روزی نامه ی حکومتی  جمهوری اسلامی  دو شنبنه 9 مرداد ماه سال 1391

نقد و بررسی : سرمقاله  روزی نامه ی جمهوری " پايان جنگ زرگري آنكارا - تل آويو "

" نزدیکی اسراییل وترکیه  موجب  تقویت جبهه ی مخالفان اهداف نظامی هسته ای و افزایش خطر تهاجم نظامی به تأسیسات هسته ای می با شد . به ویژه اینکه  حاد شدن رقابت تبلیغاتی میان  دو نامزد رقیب ریاست جمهوری آمریکا پیرامون اقدام نظامی به تأسیسات هسته ای رژیم فاشیستی مذهبی کودتایی  هرچه زمان به تاریخ بر گزاری انتخاب ریاست جمهوری آمریکا نزدیک تر می شود سمت  وسوی  مطرح شدن این موضوع  بیشتر می شود . زیرا که  حاکمان ایران به ویژه رهبر ولی فقیه  به عدم تقبل توقف غنی سازی اورانیوم  پاسخ منفی داد ه است و با پذیرش تحریم با پسوند توجیه گری اقتصاد مقاومتی بر دفاع آن تأیید کرده است..."

وحشت از نزدیکی ترکیه و اسراییل بروز داده شده است زیرا که خبر خوشآیندی برای حاکمان ایران نمی تواند باشد ، چونکه این نزدیکی وهمه جبهه بودن این دو کشور از یک سو موجب تقویت جبهه ی مخالفان بشار اسد رئیس جمهور خونریز وجنایتکار وهم پیمان حاکمان ایران می شود .از طرف دیگر خبر بدی است . زیرا که موجب  تقویت جبهه ی مخالفان اهداف نظامی هسته ای و افزایش خطر تهاجم نظامی به تأسیسات هسته ای می با شد . به ویژه اینکه  حاد شدن رقابت تبلیغاتی میان  دو نامزد رقیب ریاست جمهوری آمریکا پیرامون اقدام نظامی به تأسیسات هسته ای رژیم فاشیستی مذهبی کودتایی  هرچه زمان به تاریخ بر گزاری انتخاب ریاست جمهوری آمریکا نزدیک تر می شود سمت  وسوی  مطرح شدن این موضوع  بیشتر می شود . زیرا که  حاکمان ایران به ویژه رهبر ولی فقیه  به عدم تقبل توقف غنی سازی اورانیوم  پاسخ منفی داد ه است و با پذیرش تحریم با پسوند توجیه گری اقتصاد مقاومتی بر دفاع آن تأیید کرده است . همانگونه که تحمیل شرایط بسیار سخت رشد تورم لجام گسیخته ی تورم وگرانی همراه با فقر وبیکاری وتعطیلی کارخانه های تولیدی واخراج وبیکار کردن کارگران شده  که هم تأکیدی بر ادامه ی هدف نظامی هسته ای است  هم بر طرف شدن توهم ادعای صلح آمیز بودن پروژه ی هسته ای است که سبب تقویت چشم انداز جنگ می باشد. از این منظر است که نگرانی همراه با دستپاچگی  و پریشان گویی پیرامون نزدیکی تل آویو و آنکارا از سوی سرمقاله نویس برجسته شده است . برای همین مجبور به وارونه وتناقض گویی شده است .آنگونه که  سرمقاله نویس با فراموش کردن هورا کشیدن وذوق کردن های ناشی پس از  پیروزی اسللام گرایان در ترکیه  و نوید  شکوفا شدن پیام خمینی شیاد در ترکیه و پیام تبریک به مقامات ترکیه دادن، اما اکنون شیپور راا ز در گشادش نواخته است و ازموضع ضد آمریکایی و اسراییلی و دشمنی علنی کردن از سکولاریسم چون فضای مانور عوامفریبی ودین فروشی را نمی دهد . مدعی شده است که  ايكاش اقدامات غربگرايانه و صهيونيستي دولت اردوغان به همين موارد منحصر مي‌شد ولي تلاش براي ضربه زدن به دولت‌ها و كشورهاي همسايه از قبيل دولت نوري مالكي در عراق و جنگ با دولت سوريه  و خدمت  به آمريكا و رژيم صهيونيستي نمی کرد. چونکه این دو کشور جزو هم پیمانان حاکمان ایرانی هستند  . همچنین بدون توجه به سفرهای رئیس جمهور ونخست وزیر و وزیر امور خارجه ی ترکیه به ایران وحتی به مشهد سفر کردن و بیانیه مشترک 3 جانبه هسته ای با برزیل انتشار دادن ولی اکنون مقامات ترکیه متهم به  مدعيان اسلام گراياني شده اند که در همسويي با سياست هاي رژيم صهيونيستي در منطقه به نحو آشكاري بروز داده  و به خط بطلان بر جنگ زرگري ميان آنكارا و تل آويو كشيده‌اند. همینطور افزوده آنچه از مواضع بي‌پرده و آتش افروزانه آقاي اردوغان عليه دولت سوريه بر مي‌آيد این چنین  بحران آفريني در يك كشور خط مقدم جبهه ضد صهيونيستي و جاده صاف كني براي آمريكا و ايجاد حاشيه امن براي رژيم صهيونيستي می باشد:

