بودجه میلیاردی برای جایی‌که جوانان از آن بی‌خبرند
9-دی-95
چون
به نام جوانان به کام مافیاهای با حقوق های نجومی ریخته می شود .برای همین جوانان
ازبودجه میلیاردی خبری ندارند.
قرار است تا پایان سال در هر
استان خانه‌ای برای جوانان احداث شود. خانه‌ای که ایده تأسیسش به سال‌های اولیه
انقلاب برمی‌گردد. ایده‌ای که قرار بود پاتوقی سالم برای جوانان، گفتمان و
تعاملاتشان ایجاد کند. دو دهه از ایده تأسیس خانه‌ها گذشته و مسئولان می‌گویند ۱۲ استان صاحب خانه جوان شده‌اند و
19 استان دیگر هم در انتظار تأسیس این خانه هستند اما صاحب‌خانه‌های اصلی از وجود
آن بی‌خبرند.
به گزارش ایسنا، روزنامه «ابتکار»
در ادامه آورده است: بر اساس ادعای مسئولان وزارت ورزش و جوانان طرح و سیاست اصلی
این وزارتخانه در امسال و به‌ویژه بعد از روی کار آمدن وزیر جدید تأسیس خانه جوان
است. هدف از تأسیس این خانه‌ها به گفته مسئولان این وزارتخانه ایجاد فضایی برای
جوانان است تا علاوه بر گذران اوقات فراغت، محلی برای گفتمان‌ها و تعاملات آنها
باشد. هر چند وزیر ورزش و جوانان در گفت‌وگوهایش موضوع تأسیس خانه‌های جوان را به
سه سال گذشته محدود می‌کند و معاون ساماندهی جوانان هم در گفت‌وگو با ابتکار آن را
متعلق به وزارت ورزش و آغاز دوران کاری خود یعنی یک سال گذشته می‌داند اما در
حقیقت جرقه اولیه شکل‌گیری این فکر به دو دهه قبل بازمی‌گردد.
ایده تأسیس خانه‌های جوان پس از
انقلاب مطرح شد. این طرح که در راستای افزایش مشارکت‌های اجتماعی جوانان پیشنهاد
شد در طول سال‌ها همواره مورد بی‌توجهی قرار گرفت. گرچه در برخی از مقاطع به‌ویژه
در دوران اصلاحات در قالب مجموعه شورای عالی جوانان و سازمان ملی جوانان این موضوع
پیگیری و حتی خانه‌هایی هم برای جوانان ایجاد شد اما با روی کار آمدن دولت نهم و
دهم و ادغام دو سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان، به دست فراموشی سپرده شد.
تملک ساختمان‌های مربوط به این خانه‌ها به دلیل اینکه مسئولان حوزه جوان به عنوان
مشاور استانداران فعالیت می‌کردند به استانداری‌ها واگذار شد و کارکردشان تغییر
کرد.
ایجاد خانه‌های جوان در دولت
یازدهم بار دیگر مورد توجه قرار گرفت. به گفته مسئولان وزارت ورزش و جوانان در
همین راستا تاکنون ۱۲ خانه در استان‌های فارس،
ایلام، اردبیل، سیستان و بلوچستان، کهگیلویه و بویراحمد، گیلان، مازندران، قم،
آذربایجان‌غربی، البرز، بوشهر و کرمان ایجاد شده و افزایش تعداد این خانه از ۱۲ به ۳۱ عدد در دستور کار قرار گرفته است
تا همه استان‌ها تا پایان سال دارای خانه جوان شوند. اخباری خوب که در بین مخاطبان
اصلی آن یعنی جوانان ناشناخته مانده است. این را گفت‌وگوی خبرنگار ابتکار با
تعدادی از جوانان ساکن شهرهای مختلف نشان می‌دهد.
نمی‌دانم و نشنیده‌ام!
فتانه ۳۰ سال دارد، ساکن ایلام است، معلم
و دانشجوی کارشناسی ارشد هنر. از او وقتی درباره آشناییش با خانه جوان می‌پرسم، می‌خندد
و می‌گوید تا به حال چنین چیزی نشنیده است. فاطمه ۳۳ ساله، فارغ‌التحصیل کارشناسی
ارشد رشته ارتباطات و ساکن شهر کرج است. او در پاسخ به سؤالم تنها چیزی که از خانه
جوان می‌داند این است که پیش از انقلاب سال ۵۷ در خیابان شریعتی تهران کاخی به
اسم جوانان بوده که اکنون به مکانی فرهنگی تبدیل شده و در آن فعالیت‌هایی مانند
تئاتر برگزار می‌شود. سامان ۲۷
سال دارد، ساکن تهران است و کارمند. او ابتدا می‌گوید نام خانه جوان را شنیده اما
وقتی از خانه‌های جوان و هدف از تأسیس آن برایش می‌گویم مطمئن می‌شود که تا به حال
چنین چیزی نه دیده است و نه درباره‌اش شنیده. توضیحات سامان از خانه جوان نشان می‌دهد
که آن را با خانه شهریاران جوان وابسته به سازمان شهرداری اشتباه گرفته است.
