اوین نامه ی کیهان یکشنبه 17
مرداد ماه سال 1395
يادداشت
ميهمان اوین نامه ی کیهان "علي(ع)
و برخورد با غارتگران بيت المال "
چون رژیم قرون وسطایی
ونامتعارف و وارونه است . بنابراین سیاست فرصت طلبانه شترگاو پلنگی رایج و اعمال می
شود .. زیرا از یک سو ادعای قانون گرایی وبرخورد با فیش های جقوقی نجومی
می شودو از طرف دیگر دین ابزاری شده به عنوان چاشنی چماق مورد استفاده واقع شده است . برای همین پیشبرد
هدف اکنون به دوران علی رجعت شده است
.درحالیکه باتولید موشک های دوربرد تلاش
برای دست یابی به سلاح هسته ای می شود .همچنین باتشابه اسمی "علی" نلاش می شود با شیادی تمام شرایط
کنونی برخورد با غارتگران با زمان علی مقایسه گردد .برای اینکه علی خامنه
ای ثروتمندوفاسدترین شهروندان ایرانی است . همانگونه که حامیان و مدافعانش هم صاحب ثروت های نجومی شده اند .ولی چون از سوی ارگان های سرکوبگر حمایت می شوند و قوه
فاسد قضاییه هم پشتیبان شان می باشد .پس هیچگونه اقدامی علیه خودی های حامی خامنه ای
وپاسداران انجام نمی گیرد . ولی درمقابل بطور سیستماتیک با بهانه وترفندهای
گوناگون گیر به رقیب داده واز اینان موچ
گیری می شود که فقط اینان ودزد وغارتگر بیت المال و مفسد اقتصادی و اختلاس گرهستند و......
1- رسول
خدا(ص) فرمود: «إذا وُسِّدَ الاَمرُ الي غَيرِ اَهلِهِ فانتَظِرالسَّاعَة: آنگاه
که کار به دست نااهل سپرده شود، منتظر قيامت و هلاکت باشيد.». « فَليسَت تصْلح
الرّعية الابِصَلاح الولاة وَ لاتَصْلح الولاة الابِاستقامة الرَّعية: پس مردم
صالح نمي شوند مگر به اصلاح زمامداران،و زمامداران صالح نمي شوند مگر با استقامت
مردم» (خطبه 216 اميرالمومنين(ع)- اين هشدارهاي پيامبر اسلام(ص) و اميرالمومنين(ع)
براي هدايت جامعه اسلامي و برقراري عدالت، انگار نياز امروز جامعه ماست. اگر جلوي
دست اندازي به اموال عمومي و غارتگري بيت المال توسط برخي مديراني که مستي
اشرافيگري وجود آنها را فرا گرفته، گرفته نشود، حسب تذکرات رهبر معظم انقلاب که بر
گرفته از اين هشدارهاست، فرهنگ جاهليتِ اشرافيگري به جامعه سرريز خواهد کرد و کشور
را در معرض تهديد قرار خواهد داد. اما آنچه که مي تواند جلوي اين تهديد را بگيرد،
براساس فرمايش مولاعلي(ع) مطالبه مردم و افکارعمومي از مسئولان براي پيگيري و
برخورد قاطع با غاصبان اموال عمومي و ثروت هاي بادآورده از جمله حقوق هاي نجومي، و
مقاومت مردم بر اين مطالبه خود است.
2- بعد از رحلت پيامبر اکرم(ص) بسياري از کارگزاران حکومت از ميان افراد فاقد صلاحيت انتخاب شدند و اشرافي گري اولويت کارگزاران و مسئولان دولتي و سرمنشا همه فسادها و انحرافات بعدي شد.جامعه اسلامي ربع قرن بعداز رسول اكرم (ص)، بويژه در دوران خليفه سوم اموي، از نابسامانيهاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي بسياري رنج مي برد. کار بدان جا رسيد که خويشاونداني که نه تنها فاقد صلاحيت که بدسابقه ترين اشخاص بودند، مقام و منزلت يافتند و بيت المال مسلمانان در اختيار شان قرار گرفت تا جايي که «وليد بن عقبه» که خداوند به صراحت او را فاسق و تبهکار خوانده بود (شرح نزول آيه 6 حجرات)، به فرمانداري کوفه گماشته شد. وقتي وليد در چپاول بيت المال کار را به اوج رساند، حضرت علي (ع) خطاب به خليفه وقت فرياد برآورد: « او را برکنار و مجازات کن و ديگر مسئوليت به او نسپار».
