باعث شد تا دستور کار نشست شورای امنیت تغییر یابد و با چند بار اعلام ساعت برگزاری این نشست، سرانجام به جای ساعت 10 صبح، در ساعت 15.30 بدون رسیدن به یک توافق در پیش نویس قطعنامه ها اعضای شورای امنیت گرد هم آمدند.
بر اساس دستور کار، ابتدا قطعنامه پیشنهادی انگلیس که حمایت آمریکا، کویت و تعداد دیگری از اعضای شورا را با خود داشت، مطرح شد.
روسیه آن را وتو کرد و بولیوی رای مخالف داد. چین هم به آن رای ممتنع نشان داد.
با این اتفاق، پیش نویس قطعنامه روسیه مطرح شد و اعضای شورای امنیت با 15 رای مثبت ( به اتفاق آرا) آن را به تصویب رساندند.
در 27 ژانویه هم نشستی درباره یمن تشکیل شد و در آن اسماعیل ولد شیخ احمد نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در امور یمن که با پایان فوریه، ماموریت وی هم به دلیل استعفا به اتمام می رسد، گزارشی از شرایط این کشور بحران زده ارائه داد.
این نشست هم همچون نشست های دیگر شورای امنیت، فرصتی شد تا نمایندگان برخی کشورهای غربی و یمن به ویژه با اتفاقی که در وتوی قطعنامه انگلیس افتاده بود، عصبانیت خود از جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت را به نمایش بگذارند.
آخرین نشست خاورمیانه ای شورای امنیت نیز بر اساس قطعنامه های پیشین شورای امنیت درباره سوریه برگزار شد و در آن مارک لوکاک معاون دبیرکل سازمان ملل در امور انسان دوستانه و کمک های اضطراری و همچنین جفری فلتمن معاون سیاسی آنتونیو گوترش، گزارشی از وضعیت سوریه ارائه دادند.
این نشست که چند روز پس از تصویب قطعنامه آتش بس 30 روزه در سوریه برگزار شد، بیشتر صحبت ها به این موضوع اختصاص یافت و آمریکا سعی کرد تا همچون گذشته، روسیه و ایران را مورد هدف قرار دهد اما نماینده دائم فدراسیون روسیه که به عنوان آخرین سخنران، اظهار نظر کرد خواستار اعزام نمایندگان سازمان ملل برای بررسی عملکرد ائتلاف آمریکایی در سوریه به خصوص رقه شد.