زهرا ۲۶ ساله ساکن اصفهان و خبرنگار است.
او نه تنها چیزی از خانه‌های جوان نمی‌داند بلکه حتی با نامش هم غریبه است درست
مثل پویان ۲۵ ساله کارشناس ارشد رشته
فیزیک و ساکن لاهیجان و مثل سارا ۲۰
ساله دانشجو و ساکن اردبیل و مثل امین ۲۸
ساله کارمند و ساکن استان فارس.
پرسش از جوانان درباره خانه جوان
به نمی‌دانم و نشنیده‌ام خلاصه می‌شود. جستجو در اینترنت برای شناختن این خانه‌ها
و یافتن آدرسی از آنان نیز راه به جایی نمی‌برد. اخبار تنها به گفت‌وگوهای رسمی
مسئولان وزارت ورزش و جوانان از تعداد این خانه‌ها و وعده برای افزایش آن ختم می‌شود.
جوانان خودشان معرف خانه‌ها
باشند!
به سراغ معاون ساماندهی امور
جوانان وزارت ورزش می‌روم. شخصی که بیشترین خبر از تاسیس این خانه‌ها از زبان او
نقل می‌شود و بیشترین گفت‌وگو در این زمینه را با رسانه‌ها داشته. محمدرضا رستمی
وقتی در برابر این پرسش قرار می‌گیرد که بسیاری از جوانان در جریان تاسیس این خانه‌ها
نیستند و اساساً ایجاد این خانه‌ها با این وضعیت چه فایده‌ای دارد؟ توپ را به زمین
جوانان می‌اندازد و می‌گوید: «یک کار اجتماعی جدید نیازمند دیده شدن و استفاده شدن
است برای اینکه این اتفاق بیفتد باید خود جوانان مشارکت کنند و خودشان در معرفی
این خانه‌ها نقش داشته باشند.»
او در پاسخ به این نکته که دو دهه
از ارائه فکر اولیه درباره تاسیس خانه جوان گذشته و در سال‌های قبل این خانه‌ها
فعال هم بوده‌اند و فعالیت اجتماعی جدیدی نیست، با بیان اینکه "این طرح
دوباره مطرح شده است"، آن را اتفاق جدید می‌خواند.
رستمی در پاسخ به این که ارزیابی
شما از عملکرد ۱۲ خانه جوانی که در حال حاضر
گفته می‌شود تاسیس شده، چیست و چقدر وضعیت جوانان با پیش از تاسیس این خانه‌ها فرق
کرده است؟ از ذکر آمار در این زمینه خودداری می‌کند و معتقد است مهم‌ترین اتفاق
این است که اکنون جوانان فضایی دارند و می‌توانند ایده‌ها و برنامه‌های خود را به
صورت مشخص و در یک فضای مشخص ارائه دهند. او همچنین حضور سازمان‌های مردم نهاد در
این خانه‌ها را یکی از تغییرات مثبت نسبت به پیش از تاسیس خانه‌های جوان می‌داند و
می‌افزاید: «این فضا در اختیار سازمان‌های مردم نهاد گذاشته شده تا در بخشی از این
ساختمان دفاتر خود را تشکیل دهند و از نظرات و ایده‌‌های جوانان استفاده کنند.»
گفته می‌شود در بودجه سال آینده ۵۰ میلیارد تومان بودجه برای خانه‌های
جوان پیش‌بینی شده است تا ساختمان‌هایی که به صورت استیجاری به عنوان خانه جوان
فعالیت می‌کنند به تملک حوزه جوانان وزارت ورزش درآید. یکی از موضوعات مهم در این
زمینه تملک دولت بر خانه‌ای ست که قرار است برای جوانان باشد. مسأله‌ای که استقلال
جوانان در این خانه‌ها را دچار تردید می‌کند.
معاون ساماندهی امور جوانان در
این باره بیان می‌کند: «این خانه‌ها برای دولت است به دلیل اینکه سرمایه را دولت
می‌دهد پس تملک هم با دولت خواهد بود اما توسط مجمع استانی سمن‌های جوانان مدیریت
خواهد شد و هماهنگی و نظارت بر عملکرد آن نیز زیر نظر شورای نظارت خواهد بود.»
ادعاهای مطرح شده از سوی معاون
ساماندهی امور جوانان در خصوص عملکرد مثبت خانه‌های جوان در صورتی رنگ واقعیت به
خود خواهد گرفت که جوانان در جریان وجود این خانه‌ها باشند و در آن مشارکت کنند.
در غیر این صورت ۵۰ میلیون بودجه و وقت صرف
امری خواهد شد که در عمل نتیجه‌ای برای ۲۴
میلیون جوان ایرانی به عنوان صاحبان اصلی آن نخواهد داشت.
