حسن روحانی به وعده‌ام در حل مسأله هسته‌ای عمل کردم

حسن روحانی در ضیافت افطار با جمعی از بانوان

به وعده‌ام در حل مسأله هسته‌ای عمل کردم  22 تیر -94

همزمان با اعلام نزدیک شدن به  فتح فله ی توافق  مذاکره ی هسته ای از سوی محمدجواد ظریف  خندان دروین ، حسن روحانی هم خندان شده است . زیرا در ادامه دیدار های ضیافت افطاری ماه رمضان که داشته است .اکنون نیز  در مراسم ضیافت افطار با جمعی از بانوان هم  مدعی شده خدا را شکرگزارم، به وعده‌ای که در انتخابات راجع به حل و فصل مساله هسته‌ای دادم، عمل کردم  .همچنین افزوده همه تلاش ما در مساله هسته‌ای برای این است که فضای جدیدی باز شود و بطور غیر مستقیم خطاب به دلواپسان گفته است  در این‌باره حرف‌های زیادی زده می‌شود که خیلی مهم نیست. ما باید به وظایف‌مان عمل کنیم. منظورش این است که این قصه سردراز دارد .چون پس از توافق معرکه گیری های انتقادی دلواپسان نه کم می که افزایش می یابد وتند ترانتقاد می کنند. چون ماه اسفند زمان برگزاری نمایش انتصاباتی- انتخاباتی – تقلباتی بازار مکاره یامجلس ارتجاع دوره ی دهم است.

فرارو-  رئیس‌جمهور گفت: خدا را شکرگزارم، به وعده‌ای که در انتخابات راجع به حل و فصل مساله هسته‌ای دادم، عمل کردم.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی در مراسم ضیافت افطار رییس‌جمهور با جمعی از بانوان، با بیان اینکه همه تلاش ما در مساله هسته‌ای برای این است که فضای جدیدی باز شود، گفت: در این‌باره حرف‌های زیادی زده می‌شود که خیلی مهم نیست. ما باید به وظایف‌مان عمل کنیم.
گزیده سخنان روحانی را در ادامه می‌خوانید: 

خدا را شکرگزارم، به وعده‌ای که در انتخابات راجع به حل و فصل مساله هسته‌ای دادم عمل کردم. حتی اگر همین‌جا هم که در قدم های آخر مذاکرات هستیم کار متوقف شود ما به وظیفه‌مان عمل کردیم.

ما همه توانمان را در این زمینه به کار گرفتیم. گاهی که با دیپلمات‌هایمان صحبت می‌کنم خستگی در صدای آن‌ها که شبانه‌روز در ماه مبارک رمضان تلاش می‌کنند، وجود دارد. چیزی که وظیفه دولت و مذاکره کنندگان است انجام شد و مردم و مقام معظم رهبری نیز بسیار ما را مورد حمایت قرار دادند.

ما راه بسیار طولانی را پیمودیم حالا باید به قله‌ای برسیم که خیلی به آن نزدیک هستیم. آن‌قدر نزدیک که وقتی آدم از پایین نگاه می‌کند می‌گوید دیگر رسیده‌ایم ولی از نزدیک، آنجا که باشید می‌بینید هنوز قدم‌هایی فاصله داریم تا رسیدن به قله‌ای که مورد نظر است.

ان‌شاالله به حول و قوه الهی و با دعای خیر مردم مذاکره کنندگان ما در این مصاف سخت و پیچیده موفق می‌شوند.

همه تلاش ما این بود، فضایی ایجاد کنیم که در آن برای جوانان و سرمایه‌گذاران فرصت برای استفاده از دانش و تخصص آن‌ها ایجاد شود تا ما در پیشگاه امام شهدا و ملت شرمنده نباشیم.

انتقاد از برخی نگاه‌ها و رویکردها درباره زنان و بحث حجاب و عفاف

درست است که جامعه ما هنوز به نقطه‌ای نرسیده که با مطالبات به حق بانوان منطبق باشد و هنوز هم موارد فراوانی از مطالبات به‌حق وجود دارد که به آن‌ها دست نیافته‌اند، اما وقتی از آغاز نهضت انقلاب، پیروزی انقلاب و بعد از آن تا امروز مقایسه می‌کنیم، حرکت‌های بسیار خوبی صورت گرفته است.

