خبر ويژه
وطن فروشي در شبكه هاي ماهواره اي 21 تیر -94
وطن فروشي در شبكه هاي ماهواره اي 21 تیر -94
چندذوقه
خوری سربازجوشریعت نداری در دفاع از برنامه ی هسته ای ومخالفت با مذاکره ی هسته ای
و شبکه خبرپراکنی بی بی سی وهمکاران سابق احمدتوکلی که به نقل از سایت –الف توکلی
با عنوان خبرویژه وطن فروشی در شبکه های ماهواره ای بازتاب داده شده است
با اوج گيري چانه زني هاي مذاکره کنندگان ايران با گروه 5+1 بر
سر حقوق ملي ايران، فعاليت رسانه هاي بين المللي هم به اوج خود رسيده است.
به نوشته «الف» خبرنگاران هر رسانه اي بسته به اينکه در کجاي جغرافياي سياسي دنيا قرار داشته و به کدام دولت وابسته باشند، سعي مي کنند از زاويه منافع رسانه و دولت خود، چانه زني هاي هسته اي را تحليل و طرف مقابل را زياده خواه جلوه دهند و به افکار عمومي و مخاطبان خود چنين القا کنند که به خاطر زياده خواهي آن طرف، مذاکرات طول کشيده يا در معرض بن بست قرار گرفته است. در اين بازي، تکليف خبرنگاران ايراني، آمريکايي، روس، انگليسي و فرانسوي و... روشن است. اما در اين ميان، موقعيت خبرنگاران ايراني الاصل که در رسانه هاي غربي خدمت مي کنند، کمي پيچيده و بغرنج به نظر مي رسد. آنها از يک سو ايراني هستند و خون ايراني در رگهايشان جريان دارد و از سوي ديگر، بايد منافع سران رسانه شان را بيان و تعقيب کنند.
نويسنده الف با اشاره به کساني چون مسعود بهنود، کسري ناجي، فرناز قاضي زاده و... نوشت: چند شب پيش در حاشيه يک مهماني، توفيق اجباري دست داد تا اخبار و تحليل هاي هسته اي را از چند شبکه ماهواره اي فارسي زبان تماشا کنم. حس غريبي بود. خبرنگاراني که بعضا سال هاي دور در همين تهران همکارم بودند، الان در کسوت گوينده يا تحليلگر خبر بي بي سي فارسي، چشم در چشم هموطنان خود، مذاکره کنندگان ايراني را به زياده خواهي متهم کرده و خواستار کوتاه آمدن آقاي ظريف و دست کشيدنش از منافع ملي ايران بودند. سعي کردم در نگاه شان، ردي از شرم و حيا تشخيص دهم، اما دريغ... به راستي مرزهاي خيانت به وطن تا کجاست؟
يادآور مي شود اغلب همکاران ايراني رسانه هايي چون بي بي سي، صداي آمريکا، راديو فردا، من و تو، راديو زمانه، دويچه وله و... زماني با نشريات اجاره اي و زنجيره اي همکاري مي کردند و از اين حيث وطن فروشي آنها اسباب سرشکستگي نشريات زنجيره اي محسوب مي شود. برخي از عناصر فراري، سردبير نشريات مذکور بوده اند.
به نوشته «الف» خبرنگاران هر رسانه اي بسته به اينکه در کجاي جغرافياي سياسي دنيا قرار داشته و به کدام دولت وابسته باشند، سعي مي کنند از زاويه منافع رسانه و دولت خود، چانه زني هاي هسته اي را تحليل و طرف مقابل را زياده خواه جلوه دهند و به افکار عمومي و مخاطبان خود چنين القا کنند که به خاطر زياده خواهي آن طرف، مذاکرات طول کشيده يا در معرض بن بست قرار گرفته است. در اين بازي، تکليف خبرنگاران ايراني، آمريکايي، روس، انگليسي و فرانسوي و... روشن است. اما در اين ميان، موقعيت خبرنگاران ايراني الاصل که در رسانه هاي غربي خدمت مي کنند، کمي پيچيده و بغرنج به نظر مي رسد. آنها از يک سو ايراني هستند و خون ايراني در رگهايشان جريان دارد و از سوي ديگر، بايد منافع سران رسانه شان را بيان و تعقيب کنند.
نويسنده الف با اشاره به کساني چون مسعود بهنود، کسري ناجي، فرناز قاضي زاده و... نوشت: چند شب پيش در حاشيه يک مهماني، توفيق اجباري دست داد تا اخبار و تحليل هاي هسته اي را از چند شبکه ماهواره اي فارسي زبان تماشا کنم. حس غريبي بود. خبرنگاراني که بعضا سال هاي دور در همين تهران همکارم بودند، الان در کسوت گوينده يا تحليلگر خبر بي بي سي فارسي، چشم در چشم هموطنان خود، مذاکره کنندگان ايراني را به زياده خواهي متهم کرده و خواستار کوتاه آمدن آقاي ظريف و دست کشيدنش از منافع ملي ايران بودند. سعي کردم در نگاه شان، ردي از شرم و حيا تشخيص دهم، اما دريغ... به راستي مرزهاي خيانت به وطن تا کجاست؟
يادآور مي شود اغلب همکاران ايراني رسانه هايي چون بي بي سي، صداي آمريکا، راديو فردا، من و تو، راديو زمانه، دويچه وله و... زماني با نشريات اجاره اي و زنجيره اي همکاري مي کردند و از اين حيث وطن فروشي آنها اسباب سرشکستگي نشريات زنجيره اي محسوب مي شود. برخي از عناصر فراري، سردبير نشريات مذکور بوده اند.