"دفتر نخست‌وزير رژيم صهيونيستي در بيانيه‌اي به نقل از نتانياهو اعلام كرد: اسرائيل خواستار بهبود روابط با متحد سابق خود، تركيه است. استقبال ترك‌ها از پيشنهاد نخست‌وزير رژيم صهيونيستي موجب شد صاحب نظران سياسي در منطقه بر اين نكته تأكيد نمايند كه اصولاً مشكلي در روابط آنكارا - تل آويو وجود نداشته و آنچه طي دو سال اخير در اين زمينه وانمود مي‌شد فقط ظاهرسازي بود. در اين شرايط، پاسخ به اين سؤال كه روابط تركيه و رژيم صهيونيستي در سال‌هاي اخير و با روي كار آمدن اسلامگرايان در سرزمين‌هاي عثماني چه اهدافي را دنبال كرده و انگيزه ايجاد تنش و غوغاسالاري در روابط دو رژيم چه بوده، مي‌تواند راهگشاي درك بسياري از نقش‌آفريني‌هاي اخير مقامات ترك در صحنه بين‌المللي باشد و فهم دقيقي از تحولات منطقه ارائه كند. صاحب نظراني كه روابط تركيه و رژيم صهيونيستي را پس از به قدرت رسيدن حزب "عدالت و توسعه" دنبال مي‌كنند، معتقدند عليرغم جنگ زرگري سياستمداران نومحافظه كار تركيه با رژيم صهيونيستي كه صرفاً با هدف ايجاد وجهه‌اي مثبت از تركيه جديد در ميان كشورهاي اسلامي دنبال مي‌شود، روابط دو رژيم در بالاترين سطوح استراتژيك جريان داشته و هيچگاه تابع مجادلات لفظي و سياسي نبوده است. طبعاً در چنين شرايطي، كساني كه به تبليغات عوام فريبانه سياسي دلخوش كرده و ماهيت ضد صهيونيستي را در مواضع آنكارا جستجو مي‌كنند، دچار خطاي فاحشي شده و به بيراهه رفته اند، چرا كه همين ديروز، يك مقام رژيم صهيونيستي در گفتگو با يك روزنامه چاپ تركيه فاش كرد "طي دو سال گذشته كه به ظاهر روابط ديپلماتيك دو كشور قطع بوده، رايزني‌ها و تماس‌هاي مقامات سياسي دو كشور هرگز قطع نشده و كانال‌هاي ارتباطي باز بوده زيرا آنكارا - تل آويو منافع مشتركي دارند و از همه مهمتر، از حمايت‌هاي آمريكا در منطقه برخوردار مي‌باشند." ين واقعيت به روشني نشان مي‌دهد سخن گفتن از قطع روابط سياسي تركيه و رژيم صهيونيستي،‌ حركتي با چراغ خاموش با هدف كسب اعتبار براي حزب عدالت و توسعه در افكار عمومي تركيه و منطقه بوده و عاري از واقعيت بوده است. روابط ميان تركيه و اسرائيل بعد از روي كار آمدن دولت اسلامگراي اردوغان نمي‌توانست با ظاهر گذشته ادامه يابد و لذا براساس اقتضائات داخلي و شرايط منطقه‌اي كه نقشي براي دولت جديدتركيه ترسيم كرده بود، مجموعه‌اي از ملاحظات شبيه جنگ سرد و يا به عبارت دقيق‌تر جنگ زرگري را ميان دو كشور حاكم كرد درحالي كه اين لكه ننگ همچنان بر پيشاني جمهوري تركيه بود كه به عنوان نخستين كشور مسلمان در سال 1328، رژيم صهيونيستي را به رسميت شناخت و روابط دو طرف در طول بيش از 5 دهه حاكميت لائيك‌ها، از گسترده‌ترين روابط بود. موج تغييرات پس از انقلاب اسلامي ايران و فروپاشي اتحاد جماهير شوروي ايجاب كرد كه تركيه براي تطبيق خود با شرايط جديد منطقه و خارج كردن پرچم فلسطين از دست ايران، مأموريت‌هاي ويژه‌اي را بپذيرد و تغييراتي تاكتيكي در سياست‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي خود ايجاد كند. از اين رو در بهمن سال 87 هنگامي كه اردوغان در اجلاس داووس با شيمون پرز به مجادله لفظي پرداخت، از او به عنوان "فاتح داووس" ياد شد و دو سال بعد و در خرداد سال 89 وقتي تركيه پرچم حمايت از فلسطين را دردست گرفت و كاروان آزادي غزه را به آبهاي بين‌المللي گسيل داشت، لقب "قهرمان جهان اسلام" را به اردوغان دادند. در آن زمان تركيه با اعلام قطع روابط ديپلماتيك با اسرائيل بار ديگر نشان داد كه قصد دارد پرچم رهبري مبارزه با اسرائيل را به منظور منحرف كردن اين مبارزه در اختيار بگيرد. در آن هنگام اردوغان، عادي سازي روابط با اسرائيل را به اجراي چهار شرط: عذرخواهي از تركيه، پرداخت