زمانی بحث فراوانی وجود داشت که اصلاً آیا زن می‌تواند رأی دهد یا خیر؟ عده‌ای شبهه شرعی وارد می‌کردند. شما اگر به سال 41 برگردید می‌بینید کتاب‌هایی تالیف شده که در آن‌ها گفته‌اند زن نمی‌تواند رأی دهد. اینکه اصلا زن می‌تواند برای تظاهرات به خیابان بیاید یا خیر نیز مطرح بود و در این باره حتی از امام در نوفل‌لوشاتو سوال پرسیدند.

حتی درباره حضور دانشجویان دختر و پسر در زیر یک سقف بحث‌هایی وجود داشت و هنوز هم برای برخی از مراسم، دولت تحت فشار است ولی در عین حال حرکت بسیار خوبی شروع شده و فکر می‌کنم امروز هیچ‌کس تردید ندارد که ما باید یک فرصت برابر در مسائل سیاسی و اجتماعی برای بانوان به وجود بیاوریم و اگر این برابری نیست، باید فرصت آن را ایجاد کنیم.

درست است که زن و مرد دارای ویژگی‌های خاص خود هستند اما این به معنای کمبود و کمال نیست،  این ویژگی‌ها در چارچوب تناسب است نه ضعف و قوت یا کمال و نقصان. خانم‌ها نیمی از جامعه ما هستند. بسیاری از خانم‌ها مسئولیت‌های سخت و سنگینی دارند و گاهی اوقات آسیب‌های بخش بانوان بسیار سنگین‌تر است.

در کنار فرصت برابر، باید مصونیت برابر نیز وجود داشته باشد، امروز بسیاری از خانم‌ها مسئولیت‌های سنگین از جمله بار اداره زندگی و بی‌عدالتی‌هایی را که مشاهده کرده‌اند، بر دوش می‌کشند.

در طول تاریخ مسائل اینچنین بوده و هنوز هم مرتفع نشده است، اگر هم نظری راجع به مسائل خانم‌ها وجود دارد، نحوه رفتار، ابلاغ و اجرای ما باید صحیح باشد. برخی فکر می‌کنند همه حجاب و عفاف به روسری، نوع و سبک آن برمی‌گردد. آیا ما عفاف و حجاب در زبان، نگاه و چشم نداریم؟ اتفاقا در سوره مبارکه نور در بحث عفاف، اول از مردان شروع می‌کند و به مردان می‌گوید در نگاه کردن، عفاف را رعایت کنید و سپس از خانم‌ها نیز باز هم از نگاه شروع می‌کند.

حجاب و عفاف از نگاه، حرف زدن، سبک جمله‌بندی، رفتار و حتی سبک راه رفتن شروع می‌شود و این‌طور نیست که حجاب و عفاف را تنها در یک مساله خلاصه کنیم. عفاف و حجاب یک مساله درونی مانند روزه است. شما به کسی می‌توانید به زور بگویید روزه بگیرد؟ اگر بگویید، او می‌گوید من روزه دارم اما به اتاقی دیگر می‌رود و آب می‌خورد و باز هم می‌گوید روزه است. شما از کجا می‌فهمید که روزه نیست؟

عفاف و حجاب هم از درون قلب، جان و روان است. ما خیلی‌ها را می‌بینیم و شما هم می‌شناسید که آن‌چنان قلب پاک و عفیفی دارند، حالا گاهی اوقات ممکن است انسان او را با ظاهرش منطبق نداند اما چرا ما از جان، روح، فکر، دانش و اعتقاد مردم شروع نمی‌کنیم؟ اینکه بیاییم در خیابان یک نفر را دستگیر کنیم، ببریم و برایش پرونده درست کنیم واقعا درست می‌شود؟ یعنی به اعتقاد شما حجاب و عفاف با زور و جبر امکان‌پذیر است یا اینکه ما باید واقعیت‌ها را برای مردم و دختران و دانش‌آموزان بگوییم و از مدرسه شروع کنیم؟

قرآن می‌گوید حجاب را برای امنیت زنان ایجاد کردیم، اساس بحث این است که از استعداد خانم‌ها در جامعه درست استفاده شود. آیا این خسران نیست که یک زن در فرهنگ و هنر یا سیاست صاحب‌نظر است اما به بهانه‌های جزئی و ناصحیح از توانایی او، بویژه که امروز بیکاری در جامعه زیاد است، استفاده نشود؟

متاسفانه بیکاری بویژه در بین زنان تحصیلکرده بیشتر است. ما باید از این استعدادها استفاده کنیم. استعدادهای بشری گنجی در جامعه است که اگر از آن‌ها استفاده نکنیم هم به صاحب استعداد و هم به جامعه ظلم کرده‌ایم.