3- موضوع ديگري که باعث خشم مردم شد، مسئله بذل و بخشش هاي فراوان از بيت المال مسلمين بود از جمله 300 هزار درهم، به اضافه شترهايي که به عنوان زکات جمع آوري شده بود، به اضافه زميني که پيامبر(ص) وقف مسلمانان کرده بود، به حارث بن حکم ؛ 32 ميليون و 200 هزار درهم به طلحه؛ 56 ميليون و 800 هزار درهم به زبير و ...
4- در چنين شرايطي که فساد و حيف و ميل بيت المال به اوج خود رسيده بود، حضرت علي عليه السّلام بعد از بيست و پنج سال خانه نشيني، به اصرار مردم و به علت به ستوه آمدن آنها از فساد موجود و روي آوردن عده اي به سنت هاي جاهلي گذشته، حکومت را پذيرفت و در اولين اقدام کارگزاران فاسد و نالايق را از کار برکنار کرد و اموال غارت شده بيت المال را بازگرداند و فرمود؛ بدانيد هر زميني و هر ثروتي را که از اموال خداوند به کسي بخشيده شده به بيت المال باز مي گردد؛ حتي اگر مهريه زنان تان شده باشد و به هيچ کس امتياز ويژه اي نخواهم داد و آنان که از طريق غصب اموال عمومي صاحب ثروت بادآورده شده اند، علي همه آنها را به بيت المال باز خواهد گرداند». (خطبه شقشقيه)
5- سخنان علي(ع) براي کساني که به استفاده بي حد و حساب از بيت المال عادت کرده بودند، بسيار سنگين بود، ولي تصور مي کردند اين سخنان شعاري بيش نيست. اما در روز سوم خلافت، هنگام پرداخت حقوق مردم، علي عليه السّلام به عبيد اللّه بن ابي رافع فرمود: «اول به مهاجران و سپس به انصار و به همه به طور مساوي سه دينار بپرداز!». وقتي علي در تقسيم بيت المال بدون توجه به ويژه خواري هاي گذشته مو را از ماست کشيد، صداي اعتراض زياده خواهان قوم بلند شد، اما علي (ع) خطاب به آنها تاکيد کرد:«به خدا سوگند، اگر بمانم و سالم باشم، با قاطعيت به اين روش ادامه خواهم داد.»
6-هنگامي که گزارش فساد و اختلاس 30 هزار درهمي منذر بن جارود عبدي يکي از کارگزاران آن حضرت به ايشان رسيد، او را عزل کرد، سي هزار درهم را پس گرفت و به او نوشت « شايستگي اين را نداري که در جمع آوري بيت المال به تو اعتماد شود» (نهج البلاغه - نامه 71) و يا آن بزرگوار در فرماني به مالك اشتر مي فرمايد: «ثمّ تفقّد اعمالهم و ابْعَثِ العيونَ ...- با فرستادن ماموران مخفي مواظب كارگزاران خود باش، چنانچه يكي از آنان، دست به خيانتي زد، بدون تاخير، خيانتكار را كيفر ده، آنگاه وي را در مقام خواري و مذلت بنشان و داغ خيانت بر پيشاني او بگذار و طوق رسوايي بر گردنش بيفكن!». نامه هاي فراواني از علي(ع) در نهج البلاغه وجود دارد که در آنها به کارگزارانش که در معرض اتهام حيف و ميل بيت المال بودند، نوشته: « تو در نزد من خوار و زبون و کم ارزش و بي مقدار خواهي شد.» (نامه 43) و «چنان بر تو سخت مي گيرم که در زندگي حقير و ضعيف شوي » (نامه 20). ماجراي گذاشتن آتش گداخته در دست برادرش عقيل براي درخواست اندکي ناچيز از بيت المال، بيش از حقش، و ماجراي برخورد با علي ابن رافع که گردن بندي از بيت المال به دخترش به امانت داده بود، نياز به توضيح ندارد.