غرامت، تشكيل كميته حقيقت ياب بين‌المللي و پايان دادن به محاصره غزه مشروط كرد ولي به مرور زمان اين شروط چهارگانه به يك شرط و اكنون نيز مشخص شده كه به صفر رسيده و با اينكه صهيونيست‌ها بارها اعلام كردند حاضر به عذرخواهي نيستند، روابط آنها با تركيه به حالت عادي برگشته است. عده‌اي معتقدند تركيه‌اي كه در آن يك حزب به اصطلاح اسلام‌گرا حاكم است، مأموريت دارد در يك دوره زماني با استفاده از همين عنوان ظاهر فريب، با حركت‌هاي تاكتيكي، رژيم صهيونيستي را در منطقه و نزد مردم تركيه، مشروع جلوه دهد. تلاش آنكارا براي به سازش كشاندن حماس و ميانجي گري ميان اسرائيل و حكومت خودگردان فلسطين يكي از اقدامات دولت اردوغان براي محدود ساختن قدرت مانور كشورهاي عضو جبهه مقاومت ضد صهيونيستي بود. موافقت با ادامه استقرار پايگاههاي ناتو در تركيه و افزون بر آن، ايجاد سيستم دفاع موشكي آمريكا عليه ايران، از اقداماتي است كه منحصراً در كارنامه دولت اردوغان مي‌گنجد. ايكاش اقدامات غربگرايانه و صهيونيستي دولت اردوغان به همين موارد منحصر مي‌شد ولي تلاش براي ضربه زدن به دولت‌ها و كشورهاي همسايه از قبيل دولت نوري مالكي در عراق و جنگ با دولت سوريه از طريق كمك به تروريست ‌هاي مسلح القاعده از جمله خدماتي است كه دولت تركيه به آمريكا و رژيم صهيونيستي كرده است. مدعيان اسلام گرايي در تركيه اكنون ماهيت خود را در همسويي با سياستهاي رژيم صهيونيستي در منطقه به نحو آشكاري بروز داده و به اين ترتيب خط بطلاني بر جنگ زرگري ميان آنكارا و تل آويو كشيده‌اند. آنچه از مواضع بي‌پرده و آتش افروزانه آقاي اردوغان عليه دولت سوريه بر مي‌آيد، بحران آفريني در يك كشور خط مقدم جبهه ضد صهيونيستي و جاده صاف كني براي آمريكا و ايجاد حاشيه امن براي رژيم صهيونيستي است .دولت اردوغان دقيقاً ادامه دهنده راه لائيك‌ها در تركيه است، همان‌ها كه از اولين روز تأسيس رژيم غاصب صهيونيستي آن را به رسميت شناختند و تركيه اولين كشور مسلمان بود كه اين ننگ را پذيرفت. براساس اين گزارش رسمي، دولت تركيه پس از ماجراي كشتي مرمره و اعلام قطع مناسبات ديپلماتيك با رژيم صهيونيستي نه تنها از سطح روابط اقتصادي و نظامي خود با تل آويو نكاسته بلكه به شكل جنون آميزي بر آن افزوده است. در مجموع، آنچه از عملكرد ده ساله سياستمداران حزب عدالت و توسعه بر مي‌آيد اينست كه سياست‌هاي دوران جديد تركيه، ادامه همان سياست وابسته كردن تركيه به آمريكا و همسويي با نيات پليد رژيم صهيونيستي است كه توسط رژيم لائيك پيگيري مي‌شد، با اين تفاوت كه اين بار همراهان آقاي اردوغان اين هدف را با پوششي از جنگ زرگري و ادعاي اسلام گرايي و مديريت فعال در صحنه بين‌المللي محقق مي‌سازند، سياستي كه امروز فقط بار آن بر دوش بازيگران سياسي تركيه گذاشته شده و از سوي كاخ سفيد فرماندهي مي‌شود و دولت اردوغان به عنوان يك ضلع مثلث "آمريكا، اسرائيل و تركيه"، آنرا عليه كشورهاي مستقل خاورميانه سازماندهي و عملياتي مي‌كند. قطعاً ديري نخواهد پائيد كه به دولتمردان آنكارا ثابت خواهد شد همراهي با سياست‌هاي آمريكا و ايجاد سپر دفاعي براي حفاظت از رژيم صهيونيستي در منطقه آنهم به قيمت خصومت با همسايگان مسلمان به ويژه سوريه و عراق به زيان تركيه تمام خواهد شد. عجيب است كه اين نكته را مدتي است مردم و احزاب تركيه فهميده‌اند ولي متأسفانه دولتمردان اين كشور كه ادعاي اسلام‌گرائي دارند، هنوز آن را درك نكرده‌اند"

هوشنگ بهداد

http://www.jomhourieslami.com/1391/13910509/13910509_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html

روزی نامه ی حکومتی  جمهوری اسلامی  دو شنبنه 9 مرداد ماه سال 1391

پايان جنگ زرگري آنكارا - تل آويو