خبر ويژه همصدايي نشريات زنجيره اي با اپوزيسيون 10 خرداد- 94
بازهم سربازجو شریعت نداری جراح اندیشه
ها و خراط اندام های قربانیان درون سیاه چال ها بهانه گیر آورده است تا با وارد
شدن به حریم یک نویسنده متوفی با اتهام اینکه بهایی بود تبدیل به چماق علیه ی مطبوعات رقیب مدعی اصلاح طلب کند که
چراا ز وی یاد کردند
روزنامه
زنجيره اي شرق در سالمرگ هوشنگ سيحون به تجليل از شخصيت اين معمار بهايي پرداخت. «هوشنگ سيحون» از معماران عضو فرقه ضاله بهاييت و از اعضاي کلوپ
صهيونيستي روتاري، خردادماه سال گذشته در ونکوور کانادا درگذشت. پس از مرگ وي «رضا
ربع پهلوي» در پيامي عمق تاسف خود را از اين اتفاق اعلام کرد. رسانه هاي فارسي
زبان معاند نظام نيز به بازتاب گسترده مرگ وي پرداختند.
حال در سالمرگ سيحون، روزنامه زنجيره اي شرق در اقدامي مسبوق به سابقه در يادداشتي با عنوان «در آرزوي وصل» مورخ 1394/3/9 به تجليل از وي و قبح زدايي از کارنامه سياه اين معمار بهايي پرداخت. در بخشي از يادداشت فوق به قلم «فراستي» آمده است: «درس خواندم، آرشيتکت شدم ولي مهندس سيحون نشدم. براي من مهندس سيحون يک اسطوره بود».
هوشنگ سيحون از عناصر بدسابقه رژيم پهلوي در دوران تدريس در دانشگاه تهران بجاي آموزش اصول معماري و هنر به دانشجويان، از مدل هاي زننده و عريان زنان در کلاس هاي درس و اختصاص جدول دستمزد براي مدل هاي عريان به منظور ترغيب جوانان به اين کار استفاده مي کرد. تشويق دانشجويان به انجام شوخي هاي جنسي در خوابگاه و آموزش طراحي با عناويني چون حمام عمومي زنانه و رقاصه زن و... از ديگر اقدامات وي در دانشگاه تهران بود.
وي علاوه بر اين در سال 1347 از رياست «دانشکده هنرهاي زيبا» کناره گيري کرد و به عضويت انجمن شهر تهران انتخاب شد و همزمان رياست شوراي شهرسازي و نوسازي تهران را برعهده گرفت. وي در اين دوران موضوع «محدوده» و «خارج از محدوده» را مطرح ساخت. سيحون به هنگام تعيين مرزهاي محدوده تهران، اراضي متعلق به خاندان سلطنت و افراد وابسته به دربار و کلان سرمايه داران عضو روتاري را داخل محدوده قرار داد و به عنوان رئيس کميسيون طراحي شبکه اتوبان هاي تهران، ترتيبي داد تا اتوبان ها از کنار اين اراضي بگذرد و بدين ترتيب موجب شد تا قيمت اين اراضي يک شبه دهها برابر افزايش يابد. اين در حالي بود که بخش اعظم جنوب شهر تهران توسط سيحون، خارج از محدوده اعلام شد و اين اقدام موجب شد تا مالکان اين مناطق که همگي از طبقه مستضعف جامعه بودند، اجازه بازسازي و حتي کوچک ترين تعمير در خانه هاي خود را نداشته باشند.
با وقوع انقلاب اسلامي، هوشنگ سيحون از ايران گريخت و به دليل کارنامه سياه و مفاسد مالي، اموال وي مصادره شد.
پس از مرگ سيحون، رسانه هايي همچون بي بي سي فارسي، صداي آمريکا، دوويچه وله آلمان و جريان مدعي روشنفکري در ايران تلاش زيادي براي انتقال جسد وي به ايران انجام دادند که اين تلاش ها با بي تفاوتي عموم مردم نسبت به اين معمار فراري، ناکام ماند. حال روزنامه شرق در سالمرگ سيحون، يادداشت تفصيلي خود را اينگونه به اتمام مي رساند: «تابوت مهندس سيحون که در پرچم سه رنگ ايران و پرچم درفش کاوياني پيچيده شده بود در 17 خرداد 93 در گورستان «فورست لاون» لس آنجلس به خاک سپرده شد». گفتني است عملکرد اين معمار بهايي را در سال 1379 در کتاب «معماران تباهي»، «سيماي کارگزاران کلوپ هاي روتاري در ايران؛ جلد چهارم؛ دفتر پژوهش هاي موسسه کيهان» و يادداشت «تو ايران نيستي!» مورخ 18 مرداد 1393 روزنامه کيهان به تفصيل بيان شده است.