7- يكي از بدعتهايي که علي(ع) با آن به مبارزه برخاست، مصلحت انديشي در برابر احكام خدا بود. مرحوم شرف الدين در كتاب «اجتهاد در مقابل نص»، مصاديق فراواني را ذکر كرده که چگونه برخي از اصحاب و خلفا، براساس تشخيص خود تحت عنوان مصلحت گرايي بر مدار اشرافيگري عمل مي كردند. قاطعيت علي (ع) موجب شد برخي سياست مداران از جمله مغيرة بن شعبه نگران مصلحتِ نظام و حکومتِ علي و راي و بيعت سران و متنفذان جامعه شوند. آنان به علي(ع) پيشنهاد دادند برخي کارگزاران فاسد از جمله معاوية و عبد اللّه بن عامر را برکنار نکن تا آنها بيعت کنند. اما امام با چهره اي برآشفته از اين پيشنهاد، بر سر آنها فرياد زد: «به خدا سوگند، ساعتي هم آنها را مسئوليت نمي دهم و با اين پيشنهاد در دينم نيرنگ وارد مکنيد و در کارم پستي روا مداريد».
8- دوران حكومت چهار سال و نه ماهِ اميرالمومنين (ع) دوران مبارزه با فرهنگ اشرافيگري جاهليت بود که بعد از رحلت پيامبر اسلام دوباره به جامعه برگشته بود. امام علي (ع) با تمام وجود و بدون ملاحظهِ روشهاي معمول گذشته، با قاطعيت و صراحت، جلوي تمام غارتگران بيت المال ايستاد و عدالت را تحقق بخشيد، هر چند خود شهيد عدالت شد. اما علي(ع) در اين مبارزه اهل زد و بندهاي سياسي- اقتصادي پشت پرده نبود «وَ لاتُخالِطوُني بِالمُصانِعَة - با من با ساخت و پاخت و تباني معاشرت نكنيد»( خطبه 216).
9- حال آيا اگر دولت و ديگر قوا با مديران متخلف براساس سيره و روش مولاعلي(ع) برخورد مي کردند ، هيچ وزير و مديري به خود جرات مي داد كه حقوق هاي نجومي پرداخت و يا دريافت كند؟
10- يكي از مسايل و موضوعات مهم در مبارزه با فساد و غارت بيت المال و در شرايط کنوني برخورد با حقوق هاي نجومي از نگاه مولاعلي(ع) اين است که مبارزه با فساد و حقوق هاي نجومي «دستان پاک» مي خواهد و کساني که حتي شائبه رانت خوري و دريافت پاداشهاي نجومي را داشته باشند، نمي توانند مسئول چنين امر مهمي شوند، چه برسد که اسناد فساد آنها فاش شده باشد!. علي(ع) در اين خصوص تاکيد ميکند :«لايُقيم امرُ الله إلاّ مَن لايُصانِع...- امر خدا را هرگز نمي تواند اقامه كند جز كسي كه اهل سازش و زد و بند با مفسدان و دشمنان نباشد». وقتي دستان متوليان مبارزه با فساد ناپاک باشد، چنين دستان آلوده اي، کساني را که شکم هاي خود را از بيت المال پر کرده اند، «امانتدار بزرگ بيت المال» مي خوانند و مي گويند: «پرداخت هاي حقوق هاي نجومي براي مقابله با فسادهاي بيشتر، ضروري است و برخورد با حقوق هاي نجومي خود موجب فساد مي شود»!. سبحان الله ! اين توجيهات تداعي کننده سخنان پدر معنوي اين جماعت اشرافي است که مي گفت براي ساختن يک سد، حيف و ميل صدها ميليون تومان و براي توسعه، له شدن مردم اشکالي ندارد!!!.
