راهنمای
سفر به ورکانه با معماری خاص و طبیعت زیبایش؛
قدم
زدن در روستایی منحصربهفرد، پوشیده از سنگ و باغ، حس خاصی دارد که جای دیگری نمیتوان
به دستش آورد. روستای ورکانه در استان همدان یکی از روستاهای هدف گردشگران است؛
البته گردشگرانی که این روستا را بشناسند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اینجا سنگ حرف اول را
میزند؛ انگار که سنگها از کف روستا رشد کردهاند و به دیوارها رسیده باشند.
معماری روستای ورکانه، از آن دست معماریهاست که مثل قدیم، وابسته به مصالح موجود در
طبیعت بوده است. ورکانه روستایی سنگی است در نزدیکی همدان، با طبیعتی کوهستانی که
درهها و رودخانههایی گرداگرد آن را احاطه کردهاند. در این روستا کوچهها و
خیابانها آسفالت شدهاند و به هر طرف سر بچرخانید خانههای یکپارچهای از جنس
سنگ خیرهتان میکند. باغات اطراف خانهها با میوههای رنگارنگ، زیبایی دلپذیری را
بهوجود آوردهاند. یادتان باشد که کوچههای روستا سنگفرش هستند و به همیندلیل
نمیتوانید با خودرو وارد روستا شوید، اول خودروی شخصیتان را در محوطه پارکینگ
ابتدای روستا پارک کنید و بعد گردش را شروع کنید.
فهرست
گشتوگذار
معماری
روستا: ورکانه
به معماری سنگیاش معروف است و برای همین هم اولین چیزی که در این روستا توجهتان
را جلب میکند، بافت سنگی روستاست. مهمترین تفریح در این روستا کوچهگردی است؛
باید در کوچهپسکوچههای ورکانه قدم بزنید تا لذت آن را درک کنید. تقریبا تمام
خانههای این روستا برخلاف بافت خانههای روستایی بیشتر مناطق ایران که خشتی است،
از سنگ ساخته شدهاند و همین هم برای چشم کسانی که اولینبار ورکانه را میبینند،
شگفتانگیز است. اهالی ورکانه سنگهای مختلفی را در ساخت روستایشان به کار بردهاند
و همین باعث شده تا روستا زیباتر شود، اما دلیل اصلی استفاده آنها از سنگ، برای
محافظت از سرمای شدید زمستان بوده است. ورکانه بازسازی و مرمت هم شده و در کوچههای
آن چراغهای روشنایی گذاشتهاند و همین باعث شده تا زیبایی روستا چند برابر شود.
طبیعت
اطراف: دورتادور
روستای ورکانه را باغات و طبیعت زیبا فرا گرفته است. ورکانه در دل کوهستان قرار
دارد و همین طبیعت کوهستانی باعث شده تا در بهار جای خنگی باشد. ارتفاعات این
روستا به درههای زیبایی ختم میشوند که رودخانههای دائمی و فصلی دارند. درههای
«یوردِصفرخان»، «تخته سنگ»، «جندرّه» و «سوبلاغ» در جنوب و جنوب شرقی بیرون روستا
محل خوبی برای گذراندن یک بعد از ظهر خنک هستند. رودخانه «ارزانفود» یا «دارستان»
هم در یکی از همین درهها جریان دارد. اما اگر قصد کوهنوردی دارید و میخواهید به
ارتفاعات و یخچالهای اطراف روستا سری بزند، باید صبح زود قبل از تند شدن آفتاب
راه بیفتید.
پیکنیک: دو
کیلومتری جنوب ورکانه، بقایای قلعهای وجود دارد که له آن قلعه مهریخانم میگویند؛
دلیلش را هم اهالی ورکانه اینگونه توضیح میدهند که اینجا متعلق به مهری دختر خان
قدیمی روستاست. در کنار بقایای این قلعه اصطبل سنگی بزرگی قرار دارد که در زمان
پهلوی به عنوان اصطبل دربار در بهار و تابستان مورد استفاده قرار میگرفته. این
بنا یک حیاط مرکزی دارد که در دو طرفش فضای نگهداری اسب، ورودی و انبار واقع شده
است. میتوانید یک نیم روز را برای پیکنیک به اینجا بیایید و در کنار درختهای
تبریزی کنار قلعه، ناهار را صرف کنید.
اقامت: ورکانه
مسافرخانه یا اقامتگاه ندارد، ولی یک مدرسه و یک خانه بهداشت دارد که میتوانید در
روزهای نوروز از آن برای اقامت استفاده کنید. میتوانید شب را در همدان بمانید و
روز به این روستا بیایید تا دوباره شب رابه همدان بازگردید. در صورتی که تعدادتان
در این سفر زیاد بود، شاید بتوانید بعد از هماهنگی با شورای روستا شب را در مدرسه
بگذرانید.
مسیر
رسیدن
روستای ورکانه در ۳۰
کیلومتری شهر همدان قرار دارد و از همدان حدود نیم ساعت تا این روستا راه دارید.
وسایل
نقلیه عمومی: در همدان، به پایانه مینیبوسها
در خیابان اکباتان بروید. مینیبوسها هر روز از این پایانه به سمت ورکانه میروند.
اگر با مینیبوس میروید حواستان به برگشت باشد؛ چون آخرین مینیبوسها غروب به
سمت همدان برمیگردند. تاکسیهای خطی و سواری ورکانه هم ابتدای خیابان شهدای همدان
و میدان امام(ره) (میدان مرکزی شهر همدان) به انتظار مسافر هستند تا آنها را به
روستا ببرند.
خودروی
شخصی: اگر
وسیله شخصی دارید، اول باید به همدان برسید و از آنجا به سمت جاده همدان ملایر
بروید. پس از خروج از شهر و تقریبا پنج کیلومتر رانندگی در سمت راست جاده، تابلوی
به سمت «سد اکباتان» خودنمایی میکند. وارد مسیرِ این جاده شوید و پس از عبور از
سد اکباتان و روستاهای «یلفان»، «شمسآباد» و «علیآباد» به ورکانه میرسید.
مسافت ۳۰ کیلومتری همدان تا ورکانه را نیم ساعته طی
خواهید کرد.
قدم
زدن در روستایی منحصربهفرد، پوشیده از سنگ و باغ، حس خاصی دارد که جای دیگری نمیتوان
به دستش آورد. روستای ورکانه در استان همدان یکی از روستاهای هدف گردشگران است؛
البته گردشگرانی که این روستا را بشناسند.