حال در سالمرگ سيحون، روزنامه زنجيره اي شرق در اقدامي مسبوق به سابقه در يادداشتي با عنوان «در آرزوي وصل» مورخ 1394/3/9 به تجليل از وي و قبح زدايي از کارنامه سياه اين معمار بهايي پرداخت. در بخشي از يادداشت فوق به قلم «فراستي» آمده است: «درس خواندم، آرشيتکت شدم ولي مهندس سيحون نشدم. براي من مهندس سيحون يک اسطوره بود».
هوشنگ سيحون از عناصر بدسابقه رژيم پهلوي در دوران تدريس در دانشگاه تهران بجاي آموزش اصول معماري و هنر به دانشجويان، از مدل هاي زننده و عريان زنان در کلاس هاي درس و اختصاص جدول دستمزد براي مدل هاي عريان به منظور ترغيب جوانان به اين کار استفاده مي کرد. تشويق دانشجويان به انجام شوخي هاي جنسي در خوابگاه و آموزش طراحي با عناويني چون حمام عمومي زنانه و رقاصه زن و... از ديگر اقدامات وي در دانشگاه تهران بود.
وي علاوه بر اين در سال 1347 از رياست «دانشکده هنرهاي زيبا» کناره گيري کرد و به عضويت انجمن شهر تهران انتخاب شد و همزمان رياست شوراي شهرسازي و نوسازي تهران را برعهده گرفت. وي در اين دوران موضوع «محدوده» و «خارج از محدوده» را مطرح ساخت. سيحون به هنگام تعيين مرزهاي محدوده تهران، اراضي متعلق به خاندان سلطنت و افراد وابسته به دربار و کلان سرمايه داران عضو روتاري را داخل محدوده قرار داد و به عنوان رئيس کميسيون طراحي شبکه اتوبان هاي تهران، ترتيبي داد تا اتوبان ها از کنار اين اراضي بگذرد و بدين ترتيب موجب شد تا قيمت اين اراضي يک شبه دهها برابر افزايش يابد. اين در حالي بود که بخش اعظم جنوب شهر تهران توسط سيحون، خارج از محدوده اعلام شد و اين اقدام موجب شد تا مالکان اين مناطق که همگي از طبقه مستضعف جامعه بودند، اجازه بازسازي و حتي کوچک ترين تعمير در خانه هاي خود را نداشته باشند.
با وقوع انقلاب اسلامي، هوشنگ سيحون از ايران گريخت و به دليل کارنامه سياه و مفاسد مالي، اموال وي مصادره شد.
پس از مرگ سيحون، رسانه هايي همچون بي بي سي فارسي، صداي آمريکا، دوويچه وله آلمان و جريان مدعي روشنفکري در ايران تلاش زيادي براي انتقال جسد وي به ايران انجام دادند که اين تلاش ها با بي تفاوتي عموم مردم نسبت به اين معمار فراري، ناکام ماند. حال روزنامه شرق در سالمرگ سيحون، يادداشت تفصيلي خود را اينگونه به اتمام مي رساند: «تابوت مهندس سيحون که در پرچم سه رنگ ايران و پرچم درفش کاوياني پيچيده شده بود در 17 خرداد 93 در گورستان «فورست لاون» لس آنجلس به خاک سپرده شد». گفتني است عملکرد اين معمار بهايي را در سال 1379 در کتاب «معماران تباهي»، «سيماي کارگزاران کلوپ هاي روتاري در ايران؛ جلد چهارم؛ دفتر پژوهش هاي موسسه کيهان» و يادداشت «تو ايران نيستي!» مورخ 18 مرداد 1393 روزنامه کيهان به تفصيل بيان شده است.
خبر