11- اگر مي خواهيم دچار سرنوشت اشرافي گري بعد از رحلت پيامبر نشويم، بايد هشدارهاي رهبر معظم انقلاب را جدي بگيريم، رهبر معظم انقلاب در سخنراني اخيرشان به مسئولان هشدار دادند: « جلوي اين فسادها و اين زياده خواهي ها و زياده خوري ها و اين حقوقهاي گزاف را بگيريد، بايستي فراگير و دنبال شود، بايد رها نشود.جلوي اشرافي گري بايد گرفته بشود- ۱۳۹۵/۰۵/۱۱». رهبر معظم انقلاب سال ها قبل از اين نيز به پدران معنوي اين قوم اشرافي هشدار داده بودند: «مگر مردم کورند؟. آقايان! مگر مردم نمي بينند که ما چگونه زندگي مي کنيم؟ نمي شود ما در زندگي مادّي مثل حيوان بچريم و بغلتيم ... مثل اشراف عروسي بگيريم، مثل اشراف خانه درست کنيم! ...از آيه شريفه «و اذا اردنا ان نهلک قرية امرنا مترفيها ففسقوا فيها» بترسيم. اندازه نگه داريد. اينها ما را از مردم دور مي کند. مردم رودربايستي ندارند؛ خدا هم با کسي رودربايستي ندارد-۲۳ مرداد ۱۳۷۰».دکتر محمد حسين محترم
2- بعد از رحلت پيامبر اکرم(ص) بسياري از کارگزاران حکومت از ميان افراد فاقد صلاحيت انتخاب شدند و اشرافي گري اولويت کارگزاران و مسئولان دولتي و سرمنشا همه فسادها و انحرافات بعدي شد.جامعه اسلامي ربع قرن بعداز رسول اكرم (ص)، بويژه در دوران خليفه سوم اموي، از نابسامانيهاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي بسياري رنج مي برد. کار بدان جا رسيد که خويشاونداني که نه تنها فاقد صلاحيت که بدسابقه ترين اشخاص بودند، مقام و منزلت يافتند و بيت المال مسلمانان در اختيار شان قرار گرفت تا جايي که «وليد بن عقبه» که خداوند به صراحت او را فاسق و تبهکار خوانده بود (شرح نزول آيه 6 حجرات)، به فرمانداري کوفه گماشته شد. وقتي وليد در چپاول بيت المال کار را به اوج رساند، حضرت علي (ع) خطاب به خليفه وقت فرياد برآورد: « او را برکنار و مجازات کن و ديگر مسئوليت به او نسپار».
3- موضوع ديگري که باعث خشم مردم شد، مسئله بذل و بخشش هاي فراوان از بيت المال مسلمين بود از جمله 300 هزار درهم، به اضافه شترهايي که به عنوان زکات جمع آوري شده بود، به اضافه زميني که پيامبر(ص) وقف مسلمانان کرده بود، به حارث بن حکم ؛ 32 ميليون و 200 هزار درهم به طلحه؛ 56 ميليون و 800 هزار درهم به زبير و ...
4- در چنين شرايطي که فساد و حيف و ميل بيت المال به اوج خود رسيده بود، حضرت علي عليه السّلام بعد از بيست و پنج سال خانه نشيني، به اصرار مردم و به علت به ستوه آمدن آنها از فساد موجود و روي آوردن عده اي به سنت هاي جاهلي گذشته، حکومت را پذيرفت و در اولين اقدام کارگزاران فاسد و نالايق را از کار برکنار کرد و اموال غارت شده بيت المال را بازگرداند و فرمود؛ بدانيد هر زميني و هر ثروتي را که از اموال خداوند به کسي بخشيده شده به بيت المال باز مي گردد؛ حتي اگر مهريه زنان تان شده باشد و به هيچ کس امتياز ويژه اي نخواهم داد و آنان که از طريق غصب اموال عمومي صاحب ثروت بادآورده شده اند، علي همه آنها را به بيت المال باز خواهد گرداند». (خطبه شقشقيه)
5- سخنان علي(ع) براي کساني که به استفاده بي حد و حساب از بيت المال عادت کرده بودند، بسيار سنگين بود، ولي تصور مي کردند اين سخنان شعاري بيش نيست. اما در روز سوم خلافت، هنگام پرداخت حقوق مردم، علي عليه السّلام به عبيد اللّه بن ابي رافع فرمود: «اول به مهاجران و سپس به انصار و به همه به طور مساوي سه دينار بپرداز!». وقتي علي در تقسيم بيت المال بدون توجه به ويژه خواري هاي گذشته مو را از ماست کشيد، صداي اعتراض زياده خواهان قوم بلند شد، اما علي (ع) خطاب به آنها تاکيد کرد:«به خدا سوگند، اگر بمانم و سالم باشم، با قاطعيت به اين روش ادامه خواهم داد.»
6-هنگامي که گزارش فساد و اختلاس 30 هزار درهمي منذر بن جارود عبدي يکي از کارگزاران آن حضرت به ايشان رسيد، او را عزل کرد، سي هزار درهم را پس گرفت و به او نوشت « شايستگي اين را نداري که در جمع آوري بيت المال به تو اعتماد شود» (نهج البلاغه - نامه 71) و يا آن بزرگوار در فرماني به مالك اشتر مي فرمايد: «ثمّ تفقّد اعمالهم و ابْعَثِ العيونَ ...- با فرستادن ماموران مخفي مواظب كارگزاران خود باش، چنانچه يكي از آنان، دست به خيانتي زد، بدون تاخير، خيانتكار را كيفر ده، آنگاه وي را در مقام خواري و مذلت بنشان و داغ خيانت بر پيشاني او بگذار و طوق رسوايي بر گردنش بيفكن!». نامه هاي فراواني از علي(ع) در نهج البلاغه وجود دارد که در آنها به کارگزارانش که در معرض اتهام حيف و ميل بيت المال بودند، نوشته: « تو در نزد من خوار و زبون و کم ارزش و بي مقدار خواهي شد.» (نامه 43) و «چنان بر تو سخت مي گيرم که در زندگي حقير و ضعيف شوي » (نامه 20). ماجراي گذاشتن آتش گداخته در دست برادرش عقيل براي درخواست اندکي ناچيز از بيت المال، بيش از حقش، و ماجراي برخورد با علي ابن رافع که گردن بندي از بيت المال به دخترش به امانت داده بود، نياز به توضيح ندارد.
7- يكي از بدعتهايي که علي(ع) با آن به مبارزه برخاست، مصلحت انديشي در برابر احكام خدا بود. مرحوم شرف الدين در كتاب «اجتهاد در مقابل نص»، مصاديق فراواني را ذکر كرده که چگونه برخي از اصحاب و خلفا، براساس تشخيص خود تحت عنوان مصلحت گرايي بر مدار اشرافيگري عمل مي كردند. قاطعيت علي (ع) موجب شد برخي سياست مداران از جمله مغيرة بن شعبه نگران مصلحتِ نظام و حکومتِ علي و راي و بيعت سران و متنفذان جامعه شوند. آنان به علي(ع) پيشنهاد دادند برخي کارگزاران فاسد از جمله معاوية و عبد اللّه بن عامر را برکنار نکن تا آنها بيعت کنند. اما امام با چهره اي برآشفته از اين پيشنهاد، بر سر آنها فرياد زد: «به خدا سوگند، ساعتي هم آنها را مسئوليت نمي دهم و با اين پيشنهاد در دينم نيرنگ وارد مکنيد و در کارم پستي روا مداريد».
8- دوران حكومت چهار سال و نه ماهِ اميرالمومنين (ع) دوران مبارزه با فرهنگ اشرافيگري جاهليت بود که بعد از رحلت پيامبر اسلام دوباره به جامعه برگشته بود. امام علي (ع) با تمام وجود و بدون ملاحظهِ روشهاي معمول گذشته، با قاطعيت و صراحت، جلوي تمام غارتگران بيت المال ايستاد و عدالت را تحقق بخشيد، هر چند خود شهيد عدالت شد. اما علي(ع) در اين مبارزه اهل زد و بندهاي سياسي- اقتصادي پشت پرده نبود «وَ لاتُخالِطوُني بِالمُصانِعَة - با من با ساخت و پاخت و تباني معاشرت نكنيد»( خطبه 216).
9- حال آيا اگر دولت و ديگر قوا با مديران متخلف براساس سيره و روش مولاعلي(ع) برخورد مي کردند ، هيچ وزير و مديري به خود جرات مي داد كه حقوق هاي نجومي پرداخت و يا دريافت كند؟
10- يكي از مسايل و موضوعات مهم در مبارزه با فساد و غارت بيت المال و در شرايط کنوني برخورد با حقوق هاي نجومي از نگاه مولاعلي(ع) اين است که مبارزه با فساد و حقوق هاي نجومي «دستان پاک» مي خواهد و کساني که حتي شائبه رانت خوري و دريافت پاداشهاي نجومي را داشته باشند، نمي توانند مسئول چنين امر مهمي شوند، چه برسد که اسناد فساد آنها فاش شده باشد!. علي(ع) در اين خصوص تاکيد ميکند :«لايُقيم امرُ الله إلاّ مَن لايُصانِع...- امر خدا را هرگز نمي تواند اقامه كند جز كسي كه اهل سازش و زد و بند با مفسدان و دشمنان نباشد». وقتي دستان متوليان مبارزه با فساد ناپاک باشد، چنين دستان آلوده اي، کساني را که شکم هاي خود را از بيت المال پر کرده اند، «امانتدار بزرگ بيت المال» مي خوانند و مي گويند: «پرداخت هاي حقوق هاي نجومي براي مقابله با فسادهاي بيشتر، ضروري است و برخورد با حقوق هاي نجومي خود موجب فساد مي شود»!. سبحان الله ! اين توجيهات تداعي کننده سخنان پدر معنوي اين جماعت اشرافي است که مي گفت براي ساختن يک سد، حيف و ميل صدها ميليون تومان و براي توسعه، له شدن مردم اشکالي ندارد!!!.
11- اگر مي خواهيم دچار سرنوشت اشرافي گري بعد از رحلت پيامبر نشويم، بايد هشدارهاي رهبر معظم انقلاب را جدي بگيريم، رهبر معظم انقلاب در سخنراني اخيرشان به مسئولان هشدار دادند: « جلوي اين فسادها و اين زياده خواهي ها و زياده خوري ها و اين حقوقهاي گزاف را بگيريد، بايستي فراگير و دنبال شود، بايد رها نشود.جلوي اشرافي گري بايد گرفته بشود- ۱۳۹۵/۰۵/۱۱». رهبر معظم انقلاب سال ها قبل از اين نيز به پدران معنوي اين قوم اشرافي هشدار داده بودند: «مگر مردم کورند؟. آقايان! مگر مردم نمي بينند که ما چگونه زندگي مي کنيم؟ نمي شود ما در زندگي مادّي مثل حيوان بچريم و بغلتيم ... مثل اشراف عروسي بگيريم، مثل اشراف خانه درست کنيم! ...از آيه شريفه «و اذا اردنا ان نهلک قرية امرنا مترفيها ففسقوا فيها» بترسيم. اندازه نگه داريد. اينها ما را از مردم دور مي کند. مردم رودربايستي ندارند؛ خدا هم با کسي رودربايستي ندارد-۲۳ مرداد ۱۳۷۰».دکتر محمد حسين محترم
